4η αγωνιστική: Φύλλο Αγώνα

Τέσσερις αγωνιστικές σε ένα πρωτάθλημα των 26, δεν αποτελούν κάποιο ιδιαίτερα αξιόπιστο δείγμα. Αν όμως μιλάμε για το ελληνικό πρωτάθλημα της Α1 μπάσκετ, τότε ίσως μπορούμε να εξάγουμε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα.

Στην κορυφή της βαθμολογίας βλέπουμε Παναθηναϊκό, Άρη και Ολυμπιακό, ήτοι τρεις ομάδες που έχουν κατακτήσει 75 τίτλους, εξήντα οκτώ στην Ημεδαπή και επτά Ευρωπαϊκούς. Η... διδακτική ύλη των περασμένων ετών καταδεικνύει το ότι "κόκκινοι" και "κίτρινοι" δεν έχουν τα απαραίτητα εφόδια ώστε σε διάρκεια να απειλήσουν ευθέως τους "πράσινους", ωστόσο αξίζει να δούμε τις προδιαγραφές των τριών.

Αρχίζοντας από τους πρωταθλητές, στην Ελλάδα, πρέπει κάποιος να ψάξει πολύ για να βρει ποιος θα καταφέρει να καταβάλλει την ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Πολλώ δε μάλλον, πως αυτό μπορεί να γίνει για τρεις συνεχόμενες φορές σε δύο εβδομάδες, αν υποθέσουμε πως ο κάτοχος του τίτλου θα φτάσει στον τελικό. Το ρόστερ δεν υπέστη κοσμογονικές αλλαγές, ομοιογένεια, ποιότητα, επαγγελματισμός συνθέτουν ένα τρίπτυχο – εγγύηση, ενώ οι προσθήκες των Ντέγιαν Τομάσεβιτς και Βασίλη Σπανούλη μόνο να δώσουν το κάτι παραπάνω μπορούν. Διακαής πόθος είναι η κατάκτηση του τέταρτου ευρωπαϊκού τίτλου αλλά όσο βρίσκεται στον πάγκο ο "Ζοτς", δεν θα πρέπει να περιμένουμε ολιγωρία στις, θεωρητικά, εύκολες αποστολές.

Όσον αφορά στον Άρη, ο Ηλίας Ζούρος καλείται να ανεβάσει στο επόμενο επίπεδο την ομάδα που, πριν εναποθέσει τις τύχες της στην αναπόφευκτη παρακμή, την προπερασμένη δεκαετία μετέτρεψε τα βράδια της Πέμπτης σε θεατρικές παραστάσεις... εν οίκω. Για την ακρίβεια, ανάγκασε τους περισσότερους θιάσους να κλείνουν τη συγκεκριμένη μέρα και όχι την Δευτέρα. Με Γκάλη, Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά, που καιρός για... έξω. Έκτοτε όμως, πολλά έχουν αλλάξει. Παρά το ότι ο "Αυτοκράτορας" βρίσκεται σε άνοδο, δεν πρόκειται να φτάσει σε σημείο σύγκρισης με την ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη αλλά έχει πετύχει ήδη σημαντικά πράγματα: Ο κόσμος είναι "ζεστός", τα οικονομικά έχουν νοικοκυρευτεί σε ικανοποιητικό βαθμό και το ρόστερ κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι. Αν κάποιος δει τους Θεσσαλονικείς στον τελικό, μάλλον δε θα μπορεί να μιλάει δα για κάποια τεράστια έκπληξη.

Στον Ολυμπιακό, η απαξίωση φαίνεται πως λαμβάνει τέλος. Το τμήμα μπάσκετ των Πειραιωτών αφέθηκε ανεπίτρεπτο χρονικό διάστημα στην τύχη του αλλά εφέτος, κάτι δείχνει να αλλάζει. Ο Γιόνας Καζλάουσκας παρέμεινε στο τιμόνι και στο ρόστερ προστέθηκαν ποιοτικές μονάδες όπως είναι οι Χατζής, Λιούις,Έντνι, Ζίζιτς, Ζουκάουσκας. Δίπλα στους προαναφερθέντες προσθέστε τις ελπίδες που δημιουργούν οι Σεϊμπούτις, Βασιλόπουλος και Σχορτσιανίτης και έχετε μπροστά σας ένα σύνολο που μπορεί να "χτυπήσει" τριάδα και τελικό. Το ματς Κυπέλλου απέναντι στον Παναθηναϊκό αποτέλεσε ακόμη ένα καλό μάθημα στα... εντατικά των "ερυθρολεύκων".

Συμπερασματικά , ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να έχει το πάνω χέρι και δεν γίνεται διαφορετικά από τη στιγμή που δεν έχει φανεί κάποιος επίδοξος και πάνω απ' όλα καταρτισμένος "Μνηστήρας". Ολυμπιακός και Άρης όμως φιλοδοξούν να γίνουν... χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Βρίσκονται μία σκάλα πιο κάτω αλλά στο μεταξύ τους άτυπο "παιχνίδι", δε μπορούμε παρά να τους τοποθετήσουμε, κατά προσέγγιση, στο ίδιο σημείο αφετηρίας.

Η ουσία όμως είναι ότι για να αποτελέσει ο θρίαμβος του Βελιγραδίου το... Νέο Κύμα του ελληνικού μπάσκετ, απαραίτητα συστατικά είναι η δυνατή ΑΕΚ, ο ενθουσιώδης Πανιώνιος, το συνεπέστατο Μαρούσι, ένας ΠΑΟΚ μακριά από οικονομικά προβλήματα και εσωτερικές τριβές, καθώς και... όποιος πιστός μπορεί να προσέλθει .