Αλλαγές ξένων στην Α1Aλήθειες και ψέματα

Kάθε φθινόπωρο ή ακόμα πιο αργά γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές στο ελληνικό μπάσκετ. Οι αλλαγές των ξένων στις ομάδες μας
δίνουν και παίρνουν αφού οι προπονητές δεν φαίνονται ικανοποιημένοι από τις αρχικές τους επιλογές. Κακός προγραμματισμός; Ελλειψη χρημάτων; Ελλιπής ενημέρωση;



Ποιος είναι, τέλος πάντων, ο λόγος για τον οποίο, όπως μας είπε ο Βαγγέλης Αλεξανδρής
, οι ξένοι αλλάζουν σαν τα χαρτομάντηλα; Το Contra.gr έδωσε το λόγο σε πέντε ανθρώπους του χώρου και οι απαντήσεις τους, ικανοποίησαν εν μέρει, την περιέργειά μας. Ελπίζουμε το ίδιο να γίνει και με τη δική σας.

Στο Contra.gr μίλησαν ο προπονητής της ΑΕΚ Βαγγέλης Αλεξανδρής, ο πρώην προπονητής του Πανελληνίου Αργύρης Πεδουλάκης, ο πρώην, πλέον, προπονητής του Αιγάλεω Δημήτρης Καρβέλας και οι μάνατζερ Αλέξης Πολίτης και Νίκος Λώτσος.

Aλέξης Πολίτης: “Τα λίγα χρήματα φέρνουν τεφαρίκια. Ή παλτά”



O μάνατζερ Αλέξης Πολίτης έχει φέρει στην Ελλάδα
πολλούς ξένους παίκτες. Υποστήριξε ότι τα τελευταία χρόνια τα κριτήρια των ομάδων έχουν αλλάξει και ότι αυτό που απασχολεί κυρίως διοικήσεις και προπονητές είναι το οικονομικό.

“Αν χωρίσουμε την προηγούμενη δεκαετία σε δύο πενταετίες, στην τελευταία από αυτές το κριτήριο ήταν τα προσόντα ανάλογα με τη θέση. Από τον περιφερειακό ήθελαν να σκοράρει πολύ από μέση και μακρινή απόσταση. Αν επρόκειτο για ψηλό ζητούσαν παίκτη που να κατεβάζει πολλά ριμπάουντ, να παίζει άμυνα και να σκοράρει. Εξέταζαν παίκτες κυρίως από κολλέγια αλλά και από ευρωπαϊκά πρωταθλήματα μέσης δυναμικότητας ή ακόμα και από πρωταθλήματα Α2 αν μιλάμε για μία προηγμένη μπασκετικά χώρα όπως η Ιταλία ή η Ισπανία.

“Πλέον ψάχνουν ουσιαστικά το λαβράκι που θα στοιχίσει λίγα χρήματα και θα βγάλει μάτια. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Γιατί το λαβράκι στην Τουρκία, στο Βέλγιο και στην Ουκρανία μπορεί να βάζει 25-30 πόντους αλλά στην Ελλάδα έχει προβλήματα σε ένα άλλο στιλ μπάσκετ. Κάποιοι από αυτούς τους παίκτες βγήκαν. Ο Κένιον Τζόουνς για παράδειγμα. Τον έφεραν από ένα πολύ υποβαθμισμένο πρωτάθλημα και τους έπιασε. Φέτος όμως ο Μαλίκ Ντίξον δεν έπιασε στον Πανελλήνιο. Είναι όμως καλός παίκτης αλλά δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στην ελληνική νοοτροπία”.

“Κατά τη διάρκεια της πρώτης πενταετίας της δεκαετίας τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Οι προπονητές το βασάνιζαν περισσότερο, έψαχναν περισσότερο. Προτιμούσαν παίκτες που είχαν πολλά χρόνια εμπειρία στην Ευρώπη και δεν ρωτούσαν πόσο κάνει. Μετά άρχισαν βέβαια τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα”.

“Tώρα πια αγωνίζονται στην Α1 Αμερικάνοι που παίρνουν 70.000 και 80.000 ευρώ το χρόνο. Γι’ αυτούς τους παίκτες δεν υπάρχει μέση λύση. Η τεφαρίκια βγαίνουν ή παλτά. Το Αιγάλεω ας πούμε φέτος φαίνεται ότι έχει κάνει εξαιρετικές επιλογές, είτε από τύχη είτε γιατί οι άνθρωποί του πράγματι έψαξαν”.

“Όταν φτάνουμε στο να αλλάξουμε έναν παίκτη, παίζουν αρκετά πράγματα ρόλο. Εξαρτάται αν η αλλαγή γίνεται λόγω κακής αρχικής επιλογής, η λόγω οικονομικής ανάγκης. Ο Πανελλήνιος, ας πούμε, θα μπορούσε να πάρει από την αρχή τον Γκολντγουάιρ, στα λεφτά δεν θα άλλαζε τίποτα απλώς θα έπαιρνε δύο μηνιάτικα παραπάνω. Μετά υπάρχει και η φιλοσοφία του προπονητή. Όταν αλλάζει ο προπονητής μεσούσης της περιόδου, αλλάζει πάντα και ένας παίκτης, αυτό είναι δεδομένο. Όταν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα προτιμώνται οι πιο φθηνοί έστω και αν η διαφορά είναι μικρή”.

“Oι προπονητές πάντως ψάχνουν. Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο να ξέρουν τι ψάχνουν και πως μπορούν να το βρουν. Να έχει κατασταλάξει στο τι ζητάει από τον παίκτη, να έχει δηλαδή ξεκάθαρη φιλοσοφία. Υπάρχουν και αυτοί που διαλέγουν ακούγοντας μόνο γνώμες άλλων και βλέποντας κανά δυο κασσέτες. Αυτές οι κασσέτες βέβαια είναι πάντα παγίδα. Όταν ένας παίκτης δεν βγαίνει σε μία ομάδα δεν είναι απαραίτητα κακός παίκτης. Ο προπονητής συνήθως έχει το πρόβλημα. Στις δέκα περιπτώσεις που αντικαθίσταται ένας παίκτης στις εννιά δεν φταίει ο ίδιος. Φταίει κυρίως ο τρόπος που χρησιμοποιείται. Υπάρχουν βέβαια και αθλητές που δημιουργούν προβλήματα. Ο Αλτον Φορντ ας πούμε πέρυσι στον ΠΑΟΚ ήταν τραγική περίπτωση”.

Δημήτρης Καρβέλας: “Οι ξένοι κομμάτι της ομάδας όσους πόντους και αν βάζουν”

Ο Δημήτρης Καρβέλας πριν από λίγες ημέρες αποτέλεσε παρελθόν για το Αιγάλεω. Αυτό δεν σημαίνει ότι αλλάζει το γεγονός ότι οι νεοφώτιστοι έκαναν τις καλύτερες επιλογές στο πρωτάθλημα, αναλογικά με τα χρήματά τους.

“Όταν φέραμε τον Στιβ Γιατζόγλου στην ομάδα ποντάραμε πολύ στις γνώσεις που έχει για την αμερικάνικη αγορά. Θέλαμε παίκτες που να μπουν εύκολα στην περσινή ομάδα του Αιγάλεω. Βέβαια μπορεί τα παιδιά να βάζουν τώρα 30 και 40 πόντους αλλά αυτό να ξέρετε βγαίνει μέσα από την ομάδα. Τους έχουν βοηθήσει πολύ οι Ελληνες. Εμείς θέλαμε νέους παίκτες στην ομάδα, αθλητές από κολλέγια που δεν έχουν ξαναπαίξει στην Ευρώπη. Θέλαμε εκτός από καλούς παίκτες να βρούμε καλούς χαρακτήρες. Να είναι ήσυχοι από όλες τις πλευρές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά τα παιδιά ταξιδεύουν από τη μία άκρη της γης στην άλλη χωρίς πληροφορίες για τη χώρα που πρόκειται να αγωνιστούν. Χρειάζονται βοήθεια. Ο Αντερσον και ο Κλαρκ στην αρχή ούτε καν μιλούσαν”.

“Το χειρότερο για μία ομάδα είναι οι αλλαγές μεσούσης της περιόδου. Δεν προλαβαίνει να έρθει ένας παίκτης και στη συνέχεια έρχεται ένας άλλος και ξανά όλα από την αρχή. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί θα λύσουν όλα τα προβλήματα της ομάδας τους. Δεν είναι έτσι. Από τους ξένους, όπως συμβαίνει με όλους τους παίκτες, πρέπει να ζητάς συγκεκριμένα πράγματα. Εμείς τουλάχιστον αυτό κάναμε. Τους βάλαμε στα φιλικά παιχνίδια και ξεκαθαρίσαμε τους ρόλους”.

Νίκος Λώτσος: “Οι Έλληνες προπονητές ψάχνουν κάτι νέο και ωραίο, αλλά…”


Κατά τον μάνατζερ Νίκο Λώτσο οι Ελληνες προπονητές ψάχνουν αλλά όχι με τον ενδεδειγμένο τρόπο. Κατά τη γνώμη της οι Ισπανοί και οι Ιταλοί προπονητές είναι πολύ πιο δικτυωμένοι.

“Φυσικά όλοι οι προπονητές ψάχνουν να βρουν τον παίκτη που ταιριάζει περισσότερο στους αθλητές που ήδη έχουν. Στη συνέχεια όμως πρέπει ο προπονητής να κατανοήσει τι ακριβώς θέλει από τον παίκτη που αγόρασε. Είναι λάθος κατά τη γνώμη μου να χρεώνεται αποκλειστικά ένας προπονητής μία λάθος επιλογή. Οι προπονητές δεν μπορούν να έχουν απόλυτη γνώση της αγοράς. Εμπιστεύονται και άλλους ανθρώπους. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να χρεώνονται μόνοι τους την αποτυχία. Το ίδιο συμβαίνει με την επιτυχία. Δεν ανήκει εξ’ ολοκλήρου στους προπονητές. Oλοι μιλούν για τις επιλογές του Στιβ Γιατζόγλου στο Αιγάλεω. Μα ο Στιβ δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος του χώρου, έχει καλή γνώση της αγοράς”.

“Όταν υπάρχει στην αποτυχία στην επιλογή ενός παίκτη, υπάρχει διότι συνήθως επιλέγεται λάθος παίκτης. Αθλητής που δεν «κολλάει» με την ομάδα. Υπάρχει όμως και άλλος λόγος. Καμιά φορά ζητάμε από τους παίκτες πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν. Ας πούμε φέρνει ένας προπονητής ένα αθλητή για να γίνει ο ηγέτης της ομάδας του. Αλλά δεν δημιουργεί τις κατάλληλες αυτές οι προϋποθέσεις για να γίνει κάτι τέτοιο, δεν στήνει ανάλογα την ομάδα του. Παίζει ρόλο και η ψυχολογία του παίκτη, αν θα του δείξουν εμπιστοσύνη, αν θα τον βοηθήσουν σε κάποια δύσκολη στιγμή. Όμως το μεγάλο λάθος από όλα είναι τούτο. Δεν γίνεται να αλλάζεις έναν ξένο που κατά γενική ομολογία τα έχει πάει καλά για να βρεις απλώς έναν καλύτερο. Αυτό το κάνεις μόνο όταν είσαι σίγουρος ότι ο νέος είναι μία εξαιρετική περίπτωση.
Στο ισπανικό πρωτάθλημα, που είναι το καλύτερο της Ευρώπης, είναι πολύ δύσκολο να μπει ένας νέος παίκτης. Συνήθως εμπιστεύονται αυτούς που ξέρουν και έχουν δει. Εδώ σπανίως ένας ξένος παραμένει για δύο σερί χρονιές. Aλλά η επιλογή του ξένου είναι και λίγο τζόγος στην Ελλάδα. Ολοι θέλουν να ανακαλύψουν κάτι νέο και ωραίο. Για τους Ελληνες βέβαια δεν ισχύει αυτό. Ξέρουν όλοι ποιοι είναι και τι μπορούν να κάνουν».

«Οι προπονητές προσπαθούν, ψάχνουν αρκετά αλλά, κατά τη γνώμη μου, το κάνουν με λάθος τρόπο. Το καλοκαίρι ας πούμε στα καμπ της Αμερικής μπορείς να δεις 20 Ισπανούς προπονητές, 15 Ιταλούς αλλά κανέναν Ελληνα, η έστω ελάχιστους. Καλό θα είναι οι ελληνικές ομάδες να διαθέτουν 3000-5000 ευρώ από το μπάτζετ τους και να πηγαίνουν οι προπονητές τους στην Αμερική για 10-15 μέρες έτσι ώστε να παρακολουθούν παίκτες. Άλλο να βλέπεις παίκτη από κασέτες και άλλο να τον παρακολουθείς live. Εχεις πλέον προσωπική άποψη γι΄ αυτόν και μπορείς ακόμα και μετά από 2-3 χρόνια να τον επιλέξεις ξέροντας τι μπορεί να προσφέρει ο αθλητής».

Αργύρης Πεδουλάκης: “Ψάχνουμε ξένους με λίγα χρήματα”


Ο πρώην προπονητής του Πανελληνίου στάθηκε πολύ στο βαθμό προσαρμοστικότητας των ξένων και υπογράμμισε ότι η ενσωμάτωση ενός νέου παίκτη στην ομάδα είναι μία υπόθεση πολύ δύσκολη.

“Ο κάθε προπονητής ενημερώνεται για τις εξελίξεις της αγοράς. Εχουν τους ανθρώπους τους σε Ευρώπη και Αμερική, έχουν τις πληροφορίες τους και κινούνται ανάλογα με τις ανάγκες της ομάδας και φυσικά ανάλογα με τα χρήματα που έχουν στη διάθεσή τους. Στην επιλογή των ξένων όμως υπάρχουν και αστάθμητοι παράγοντες. Ειδικά όταν μιλάμε για τους Αμερικάνους. Ερχονται σε μία χώρα και μία ήπειρο αν θέλεις και φεύγουν από τη δική τους κουλτούρα και έχουν πολλά και διάφορα προβλήματα. Είναι αναγκασμένοι να προσαρμοστούν σε μία άλλη κουλτούρα, δεν τους αρέσει το φαγητό, ψάχνουν MacDonalds και δεν βρίσκουν, έχουν τέτοια καθημερινά προβλήματα. Σίγουρα δεν είναι εύκολο για έναν άνθρωπο 22, 23 χρονών να μεταναστεύσει. Όταν ο παίκτης έρχεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα”.

“Δεν νομίζω ότι οι προπονητές πιέζουν περισσότερο από ότι θα έπρεπε τους ξένους. Ας μην κρυβόμαστε, ο χώρος είναι πιεστικός. Γιατί να μην πούμε το ίδιο για τους δημοσιογράφους, τις διοικήσεις, τους προέδρους; Και ο προπονητής πιέζεται και μάλιστα πολύ”.

“Οι αλλαγές γίνονται γιατί οι προπονητές με τις συνεχείς μειώσεις στα μπάτζετ των ομάδων προσπαθούν να βρουν πολύ καλούς αλλά συνάμα και φθηνούς παίκτες. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Εχουμε φτάσει στο σημείο να έρχονται ξένοι παίκτες των 70 και των 80 χιλιάδων ευρώ. Δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη να προσαρμοστεί ο παίκτης. Χρειάζεται υπομονή και αυτή στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Η λίγκα μας, από πλευράς οικονομικής δύναμης, είναι 7η, 8η στην Ευρώπη. Οι καλοί ξένοι θα πάνε στην Ισπανία, στην Ιταλία, τη Ρωσία, δεν θα έρθουν εδώ. Πρέπει να μάθουμε ότι οι ξένοι θέλουν μεγάλο χρόνο προσαρμογής. Τα λέει όλα η λέξη ξένοι. Αλλη κουλτούρα, άλλες συνήθειες”.

Βαγγέλης Αλεξανδρής: “Βλέπουν τους ξένους σαν χαρτομάντηλα”


Ο προπονητής της ΑΕΚ Βαγγέλης Αλεξανδρής τάχθηκε κατά των αλλαγών των ξένων και μας τόνισε ότι συνήθως αποτελούν τα εξιλαστήρια θύματα των ηττών. Επίσης υπογράμμισε ότι πρώτο κριτήριο επιλογής γι’ αυτόν είναι ο χαρακτήρας.

“Το πρώτο κριτήριο επιλογής για ένα παίκτη αν εξαιρέσουμε το οικονομικό, είναι ο χαρακτήρας του. Εμένα με ενδιαφέρει πολύ αυτό το κομμάτι. Προτιμώ ένα καλό παιδί και ας μην είναι ο πολύ μεγάλος αθλητής, παρά ένα παικταρά που θα δημιουργήσει προβλήματα. Επίσης επιδιώκω τον παίκτηνα τον ξέρω, να τον έχω δει αγωνιζόμενο. Αν έχει αγωνιστεί και στην Ελλάδα τόσο το καλύτερο”.

“Για τις γρήγορες αλλαγές φταίνε πολλά. Καμιά φορά εμείς οι προπονητές ζητάμε πολλά πράγματα. Επίσης γίνονται και λάθος επιλογές που μετά πρέπει να τις διορθώσεις. Είναι βέβαια και θέμα παίκτη. Εγώ ήμουν, είμαι και θα είμαι κατά των αλλαγών. Ακόμα και τον Σόλομον που πιάστηκε να έχει κάνει χρήση ινδικής κάνναβης τον κράτησα τότε στον Αρη. Δεν μου αρέσει αυτή η αντιμετώπιση προς τους αθλητές. Σαν χαρτομάντηλα πλέον τους βλέπουν. Πετάνε το ένα, παίρνουν το άλλο. Δεν είναι έτσι τα πράγματα”.

“Η εύκολη λύση είναι πάντα η αλλαγή των ξένων. Όμως για τα άσχημα αποτελέσματα δεν ευθύνεται πάντα ένας παίκτης. Ολοι χάνουν και όλοι κερδίζουν. Φταίνε όμως και τα παιδιά. Που αφήνουν όλο το καλοκαίρι να περνάει έτσι και κλείνουν την τελευταία στιγμή. Εγώ σε πολλούς παίκτεςτο έχω πει. Και στο ΜακΦέρσον φέτος το είπα. Μην αφήνετε τον καιρό να περνάει ανεκμετάλλευτος. Αν ξέρεις ότι από το Μάιο θα είσαι ελεύθερος, φρόντισε να κλείσεις κάπου νωρίς για να έχεις χρόνο προσαρμογής”.