Η καλύτερη πεντάδα των Celtics

Για μία ομάδα που έχει στην τροπαιοθήκη της 16 τίτλους πρωταθλητή στο ΝΒΑ 21 χρόνια αναμονής είναι πάρα πολλά, λογίζονται ως αιώνας. To 2008 όμως οι Celtics βγήκαν και πάλι στον αφρό, έτοιμοι να διεκδικήσουν αυτό που είναι καταδικασμένοι να διεκδικούν βάσει της ιστορίας τους. Το πρωτάθλημα. Η χρυσή τριάδα των Garnett, Αllen και Pierce μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες ακονίζουν τα ξίφη τους για την κατάκτηση του 17ου τίτλου τους, κόντρα μάλιστα στον παραδοσιακό αντίπαλό τους, τους Lakers. Εκμεταλλευόμενο την ευκαιρία το Contra.gr σας παρουσιάζει την καλύτερη πεντάδα στην ιστορία των Celtics που φτιάχτηκε βέβαια με εντελώς υποκειμενικά κριτήρια.

Θέση 1: Βοb Cousy

Μιλάμε για έναν θρύλο του ΝΒΑ και των Celtics. Μικρός στο δέμας (μόλις 1.85μ) αλλά μεγάλος στις ιδέες και στις εμπνεύσεις ο Cousy έκανε τους συμπαίκτες του καλύτερους και τον προπονητή του ευτυχισμένο. Η ικανότητά του στην πάσα έκανε τη διαφορά στα 12 χρόνια (1951-1963) που υπηρέτησε τους Celtics και του χάρισε άπειρες διακρίσεις, ανάμεσα σε αυτές φυσικά τα 6 πρωταθλήματα. Γιος Γάλλων μεταναστών, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και θήτευσε στο κολλέγιο Holy Cross.

Λόγω της ικανότητάς του στην πάσα του κόλλησαν το παρατσούκλι The Houdini of the Hardwood” από το μάγο Harry Houdini. Eίναι ο πρώτος πασέρ των Celtics στην ιστορία τους και φυσικά μέλος του Hall of Fame. To όνομά του φιγουράρει στη λίστα με τα 50 των καλύτερων παικτών του ΝΒΑ όλων των εποχών. Με απλά λόγια σημείο αναφοράς για τους Celtics, για το ΝΒΑ και γενικότερα για τον Αμερικάνικο επαγγελματικό αθλητισμό.

Θέση2: Reggy Lewis

Θα μας επιτρέψετε αυτή τη μικρή παρασπονδία. Ούτε δυάρι ήταν ο Lewis, ούτε ένας από τους καλύτερους παίκτης στην ιστορία των Celtics κατάφερε να γίνει. Για την ακρίβεια δεν πρόλαβε διότι ο θάνατος του χτύπησε την πόρτα το 1993 και τον πήρε σε ηλικία 27 ετών. Οσο έπαιξε έπεισε ότι θα μπορούσε με την ανάλογη βοήθεια να γίνει και αυτός σημείο αναφοράς.

Μπήκε στην ομάδα όταν αυτή ήταν ακόμη στον αφρό (1987). Αφού ο Bird, αποκαμωμένος από τους τραυματισμούς πέρασε σιγά-σιγά στο περιθώριο, ο Lewis πήρε τα ηνία. Για τρεις συνεχόμενες σεζόν (1990-1993) ήταν ο πρώτος σκόρερ και ο πρώτος στα λεπτά συμμετοχής δείχνοντας ηγετικές τάσεις σε μία περίοδο ανασύνθεσης της ομάδας.

Ο θάνατος τον βρήκε στις 27 Ιουλίου του 1993 μέσα στο γήπεδο, κάνοντας αυτό που του άρεσε πολύ, να παίζει μπάσκετ. Oι Celtics δεν τον ξεχνούν και σίγουρα αν κατακτήσουν το φετινό τίτλο (θα είναι ο πρώτος μετά το θάνατο του Reggy) θα του τον αφιερώσουν.

Larry Bird

Γεννήθηκε στο West Baden Springs της Ιndiana, πήγε κολλέγιο στην Indiana αλλά στο ΝΒΑ θήτευσε αποκλειστικά και μόνο στους Celtics. Φόρεσε τη φανέλα τους για 13 ολόκληρα χρόνια (1979-1992) τα οποία θα μπορούσαν να ήταν περισσότερα αν τα προβλήματα στη μέση δεν ταλαιπωρούσαν τόσο. Μιλάμε για τον Larry Bird, αυτόν τον χαρισματικό σουτέρ, το λευκό που κατάφερε να κοιτάξει στα μάτια τους μαύρους.

Το σουτ του από μέση και μακρινή απόσταση δύσκολα συναντάται πλέον. Ο άνθρωπος είχε απευθείας σύνδεση με το καλάθι και οι αντίπαλοι προπονητές έσπαγαν το κεφάλι τους για το πως θα τον περιορίσουν. Συνήθως δεν τα κατάφερναν. Οι κόντρες του με τον Magic Johnson στα επικά παιχνίδια με τους Lakers κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80 έγραψαν ιστορία. Μία κόντρα αθλητική, μπασκετική που συντήρησε το μύθο του ΝΒΑ για μία ολόκληρη δεκαετία.

Από διακρίσεις και τίτλους άλλο τίποτα για τον Bird. Tρεις φορές πρωταθλητής στο ΝΒΑ (1981, 1984,1986), δύο φορές ΜVP των τελικών (84 και 86), τρεις φορές MVP της κανονικής περιόδου (84, 85, 86), μέλος της καλύτερης 50άδας παικτών της Λίγκας, πρώτος σκόρερ των Celtics για 8 σεζόν, μέλος της αυθεντικής dream-team το 1992 και φυσικά χρυσός Ολυμπιονίκης στη Βαρκελώνη. Κρίμα να μην υπάρχουν παίκτες με τη δική του φινέτσα και σήμερα.

Κevin Garnett

O άνθρωπος που επιλέξαμε για να συνδέσουμε το ένδοξο παρελθόν με το φιλόδοξο παρόν. Είδε και απόειδε 12 χρόνια στη Μινεσότα ο Garnett, τίτλο δεν μπόρεσε να πάρει. Ούτε καν να τον πλησιάσει. Παρά τα πλούσια προσόντα του, το αστείρευτο ταλέντο και το απαράμιλλο πάθος του, έμενε πάντα εκτός νυμφώνος. Ακόμα και το 2004 που οι Timberwolves είχαν πολύ καλή ομάδα, η τύχη δεν του επέτρεψε να φτάσει μέχρι τους τελικούς. Στους τελικούς της δύσης οι «Λύκοι» έπαιξαν ουσιαστικά χωρίς πλέι μέικερ και με τον Garnett σε θέση 2 γνωρίζοντας τον αποκλεισμό από τους Lakers.

Το καλοκαίρι του 2007, και ενώ το όνομά του είχε εμπλακεί σε ένα σωρό μεταγραφικά σενάρια, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Μινεσότα μετά από 12 χρόνια και να γίνει μέλος των Celtics στο πλαίσιο της πιο σημαντικής μεταγραφής στο ΝΒΑ την τελευταία 5ετία. Ο Garnett πείστηκε ότι υπάρχει όραμα τίτλου και αποφάσισε να καταθέσει την ψυχή του για να τα καταφέρει.

Να λοιπόν που οι Celtics έφτασαν στους τελικούς και ο 32χρονος πάουερ φόργουορντ (που έχει χορτάσει από προσωπικές διακρίσεις) έχει την ευκαιρία να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να φορέσει επιτέλους το δαχτυλίδι του πρωταθλητή και να βγάλει το όνομά του από τον κατάλογο των πραγματικά μεγάλων παικτών που δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου.

Βill Russell

Koυίζ: Ποιος παίκτης του ΝΒΑ έχει κατακτήσει περισσότερα πρωταθλήματα από τον Bill Russell; Μην κουράζεστε και μην ταλαιπωρείτε το μυαλό σας άδικα. Η απάντηση είναι πολύ απλή: Κανείς. Ο καλύτερος σέντερ στην ιστορία των Celtics πανηγύρισε 11 πρωταθλήματα φορώντας τη φανέλα των Κελτών και φυσικά φιγουράρει εδώ και χρόνια στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας. Είναι δε ο παίκτης με τα περισσότερα πρωταθλήματα στα επαγγελματικά σπορ των ΗΠΑ μαζί με τον Henri Richard των Montreal Canadiens στο NHL.

Ο Russell, απόφοιτος του κολλεγίου του Σαν Φραντσίσκο, υπηρέτησε τους Celtics για 13 χρόνια (1956-1969), κάθισε και στην άκρη του πάγκου ως προπονητής και έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία της ομάδας. Είναι μακράν ο πρώτος ριμπάουντερ στην ιστορία των Kελτών ενώ έχει αναδειχθεί καλύτερος παίκτης όλων των εποχών σε ψηφοφορία των Αμερικανών Αθλητικών Συντακτών το 1980.

Το 1956 προτίμησε να παίξει με την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης και να χάσει ένα μεγάλο μέρος της πρώτης σεζόν του στο ΝΒΑ. Έκανε θραύση στο τουρνουά οδηγώντας την ομάδα του στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με διαφορές κατά μέσο όρο 55 πόντων. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι θα μπορούσε να λάβει μέρος στους Αγώνες και ως άλτης του ύψους. Αθλητής με τα όλα του.