Επικίνδυνη ακροβασία

Στα δικά μας μάτια ο Πανιώνιος έδινε το πρώτο μεγάλο τεστ της χρονιάς. Είναι αυτοί οι αγώνες που σε καθιερώνουν καταρχάς ως μία πολύ καλή ομάδα. Στο καταρχάς οι "κυανέρυθροι" απέτυχαν στον πρώτο αγώνα με τέτοια στήριξη από τον κόσμο. Είναι αλήθεια πως η περιφερειακή ποιότητα της Εφές Πίλσεν υπερτερεί κι επίσης είναι αλήθεια ότι η ομάδα της Νέας Σμύρνης, από την αρχή της χρονιάς δεν έκανε τίποτε για να βοηθήσει την περιφερειακή της γραμμή ιδιαίτερα τα γκαρντ και τα φόργουορντ.

Σε όλα τα επίπεδα, αγωνιστικά-διοικητικά ο Πανιώνιος ακροβατεί ανάμεσα στην σοβαρότητα και την επιπολαιότητα. Η κόντρα με την Εφές αποτέλεσε την αποθέωση αυτής της λογικής. Παίκτες, προπονητής, διοίκηση τη μία παρουσιάζονται σοβαροί και την άλλη τρεις λαλούν και δύο χορεύουν. Κανείς, για παράδειγμα, από τον πάγκο της ομάδας δεν είχε την στοιχειώδη ηρεμία να προσπαθήσει να κρατήσει την διαφορά της ήττας κάτω από τους εννέα πόντους, όσους είχε νικήσει στην Πόλη, μήπως και χρειαστεί. Γενικά να μειώσει την διαφορά διότι στην Ευρωλίγκα μετρούν οι πόντοι παθητικού.

Το γεγονός ότι ο μεγάλος στόχος του Πανιωνίου για να πλαισιωθεί ο σπουδαίος φέτος, πλην ξεζουμισμένος, Γιάννης Καλαμπόκης, ήταν ο Αλεν Ντιγκμπέ της Καβάλας καταδεικνύει πως προπονητικά και διοικητικά…λαλούν και χορεύουν. Εν κατακλείδι, η ομάδα του Τριφούνοβιτς δίνει δύο τελικούς για να περάσει στην επόμενη φάση, όμως αυτό δεν αρκεί για να δώσει στον Πανιώνιο αυτό που του λείπει: την σταθερότητα μίας αξιόπιστης ομάδας. Χρειάζονται λύσεις γιατί η χρονιά δεν τελειώνει τον Ιανουάριο.

Και κάτι ακόμα, που πηγαίνει για τον Ολυμπιακό και λιγότερο για τον Παναθηναϊκό: Αυτή η φουρνιά των Σέρβων, πρέπει να είναι η χειρότερη στην σύγχρονη ιστορία τους. Πως τρυπώνουν παίκτες μέτριοι προς το…καλό στα ελληνικά ρόστερ (Νίκολιτς που έφυγε, Τσβέτκοβιτς, Ερτσέγκ, Τεόντοσιτς, Κέτσμαν) όταν υπάρχει ανάγκη για κάτι ποιοτικότερο, παραμένει άγνωστο.

Ολυμπιακός

Πραγματοποίησε μεγάλο παιχνίδι χωρίς δεύτερη συζήτηση. Θυμίζει λίγο τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, αφού μέσα στο ΣΕΦ είναι σπουδαίος, συνεπέστατος, παίζει ακριβώς όπως τον θέλει ο Γιαννάκης. Ακριβώς ό,τι δεν κάνει εκτός έδρας. Η Τσιμπόνα ερχόταν από μία πολύ καλή εμφάνιση στο Τελ Αβίβ, αλλά διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη και οι μοναδικοί υπεύθυνοι είναι οι ερυθρόλευκοι στα τελευταία 30 λεπτά. Η άμυνα για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι παίρνει άριστα αξιοποιώντας τέλεια ψηλούς και κοντούς. Η επιθετική λειτουργία από την στιγμή που θα περάσουν στον αγώνα ο Μπουρούσης με τον Παπαλουκά, γίνεται εξαιρετική, ο Ολυμπιακός έχει κίνηση και πληθώρα επιλογών.

Μοναδικό ζήτημα παραμένει η αξιοποίηση του Τσίλντρες. Μέχρι τώρα η ευθύνη πηγαίνει στο προπονητικό τιμ διότι δεν του έχει δώσει καλύτερο ρόλο. Από την άλλη πλευρά, ο Ολυμπιακός στερείται του χρόνου για πολλά πειράματα και θα πρέπει ο Αμερικανός να προσαρμοστεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Για πρώτη φορά στη σεζόν, έρχεται μία τόσο μεγάλη διακοπή, άρα ευκαιρία για περισσότερη δουλειά. Πρώτη και τελευταία οπότε όλα θα κριθούν στο Τελ Αβίβ στις 8 Ιανουαρίου. Ο χρόνος είναι πολύς, υπεραρκετός για να δούμε την τελική μορφή που θα πάρει το συγκρότημα του Γιαννάκη.

Παναθηναϊκός

Δεν μπορεί να κριθεί βάσει ενός αδύναμου πλην αθλητικού αντιπάλου. Ούτως ή άλλως ο Ομπράντοβιτς έχει την λιγότερη δουλειά από τους άλλους δύο, όχι λόγω αποτελεσμάτων, αφού ο Παναθηναϊκός φαινομενικά διατηρεί ελάχιστες ελπίδες για την κατάκτηση του στόχου της πρώτης θέσης κάτι που ήθελε διακαώς, όσο διότι διαθέτει την πιο έτοιμη ομάδα. Οι νταμπλούχοι καλούνται να ανεβάσουν επίπεδο το παιχνίδι τους χωρίς να θέλουν να αλλάξουν κάτι. Υπάρχει συγκεκριμένη φιλοσοφία, αρχή και τέλος, σαφές πλάνο αξιοποίησης του υπάρχοντος δυναμικού.

Εγείρεται όμως μία σοβαρή ερώτηση όπως προέκυψε από τις δύο βαριές ήττες κόντρα στη Μπαρτσελόνα: Αρκεί; Γνωρίζοντας το πώς δουλεύει το προπονητικό τιμ σε τέτοια διαστήματα, στα δύο εναπομείναντα παιχνίδια θα πάρουμε την απάντηση, ιδιαίτερα στον αγώνα της Σιένα.