Όλοι πρέπει να διαβάσουν αυτό το κείμενο του Κάιλ Κόρβερ

Το 1978, ο Πίτερ Γκάμπριελ ανέβηκε στο λόφο Σόλσμπερι, όπου εκεί είχε μια 'ανώτερη πνευματική εμπειρία', η οποία στη συνέχεια τον οδήγησε στην αποχώρηση από το συγκρότημα των Genesis.

Αυτό το κείμενο δεν έχει στόχο να αναφερθεί στην ιστορία των Genesis, μιας σπουδαίας βρετανικής progressive rock μπάντας, που μετά την αποχώρηση του Γκάμπριελ πήρε μια πιο εμπορική στροφή, δίνοντας χρέη τραγουδιστή στον ντράμερ Φιλ Κόλινς.

Αυτό είναι ένα κείμενο για τον Κάιλ Κόρβερ, έναν γερόλυκο του NBA, ο οποίος ύστερα από δυο δεκαετίες στα παρκέ, αποφάσισε να μιλήσει για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, για τον ρατσισμό που συνεχίζουν να βιώνουν οι συμπαίκτες του, εν έτει 2019, δημοσιεύοντας ένα κείμενο του στην Players' Tribune.

"Ακόμα και σήμερα θυμάμαι την αντίδραση μου όταν άκουσα για πρώτη φορά τι συνέβη στον φίλο και συμπαίκτη μου, Τάμπο Σεφολόσα. Ήταν 2015, η σεζόν είχε προχωρήσει, παίζαμε μαζί στους Χοκς και είχαμε πάρει μαζί το αεροπλάνο για τη Νέα Υόρκη. Είχα ξυπνήσει εκείνο το πρωί, από τον ήχο μιας ομαδικής συνομιλίας που έβγαζε συνεχώς ειδοποιήσεις νέων μηνυμάτων.

Το νόημα ήταν λίγο μπερδεμένο, αλλά τα περισσότερα μηνύματα περιείχαν ερωτηματικά. 'Χτύπησε το πόδι του; Κατά τη διάρκεια σύλληψης; Πέρασε τη νύχτα στη φυλακή;'

Υπήρχε αναστάτωση και όλοι ήταν πολύ μπερδεμένοι".

Πριν από τέσσερα χρόνια, ο Τάμπο Σεφολόσα είχε κάνει το λάθος να βρεθεί σε κλαμπ της Νέας Υόρκης μαζί με τον τότε συμπαίκτη του, Πέρο Άντιτς, κατά τη διάρκεια εφόδου της αστυνομίας. Όταν έκανε το λάθος να ζητήσει από (λευκό) αστυνομικό το λόγο της βίαιης συμπεριφοράς του, εκείνος κάλεσε ενισχύσεις. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, μια ομάδα από έξι αστυνομικούς τον περικύκλωσε και τον έδιωξε με τη βια από το χώρο.

Στη συνέχεια, σε ένα περιστατικό που έμοιαζε με ενέδρα, ομάδα αστυνομικών επιχειρούσε να τον συλλάβει και με διαρκή χτυπήματα να τον οδηγήσει πίσω από τα σίδερα της φυλακής, με σπασμένο πόδι. Ο Σεφολόσα αποφυλακίστηκε 12 ώρες μετά, χάνοντας τη σεζόν και υποφέροντας με σοβαρά σωματικά και ψυχολογικά τραύματα.

Η αστυνομία ζήτησε 'συγνώμη' και στη συνέχεια απάντησε στη μήνυση του παίκτη με εξωδικαστικό συμβιβασμό.

Ο Κάιλ θυμάται εκείνο το περιστατικό και θέλει όσο τίποτε άλλο να κατηγορήσει τον Τάμπο, να του ρίξει το φταίξιμο που έκανε το λάθος να βρεθεί εκείνο το βράδυ σε ένα τέτοιο μέρος. Μα δεν ήξερε που έμπλεκε; Δεν ήξερε ότι αν ήταν εκείνος στη θέση του, ή ένας οποιοδήποτε άλλος λευκός σελέμπριτι του αθλητισμού, θα έβγαινε έξω - εκτός μεγάλου απροόπτου- ατσαλάκωτος; Όχι, ο Τάμπο δεν ήξερε και έκανε το λάθος να ανοίξει το στόμα του.

"Η επόμενη σεζόν είχε πια αρχίσει. Ο Τάμπο είχε κερδίσει τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, είχε ολοκληρώσει τη διαδικασία της σωματικής και ψυχολογικής του αποκατάστασης και είχαμε ξανά ανταμώσει στα παρκέ. Όμως αισθανόμουν άσχημα. Ένιωθα ότι είχα απογοητεύσει το φίλο μου".

Τα χρόνια πέρασαν και ο Κάιλ βρέθηκε στην πολλά υποσχόμενη ομάδα της Γιούτα, μάλιστα ήταν μέσα και σε εκείνο το παιχνίδι ενάντια στην Οκλαχόμα, όταν ο Ράσελ αντάλλαξε διάφορα 'επίθετα' με έναν οπαδό της ομάδας, που μάλλον επιθυμούσε να δει Αφροαμερικάνους παίκτες να αγωνίζονται με μια σιδερένια μπάλα στο πόδι. Εκείνο το βράδυ ήταν και ο Τάμπο Σεφολόσα μέσα στο παιχνίδι, που θυύμιζε λιγότερο μπάσκετ και περισσότερο ζωολογικό κήπο.

" Όλοι μας είχαμε απογοητευτεί εκείνο το βράδυ. Νιώθαμε ντροπή. Αλλά υπήρχε και ένα χειρότερο συναίσθημα μεταξύ μας, απογοήτευση σε συνδυασμό με εξάντληση. Το είχαμε βαρεθεί πια όλο αυτό το μίσος.

Μετά από τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς, μετά από την απόφαση της ομάδας για την αντιμετώπιση τους, ξεκίνησα να αναγνωρίζω όλα εκείνα τα στοιχεία που διαμορφώνουν την προνομιακή μου θέση στην κοινωνία ως λευκός. Μπορεί να είμαι φίλος του Τάμπο, μπορεί να παίζω μαζί με τον Έκπε Γιούντο, μπορεί να δουλεύω μαζί με αυτά τα παιδιά, να τους υποστηρίζω. Αλλά εγώ μοιάζω Με Τους Άλλους, είτε μου αρέσει είτε όχι.

Μπορώ να συμμετέχω σε αυτή τη συζήτηση περί ρατσισμού, μπορώ και να απέχω αν θέλω. Μπορώ να γίνω ένα με αυτούς που φωνάζουν ρατσιστικά συνθήματα, ή και να μην πάρω καν θέση. Αυτό προκύπτει από το προνόμιο του να έχω λευκή επιδερμίδα".

Ο Κάιλ Κόρβερ θίγει ένα πρόβλημα υπαρκτό και αιώνιο και αναζητά λύση. Δεν προσπαθεί να γοητεύσει το κοινό του με πομπώδεις ατάκες για την ισότητα. Παραδέχεται ότι αυτή είναι η πρώτη και τελευταία φορά που μιλάει για τον ρατσισμό και στο εξής θα μείνει στα μετόπισθεν για να διαβάσει ιστορία, να μάθει, να αποκτήσει ευρύτερη αντίληψη του προβλήματος και ίσως να γίνει μέρος της λύσης.

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε περισσότερο στο κείμενο του στην Players' Tribune. Ο Κάιλ ανέβηκε το δικό του Σόλσμπερι και αυτό που είδε από ψηλά τον τρόμαξε. Ήδη επιχειρεί να ζητήσει με το δικό του τρόπο συγνώμη και να αναλάβει δράση.

"Το 75% των παικτών της Λίγκας είναι Αφροαμερικανοί. Γιατί να καλούνται να 'ανεχθούν' περιστατικά ρατσιστικής βίας;

Συνολικά, πιστεύω ότι όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, σε ανθρώπους που δεν έχουν λευκή επιδερμίδα, είναι λάθος. Το γεγονός ότι πέντε φορές περισσότερο φυλακίζονται μαύροι απ' ό,τι λευκοί, είναι λάθος. Το γεγονός ότι δύο φορές περισσότεροι μαύροι βρίσκονται στα όρια της φτώχειας, είναι λάθος. Το γεγονός ότι τα ποσοστά ανεργίας είναι δυο φορές περισσότερα στους μαύρους, είναι λάθος. Το γεγονός ότι οι μαύροι κατέχουν μόλις το ένα δέκατο του πλούτου που ανήκει στους λευκούς, είναι λάθος.

Να το ξέρετε, ότι εγώ πιστεύω όλα τα παραπάνω. Αν δεν θέλετε να γνωρίζετε κάτι για μένα εκτός από το μπάσκετ, σας καταλαβαίνω. Αλλά αν θέλετε να μάθετε για μένα, αυτές είναι οι απόψεις μου.

Αν φοράς τη φανέλα μου, θέλω να γνωρίζεις τις απόψεις μου, αν φωνάζεις το όνομα μου στο παιχνίδι, θέλω να ξέρεις την ιδεολογία μου. Αν με ακολουθείς στα social media, μάθε πρώτα για μένα. Αν χρησιμοποιείς την ταυτότητα μου, τη φωτογραφία μου με οποιονδήποτε τρόπο, καλό θα είναι να γνωρίζεις όλα τα παραπάνω. Να γνωρίζεις όλα όσα έχουν αξία για μένα.

Καιρός να το βουλώσω και να αρχίσω να ακούω τι συμβαίνει γύρω μου."