Εχασε, αλλά δεν ηττήθηκε ο Αρης
Ο Αρης δεν κατάφερε να πανηγυρίσει το τέταρτο ευρωπαϊκό του τρόπαιο. Στον τελικό του Uleb Cup στο Σαρλερουά, οι Θεσσαλονικείς γνώρισαν την ήττα 73-60 από τη Δυναμό Μόσχας των Λάζαρου Παπαδόπουλου και Αντώνη Φώτση. Ο "τίτλος" στον κόσμο του Αρη που "έκλεψε" την παράσταση με τη παρουσία του.
Δάκρυα για έναν πραγματικό αυτοκράτορα; Ποτέ! Η Ευρώπη θυμήθηκε πάλι την μεγάλη ομάδα που συγκλόνιζε έστω και αν ηττήθηκε στον τελικό του uleb cup από την Δυναμό με 73-60. Ηττήθηκε; Ποιος το κατάλαβε όταν 6.000 οπαδοί του τραγουδούσαν «Άρη μαζί για μια ζωή», προκαλώντας σχεδόν ανατριχίλες, στο τελευταίο χαμένο λεπτό. Αυτός ο κόσμος αξίζει να δει του χρόνου μία μεγάλη ομάδα και πιστεύουμε ότι θα γίνει. Αυτή η ήττα, δίκαιη, ίσως να θυμίζει εκείνο το δραματικό βράδυ στο Μιλάνο όταν ήρθε η ήττα από την Τρέισερ για να κτιστεί μετά η μεγάλη αυτοκρατορία.
Ο Άρης έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να ψέξει παίκτες και προπονητές της ομάδας για τον τελικό. Το μόνο που ίσως να μπορούσε να πει κανείς είναι ότι δεν υπήρξε η ενίσχυση με έναν πλέι μέικερ και κάποιον σκόρερ που θα μπορούσε να τραβήξει στα δύσκολα. Αυτή όμως η ομάδα έδωσε ρεσιτάλ πάθους και σοβαρότητας απέναντι σε έναν πιο δυνατό, έμπειρο αντίπαλο με περισσότερες λύσεις. Έχασε έναν τελικό, κέρδισε όμως την Ευρώπη διότι με τέτοιο κόσμο και αυτή την φανέλα η Eυρωλίγκα θα τον δεχθεί στους κόλπους της από το καλοκαίρι. Αρκεί να γίνουν όλες οι απαραίτητες διορθωτικές και …προσθετικές κινήσεις.
Ένα ήταν το πρόβλημα του Άρη για το πρώτο ημίχρονο. Το πολύ καλό του διάβασμα στο παιχνίδι της Δυναμό για 15 λεπτά οι παίκτες του Ίβκοβιτς πρέπει να αισθάνθηκαν ότι έπαιζαν απέναντι σε καθρέφτη που δεν τους επέτρεπε να κάνουν ούτε ένα βήμα χωρίς άμυνα. Σε ένα τέτοιο στυλ, οι «Ρώσοι» δεν θα είχαν καμία τύχη διότι η άμυνα και η δύναμη του Άρη υπερτερούσε. Γι αυτό το λόγο ο παμπόνηρος Σέρβος προπονητής, ανακάτεψε εντελώς την τράπουλα παρουσιάζοντας την δεύτερή του πεντάδα για τα τελευταία τέσσερα λεπτά. Ξαφνικά ο Πόποβιτς έγινε ήρωας με 11 από τους 15 πόντους της ομάδας της Μόσχας στο επί μέρους σκορ 13-2 που μετέτρεψε το 25-24 υπέρ του ελληνικού συλλόγου σε 28-37 στο ημίχρονο.
Το ξεκίνημα του Άρη, παρά ένα πεντάλεπτο πραγματικά εχθρικής διαιτησίας, ήταν πολύ καλό αφού ότι ζήτησε ο Ματσόν έγινε αμέσως. Μόνο που δόθηκε πολύ περισσότερη προσοχή στον Παπαδόπουλο από ότι έπρεπε με αποτέλεσμα οι βομβιστές της Δυναμό να εκτελούν από τα 6,25. Το 10-6 ήταν απόρροια της άμυνας και της έδρας αφού σύσσωμο το Αλεξάνδρειο μεταφέρθηκε στο Σαρλερουά. Ο Ντάγκλας με επτά πόντους έφερε τη Διναμό μπροστά 14-15 στο έκτο λεπτό και 18-19 στο 10. Ο Στακ έλειψε από τον Άρη καθώς φορτωμένος με δύο φάουλ από το 4’ κάθισε στον πάγκο. Ο Ιταλός ούτως ή άλλως είχε ως κύριο πλάνο τη σκληρή άμυνα και λιγότερο την επίθεση γνωρίζοντας ότι η επίθεση δεν αποτελεί όπλο ιδιαίτερα μετά από ένα ακόμα πολύ κακό παιχνίδι από τον εκτός τόπου και χρόνου Πάντιους.
Από τη δεύτερη περίοδο, φάνηκε πως μόνο ο Σιγάλας ήταν ψυχολογικά έτοιμος για μία τέτοια αναμέτρηση. Η Δυναμό κατάλαβε ότι έπρεπε να μπερδέψει τον Άρη και να τον υποχρεώσει να προσαρμοστεί στο νέο στυλ. Από το 22-24 του 13 γινόταν σαφές ότι το σκορ θα έμενε χαμηλά αλλά όταν οι παίκτες του Ίβκοβιτς άρχισαν να βρίσκουν διαδρόμους με τις εύστοχες βολές, ο Άρης δεν διέθετε εναλλακτικό επιθετικό πλάνο. Μοιραία στα τελευταία τέσσερα λεπτά βρέθηκε εκτός παιχνιδιού με αποτέλεσμα να βρεθεί πίσω 28-37 στο 20. Ο Πόποβιτς έκανε όλη τη ζημιά αφού ο Καστλ είχε το μυαλό του να δίνει βοήθειες στους ψηλούς και χρεώθηκε με τους 11 πόντους του Σέρβου.
Το πάθος του Σιγάλα βρήκε επιτέλους συντροφιά στον Στακ και τον Καστλ. Ο αρχηγός του Άρη μόνος του γύρισε τον αγώνα μέσα σε δύο λεπτά με πέντε πόντους και συγκλονιστικές άμυνες έδωσε το σύνθημα για να τον ακολουθήσει ο Καστλ με άλλους τέσσερις πόντους. Η επίθεση έκανε την δουλειά της ενώ η άμυνα ήταν πάντα παρούσα και το 14-2 με τρίποντο του Σιγάλα έφερε το 42-39 στο 25. Μόνο ο Ντάγκλας κατάφερε να βάλει δύο πόντους σε αυτό το διάστημα.
Για να είμαστε και δίκαιοι σε αυτό το διάστημα οι διαιτητές ισοφάρισαν την…ανθελληνική τους συμπεριφορά στο πρώτο ημίχρονο έστω και αν ο Χαριτόπουλος έφυγε με πέντε φάουλ και ο Καστλ με τέσσερα. Το 42-42, με τρελό τρίποντο του Κουμπράκοφ, έμεινε για δύο λεπτά αφού ο Άρης έμεινε από λύσεις στην επίθεση με τον Πάντιους και τον Μπρούερ να παίζουν μόνο όμως ως φανέλες. Ιδιαίτερα ο Αμερικανός δεν τολμούσε ούτε να πάρει τις συνήθεις εκτός λογικής επιθέσεις του. Για την Διναμό τα ίδια ίσχυαν για Παπαδόπουλο και Φώτση με τον δεύτερο να σουτάρει συνεχώς χωρίς να βρίσκει στόχο σε πολλά ελεύθερα τρίποντα. Ωστόσο Λάζος με τέσσερις συνεχόμενους πόντους έδωσε πάλι προβάδισμα με 45-48 στο 29.40 με τον Μπρούερ να μην ευστοχεί στο τελευταίο σουτ της τρίτης περιόδου.
Ο Άρης έμεινε για τέσσερα λεπτά χωρίς καλάθι ενώ ο Παπαδόπουλος με ένα ακόμα καλάθι έδωσε προβάδισμα 45-50 στο 32. Παρά το τρίποντο του Πέτροβιτς ο Έλληνας σέντερ με έμμεσο τρίποντο έδωσε πάλι αέρα 48-55 ενώ έβγαλε με πέμπτο φάουλ τον Ουίλκινσον. Η επίθεση όμως ήταν το πρόβλημα για τον Άρη αφού ακόμα και στο 51-60 του 36 η δουλειά στην άμυνα είχε γίνει απέναντι σε μία σπουδαία επιθετική ομάδα.
Όταν όμως η μπάλα έφτανε στα χέρια του Μπρούερ μόνο κακό μπορούσε να συμβεί. Ίσως ο Ματσόν να περίμενε καλύτερη αντιμετώπιση από τους διαιτητές λόγω κόσμου αλλά σε έναν τελικό δεν υπάρχει κάτι τέτοιο ιδιαίτερα απέναντι σε μία πολύ πλούσια ομάδα όπως η Διναμό. Η διαφορά, λοιπόν, αύξανε έφτασε και στο 51-63 στο 36.30’’. Ένα ξέσπασμα με καλάθι και φάουλ του Μπρούερ μείωσε σε 56-63 στο 37.30 αλλά ο ίδιος με βιαστικό τρίποντο καταδίκασε τις ελπίδες της ομάδας του.
Tα δεκάλεπτα: 18-19, 28-37, 45-48, 60-73.
ΔΙΝΑΜΟ: Τσάτμαν 13(2), Ντάγκλας 17(3), Παπαδόπουλος 13, Ντομάνι 3(1), Πόποβιτς 15(1), Κουμπράκοφ 3(1), Φώτσης 4.
ΑΡΗΣ: Σιγάλας 10(1), Στακ 10(2), Πάντιους 6, Καστλ 17(2), Ουίλκινσον 7, Μπρούερ 7, Πέτροβιτς 3(1), Oρφανός, Κουλ, Τέιλορ, Ασημακόπουλος.
