Ολυμπιακός: Το θύμα μίας συναισθηματικής μπλόφας

Ο Ολυμπιακός έχασε στον τελικό της Ευρωλίγκας από τη Σαμπαντέλ, 13-11, ακριβώς τη στιγμή που νόμιζε ότι είχε νικήσει. Για την ακριβεία, που νόμιζε ότι οι Ισπανίδες είχαν παραδεχθεί τη νίκη του. Η ψυχολογική κομπίνα της ομάδας του Νταβίντ Πάλμα τής χάρισε το πέμπτο τρόπαιό της τις τελευταίες εννιά σεζόν (τρία λιγότερα, πια, από την πολυνίκη του θεσμού Οριζόντε Κατάνια) και άφησε τις πολίστριες του Χάρη Παυλίδη να αναρωτιούνται αν έγιναν ποτέ τα τελευταία πέντε λεπτά του τελικού στο προάστιο της Βαρκελώνης.

Ό,τι κατάφερε να κάνει ο Ολυμπιακός στο πρώτο οκτάλεπτο του τελικού με τη Σαμπαντέλ στο 'Κάρλες Ιμπάνς', ήταν να μπει μέσα εξαιρετικά συγκεντρωμένος. Του είχε λείψει στα προηγούμενα Final 4 και μία τέτοια κατάσταση ήταν, όχι απλώς καλοδεχούμενη αλλά, απαραίτητη. Η ομάδα του Νταβίντ Πάλμα, πανίσχυρη καθώς είναι, δεν αφήνει παράθυρο στον αντίπαλο όταν βρίσκει ανοχύρωτη την άμυνά του.

Η διαδικασία ήταν επώδυνη, καθώς η Σαμπαντέλ, με την ευχέρεια που διαθέτει να κατεβάζει στα δύο μέτρα πολίστριες που δεν είναι φουνταριστοί, αλλά που οι σωματότυποί τους τις κάνουν να μοιάζουν με τέτοιες, ανάγκαζε τα κορίτσια του Χάρη Παυλίδη να κρέμονται σε πλάτες, μία κατάσταση που οι φυσικοί νόμοι λειτουργούσαν εις βάρος τους.

Οι 'ερυθρόλευκες' μπήκαν αποφασισμένες να μη δεχθούν γκολ στην κόντρα, να μη δίνουν αφειδώς αποβολές και να... τσεκάρουν τη Λάουρα Έστερ. Ειδικά η αριστερή μεριά της έμοιαζε με το... αμάρτημά της. Ο Ολυμπιακός βρήκε γκολ πάνω στο δίλεπτο από την έναρξη του ματς, όταν η ευθύβολη πάσα της Χριστίνας Τσουκαλά προς τη Χάνα Μπάκλινγκ εξασθένησε την αντίδραση στην τοπική ζώνη που έπαιζαν οι Ισπανίδες, οπότε το εύστοχο σουτ άνοιξε λογαριασμό στο ματς.

Το δεύτερο σουτ της Αυστραλής, στην αμέσως επόμενη περίπτωση, έδωσε στον Ολυμπιακό το δικαίωμα να... εξαγοράσει χρόνο.

Δεν θα μπορούσε να αντέξει έτι περαιτέρω χωρίς να δώσει ποινές, αλλά θα μπορούσε να παραμείνει προσηλωμένος ώστε να μην αφήνει τις κόντρες. Σε μία τέτοια, ελεγχόμενη, φάνηκε το ταλέντο της Μπέα Ορτίθ, ενώ, μετά το προσωπικό γκολ της Ασημάκη, πάλι από την αριστερή πλευρά της Λάουτα Έστερ, η παίκτρια παραπάνω της Σαμπαντέλ κατέληξε σε ένα σουτ από τη Μάικα Γκαρσία από το δεύτερο δοκάρι. Μόνο σε αυτήν την περίπτωση η άμυνα δέχθηκε γκολ σε φάση που ήταν προτεραιότητά της να αποτρέψει.

Ο Ολυμπιακός κρατούσε ένα προβάδισμα το οποίο ήταν μεν το ελάχιστο, όμως υπήρχε. Κι ενώ η Σαμπαντέλ είχε αρχίσει να αυξάνει την πίεσή της, με το σκορ στο 2-4, αφού η Ελευθερία Πλευρίτου σκόραρε πάλι στα αριστερά, οι ‘ερυθρόλευκες’ έδειχναν να κρατούν τη συγκέντρωσή τους. Μέχρι που για λίγο την έχασαν.

Το δώρο του Πάλμα

Ουδείς περίμενε ότι αυτό το Μεγάλο Σάββατο των Καθολικών δεν θα αναβίωνε σε μονόπρακτα μέσα σε αυτά τα 32 λεπτά του τελικού η Εβδομάδα των Παθών. Όταν η Εσπάρ μείωσε σε 3-4 με 6'09'' για τη λήξη του ημιχρόνου, οι 'ερυθρόλευκες' έχασαν για λίγο την αυτοσυγκέντρωσή τους. Η Ελευθερία Πλευρίτου απώλεσε την μπάλα από την πίεση και, στην κόντρα, η Νιούσχουλ ισοφάρισε.

Η μπομπίνα για το ίδιο έργο μπήκε και στην επόμενη φάση, παρ’ όλα αυτά, με 5'23'' να απομένουν για το ημίχρονο κι ενώ η Σαμπαντέλ είχε κόντρα και παίκτρια παραπάνω, ο Νταβίντ Πάλμα αποφάσισε να κάνει ένα δώρο στον Ολυμπιακό, παίρνοντας timeout. Οι 'ερυθρόλευκες' έβγαλαν την άμυνα και με το σουτ της Χριστίνας Τσουκαλά κράτησαν το προβάδισμά τους. Η Σαμπαντέλ ένιωσε ότι είχε μπει στο παιχνίδι, αλλά ο Ολυμπιακός αισθανόταν ότι δεν είχε βγει από αυτό.

Η άμυνα των Ισπανίδων, ασκώντας πίεση σχεδόν κοντά στο κέντρο στην περιφέρεια του Ολυμπιακού, απομόνωσε την Ασημάκη, που έπαιζε βαθιά στα δύο μέτρα, όμως λύσεις βρίσκονταν, όπως το γκολ της Μπάγκλινγκ. Και μπορεί η Μπέα Ορτίθ να ισοφάρισε, όμως το σχέδιο πήγαινε πρίμα. Ο Ολυμπιακός ήταν ισόπαλος στο ημίχρονο, ως εκείνη τη στιγμή δεν είχε λαβωθεί, τουλάχιστον φανερά, από τις ποινές που δεχόταν, η μπόρα του επίδοξου ξεσπάσματος της Σαμπαντέλ είχε περάσει και μπορεί να είχε παίξει μόνο μία φορά επίθεση με παίκτρια παραπάνω, όμως τα εναλλακτικά πλάνα δούλευαν μια χαρά. Επρόκειτο για μία ομάδα που ήταν έτοιμη να διεκδικήσει το πάλαι ποτέ Κύπελλο Πρωταθλητριών διανύοντας όλο το δρόμο.

Πείσμα μέσα στο χάος

Το παιχνίδι ακροβατούσε μεταξύ της τακτικής υπόστασής του και του να βυθιστεί σε έναν κυκλώνα στον οποίο τίποτα δεν απαγορευόταν. Το πρόβλημα με το χρονόμετρο, που είχε διαφανεί από τους ημιτελικούς κιόλας, φόρτωσε το Ρώσο διαιτητή Σεργκέι Ναούμοφ να ακυρώσει το γκολ της Άννα Εσπάρ, που θα έδινε στη Σαμπαντέλ το δικαίωμα να πάρει το πρώτο προβάδισμά της στο παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός κρατήθηκε μπροστά στο σκορ μετά από μία εντυπωσιακή λόμπα της Ελευθερίας Πλευρίτου, ωστόσο ισοφαρίστηκε ξανά γρήγορα, με ένα θαυμάσιο πλασέ της Τζούντιθ Φόρκα από τη δεξιά πλευρά.

Το πρώτο προβάδισμά της, η Σαμπαντέλ πήρε ασκώντας πίεση στην Ιωάννα Σταματοπούλου, αφού ο Ολυμπιακός είχε πάρει κατοχή της μπάλας μετά από ένα εντυπωσιακό τίναγμα της Χριστίνας Τσουκαλά σε άμυνα με λιγότερο. Η τελευταία πήρε μία αβέβαιη πάσα και ένα ντουμπλάρισμα των πολιστριών της Σαμπαντέλ δεν την άφησε να μεταβιβάσει την μπάλα όπως ήθελε από την άμυνα στην επίθεση, με αποτέλεσμα την ανενόχλητη λόμπα της Νιούσχουλ.

Ο Ολυμπιακός παρέμεινε ζωντανός όταν του δόθηκε, επιτέλους, ένα σφύριγμα στα δύο μέτρα, το οποίο σπανίως άκουσε, αυτό το Σάββατο, προς όφελός του. Το χέρι της Αλεξάνδρας Ασημάκη κρατήθηκε στο δοκάρι κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς της και αυτό το πέναλτι έκανε γκολ η Άλκηστη Αβραμίδου. Όταν η Τσουκαλά, στην πιο μεστή κατάσταση της καριέρας της, έδωσε ξανά το προβάδισμα στα 32'' πριν τη λήξη του τρίτου οκτάλεπτου με μία εντυπωσιακή οβίδα, ο Ολυμπιακός βρέθηκε ξανά μπροστά στο σκορ, έχοντας καταθέσει ήδη τις αντοχές και το πείσμα του απέναντι στην πίεση της Σαμπαντέλ, η οποία έβγαζε μέχρι και τρεις πολίστριες στα δύο μέτρα.

Ο Χάρης Παυλίδης θυσίασε όλα τα κορμιά που μπορούσαν να συγκριθούν σε δύναμη και διαμέτρημα με εκείνα των Μάικα Γκαρσία και Μάγκι Στέφενς. Τόσο η Τσουκαλά όσο και οι Μπάκλινγκ, Γκόφερς, αλλά και η Μαργαρίτα Πλευρίτου, που ήταν προετοιμασμένη ότι ο ρόλος της στον τελικό θα εξαρτώταν από την ταχύτητα με την οποία θα χρεωνόταν ποινές, προέβαλαν σθεναρή αντίσταση.

Όσο πιο μακρινή ήταν η απόσταση από την οποία οι περιφερειακοί της Σαμπαντέλ τροφοδοτούσαν τις φουνταριστούς τόσο πιο εύκολο γινόταν το ντουμπλάρισμα. Αν, όμως, η επίθεση άρχιζε χωρίς πίεση από τη γραμμή των πέντε μέτρων, τότε ως την ολοκλήρωσή της είχαν καλύψει χώρο προς το τέρμα της Σταματοπούλου και βρίσκονταν, ακόμα κι αν δεν μπορούσαν να τροφοδοτήσουν συμπαίκτριες στα δύο μέτρα, να παίζουν οι ίδιες εκεί. Κάπως έτσι είχε βρει τη λόμπα της η Μπέα Ορτίθ στη λήξη της τρίτης περιόδου.

Χωρίς να καταλάβουν πώς...

Το 8-9, με το οποίο οι δύο ομάδες μπήκαν στο τελευταίο οκτάλεπτο, έδειχνε ότι ο τελικός επρόκειτο να κριθεί στο σουτ, οι ποτισμένοι από χλώριο συγγραφείς είχαν βγάλει τις πένες τους από νερό χήνας και ήταν έτοιμοι να περιγράψουν μελαγχολικά τις ηρωίδες και τις μοιραίες της αναμέτρησης.

Μόνο που ο Ολυμπιακός δεν είχε την όρεξη να κριθεί στην ανθρώπινη αδυναμία της οντότητας το παιχνίδι. Η αποφασιστικότητα έγινε φανερή το πρώτο τρίλεπτο της τέταρτης περιόδου. Η άμυνά του κρατούσε τη Σαμπαντέλ μακριά. Σε αυτό το χρονικό διάστημα ήρθε ο βήχας, που σταμάτησε την πορεία του ψάλτη.

Τι συνέβαινε με τις πολίστριες του Νταβίντ Πάλμα; Πού ήταν εκείνη η πίεση που υπόσχονταν ως εγγύηση τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνά τους στο τέταρτο οκτάλεπτο, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις και αν την άφηναν οι αντίπαλές τους θα μπορούσε να μετατραπεί σε λεηλασία;

Όταν η Ελευθερία Πλευρίτου έβαλε ακόμα ένα υπέροχο γκολ και η Χάνα Μπάκλινγκ, στην παίκτρια παραπάνω και μετά τη γρήγορη πάσα της Αλεξάνδρας Ασημάκη έκανε το 11-8, έμεναν 316 αγωνιστικά δευτερόλεπτα για να τελειώσει το παιχνίδι (ή, τουλάχιστον, αυτό έδειχνε το ρολόι).

Η Σαμπαντέλ ήταν αποσβολωμένη, έμοιαζε λες και είχε μπει σε μία λήθη από την οποία, όταν ξυπνούσε, θα ήταν πολύ αργά. Η περιέργεια για λίγο αντικατέστησε το ενδιαφέρον και, αν και ο προπονητής της πήρε timeout, προσπαθώντας να αναγείρει το ηθικό των πολιστριών του, αν και ήταν νωρίς έστω και για την υποψία των πρώτων πανηγυριών, ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε μία θέση για την οποία πάλεψε πολύ. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν συγκέντρωση για ένα τρίλεπτο, ώστε να μπορέσει να διατηρήσει αυτό το προβάδισμα και να βρεθεί να αγκαλιάζει το πιο σημαντικό τρόπαιο στην ιστορία του τμήματος.

Μόνο που οι παίκτριες του Χάρη Παυλίδη φαίνεται πως κοιτάζοντας στα μάτια των αντιπάλων τους και παρατηρώντας τη γλώσσα του σώματός τους, είδαν αυτό που νόμιζαν ότι ένιωθαν. Μία παραδοχή της ανωτερότητάς τους, απέναντι σε πολίστριες που έκαναν υπερπροσπάθεια για να πάρουν αυτό που ήταν σίγουρες ότι αξίζουν. Όχι, αυτήν τη φορά ήταν σίγουρο.

Ξέρετε πώς είναι: κάνεις έντονη προπόνηση για 20 λεπτά και μετά, κατά τη διάρκεια της ξεκούρασης, αποφασίζεις να κάτσεις. Το σώμα, ενώ θα μπορούσε να βγάλει ακόμα τόσο, σου δίνει την εντολή να παραμείνεις εκεί, ενώ το μυαλό είναι μπερδεμένο. Σκέφτεσαι ότι αυτός ο κόπος είναι αρκετός. Και μπορεί να είναι, αν δεν παίζεις σε έναν τελικό Ευρωλίγκας.

Η Σαμπαντέλ, που είχε σκοράρει 8 γκολ σε 27 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα, έβαλε 5 σε 4'55''. Δεν αστόχησε ξανά σε επίθεση. Άπαξ και προς το τέλος του παιχνιδιού διεκδικούσε το τρόπαιο, η ευαισθησία της σφυρίχτρας ήταν δεδομένη. Στις πέντε επιθέσεις με τις οποίες ολοκλήρωσε το παιχνίδι, σκόραρε ισάριθμα γκολ. Πρώτα ένα σουτ σε σετ παιχνίδι της Φόρκα, ένα γλυκό πλασέ που είναι η ειδικότητά της και δεν μπόρεσε να εξοστρακίσει η άμυνα. Έπειτα, στην παίκτρια παραπάνω, η Μάτι Ορτίθ έβαλε το δικό της οβολό από τα αριστερά. Μέσα σε 41'' η διαφορά είχε μειωθεί στο ένα γκολ.

Οι παίκτριες του Ολυμπιακού άκουσαν το καμπανάκι. Φαινομενικά, υπήρξαν τυχερές. Σε μία επίθεση που διακόπηκε και ενώ έμεναν 2'' για την ολοκλήρωσή της, η Άννα Εσπάρ, μία πολίστρια που δεν υποπίπτει σε νοητικά ατοπήματα συνήθως, έκανε ποινή στην περιφέρεια, για φάουλ χωρίς να παίζεται παιχνίδι.

Και μετά η Ασημάκη κέρδισε πέναλτι. Η Ελευθερία Πλευρίτου πήγε να το εκτελέσει. Η Φόρκα στάθηκε δίπλα της, τόσο κοντά που απαγορεύεται. Αλλά ακόμα και όταν απομακρύνθηκε, οι διαβουλεύσεις ανάγκασαν την Ελευθερία να σταθεί πολλή ώρα απέναντι στην Έστερ, στην πιο απαράδεκτη, ίσως, εξωαγωνιστική συγκυρία του τελικού.

Ουδείς σουτέρ πρέπει να στέκεται τόση ώρα απέναντι σε έναν τερματοφύλακα. Τα ψυχολογικά κλιματικά φαινόμενα εναλλάσσονται ραγδαία, οπότε ο σουτέρ έχει στο μυαλό του έναν ορισμένο χρόνο για να εκτελέσει την προσπάθειά του. Η ίδια η Πλευρίτου παρακάλεσε το διαιτητή να την αφήσει να σουτάρει. Όταν το έκανε, είχε ήδη κρυώσει και η Έστερ απέκρουσε το χτύπημά της, με 3'30'' να απομένουν.

Η Σαμπαντέλ είχε ρίξει στην παγίδα της τον Ολυμπιακό, αλλά οι 'ερυθρόλευκες' ήταν ακόμα μπροστά. Ωστόσο, οι Ισπανίδες έστησαν το δικό τους ανάχωμα στην αριστερή πλευρά της επίθεσής τους. Εκεί βρήκαν το γκολ της ισοφάρισης με την Νιούσχουλ, από εκεί η λόμπα της Μπέα Ορτίθ κατέληξε στα δίχτυα, με 2'09'' για τη λήξη, ώστε να πάρουν το προβάδισμα, 12-11.

Κι ενώ υπήρχε χρόνος για αντίδραση, ο Ολυμπιακός είχε φθαρεί ανεπιστρεπτί. Οι επιθέσεις του μπορεί να προσέκρουαν σε ατιμώρητα σκληρά μαρκαρίσματα, αλλά η ευκρίνειά τους είχε χαθεί. Με 44'' να απομένουν, η Μάγκι Στέφενς, την οποία ο Χάρης Παυλίδης και οι πολίστριές του τόσο μαεστρικά είχαν αποδομήσει, έβαλε το βουλοκέρι στο πέμπτο τρόπαιο της Σαμπαντέλ και το δεύτερο χαμένο τελικό του Ολυμπιακού, μετά το 2017 στο Κίρισι.

Ο Ολυμπιακός δεν έχασε τον τελικό από μεγαλαυχία, αλλά διότι δεν άντεξε αυτό το νοητικό τρικ των αντιπάλων του, μία κατάσταση που μοιάζει να διδάσκεται σε όλο το εύρος του αθλητισμού στη χώρα της Ιβηρικής. Μαζί με το μυαλό, λύγισε και το σώμα. Κι ενώ τα κλάματα θα μπορούσαν να γεμίσουν μία λεκάνη, την επόμενη φορά η ετοιμότητα των κοριτσιών θα τους δώσει τη δύναμη να αντισταθούν σε ανάλογη περίσταση.

Ποια επόμενη φορά, είπατε; Πάντα υπάρχει επόμενη φορά.