Αdam MorrisonΣταρ του μπάσκετ, διαβητικός και επαναστάτης

Τη βραδιά που το ΝΒΑ παρουσίαζε τη διαδικασία του draft, η προσοχή μας έπεσε πάνω σε
ένα τύπο με μουστάκι τον οποίο επέλεξαν οι Bobcats στο Νο 3. «Μα μουστάκι» σκεφτήκαμε; «Και θέλεις να κάνεις καριέρα στο ΝΒΑ;» Σας το υποσχόμαστε, δεν πρόκειται να ξανακάνουμε κανένα τέτοιο ειρωνικό σχόλιο για άτομα σαν τον Αdam Morrison,
έναν θριαμβευτή της ζωής και της θέλησης.

Ο φόργουορντ των Bobcats είναι πραγματικά ένας σπουδαίος παίκτης που δείχνει να έχει λαμπρό μέλλον. Αυτό θα είναι το τελευταίο που θα μας απασχολήσει σε αυτό το άρθρο. Γιατί όταν είσαι διαβητικός, κυκλοφορείς στην πολιτική σου ζωή με μία αντλία ινσουλίνης πάνω σου και παίζεις έστω και ένα λεπτό στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, τότε σίγουρα αξίζεις της προσοχής μας.

Ο Αdam Morrison γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1984 στην πόλη Clendive της Μοντάνα. Ο πατέρας του ήταν ο επαγγελματίας προπονητής του μπέιζμπολ John Morrison και γι’ αυτό το λόγο η οικογένειά του μετακόμιζε συχνά ανάλογα με τον επαγγελματικό προορισμό του πατέρα. Όταν ο Adam ήταν έφηβος έχασε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα 14 κιλά. Οι γονείς του θορυβήθηκαν και μετά τις ιατρικές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, διαπιστώθηκε ότι πάσχει από διαβήτη τύπου 1.

Η πολύ σοβαρή ασθένειά του, για την οποία έχει απόλυτη ανάγκη την ινσουλίνη δεν του έκοψε την όρεξη να ακολουθήσει το όνειρό του. Ηταν ήδη ένας μικρός σταρ στο Μead High School και ο διαβήτης δεν μπορούσε να σταθεί ανυπέρβλητο εμπόδιο στις επιδιώξεις του. Αλλωστε, όσοι τον ξέρουν καλά μιλούν για ένα πεισματάρη, σχεδόν ξεροκέφαλο άνθρωπο που όταν βάζει στόχους, τους πραγματοποιεί, ο κόσμος να χαλάσει.

Φυσικά στο κολλέγιο Gonzaga στο οποίο φοίτησε, δεν μπορούσε να μείνει μακριά από το μπάσκετ. Από την πρώτη κιόλας χρονιά εκεί κάνει αισθητή την παρουσία του και με μέσο όρο 11 πόντους αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον. Παράλληλα το γεγονός ότι είναι διαβητικός προκαλεί το ενδιαφέρον του περιοδικού Sports Illustrated το οποίο του αφιερώνει 5 σελίδες. Την επόμενη μέρα τουλάχιστον 50 γονείς διαβητικών παιδιών επικοινωνούν με το κολλέγιο και ζητούν από τους ιθύνοντες να επιτρέψουν στον Adam να τους μιλήσει για τον τρόπο που καταπολεμά το πρόβλημά του. Η φήμη του απλώνεται σε όλη την Αμερική.

Η καριέρα του στο ΝCAA συνεχίστηκε με επιτυχία και πέρυσι στην τελευταία του χρονιά στο κολλέγιο σκόραρε κάτα μέσο όρο 28,8 πόντους. Σε κάθε παιχνίδι μετράει ανά διαστήματα το σάκχαρό του έτσι ώστε να είναι σίγουρος ότι όλα πάνε καλά. Για να εξασφαλίσει την υγεία του κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών, όταν έχει αγώνα τρώει ακριβώς τα ίδια πράγματα (μπριζόλα με πατάτες), ακριβώς την ίδια ώρα (2 ώρες και 15 λεπτά πριν το τζάμπολ). Όπως λέει και ο ίδιος, «όταν έχεις διαβήτη, πρέπει να είσαι απόλυτα απόλυτα πειθαρχημένος. Δεν μπορώ να πω ότι έχω συμβιβαστεί με την ασθένειά μου αλλά πειθαρχία έχω αποκτήσει».

Ο Μorrison βέβαια δεν είναι μόνο ένας καλός παίκτης του μπάσκετ που τυχαίνει να έχει και διαβήτη. Είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα από όλες τις απόψεις. Θαυμάζει το Τσε Γκεβάρα, έχει στο δωμάτιο αφίσα του Καρλ Μαρξ (αν και δεν δηλώνει κομμουνιστής), είναι μανιώδης αναγνώστης και ακούει Rage Against the Machine και Metallica. Oπως καταλαβαίνετε δεν είναι αυτό που λέμε συμβατικός τύπος. Εξηγώντας την αγάπη του για τον Τσε, τόνισε στη USA TODAY: « Εδωσε και τη ζωή του για τους συνανθρώπους του. Αγωνίστηκε για μικρές χώρες και συμπαραστεκόταν πάντα στους αδύναμους κόντρα στα συμφέροντα των δυνατών».

H επαναστατικότητα πραγματικά κυλάει στο αίμα αυτό του εκπληκτικού, από όλες τις απόψεις, ανθρώπου. Όταν κάποτε ο προπονητής του στο κολλέγιο Μark Few συμβούλεψε τους παίκτες να εκκλησιάζονται, ο Morrison πήρε ανάποδες και έγραψε πάνω στο ντουλάπι του κόουτς το εξής: «Η θρησκεία είναι το όπιο των λαών». Όταν δε το αγαπημένο του γκρουπ, οι Rage Against the Machine, ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους, ο Adam ξέσπασε σε λυγμούς.

Το μουστάκι, σήμα κατατεθέν πια του Morrison , προέκυψε από ένα στοίχημα που έβαλε με ένα φίλο του. Εν τέλει του άρεσε, το κράτησε και τώρα λανσάρει και μόδα στην Αμερική με αυτό.

Τα μπασκετικά του προσόντα είναι πολλά. Μιλάμε για έναν μεγάλο σκόρερ που δεν φοβάται να πάρει το τελικό σουτ (εδώ δεν φοβάται το διαβήτη, σε ένα …παλιοσουτ θα κολλήσει;). Είναι ταυτόχρονο μέρος του συνόλου και δημιουργεί φάσεις για τους συμπαίκτες του ενώ σουτάρει καλά τόσο εν κινήσει, όσο και εν στάσει. Είναι όμως αρκετά αδύνατος, γεγονός που του δημιουργεί κάποια προβλήματα στην άμυνα, παρά την ενέργεια που βάζει.

Από ότι φαίνεται ο Adam Morrison ήρθε στο ΝΒΑ όχι μόνο για να προκαλέσει το θαυμασμό μας με τα κατορθώματά του εντός του παρκέ (κόντρα στους Spurs πέτυχε 27 πόντους στις 15 Νοεμβρίου) αλλά και να μας δώσει κουράγιο και δύναμη για όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Βλέποντας αυτόν τον άνθρωπο να ανταγωνίζεται έξοχα τους καλύτερους, παρά το σοβαρό πρόβλημά του, γεμίζεις αισιοδοξία και ελπίδα. Τελικά η ανθρώπινη θέληση υπερνικά όλα τα εμπόδια.