Άγαλμα και για τον Μο Σαλάχ. Πόση τέχνη αντέχεις;

Οι ποδοσφαιριστές είναι και είδωλα. Όχι μόνο για μία ομάδα αλλά για μία ολόκληρη χώρα και δεν είναι λίγες οι φορές που καλλιτέχνες έχουν κληθεί να δημιουργήσουν ένα έργο τέχνης με πρωταγωνιστή έναν παίκτη που αποτελεί σύμβολο.

Η ιδέα δεν είναι άσχημη και η αλήθεια είναι πως υπάρχουν αρκετά αγάλματα με θέμα το ποδόσφαιρο αρκετά επιτυχημένα (κυρίως στην Αγγλία, έξω από τα γήπεδα των συλλόγων: Ανρι, Άνταμς, Μουρ, Ρόμπσον, Φίνεϊ, Σάνκλι, Μάθιους, Μόρτενσεν).

Όταν όμως στην εξίσωση μπαίνουν τα εκάστοτε υπουργεία πολιτισμού ή γενικότερα άνθρωποι εκτός ποδοσφαίρου που θέλουν να εκμεταλλευτούν τη λάμψη των αστέρων του, τότε τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ή για την ακρίβεια δεν δείχνουν καλά.

Αφορμή για να θυμηθούμε τις κακοτεχνίες που μας σημάδεψαν στάθηκε το νέο άγαλμα προς τιμής του Μο Σαλάχ. Ο Μάι Αμπντέλ Αλάζ αποτύπωσε τον σούπερ σταρ της Λίβερπουλ αλλά και της Αιγύπτου με τον γνωστό του πανηγυρισμό, αλλά εκτός από τα ανοιγμένα χέρια δεν υπάρχει σχεδόν καμία ομοιότητα με τον 26χρονο μεσοεπιθετικό. Πολλοί μάλιστα βρήκαν ομοιότητες με τον Μαρβ από το "Μόνος στο σπίτι" και όχι με τον Σαλάχ.

Βέβαια ο καλλιτέχνης που είχε την "έμπνευση" να δημιουργήσει τον Σαλάχ δεν ήταν ο πρώτος που πληρώθηκε και απέτυχε. Η ιστορία μας έχει διδάξει πως συνήθως τέτοιες προσπάθειες προκαλούν γέλιο παρά θαυμασμό.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει το άγαλμα του Μαραντόνα στην Καλκούτα ή την προτομή του Κριστιάνο Ρονάλντο που στοίχειωσε μικρά παιδιά με εφιαλτικά όνειρα ή το άσπρο άγαλμα που κάποιος γλύπτης υποστηρίζει πως μοιάζει στον Φαλκάο;