10 αλησμόνητοι ευρωπαϊκοί τελικοί μπάσκετ που έγιναν στην Ελλάδα
Διπλή η αφορμή για να διαλέξουμε και να θυμηθούμε τι έχει συμβεί κατά καιρούς επί ελληνικού εδάφους.
Προς τι όλη αυτή η επίκληση της μνήμης και η αναπόληση νωπών ή σκονισμένων εικόνων; Δύο οι συνιστώσες που οδηγούν στην ενθύμηση των δέκα άφθαρτων από το χρόνο τελικών συλλογικών διοργανώσεων που φιλοξενήθηκαν επί ελληνικού εδάφους σε βάθος μισού αιώνα.
➡ η πρόσφατη διαρροή της πληροφορίας πως η Euroleague δεν αποκλείει το ενδεχόμενο διεξαγωγής της τελικής φάσης (με όποια μορφή) στην ασφαλή και προστατευμένη από τον κορονοϊό Αθήνα, η οποία κατάφερε, σε σύγκριση με άλλα αστικά κέντρα της ηπείρου, να παραμείνει σχετικά ανέγγιχτη και από τη Δευτέρα να επανέλθει σ' ένα πρώτο στάδιο επανόδου στην κανονικότητα. Αν λάβει το χρίσμα, η διοργάνωση θα επιστρέψει στην Ελλάδα ύστερα από 13 χρόνια, όταν το μεγαλύτερο διάστημα από την παρθενική φορά ήταν τα 8 έτη.
➡ η επέτειος 17 ετών από την 4η Μαΐου του 2003, όταν εντός έδρας ο Άρης κατακτούσε το τρίτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του και συμμετείχε ενεργά στην περαιτέρω αύξηση των διεθνών επιτυχιών του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα, ως ένας από τους βασικούς συντελεστές.
Εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία που προέκυψε εκατέρωθεν, συνθέσαμε χρονολογικά μια λίστα από το 1968 ως το 2018.
ΑΕΚ - Σλάβια Πράγας 89-82
Έτος: 1968
Γήπεδο: Παναθηναϊκό Στάδιο
Διοργάνωση: Κύπελλο Κυπελλούχων
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: γιατί ήταν ο τίτλος ελληνικής ομάδας σε διεθνή διοργάνωση, για το παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης κόσμου σε αγώνα μπάσκετ και φυσικά τη λυρική περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου που μετέφερε συγκινητικά τις εικόνες σ' αυτούς που άκουγαν από το ραδιόφωνο. Προτού όλο αυτό γίνει ταινία.
Μιλάνο - Ερυθρός Αστέρας 74-70
Έτος: 1972
Γήπεδο: Αλεξάνδρειο
Διοργάνωση: Κύπελλο Κυπελλούχων
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: καθώς στους νικητές έπαιζε ο φοβερός και τρομερός Τσέζαρε Ρουμπίνι (ταυτόχρονα ήταν σπουδαίος πολίστας) και στον πάγκο των ηττημένων Γιουγκοσλάβων καθόταν ο πατέρας του Σάσα Τζόρτζεβιτς, Μπράτισλαβ έχοντας υπό τις οδηγίες του τον Ζόραν Σλάβνιτς (πολύ αργότερα προπονητή της Δάφνης και του Ηρακλή).
Σπαρτάκ Λένινγκραντ - Σπλιτ 77-62
Έτος: 1973
Γήπεδο: Αλεξάνδρειο (ξανά)
Διοργάνωση: Κύπελλο Κυπελλούχων
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: ως ο τελικός που διεξήχθη χουντικό περιβάλλον μεταξύ δύο ομάδων που πρέσβευαν το κομμουνιστικό μπλοκ της Ευρώπης (ΕΣΣΔ και Γιουγκοσλαβία). Βαλερί Φιοντόροφ και Αλεξάνταρ Μπέλοφ είχαν σκοράρει μαζί 43 πόντους για τους νικητές, περισσότερους από τους μισούς, κατατροπώνοντας την Γιουγκοπλάστικα πολύ πριν γίνει η υπερδύναμη της Ευρώπης.
Τσιμπόνα - Ρεάλ Μαδρίτης 87-78
Έτος: 1985
Γήπεδο: ΣΕΦ
Διοργάνωση: Κύπελλο Πρωταθλητριών
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: ως η βραδιά που ο Ντράζεν Πέτροβιτς 'έκλεισε' τη μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Είχε πετύχει 36 πόντους με 11/23 δίποντα και 14/14 βολές. Έφυγε για τη Μαδρίτη τρία καλοκαίρια μετά, αφού χάρισε άλλους δύο ευρωπαϊκούς τίτλους στην ομάδα του Ζάγκρεμπ.
Ρεάλ Μαδρίτης - Καζέρτα 117-113 παρ. (102-102 κ.α)
Έτος: 1989
Γήπεδο: ΣΕΦ
Διοργάνωση: Κύπελλο Κυπελλούχων
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: ως το 'ματς του 20ου αιώνα', μια αρμονική ραψωδία δύο εκ των μεγαλύτερων σκόρερ που εμφανίστηκαν στον μπασκετόκοσμο τούτο. Τη βραδιά που Οσκάρ Σμιντ σταματούσε στους 44 πόντους (με τον Νάντο Τζεντίλε να δίνει άλλους 32), ο Ντράζεν Πέτροβιτς ως βασιλιάς της 'βασίλισσας' (κατά το κύριος της κυρίας) φόρτωνε το καλάθι της ιταλικής ομάδας με 62! Στην κορυφαία, πιθανόν, βραδιά της σύντομης καριέρας του. Ο Γιάννης Φιλέρης ήταν αυτόπτης μάρτυρας, εμείς από την τηλεόραση.
Λιμόζ - Τρεβίζο 59-55
Έτος: 1993
Γήπεδο: ΣΕΦ
Διοργάνωση: Κύπελλο Πρωταθλητριών
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: γιατί, δυστυχώς για το σπορ, θριάμβευσε το αντιμπάσκετ του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, με συνέπεια να επιβληθεί για μια 5ετία, και όχι η πληθωρικότητα του Τόνι Κούκοτς. Ο Κροάτης φόργουορντ, που πληρωνόταν από τον Τζιλμπέρτο Μπένετον, έφυγε ηττημένος για το Σικάγο, λίγα χρόνια πριν ζήσει από την πρώτη ως την τελευταία φιγούρα το Last Dance των Μπουλς.
Παναθηναϊκός - Μακάμπι Τελ Αβίβ 73-67
Έτος: 2000
Γήπεδο: Κλειστό Πυλαίας
Διοργάνωση: Euroleague
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: για τα μεγάλα σουτ του Όντεντ Κάτας απέναντι στην πρώην ομάδα του κι έραψαν δεύτερο αστέρι στη φανέλα του 'τριφυλλιού'. Ήταν η τελευταία προσωπική παράταση του Ισραηλινού κόμπο γκαρντ ως παίκτη, καθώς μέσα στους επόμενους μήνες αναγκάστηκε να σταματήσει και να γίνει προπονητής.
Άρης - Πρόκομ Τρεφλ 84-83
Έτος: 2003
Γήπεδο: Αλεξάνδρειο
Διοργάνωση: Champions Cup
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: προφανέστατα ως ο τρίτος ευρωπαϊκός τίτλος των 'κίτρινων' της Θεσσαλονίκης, σ' ένα κατάμεστο και παλλόμενο Παλέ που ήρθε με τρόπο πολύ πιο δραματικό κι από εκείνον στο Τορίνο, 10 χρόνια νωρίτερα, ή στην Προύσα το '97.
Παναθηναϊκός - ΤΣΣΚΑ Μόσχας 93-91
Έτος: 2007
Γήπεδο: ΟΑΚΑ
Διοργάνωση: Euroleague
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: ως η 'τιτανομαχία' της σύγχρονης εποχής του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ένα παιχνίδι μεταξύ των δύο πληρέστερων ομάδων εκείνης της περιόδου στην Ευρώπη, ο ρυθμός του οποίου γέμισε το κοινό με κάθε λογής συναισθήματα και δεν ήθελες να τελειώσει, μια παρτίδα σκάκι ανάμεσα σε δύο αυθεντίες της προπονητικής. Και ένας Νίκος Γκάλης στα λευκά!
ΑΕΚ - Μονακό 100-94
Έτος: 2018
Γήπεδο: ΟΑΚΑ
Διοργάνωση: FIBA Champions League
Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: διότι η Ένωση γιόρταζε με άλλη μία ευρωπαϊκή κούπα, την τρίτη δική της, το Ιωβηλαίο του 'έπους' στο Καλλιμάρμαρο. Όχι με (μόνο ένα) Αμερικάνο, αλλά με (πολλούς) Αμερικανούς.