Πύρρος Δήμας: "Είμαι Εθνική και ΠΑΟΚ"

Ποια είναι η αγαπημένη ομάδα σας; «Πρώτα είμαι εθνική ομάδα και μετά ΠΑΟΚ»

Όταν τελειώσατε την καριέρα σας, γιατί βγάλατε τα παπούτσια σας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας; «Όταν ήμουν μικρός, είχα δει ένα μεγάλο παλαιστή να βγάζει τα παπούτσια του στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του. Αυτό που έκανε μού άρεσε και αποφάσισα να το κάνω κι εγώ στην Αθήνα, όταν θα τελείωνα την καριέρα μου».

Τα πρώτα χρόνια των προπονήσεων ήταν δύσκολα; «Ημουν 7,5 χρονών, όταν ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με το άθλημα. Ήταν δύσκολα, αλλά και ταυτόχρονα όμορφα. 'Ηταν ένα γυμναστήριο, δίπλα από τις αίθουσες του σχολείου μου. Μία μέρα μπήκα μέσα και είδα κάποια βάρη κι έναν προπονητή. Ο τελευταίος μού είπε, αν ήθελα να ασχοληθώ με το άθλημα, κι εγώ είπα πως ήθελα. Αυτό ήταν. Την επομένη, ήρθε στο σπίτι μου και ρώτησε τους γονείς μου αν ήθελαν να ξεκινήσω την Άρση Βαρών. Από τότε άλλαξε η ζωή μου».

Οταν κάνεις βάρη, μένεις κοντός; «Αυτή είναι μια νοοτροπία και εσφαλμένη άποψη. Αυτό δεν ισχύει, γιατί αν δει κάποιος, σήμερα, τους αθλητές της Άρσης Βαρών, στις μεγάλες κατηγορίες, θα δει ότι ασχολούνται και ψηλοί αθλητές. Είναι ένας μύθος, που δεν ισχύει».

Είναι δύσκολο άθλημα η άρση βαρών; «Στην αρχή είναι δύσκολο. Όταν κάνεις καθημερινά προπονήσεις, σηκώνεις βάρη και ακολουθείς συστηματικά τις προπονήσεις, τότε διαπιστώνεις ότι δεν είναι και πολύ δύσκολο άθλημα. Το αγαπάς και το βλέπεις αλλιώς. Είναι, επίσης, δίκαιο άθλημα. Δεν είναι, για παράδειγμα, όπως το ποδόσφαιρο, που μπορεί κάποιος ποδοσφαιριστής να είναι οφσάιντ και να σημειώσει τέρμα ή σε κάποιο άλλο ομαδικό άθλημα, που ένας αθλητής να μην είναι σε καλή ημέρα και να κερδίζει στις πλάτες των άλλων συναθλητών του. Στην Άρση Βαρών ή τα έχεις τα κιλά ή δεν τα έχεις».

Οι προετοιμασίες πριν από τους σημαντικούς αγώνες ήταν επίπονες; «Ηταν πολύ δύσκολες. Η Άρση Βαρών γίνεται μέσα σε μια αίθουσα με βάρη. Πάντα, βλέπεις έναν τοίχο απέναντί σου. Έτσι, οι εναλλαγές είναι απαραίτητες. Αυτός ήταν και ο λόγος που, πολύ συχνά, με την εθνική ομάδα αλλάζαμε μέρη».

Υπάρχουν καλές και κακές στιγμές; «Σίγουρα. Υπάρχουν καλές στιγμές, χαμόγελα και ικανοποίηση, υπάρχουν λύπες, στεναχώρια και απογοήτευση. Αυτά πάνε μαζί. Θεωρώ, όμως, πως περισσότερες είναι οι καλές στιγμές. Είναι αυτές που μένουν στη μνήμη μας».

Ποια μετάλλια είναι πιο σημαντικά; «Δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις τα μετάλλια, γιατί το καθένα έχει κάτι διαφορετικό. Έχει τη δική του ιστορία. Για όλα έχω δουλέψει πολύ σκληρά και έχω αφιερώσει χιλιάδες ώρες προπόνησης».

Η χώρα μας περνάει δύσκολα. Μπορεί να σηκώσει τα δικά της βάρη; «Όπως σε κάθε οικογένεια, υπάρχουν δύσκολες στιγμές, έτσι και η χώρα μας περνάει δύσκολα. Πρέπει να τη στηρίξουμε με όλη μας τη δύναμη. Είναι δύσκολο αυτό που περνάει η Ελλάδα. Πρέπει να κάτσουμε κάτω από την μπάρα και να δουλέψουμε υπομονετικά. Στο τέλος, θα τα καταφέρουμε. Η Ελλάδα θα μείνει όρθια. Έχουμε μάθει τόσα χρόνια στα δύσκολα. Όπως και οι αθλητές της Άρσης Βαρών».