Jerry Sloan: O “αυθεντικός ταύρος” που ακούει Jazz

Ποιο είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα για έναν
άνθρωπο 64 χρονών; Να χαίρεται τη σύνταξή του (φτάνει μόνο να είναι μεγάλη), να απολαμβάνει τη σχέση του με τα εγγόνια και να ασχολείται συνεχώς με τα χόμπι του (ξέρετε τώρα, ψάρεμα, χαρτιά, κτλ). Ο ήρωας της ιστορίας μας όμως
δεν είναι ένας φυσιολογικός 64χρονος. Η δουλειά του (γιατί δουλεύει ακόμα) απαιτεί προσήλωση και έχει μπόλικο άγχος ενώ τα επαγγελματικά ταξίδια είναι στην ημερήσια διάταξη. Και τι με αυτό;
Ο Jerry Sloan δεν πτοείται. Στα 64 του χτίζει τους νέους Jazz, φτάνει όπου να ‘ναι
τις 1000 νίκες στο ΝΒΑ και ονειρεύεται αυτό που δεν έχει κατακτήσει ακόμα.
Το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.

Οι περισσότεροι από μας έχουμε συνδέσει το όνομα του Jerry Sloan με τους Utah Jazz. Ελα όμως που ο πολυνίκης προπονητής έχει γράψει τη δική του ιστορία στους Bulls πολύ πριν πατήσει το πόδι του στο Chicago o Μichael Jordan και γίνουν οι «ταύροι» παγκόσμιος θρύλος για το μπάσκετ; Πρώτα από όλα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Sloan γεννήθηκε στην πολιτεία του Illinois (στην οποία μεγαλύτερη πόλη είναι το Chicago), στη μικρή κωμόπολη του McLeansboro που αριθμεί περίπου 3000 κατοίκους. Για το κολλέγιο δεν ξενιτεύτηκε πολύ μακριά. Για την ακρίβεια στην πολιτεία της Indiana μετακόμισε (συνορεύει με το Illinois) και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Evansville.

Εκεί έδειξε τα μπασκετικά του προσόντα τα οποία αφορούσαν κυρίως την άμυνα. Εγινε draft το 1965 από τους Baltimore Bullets αλλά όταν το 1966 δημιουργήθηκαν οι Chicago Βulls δεν μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος. Εγινε ο πρώτος παίκτης που επέλεξαν οι «ταύροι» στο expansion draft και απέκτησε το πολύ χαρακτηριστικό παρατσούκλι «The original Bull» δηλαδή ο γνήσιος, ο αυθεντικός ταύρος.

Στην καριέρα του ως παίκτης δεν έγινε ποτέ ο πολύ μεγάλος σταρ ούτε συγκινούσε τα πλήθη με το μπάσκετ που έπαιζε. Τη δουλειά του όμως, ειδικά στην άμυνα, την έκανε μια χαρά. Όταν κρέμασε τα παπούτσια του, το 1976, λόγω ενός τραυματισμού στο γόνατο μετρούσε πολλές προσωπικές διακρίσεις. Είχε 14 πόντους, 7,5 ριμπάουντ και 2,5 ασίστ σε 755 παιχνίδια, ήταν μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας τέσσερις φορές, έπαιξε δύο φορές σε All Star Game (το 1967 και το 1969), έκανε ρεκόρ καριέρας με 43 πόντους στο Milwaukee στις 5/3/69 και το 1978, δύο χρόνια μετά το αντίο του, οι Bulls απέσυραν τη φανέλα του με το Νο 4. Ηταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των «Tαύρων» που είχε αυτήν την τιμή.

Παρά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση το μικρόβιο του μπάσκετ δεν βγήκε από το αίμα του. Το 1976 ανέλαβε πόστο στο scouting των Bulls ενώ τα επόμενα δύο χρόνια (77-79) ήταν βοηθός προπονητή στην ομάδα της καρδιάς του. Το 1979 είχε φτάσει η ώρα να γίνει πρώτος προπονητής και όταν του έγινε η πρόταση δεν το πολυσκέφτηκε. Ανέλαβε την ευθύνη και οδήγησε για 2,5 σεζόν του Bulls στο ΝΒΑ. Μάλιστα το 1981 ο Sloan έβαλε τους «Ταύρους» στα play off για πρώτη φορά μετά το 1977. Όμως το κακό ξεκίνημα την επόμενη χρονιά προκάλεσε την απόλυσή του, στις 17 Φεβρουαρίου του 1982. Το κεφάλαιο Bulls είχε κλείσει οριστικά γι’ αυτόν.

Το επόμενο επαγγελματικό βήμα είναι αλήθεια ότι το σκέφτηκε καλά. Αν και είχε ήδη εμπειρία ως πρώτος προπονητής, δέχθηκε να γίνει βοηθός του Frank Layden στους Jazz to 1984 και περίμενε καρτερικά την ευκαιρία να αποδείξει ότι αξίζει. Αυτή παρουσιάστηκε στο 1988 όταν ο Layden αποσύρθηκε από τους πάγκους και οι Jazz επέλεξαν τον Sloan στη θέση του νέου πρώτου προπονητή. Από τις 9 Δεκεμβρίου του 1988 αρχίζει μία απίστευτη καριέρα που περιέχει πολλές χρυσές στιγμές, πολλές διακρίσεις αλλά κανένα δαχτυλίδι πρωταθλητή.

Ο Sloan βρήκε στην ομάδα τους θρυλικούς διόσκουρους του NBA, τον εξαιρετικό πλέι μέικερ John Stockton και τον φόργουορντ-οδοστρωτήρα Karl Malone στους οποίους στηρίχθηκε για να δημιουργήσει μία πραγματικά μεγάλη ομάδα. Τον κατηγόρησαν ότι έπαιξε βαρετό μπάσκετ που βασιζόταν μόνο στο pick n’ roll αλλά οι διόσκουροι ήταν ειδικοί σε αυτόν τον τρόπο επίθεσης. Και ο Sloan δεν ήταν χαζός για να αγνοήσει τα προσόντα των δύο καλύτερων παικτών του. Με την προσθήκη και άλλων ποιοτικών αθλητών (Jeff Hornacek , Greg Ostertag) o έμπειρος, πια, κόουτς έφτασε την ομάδα του δύο φορές μία ανάσα από την κατάκτηση του τίτλου.

Όμως η τύχη και η ιστορία να θέλετε του έπαιξαν άσχημο παιχνίδι. Το 1997 και το 1998 ο Sloan και οι Jazz έφτασαν στην πηγή (βλέπε τελικούς) αλλά ο Michael Jordan και οι μεγάλοι Bulls της δεκαετίας του ’90 δεν άφησαν τους «Μορμόνους» να πιούν νερό. Ειδικά στον 6ο τελικό του 1998 o Sloan βίωσε μία από τις πιο δραματικές εμπειρίες της ζωής του. Η σειρά των τελικών μεταφέρθηκε στη Utah για το 6ο και 7ο παιχνίδι και οι Jazz είχαν πια το πλεονέκτημα της έδρας. Στον 6ο τελικό ο Stockton με τρίποντο διαμόρφωσε το 86-83 ένα λεπτό πριν το τέλος και όλα έδειχναν ότι θα είχαμε και 7ο ματς. Τότε έδρασε ο Jordan που με ένα κλέψιμο και λίγο αργότερα με το νικητήριο καλάθι 5.3 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος έσβησε το όνειρο του προπονητή, των παικτών και του κόσμου της Utah. Ο Sloan έβρισκε το μάστορά του από την ομάδα που υπηρέτησε όσο λίγοι από όλες, σχεδόν, τις θέσεις.

Δίχως αμφιβολία όμως η απώλεια των τίτλων του 1997 και του 1998 δεν μειώνει την προπονητική αξία του κόουτς των Jazz. Τα νούμερα της καριέρα του κόβουν την ανάσα. Εχει 994 νίκες συνολικά και 659 ήττες στην κανονική περίοδο, μαζί με τον Pat Riley και τον Phil Jackson είναι οι μόνοι προπονητές που είχαν περισσότερες από 50 νίκες σε 10 ή περισσότερες σεζόν. Μαζί με τον θρύλο των Celtics Red Auerbach είναι ο μόνος κόουτς που έχει 10 συνεχόμενες νικηφόρες σεζόν (περισσότερες νίκες από ήττες) με μία ομάδα. Το πιο σημαντικό: Είναι ο μακροβιότερος προπονητής στα επαγγελματικά σπορ στις ΗΠΑ αφού στις 9 Δεκεμβρίου συμπληρώνει 18 συνεχόμενα χρόνια στον πάγκο των Jazz.

Το 2005 oι ιθύνοντες της Utah του ανανέωσαν το συμβόλαιο αν και οι επιδόσεις της ομάδας τα τελευταία χρόνια δεν ήταν οι καλύτερες (26-56 το 2004 και 41-41 το 2005). Όμως η ικανότητά του να δουλεύει με νέους παίκτες και να εμπνέει το σεβασμό εκτιμήθηκαν από τη διοίκηση που του έδωσε και πάλι τα ηνία. Τα αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται φέτος, όταν, με μπροστάρη τον Carlos Boozer, οι Jazz μετράνε ήδη 12-1.

Εκτός γηπέδων ο Sloan είναι ένας ήσυχος άνθρωπος που αγαπάει τη φύση και λατρεύει να επιστρέφει στη φάρμα του στο McLeansboro. Αλλωστε εκεί περνάει τον ελεύθερο χρόνο του όταν δεν προπονεί στο γήπεδο. Το 2004 έχασε τη σύζυγό του Βobby η οποία πάλευε χρόνια με τον καρκίνο. Του χάρισε, μετά από ένα ευτυχισμένο γάμο 3 παιδιά από τα οποία προέκυψαν και 8 εγγόνια. Ευαισθητοποιημένος από το πρόβλημα υγείας της γυναίκας του, ίδρυσε ένα χρόνο μετά το θάνατό της το ίδρυμα Hand-In-Hand που προσφέρει οικονομική βοήθεια σε οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στο χώρο της εκπαίδευσης, των σπορ, των τεχνών, της υγείας και της γεωργίας. Πρόσφατα, στις 16/9/2006, ο Sloan παντρεύτηκε για δεύτερη φορά σε μία λιτή τελετή, την νέα εκλεκτή της καρδιάς του που ακούει στο όνομα Tammy.

Με νέο σύντροφό στο πλάι του και με τη δίψα του για μπάσκετ και νίκες να παραμένει ακόρεστη ο Jerry Sloan στοχεύει σε νέες διακρίσεις και ευελπιστεί ότι τελικά θα φορέσει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Αυτό που του στέρησαν οι αγαπημένοι του Bulls δύο φορές .