Ελλάδα-Ισπανία

Μετά από το Ευρωπαϊκό,
φέρτε μας και το Παγκόσμιο… Κάντε μας να βγούμε και πάλιστους δρόμους (όχι πως δεν βγήκαμε!), κάντε μας
να χαρούμε και
να κλάψουμε μαζί σας.

Μήπως ζητάμε πολλά; Σε καμία των περιπτώσεων, αν αναλογιστούμε τι έχει μέχρι στιγμής καταφέρει η Εθνική μας στα παρκέ της Ιαπωνίας. Οκτώ νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και πρόκριση στο μεγάλο τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος μοιάζουν με μικρό θαύμα, όταν μάλιστα προηγήθηκε η… εποποιία της Παρασκευής, η νίκη επί των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όχι, δεν υποτιμούμε την Ισπανία. Πρόκειται για ένα συμπαγές σύνολο, αποφασισμένο επίσης για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Έστω και χωρίς το μεγάλο αστέρι της, την κολώνα της πεντάδας της, Πάου Γκασόλ.

Αλλά, όπως και να το κάνουμε, η Εθνική μας είναι το φαβορί. Είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης. Είναι η πληρέστερη ομάδα του τουρνουά, ικανή να ανταπεξέρχεται σε κάθε είδους δυσκολίες, σε κάθε εμπόδιο που εμφανίζεται στο δρόμο της. Δεν… κώλωσε κόντρα στους επαγγελματίες του ΝΒΑ, ευρισκόμενη στο-12, θα ντραπεί κόντρα στους Ίβηρες;

Απλώς οι διεθνείς του Παναγιώτη Γιαννάκη θα χρειαστεί να παρουσιαστούν το ίδιο σοβαροί, το ίδιο συγκεντρωμένοι απλώνοντας και πάλι το ταλέντο τους στις τέσσερις γραμμές της “Σαϊτάμα Αρίνα”. Είτε πρόκειται να βασιστούν στην εξαιρετική αμυντική λειτουργία, η οποία τους έφερε μέχρι τους ημιτελικούς, είτε πρόκειται να παίξουν εντυπωσιακά στην επίθεση, όπως έπραξαν στο ματς με τους Αμερικανούς. Ο “Δράκος” αποφασίζει. Ξέρει καλύτερα και τον εμπιστευόμαστε με κλειστά μάτια.

Τι πρέπει να προσέξουμε από τους “φούριας ρόχας” είναι λίγο πολύ γνωστό. Ελλείψει Γκασόλ, του μοναδικού αξιόπιστου ψηλού που διαθέτουν οι Ισπανοί, το πλήθος των επιθέσεων αναμένεται να εκδηλωθεί από την περιφέρεια. Οι Ναβάρο, Καλντερόν αλλά και ο Γκαρμπαχόσα (παρά το ύψος του) είναι κίνδυνος-θάνατος αν αφεθούν ελεύθεροι να σουτάρουν. Εφόσον η πιεστική μας άμυνα λειτουργήσει στα γνωστά στάνταρ, τότε ο αντίπαλος θα μπλοκαριστεί και το έργο μας θα γίνει πιο εύκολο.

Όποιο πάντως και αν είναι το αποτέλεσμα, όποιο μετάλλιο και αν κρεμαστεί στο στήθος των παιδιών, το παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος τους αξίζει. Είναι μάγκες και το απέδειξαν.