Ευρωμπάσκετ 2005: Ζήτω η 16η Σεπτεμβρίου του 2007

Σκεφτήκαμε όπως όλοι οι καλοί συνάδελφοι να αφιερώσουμε κάτι για τον έναν χρόνο από την κατάκτηση του ευρωμπάσκετ το 2005.
Aπό το 1987 έμεινε το κουσούρι μία ημέρα, η 14η Ιουνίου, να τιμάται ακόμα και από τους μη μπασκετικούς. Ιδιαίτερα από τα μέσα της δεκαετίας του 90, έγινε κάτι σαν ετήσια εορτή σε όλα τα κανάλια. Πολίτης, Καμπούρης, Φιλίππου, Φάνης ουσιαστικά στοίχειωσαν το άθλημα όχι με δική τους ευθύνη. Παίκτες δεν έβγαιναν, η εθνική περνούσε δύσκολες στιγμές, οι δημοσιογράφοι θάβαμε όποιον τολμούσε να ξεχωρίζει.
Ήρθε η ευχάριστη στιγμή του Ευρωμπάσκετ 2005 στο Βελιγράδι με το νέο χρυσό και το 2006 για πρώτη φορά κανένα κανάλι δεν ζήτησε αφιέρωμα στις 14 Ιουνίου.
Κολλητά …έφτασε και ο θρίαμβος της Ιαπωνίας και χάρις σε αυτή την παρέα του Παπαλουκά, του Ζήση, του Λάζου, του Διαμαντίδη, του Σόφο, του Σπανούλη, του Ντικούδη, του Κακιούζη, του Βασιλόπουλου, του Φώτση, του Χατζηβρέττα και του Ταρτσαρή (συν τον Μπουρούση στο Βελιγράδι), το 87 πέρασε για πάντα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας που θα έλεγε και κάποιος.
Η στιγμή και οι θρύλοι του ξεκουράζονται πια αφού η κατάσταση είναι σε καλά χέρια. Επειδή ακριβώς είναι σε καλά χέρια, και τα καλύτερα έρχονται δεν χρειάζεται να τους θυμόμαστε μία φορά τον χρόνο.
Με χαρά είδαμε όσα σπουδαία αφιερώματα ετοίμασαν με τρομερό μεράκι οι συνάδελφοι για την ημέρα. Δεν μας πήγαινε να κάνουμε το ίδιο. Αισθανόμαστε ότι δεν εκμεταλλευτήκαμε την πάσα τους πέρυσι και φέτος οπότε τι να γράψουμε;
Τι να πούμε όταν μετά τις 25 Σεπτεμβρίου, του 2005 ακολούθησε ένα μαύρο ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού όπου το ξύλο έπεφτε σύννεφο; Αλήθεια τι να συζητήσουμε για τον δεύτερο και κυρίως τον τρίτο τελικό του πρωταθλήματος όπου κινδύνευσαν ζωές.
Τι μας έδωσε αυτή η 25 Σεπτεμβρίου; Πολλά. Τι δώσαμε πίσω; Τίποτα. Αφιερώματα και φωτογραφίες όλα είναι υπέροχα, αλλά νομίζουμε ότι αυτά τα παιδιά ζητάνε κάτι άλλο. Ένα καλύτερο πρωτάθλημα ένα καλύτερο μπάσκετ. Να μην χρειαστεί να φτάσουν στα 29 για να τους μάθουμε. Να παίζουν σε ένα υγιές περιβάλλον και να μην υποχρεώνονται τα 3/4 των συναδέλφων τους να υπογράφουν σε ομάδες που δεν θα πληρώσουν ποτέ.
Να είμαστε κοντά τους όλη την χρονιά ιδιαίτερα στους ξενιτεμένους οι οποίοι δικαίως έχουν το παράπονό τους. Όχι ότι δεν πληρώνονται και μάλιστα αδρά, αλλά μπάσκετ παίζουν και για την Ελλάδα. Να μπορούν μεσούσης της χρονιάς αν υπάρχει λόγος να επιστρέψουν να παίξουν στην Ελλάδα, διότι απαγορεύεται σε οποιονδήποτε Έλληνα μπασκετμπολίστα, ενώ επιτρέπεται σε όλους τους άλλους, να αγωνιστεί στην Α1 την ίδια χρονιά ενώ ήδη έχει δηλωθεί σε άλλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Εμείς θέλουμε να αφιερώσουμε ένα συγνώμη στους αθλητικούς ήρωες της 25ηςΣεπτεμβρίου για το πεδίο που άνοιξαν πάλι, και το κρατάνε ανοικτό με ιδρώτα, αλλά κανείς δεν το αξιοποιεί για το κοινό καλό. Ένα συγνώμη επειδή κάποιοι θέλουν να τους καταστήσουν ελίτ γύρω από την οποία θα κινούνται όλα και αυτοί θα φορτώνονται τις ευθύνες. Ένα συγνώμη επειδή και φέτος θα χειροκροτάμε στο τέλος τον νικητή, θα τον κτυπάμε στην πλάτη, ενώ δίπλα θα βρίσκεται κάποιος αντίπαλος με ανοιγμένο κεφάλι, αλλά ηττημένος.
Υπάρχει κι ένας άλλος λόγος για να μην κάνουμε μεγάλο αφιέρωμα. Με αυτά τα παλικάρια, το 2008 θα πρέπει να κάνουμε αφιέρωμα για την 16η Σεπτεμβρίου του 2007.
Ε, όταν το 2009 αποτύχουν τότε τα ξαναλέμε.