Final Analysis
Παναθηναϊκός εναντίον Άρη: τελικός κυπέλλου με φαβορί και αουτσάιντερ. Το Contra.gr ακτινογραφεί τους δύο φιναλίστ πριν από το τζάμπολ του μεγάλου αγώνα στο Ηράκλειο. Τα υπέρ και τα κατά, οι παίκτες - κλειδιά και οι προπονητές.
Ο νεανικός αλλά ημίψηλος Άρης
Μ’ ένα ρόστερ που ο μέσος όρος ηλικίας δεν ξεπερνά τα 25½ χρόνια, ο ενθουσιασμός αποτελεί το μεγάλο πλεονέκτημα του Άρη. Ιδίως σ’ έναν τελικό που λογίζεται ως το απόλυτο αουτσάιντερ και στον οποίο ενδεχόμενη ήττα δεν πρόκειται να φέρει την… καταστροφή, παρά μόνο προσωρινή απογοήτευση. Ο Άρης είναι ήδη επιτυχημένος στη διοργάνωση, έχοντας επιστρέψει σε τελικό μετά από εννέα χρόνια και παραδοσιακά η άγνοια κινδύνου κάνει πολύ επικίνδυνη την ομάδα που δεν ρισκάρει να χάσει τίποτα, παρά μόνο να κερδίσει σε πάμπολλα επίπεδα. Διαθέτει καλό περιφερειακό παιχνίδι και αν βρει ρυθμό, γίνεται επικίνδυνη κυρίως στο τρανζίσιον με παίκτες που τρέχουν καλά & γρήγορα το παρκέ, πιάνοντας ανοργάνωτες τις αντίπαλες άμυνες.
Εκεί που στερείται λύσεων ο Άρης είναι στη ρακέτα. Φιλότιμος το δίχως άλλο ο καπετάν-Αντώνης (Ασημακόπουλος), έφηβος στην καρδιά, αλλά ταυτόχρονα 38άρης στο κορμί και μόλις 2μ03 για να παίζει διαρκώς 5άρι σε χαμηλά σχήματα. Ο Κώστας Χαρίσης και ο Ζήσης Σαρικόπουλος παλεύουν, αλλά δεν έχουν την ικανότητα να λειτουργήσουν ως σημεία αναφοράς στο ζωγραφιστό. Εξ ανάγκης οι “κίτρινοι” ποντάρουν πολλά στο περιφερειακό σουτ και στις προσωπικές ενέργειες των Πελεκάνου – Βεζένκοφ, οι οποίοι ως επί το πλείστον ξεκινούν απ’ έξω και παίζουν με πρόσωπο στο καλάθι. Θα μπορούσαν να είχαν γεμίσει το ρόστερ με δυο ξένους ψηλούς, αλλά η απαγόρευση μεταγραφών σε συνδυασμό με την προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης έχουν αφήσει την ομάδα ημίγυμνη στη φροντ λάιν.
Ο πλήρης Παναθηναϊκός με το άστατο σουτ
Ο Παναθηναϊκός, “μεγαλύτερος” ηλικιακά κατά 3 χρόνια, είναι σαφώς πιο ώριμος ως σύνολο και εμφανώς πιο ποιοτικός, αφού υπάρχουν δυο και τρεις σχεδόν ισάξιες (για τα ελληνικά δεδομένα) επιλογές για κάθε θέση, σε περιφέρεια ή ρακέτα. Ξεχειλίζει από εμπειρία το γεμάτο ρόστερ, με παίκτες που έχουν βρεθεί πολλάκις στο παρελθόν σε ανάλογη περίσταση, στοιχείο που βοηθάει ομολογουμένως στην ορθή διαχείριση, μακριά από πανικό, περίπλοκων καταστάσεων που ενδέχεται να προκύψουν εν ώρα αγώνα, πολύ περισσότερο δε σε αναμετρήσεις που χαρίζουν τίτλους. Το βάθος πάγκου ευνοεί το διευρυμένο ροτέισον έτσι ώστε η εκάστοτε πεντάδα να μένει φρέσκια σε άμυνα και επίθεση δίχως να επηρεάζεται αρνητικά η χημεία και να πέφτει απότομα η συνολική απόδοση.
Ο Παναθηναϊκός ταλαιπωρείται από το μακρινό σουτ. Με σουτέρ θέσης μόνο τον Μπράμο, υπάρχει πρόβλημα όταν οι υπόλοιποι, γκαρντ και φόργουορντ, δεν έχουν καλά ποσοστά από το τρίποντο. Εξ ου και σε πολλά εφετινά παιχνίδια το “τριφύλλι” άργησε να χτίσει διαφορές, οι οποίες κάνουν πιο εύκολο το έργο του απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους. Ορισμένες στιγμές μάλιστα οι σετ επιθέσεις του γίνονται μονότονες και προβλέψιμες που αντιμετωπίζονται επιτυχώς από τον αντίπαλο και απαιτείται η “επιστράτευση” του Διαμαντίδη για να αποκατασταθεί η τάξη, όπως συνέβη προσφάτως με τον ΚΑΟΔ.
Τρεις σ’ έναν
Βαρόμετρο για τον Άρη εφέτος είναι αφενός μεν ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ, ένα παιδί που δεν έχει συμπληρώσει καν το 19ο έτος της ηλικίας του, αφετέρου δε ο Γιάννης Αθηναίου, ο παίκτης που δίνει τον τέμπο στους υπολοίπους. Οι δυο τους όμως θα… λυγίσουν αν δεν έχουν την “υποστήριξη” των γκαρντ. Ο Μποχωρίδης, ο Μούρτος και ο Γκίκας, αν και άγουροι μπασκετικά, καλούνται ν’ αντέξουν την πίεση που θα τους ασκηθεί όπως και να ‘χει, να κρατήσουν το μυαλό τους μέσα στο κεφάλι, ν’ αποφύγουν τα αβίαστα λάθη και να βάλουν τα σουτ που ούτως ή άλλως θα τους δώσει η άμυνα του Παναθηναϊκού.
Παίκτης για όλες τις δουλειές
Την ίδια ώρα ο Γιόνας Ματσιούλις λογίζεται ως ο παίκτης που, βγαίνοντας μέσα από τη συνολική απόδοση του Παναθηναϊκού, μπορεί να καθορίσει τη μοίρα του τελικού. Πλεονέκτημά του το γεγονός ότι δεν… βρίσκει εύκολα αντίπαλο στα μέτρα. Τους κοντύτερους ή πιο αδύναμους τους βάζει πλάτη, ποστάροντας, τους ψηλότερους τους παίζει στα πόδια. Ταυτόχρονα εκτελεί από την περιφέρεια και αν αποκτήσει ρυθμό μπορεί να εξελιχθεί μέχρι και σε MVP της αναμέτρησης, έχοντας συνήθως πολυεπίπεδη προσφορά σε άμυνα και ριμπάουντ..
Στην άκρη του πάγκου
Η σύγκριση των πάγκων αδικεί τον Μίλαν Μίνιτς, ο οποίος σε αυτή τη φάση της επαγγελματικής πορείας του δεν είναι προπονητής αλλά διαχειριστής. Ήρθε στον Άρη στη μέση της σεζόν, παρέλαβε ένα έτοιμο και δουλεμένο ρόστερ, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να του προσθέσει κάτι δικό του και είναι αναγκασμένος να το καθοδηγεί χωρίς να πολυεπεμβαίνει. Έχει δείξει πάντως μία τάση να αναπτύξει επιθετικό παιχνίδι της ομάδας με όσα περιθώρια έχει.
Αντίθετα ο Αργύρης Πεδουλάκης δουλεύει κοντά δύο χρόνια με πάνω – κάτω το ίδιο ρόστερ και ξέρει κάθε παίκτη του σαν την παλάμη του χεριού του. Μετά από τόσο διάστημα στα ηνία είναι εύκολο γι’ αυτό να επικοινωνεί με τους παίκτες του, να τους ζητάει και να παίρνει αυτό που θέλει όταν το θέλει. Το κακό γι’ αυτόν είναι πως η ήττα σε αυτό το παιχνίδι δεν συγχωρείται, την ίδια στιγμή που ο Μίνιτς δεν θα κατηγορηθεί αν ο Άρης χάσει στον τελικό.
Συμπέρασμα: Ο Παναθηναϊκός έχει τον τρόπο να νικήσει είτε το σκορ πάει ψηλά είτε χαμηλά. Στη δεύτερη περίπτωση πάντως ο Άρης θα εξαντλήσει τις πιθανότητες να πετύχει την έκπληξη και να επιστρέψει στους τίτλους. Είναι η πρώτη φορά μετά το Παναθηναϊκός-Ρέθυμνο που τα προγνωστικά δεν μοιράζονται. Πόσες και πόσες φορές όμως στην ιστορία το αουτσάιντερ πέτυχε την ανατροπή.
