Ο 'Αγώνας της Χρονιάς' είχε ένα φρικτό φινάλε

Η τριλογία του Μίκι Γουόρντ με τον Αρτούρο Γκάτι, που άρχισε στις 18 Μαΐου 2002 στη 'Monehan Sun Arena' του Μόντβιλ στο Κονέκτικατ και συνεχίστηκε στο Νιου Τζέρσεϊ χάρισε στο μποξ έναν από τους πλέον αξιοσημείωτους γύρους της ιστορίας. Εξελίχθηκε, δε, σε δυνατή φιλία -συνεργασία και σημαδεύτηκε από ένα τραγικό τέλος.

Arturo Gatti, left, takes a right to the face from Micky Ward during their junior welterweight bout Saturday, May 18, 2002, in Uncasville, Conn. Ward won the fight. (AP Photo/Steve Miller)
Arturo Gatti, left, takes a right to the face from Micky Ward during their junior welterweight bout Saturday, May 18, 2002, in Uncasville, Conn. Ward won the fight. (AP Photo/Steve Miller) AP PHOTO/STEVE MILLER

Πώς είναι να γεμίζεις το 'Boardwalk Hall' για δύο αγώνες μποξ, στους οποίους δεν παίζεις για τίποτα; Δεν είναι βέβαιο ότι ακόμα και τώρα ο Μίκι Γουόρντ έχει μία πρωτότυπη απάντηση να δώσει σε αυτήν την ερώτηση. Η τριλογία του με τον Αργεντινό Αρτούρο Γκάτι, που άρχισε στις 18 Μαΐου 2002, θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες στην ιστορία του μποξ.

Ίσως η πιο σημαντική. Διότι δεν έκρινε τίτλο, αλλά έπαιξε το δικό της ρόλο στην πυγμαχική κουλτούρα. Δεν ήταν τυχαία τα λόγια που είπε ο Τζιμ Λάμπλεϊ στο τέλος του πρώτου αγώνα. " Δύο από τους πλέον έντιμους πυγμάχους της γενιάς τους".

Ασφαλώς έχουν υπάρξει σπουδαίες τριλογίες στην ιστορία. Τα Λέοναρντ-Ντουράν, Μάρκες-Βάσκες, Μπαρέρα-Μοράλες, Μπόου-Χόλιφιλντ, Πακιάο-Μάρκες, Πακιάο-Μοράλες, Αλί-Φρέιζερ, Λα Μότα-Ρόμπινσον, Γιόχανσον-Πάτερσον βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας των επαγγελματικών σπορ.

Το διακύβευμα, ο διαφορετικός τρόπος που οι πυγμάχοι προσεγγίζουν τον αγώνα, ακόμα και η ιστορική σημασία τους, όπως στην περίπτωση του Αλί με τον Φρέιζερ, είναι ένα σημάδι πολιτισμού

Το μποξ, άγριο καθώς μοιάζει, δεν παύει να είναι μία πολεμική τέχνη που η άμυνά της είναι εξίσου σημαντική με την επίθεση. Η τιμιότητα αφορά στο γεγονός ότι δεν επιτρέπονται χτυπήματα κάτω από τη μέση, και όποτε συμβαίνει κάποιος πυγμάχος να σημαδεύει τα γεννητικά όργανα ή τα πόδια του αντιπάλου του ο θεατής εξαγριώνεται και ντρέπεται, την ίδια στιγμή. Άλλωστε, μια και καταπιάστηκε ο γράφων με τα οξύμωρα, η πυγμαχία είναι από τα σπορ που συχνά σου δημιουργούν έκσταση και αμηχανία ταυτοχρόνως.

Στην περίπτωση του Γκάτι με τον Μίκι Γουόρντ, το διαφορετικό είδος αντιμετώπισης συναντήθηκε με την ηθική των δύο πυγμάχων. Ο Ιταλοκαναδός ετοιμαζόταν να διεκδικήσει τον παγκόσμιο τίτλο, ενώ ο 'Irish' προσπαθούσε να σώσει την καριέρα του. Ο Γουόρντ ήταν ένας πυγμάχος που έμοιαζε τελείως ξοφλημένος.

Οι δύο μονομάχοι

Όποιος έχει τύχει να δει στιγμιότυπα από την αναμέτρησή του με τον Σάντσες μπορεί να καταλάβει από την περιγραφή του Λάμπλεϊ και το σχόλιο του Ρόι Τζόουνς τζούνιορ και τον Λάρι Μέρτσαντ πόσο φρικτή ήταν για τους αυτόπτες. Και παρά το νοκ άουτ που έβγαλε ο Αμερικανός τον αντίπαλό του, κόντρα στη ροή του αγώνα, η αντίδραση των σχολιαστών δεν αφορούσε τόσο στην έκθεσή τους κατά τη διάρκειά του, όταν και σταύρωναν συναπτά τον Γουόρντ, αλλά έβγαζε την αίσθηση της παρωδίας, ενός τυχαίου γεγονότος.

Ο Μίκι Γουόρντ, με ειδικότητα το αριστερό άπερκατ στο συκώτι, ήταν ένας πυγμάχος στα 36 του, ο οποίος δεν προσέβλεπε σε πολλά. Ήθελε να φτιάξει ξανά την καριέρα του, η οποία είχε λίγους τίτλους, κυρίως της IBF και της WBU, χωρίς το σημείο αναφοράς. Ο 'Irish' ήταν ένας πυγμάχος με το υπόβαθρο εκείνων που για να επιζήσουν στην εφηβεία, τόσο σε ό,τι αφορά τους δρόμους όσο και την πείνα, έπρεπε να μπλέξουν σε καβγάδες. Ο Γουόρντ αναγνωριζόταν για το καθαρό παιχνίδι και την ακεραιότητά του. Αυτά τον έφεραν στο να είναι το 1/2 του 'Αγώνα της Χρονιάς 2001', όταν νίκησε τον εξωφρενικά διασκεδαστικό Εμάνουελ Αουγκούστους, που όταν πάλευε έβλεπες κάποιον που προσπαθούσε να δώσει μπουνιά χορεύοντας όρθιος καποέιρα.

Arturo Gatti, left,  keeps opponent Micky Ward pinned in the corner during their 10 round bout at the Boardwalk Hall in Atlantic City, N.J. , Saturday, Nov. 23, 2002.  Gatti won a unanimous decision (AP Photo/Donna Connor)
Arturo Gatti, left, keeps opponent Micky Ward pinned in the corner during their 10 round bout at the Boardwalk Hall in Atlantic City, N.J. , Saturday, Nov. 23, 2002. Gatti won a unanimous decision (AP Photo/Donna Connor) AP PHOTO/DONNA CONNOR

AP Photo/Donna Connor

Αλλά ο 'Irish' είχε τέτοια σκαμπανεβάσματα που στην ταινία 'The Fighter' ο Μαρκ Γουόλμπεργκ τον ερμήνευσε σε ένα πρώιμο στάδιο της καριέρας του, στο οποίο, παρ' όλα αυτά, έμοιαζε απολύτως παρωχημένος. Πόσο παράδοξο είναι που ο Γουόλμπεργκ έπρεπε να χάσει τους κοιλιακούς που τον έκαναν μοντέλο της Calvin Clein για να ερμηνεύσει έναν πυγμάχο ο οποίος δεν είχε αποσυρθεί από τη δράση; Έχει σίγουρα την πλάκα του, αν το διακρίνεις από τη σκοπιά της ζωής, που δεν παύει να κάνει φάρσες.

Ήταν το τηλεφώνημα από τον ατζέντη του, Λου Ντιμπέλα, που τον ξεσήκωσε. Ο Γουόρντ δεν είχε κερδίσει λεφτά από την πυγμαχία. Καθεστώς ήταν τα 15 και 20 χιλιάρικα, που διένειμε σε αμοιβές του επιτελείου και κάποιου βαρεμένου μάνατζερ.

Οι θαυμαστές ανήκαν στην πλευρά του Αρτούρο Γκάτι, ο οποίος ήταν διάσημος για το γεγονός ότι σηκωνόταν, οποιαδήποτε μπουνιά κι αν δεχόταν. Ο Ιταλοκαναδός, στα 31 του, προετοιμαζόταν για να διεκδικήσει τη ζώνη στην κατηγορία light welterweight, πριν βρεθεί στην lightweight, δηλαδή την ελαφρών βαρών. Είχε κατακτήσει τον παγκόσμιο τίτλο στην IBF junior ligh welterweight επτά χρόνια πριν, από το 1995. Το στιλ του Γκάτι και κυρίως η αντοχή του στις επιθέσεις των αντιπάλων κέρδιζε την εκτίμηση του κοινού.

Πριν από την αναμέτρηση του Κονέκτικατ ο γεννημένος στην πόλη Καζίνο της Ιταλίας πυγμάχος φάνταζε το φαβορί με τον Γουόρντ. Αλλά παρ' ότι ήταν εξαρχής ένας συναρπαστικός αγώνας, που είχε διαβλεφθεί ότι θα διεκδικούσε τον 'Αγώνα της Χρονιάς' για το 2002, το κίνητρο ήταν ελλιπές για τον κόσμο και εντελώς προσωπικό.

Για να γίνει ένα μεγάλο ματς, πάντως, αυτό έχει σημασία. Ο Τζιμ Λάμπλεϊ και ο Λάρι Μέρτσαντ, στα προεόρτια, μίλησαν για την ώθηση στην οποία θα μπορούσαν να αποβλέπουν οι δύο πυγμάχοι και ο δεύτερος διάβασε... βουλωμένο γράμμα: "Για τον Γκάτι και τον Γουόρντ, ο μόνος τίτλος που σημαίνει κάτι είναι 'πολεμιστής'. Η μόνη ζώνη που σημαίνει κάτι είναι εκείνη με την οποία ο ένας χτυπάει τον άλλο. Είναι ηθοποιοί χαρακτήρων που κέρδισαν πρωταγωνιστικό ρόλο, στρατιώτες που κέρδισαν παράσημα στο πεδίο της μάχης".

Αυτό ήταν μόνο ο πρόλογος. Ο Λάμπλεϊ, πεπειραμένος σχολιαστής, ανέφερε τους cutmen των δύο πυγμάχων. Δηλαδή εκείνους τους ανθρώπους που με ταχύτητα και μαεστρία καλούνται να σταματήσουν την αιμορραγία κυρίως στα φρύδια, όταν ο πυγμάχος κάθεται, στη λήξη κάθε γύρου, στο σκαμπό του στο ρινγκ.

Ο Γουόρντ και ο Γκάτι είχαν ίδιο ύψος, ίδια κιλά και ίδια έκταση χεριού. Σε αυτό το σημείο είχαν φτάσει παλεύοντας με οδυνηρούς τραυματισμούς, σπασμένα κόκαλα, διασείσεις και κακώσεις. Μπορεί να μη διέθεταν παρόμοια εργασιακή ηθική ή το ίδιο εκτόπισμα, αλλά εγγυούνταν την ψυχαγωγία υπό την έννοια της έλλειψης υποχώρησης. Ουδείς επρόκειτο να κάνει πίσω. Πριν το πάρουν είδηση εκατομμύρια τηλεθεατές του HBO και συντονιστούν για να παρακολουθήσουν ένα γύρο που παρόμοιό του σπάνια αντάμωσες, συναντάς ή θα βρεις στα ρινγκ όλου του κόσμου, οι 6.254 θεατές της αρένας του Μοντβίλ είχαν ήδη πάρει μία ιδέα.

Κι ήταν αυτό που έκανε τον Γκάτι και τον Γουόρντ διάσημους, περισσότερο από τα προγενέστερα, και για τους δύο, αλλά και τα μεταγενέστερα, για τον πρώτο, κατορθώματά τους στο ρινγκ.

Ο Γουόρντ, γεννημένος στο Λόουελ της Μασαχουσέτης το 1965, μπήκε στο ρινγκ φορώντας ένα μπλουζάκι στο οποίο αναγραφόταν η πόλη του και η πολιτεία στην οποία ανήκει. Ο Γκάτι έκανε την είσοδό του με την κλασική μουσική του 'Thunderstruck' των AC/DC.

Ο αγώνας δεν τελείωσε

Όταν άρχισε ο αγώνας, η μουσική αντικαταστάθηκε από το βαθύ ήχο της γροθιάς. Ο Αλ Γκάβιν, cutman του Γουόρντ, έπιασε από νωρίς το μεροκάματο. Το δεξί φρύδι του Μίκι κόπηκε. Η νύχτα προβλεπόταν μακρά. Όλα άρχισαν από ένα αριστερό χουκ του Γουόρντ στο πρόσωπο του Γκάτι, που μετά από αυτόν τον αγώνα δεν θα ήταν το ίδιο. Ο Γουόρντ πλήρωσε το δικό του τίμημα, της toe to toe πυγμαχίας, δηλαδή να βαδίζει απέναντι στον αντίπαλό του σε κάθε περίπτωση. Η πρώτη ένδειξη ήταν ότι ο Γκάτι ήταν πολύ γρήγορος για εκείνον.

Η δεύτερη ότι χρειαζόταν το χρόνο του. Ο διαιτητής, Φρανκ Καπουτσίνο, δεν κατακύρωσε νοκ ντάουν στην μπουνία του Γκάτι κάτω από τη ζώνη. Ο δράστης ζήτησε αμέσως συγγνώμη.

Ο Γκάτι είχε ήδη βαρέσει πολύ τον Γουόρντ, πριν καν βγει ο πέμπτος γύρος. Το μόνο που λάμβανε ήταν γκριμάτσες προβληματισμού από τον Αμερικανό, για το ότι δεν δούλευε η τακτική του. Δεν κουνιόταν από τη θέση του. Όταν ο Γουόρντ βρήκε μπόσικο τον αντίπαλό του και του αμόλησε πάνω από μία ντουζίνα γροθιές στα 15 δευτερόλεπτα που απέμεναν για το τέλος του γύρου, πήρε την ίδια αντίδραση. Ο Γκάτι, απροστάτευτος, ήταν σαν να είχε εφοδιαστεί με το πρόσωπο ενός κυριολεκτικά αναίσθητου ανθρώπου, που αναρωτιέσαι αν ζει.

Ο Γουόρντ βρέθηκε στο σημείο να νιώθει καλύτερα από τον Γκάτι. Ουσιαστικά τον κυνήγησε με συνεση, χωρίς να βιάζεται. Ήταν και ο ίδιος κουρασμένος. Οι κοντινοί συνδυασμοί στο πρόσωπό του φθείρουν τον βιονικό αντίπαλό του, ο οποίος αντέχει ένα ξέσπασμα στο τέλος του όγδοου γύρου. Το σχέδιο, αφού ακουστεί το καμπανάκι για τον ένατο, ήταν να προσποιηθεί ότι θα τον χτυπήσει στο πρόσωπο και να σημαδέψει το συκώτι του, μία γροθιά από την οποία οι περισσότεροι πυγμάχοι γονατίζουν και δεν ξανασηκώνονται.

Arturo Gatti, left, takes Micky Ward down to the mat in the junior welterweight fight in Uncasville, Conn., Saturday, May 18, 2002. Ward won by majority decision. (AP Photo/Steve Miller)
Arturo Gatti, left, takes Micky Ward down to the mat in the junior welterweight fight in Uncasville, Conn., Saturday, May 18, 2002. Ward won by majority decision. (AP Photo/Steve Miller) AP PHOTO/STEVE MILLER

AP Photo/Steve Miller

Έτσι έκανε. Ένα κοντινό άπερκατ αποτελεί τον αντιπερισπασμό και μισό βήμα πίσω του δίνει τη δυνατότητα, αστραπιαία, να σημαδέψει το δεξί πλευρό του. Ο Γκάτι δεν έπεσε κατευθείαν. Έβαλε το αριστερό γόνατο στο ρινγκ και έμεινε εκεί. "Νόμιζα ότι δεν θα σηκωθεί", ομολόγησε ο Γουόρντ, ενώ ο Ντιμπέλα είπε "δεν έχω δει κανέναν να σηκώνεται από ένα χτύπημα στο σώμα σαν αυτό. Στο πρόσωπό του έβλεπες την αγωνία. Αλλά έπειτα, ξέρεις, είναι ο Αρτούρο. Ο Αρτούρο σηκώνεται".

Αυτή η γκριμάτσα πόνου του Γκάτι ήταν το πάρτι της ρυτίδας. Το πρόσωπό του συρρικνώθηκε. Όμως δεν κράτησε για πολύ. Το χτύπημα, σχεδόν τέλειο στην εφαρμογή του, προσγειώθηκε λίγα εκατοστά πιο πάνω στο σώμα του και αυτά το διαχώρισαν από το να είναι το τελικό στην αναμέτρηση. Κι ενώ ο Ιταλός σηκώθηκε, η αγωνία είχε μεταφερθεί στο αν θα κατάφερνε να βγάλει το γύρο. Ο σπουδαίος Εμάνιουελ Στιούαρντ, προπονητής παγκόσμιων πρωταθλητών όπως ο Λένοξ Λιούις και ο Βλαντίμιρ Κλίτσκο, εκτίμησε ότι ο Γκάτι δεν θα τα κατάφερνε.

Ο Γουόρντ επιτέθηκε στο σώμα, ήταν απροκάλυπτο. Αλλά ο Γκάτι άντεξε. " Ο Γκάτι αρνείται να πέσει", φωνάζει από τις λαγόνες ο Τζιμ Λάμπλεϊ. Ο Γκάτι ανταπέδωσε με μερικά χτυπήματα στο σώμα, πριν από ένα συνδυασμό δύο γροθιών στο πρόσωπο. Το φρύδι του Γουόρντ άνοιξε ξανά. Κι ενώ οι εξαντλημένοι πυγμάχοι ανταλλάσσουν χτυπήματα επιβίωσης στο ρινγκ, σχεδόν αντανακλαστικά, ο Εμάνιελ Στιούαρντ σχολίασε ότι " τέτοιους αγώνες ονειρεύεσαι, να αντέξουν τις προσδοκίες, αλλά αυτός έχει ξεπεράσει ακόμα κι αυτό που ονειρεύεσαι". Δέκα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ένατου γύρου, της πιο διάσημης ενάτης συμφωνίας της επαγγελματικής πυγμαχίας, ο Λάμπλεϊ ανακοίνωσε ότι ο Γκάτι επρόκειτο να βγάλει το γύρο. Και αφού ακούστηκε το καμπανάκι, ο Στιούαρντ αναφώνησε " αυτός θα έπρεπε να είναι ο γύρος του αιώνα".

Ο Καπουτσίνο δεν είχε σκοπό να σταματήσει τον αγώνα. Ο Λάμπλεϊ του φώναζε, " σταμάτησέ τον Φρανκ, σταμάτησέ τον όποια ώρα θέλεις". Όμως ο Καπουτσίνο σκεφτόταν τη διαπόμπευση, ότι δεν άφησε αυτό το έπος να πάει στο τέλος του. Αλλά πριν αρχίσει ο δέκατος γύρος, μία χειρονομία που (νόμιζε ότι) είδε ο Γουόρντ από την πλευρά του ρινγκ που ήταν μαζεμένοι οι άνθρωποι του Γκάτι τού έδωσε το πρώτο έναυσμα για να σηκώσει την αριστερή γροθιά του στον αέρα.

" Α, όχι, όχι, όχι, ο αγώνας δεν τελείωσε, ο αγώνας δεν τελείωσε", γείωσε τον Γουόρντ ο Φρανκ Καπουτσίνο. Απαίτησε να επιστρέψει στην πλευρά του.

Ο δέκατος και τελευταίος γύρος δεν διαφοροποιήθηκε από τους προηγούμενους. Ο τελικός ήχος βρήκε τους δύο μποξέρ να αγκαλιάζονται στα σκοινιά, μπροστά σε ανθρώπους που, αν εξαιρεθούν οι πρώτες σειρές, ήταν όλοι όρθιοι. Άλλοι ούρλιαζαν, άλλοι χοροπηδούσαν, ελάχιστοι μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν τι ήταν αυτό που είχαν δει για περίπου 40 λεπτά της ώρας.

Η αντίδραση ήταν ακαριαία. Ενώ ο ένας κριτής έδωσε ισόπαλο το σκορ, οι άλλοι δύο έστεψαν νικητή τον 'Irish'. Ο Γκάτι, που είχε πει ότι "o πιο δύσκολος αγώνας μου θα είναι όταν παλέψω με κάποιον σαν εμένα", ομολόγησε, "μάντεψε: πάλεψα με κάποιον σαν εμένα". Κατευθείαν, πριν η σκόνη καταλαγιάσει, ζήτησε τη ρεβάνς.

Στο νοσοκομείο

Ο Μίκι Γουόρντ πήρε το πρώτο εκατομμύριό του μπαίνοντας στην 'Boardwalk Arena' στις 23 Νοεμβρίου του 2002. Ο Γκάτι ήταν περισσότερο προετοιμασμένος αυτήν τη φορά. Αλλά θα μπορούσε να μαντέψει κάποιος ότι ο διαχωρισμός της πρώτης από τη δεύτερη αναμέτρηση ήταν εκείνος ο ένατος γύρος.

Για να τεθεί πιο απλά, αν δεν υπήρχε εκείνη η πρώτη αναμέτρηση, το βραβείο του 'Αγώνα της Χρονιάς' για το περιοδικό 'Ring' θα το κέρδιζε ο αγώνας του Νοέμβρη. Παρ' όλο που ο Γκάτι ήταν σαφώς ανώτερος και νίκησε με ομόφωνη απόφαση, ο Γουόρντ έμεινε στο ρινγκ μέχρι το τέλος, προσπαθώντας να βρει το ένα χτύπημα που ίσως σάστιζε για τα καλά τον Ιταλό. Δεν έγινε. Όμως, το sequel κρίθηκε σαφώς επιτυχημένο. Από εμπορικής σκοπιάς, τα pay per view έδιναν απίστευτα νούμερα, ένα χρονικό διάστημα που η απόκτησή τους από το διαδίκτυο δεν ήταν εφικτή.

Ο Γουόρντ, που είχε ήδη κλείσει τα 37, και ο Γκάτι αποφάσισαν να ανταμώσουν ακόμα μία φορά. Η αμοιβή του πρώτου πέρασε το 1 εκατομμύριο δολάριο, κάτι πρωτάκουστο για έναν πυγμάχο που είχε 12 ήττες στην καριέρα του. Κι ενώ ο Γκάτι πλησίασε τα 2 εκατομμύρια, το δώρο έγινε αποκλειστικά στον Αμερικανό. Ούτε ο ίδιος περίμενε ότι στους τρεις τελευταίους αγώνες της καριέρας του θα μπορούσε να βγάλει τα τριπλάσια ή και τετραπλάσια χρήματα από αυτά που συνολικά πήρε στους προηγούμενους 48 αγώνες του.

Micky Ward celebrates his win over Arturo Gatti in the junior welterweight fight in Uncasville, Conn., Saturday, May 18, 2002.  (AP Photo/Steve Miller)
Micky Ward celebrates his win over Arturo Gatti in the junior welterweight fight in Uncasville, Conn., Saturday, May 18, 2002. (AP Photo/Steve Miller) AP PHOTO/STEVE MILLER

Στο HBO φόρεσαν τα σμόκιν τους και έλαβαν θέση για την τρίτη αναμέτρηση, στις 8 Ιουνίου 2003. Ο Μίκι Γουόρντ είχε αποφασίσει ότι αυτός θα ήταν ο τελευταίος αγώνας στην καριέρα του. Και τα έδωσε όλα. Συνολικά ο Γκάτι ήταν ο καλύτερος πυγμάχος, αλλά έπεσε κάτω στα τέλη του έκτου γύρου από ένα δυνατό τζαμπ του Αμερικανού, που τον βρήκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού.

Και μόλις τελείωσε και το 90ό αγωνιστικό λεπτό μίας ασύλληπτης τριλογίας, οι δύο μποξέρ αγκαλιάστηκαν. Αυτοί οι αγώνες άλλαξαν τις ζωές τους είτε μέσω του αλύπητου ξύλου, το οποίο ήταν ατέρμονο, είτε με τη δύναμη της αγκαλιάς τους, όταν πια δεν είχε μείνει κάτι άλλο να κάνουν. Αυτή η αγκαλιά ήταν το απαύγασμα του αθλητικού ιδεώδους από δύο ματωμένα πρόσωπα και δύο κορμιά που το πήγαν ως το τέλος.

Ο Αρτούρο Γκάτι νίκησε ξανά με ομόφωνη απόφαση τον αγώνα που κέρδισε ξανά το βραβείο του καλύτερου της χρονιάς, αλλά για μία φορά τα αποτελέσματα αυτών των τριών αγώνων ήταν απλώς λεπτομέρεια -κι αυτή δεν είναι ρομαντική προσέγγιση.

Οι δύο πυγμάχοι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο και βρέθηκαν, ίσως επρόκειτο για ένα διαφημιστικό κόλπο, πάντως οι ίδιοι φαίνεται ότι το αγνοούσαν, στα διπλανά κρεβάτια.

Χαιρετήθηκαν θερμά. Ο Γκάτι επρόκειτο να συνεχίσει την καριέρα του και εν καιρώ προετοιμασίας πήρε την απόφαση: να εντάξει τον Γουόρντ στο τεχνικό τιμ του. Μαζί πανηγύρισαν τον τίτλο της super lightweight στην WBC, μετά τη νίκη του πρώτου επί του συμπατριώτη του Ιταλού Τζιανλούκα Μπράνκο.

Η δυνατή σχέση που είχε γιγαντωθεί από το γρονθοκόπημα στο ρινγκ έγινε συνεργασία.

Τους χώρισε ο θάνατος

Arturo Gatti turns from the crowd with a smile after winning a decision over opponent Micky Ward during their 10-round bout at the Boardwalk Hall in Atlantic City, NJ , Saturday, Nov. 23, 2002. (AP Photo/Donna Connor)
Arturo Gatti turns from the crowd with a smile after winning a decision over opponent Micky Ward during their 10-round bout at the Boardwalk Hall in Atlantic City, NJ , Saturday, Nov. 23, 2002. (AP Photo/Donna Connor) AP PHOTO/STEVE MILLER

AP Photo/Steve Miller

Όχι για πολύ, όμως.

Στις 11 Ιουλίου 2009 ο Αρτούρο Γκάτι βρέθηκε νεκρός σε ένα ξενοδοχείο της Ιποζούκα, στο Περναμπούκο, όπου είχε πάει με τη γυναίκα του, Αμάντα Ροντρίγκες, και το 10 μηνών γιο τους, για το γάμο της αδελφής του. Η Ροντρίγκες κατηγορήθηκε για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού, αφού ένα λουρί γεμάτο με αίματα βρέθηκε στην τσάντα της, ενώ δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς βρισκόταν για 10 ώρες στο ίδιο δωμάτιο με τον πεθαμένο σύζυγό της, χωρίς να το καταλάβει.

Η πρώτη αυτοψία μετέτρεψε την ανθρωποκτονία σε αυτοκτονία και η Ροντρίγκες έμεινε ελεύθερη. Ο φάκελος, όμως, άνοιξε ξανά στο Κεμπέκ του Καναδά. Εκεί διαπιστώθηκε ότι ο Γκάτι πέθανε από ασφυξία, έχοντας, ωστόσο, καταναλώσει ένα μυοσκελετικό χαλαρωτικό, carisoprodol, το οποίο συνδύασε, θανάσιμα, με αλκοόλ.

Ο Μίκι Γουόρντ έμεινε απορημένος και αμέτοχος. Εκφώνησε ένα συγκινητικό λόγο στην κηδεία του ξαφνικά χαμένου φίλου και συνεργάτη του. Ο Γκάτι δεν υπήρχε πια, αλλά οι τρεις δικές τους μονομαχίες δίνουν έναν παραπάνω λόγο ώστε να τον μνημονεύουν οι ρέκτες της πυγμαχίας.

Στις 18 Μαΐου 2002, πριν από 17 χρόνια, άρχισε αυτό το παραμυθένιο σπλάτερ, που όμοιό του δύσκολα μπορείς να συναντήσεις στην επαγγελματική πυγμαχία.

News 24/7

24MEDIA NETWORK