Η λευχαιμία δεν νίκησε ούτε τον Άντριου Τζόουνς ούτε το σουτ του

Ο Άντριου Τζόουνς δοκιμάστηκε, αλλά άντεξε και 23 μήνες μετά το προηγούμενο ατομικό ρεκόρ του επέστρεψε σαν να ξύπνησε από ένα άσχημο όνειρο.

Ο Άντριου Τζόουνς από παιχνίδι τον Νοέμβριο του 2017
Ο Άντριου Τζόουνς από παιχνίδι τον Νοέμβριο του 2017 AP PHOTO/ERIC GAY

Το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν έχει αυτή τη στιγμή στο ΝΒΑ 11 φοιτητές-αθλητές του, στους 34 συνολικά που έχει προσφέρει από 1951 μέχρι το 2019. Από τον Κέβιν Ντουράντ και τον ΛαΜάρκους Όλντριτζ ως τον Μάιλς Τέρνερ και τον Μοχάμεντ Μπαμπά.

Ο Άντριου Τζόουνς θα μπορούσε να είναι ήδη ο 12ος. Μπορεί να γίνει στο (άμεσο) μέλλον. Ίσως να μην συμβεί ποτέ. Ελάχιστα μετράει για τον ντόπιο ήρωα της διπλανής πόρτας, ο οποίος μετά από σχεδόν 2 χρόνια απουσίας όχι μόνο πάτησε στο παρκέ, αλλά ήταν ο πρώτος σκόρερ των Λόγκχορνς στην αρχοντική νίκη με 69-45 επί του Νόρθερν Κολοράντο, στην πρεμιέρα της νέας σεζόν.

Ο Σάκα Σμαρτ είχε προετοιμάσει το έδαφος για τη μεγάλη στιγμή. "Κέρδισε το δικαίωμα να μπει στον αγώνα να και παίξει συγκεκριμένα λεπτά. Το τζαμπ σουτ του δεν πήγε πουθενά", έλεγε προ δύο ημερών ο κόουτς της ομάδας. Η συμμετοχή του δεν ήταν, σε καμία περίπτωση, χαριστική. Τους 23 μήνες που έλειπε δεν έπαψε να δουλεύει. Με την πάθηση του, τον εαυτό του, το κορμί του, το χέρι του.

Η έναρξη της μάχης του

Στις 8 Ιανουαρίου του 2018 ο Τζόουνς είχε διαγνωστεί με λευχαιμία. Εισήχθη σε ογκολογικό κέντρο του Χιούστον και μετά από νοσηλεία 40 ημερών έλαβε το πρώτο εξιτήριο στις 24 Φεβρουαρίου. Άμεσα άρχισε τις θεραπείες καταπολέμησης του απρόσκλητου καρκίνου που είχε 'εισβάλει' στον οργανισμό του.

Έχασε όλο το υπόλοιπο εκείνης της περιόδου, ακολουθώντας κατά γράμμα τις ιατρικές κατευθύνσεις. Μπαινόβγαινε στην κλινική για την αγωγή του. Δεν σταμάτησε λεπτό. Να τρέχει κόντρα στον άνεμο με όλη του τη δύναμη. Ταυτόχρονα προσπαθούσε να βρίσκεται κοντά στο κολέγιο. Πέρυσι έπαιξε σε δύο παιχνίδια προκειμένου να νιώσει ξανά ενεργός. Για 9 και 2 λεπτά αντίστοιχα. Τόσα του επέτρεπαν. Φυσικά και δεν είχε ξεμπερδέψει ακόμη. Πρωτομπήκε σε κανονική προπόνηση τον Ιανουάριο του 2019, 1 χρόνο μετά τη διάγνωση. Η ψυχολογία ήταν το πιο ισχυρό αντίδοτο στην ακατάσχετη αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων.

Τον Σεπτέμβριο ολοκλήρωσε τον κύκλο. Συγκέντρωσε τις δυνάμεις του, σωματικές και πνευματικές. Άρχισε τη δουλειά, με μέτρο αρχικά. Ξάφνιασε το τεχνικό σταφ με την επιμονή του, συνέχισε με συνέπεια και σταθερότητα. Κάθε μέρα και περισσότερο, σχεδόν μανιωδώς. Στο παιχνίδι της πρεμιέρας μπήκε στο παρκέ μετά το 13ο λεπτό. Σκόραρε 20 πόντους, κυρίως με μακρινά σουτ (4), επίδοση με την οποία κατέρριψε το ατομικό ρεκόρ καριέρας του στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα. Ήταν οι 19, λίγες ημέρες πριν μάθει τ' άσχημα μαντάτα. Μοίρασε επίσης 2 ασίστ και στο διάστημα που ήταν στο παρκέ το Τέξας εμφάνισε +27 στην κλίμακα +/-. Δήλωσε ότι "δεν με νοιάζει αν θα έρχομαι από τον πάγκο", τον ενδιαφέρει να παίζει και "να φέρνω ενέργεια". Χωρίς αυτόν οι Λόνγκχορνς είχαν 3/22 τρίποντα.

"Είμαι χαρούμενος για τον Άντριου. Είμαι χαρούμενος για την οικογένειά του. Μερικές φορές στη ζωή, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τη σκληρή πλευρά, μετράει πως ανταποκρίνεσαι. Ήταν ο πιο επιθετικός παίκτης μας στο παρκέ. Έπαιξε με άπλετη ενέργεια, με δυναμισμό, αυτοπεποίθηση, χαλαρή διάθεση", έλεγε ο Σμαρτ μετά το τέλος του αγώνα.

Όσα ακριβώς βοήθησαν τον Άντριου Τζόουνς να νικήσει τη λευχαιμία. Όντας κάτι περισσότερο από έμπνευση, όπως εύστοχα έγραψε η Houston Chronicle.

News 24/7

24MEDIA NETWORK