Μακάμπι-Ολυμπιακός 96-83
Το... πέρυσι νίκησε το φέτος Η φιλοσοφία του τέως νίκησε τη φιλοσοφία του νυν. Η Μακάμπι έτρεξε, πήγε ψηλά το σκορ εκεί που φυσιολογικά ο Ολυμπιακός, η δεύτερη καλύτερη επίθεση στη διοργάνωση, θα μπορούσε να ακολουθήσει, ωστόσο δεν το έπραξε και ηττήθηκε με 96-83 στο Τελ Αβίβ. Η ελληνική ομάδα θέλει πια ήττα της Μάλαγα από τη Μακάμπι, στην Ανδαλουσία, για να πάρει την πρώτη θέση, διαφορετικά μόνο με δική του νίκη επί της Λεμάν τερματίζει δεύτερος.
Καλή ή κακή, υπάρχει μία φιλοσοφία στο παιχνίδι του Γκέρσον. Η Μακάμπι μπήκε στον αγώνα για να τρέξει, να σκοράρει όσους πόντους μπορεί περισσότερους. Το μυστικό ήταν ο Ελιάχου που φάνηκε πολύ γρήγορος για τον Μπουρούση ή τον Βούισιτς και πιο δυνατός από τον Πρίντεζη ή τον Τσίλντρες. Ο Ολυμπιακός δεν είχε σχέδιο για να βγάλει από τον αγώνα τον… καυτό Ισραηλινό φόργουορντ.
Ο Αρόγιο θα έκανε τη δουλειά, μεγάλος παίκτης άλλωστε, ο Μπράουν θα βοηθούσε οπότε έμενε η απάντηση των “ερυθρολεύκων”. Δεν ήρθε ποτέ διότι για μία ακόμα φορά εκτός έδρας φάνηκε ότι λείπει η κεντρική ιδέα. Από το 8-1, το 13-6, το 25-22 του 10′, ο Παναγιώτης Γιαννάκης έπρεπε να επιλέξει αν θα ακολουθούσε τους γηπεδούχους στους 90-95 πόντους ή θα επέλεγε κάποια δυνατή άμυνα και αργές επιθέσεις.
Δεν έκανε τίποτε από αυτά την ίδια ώρα που το ημίχρονο τελείωνε 47-45 χάρις σε ένα ξέσπασμα από τους Χαλπερίν-Μπουρούση. Ο Τσίλντρες ήταν καλύτερος από άλλα παιχνίδια, είχε διάθεση και όταν ο Παπαλουκάς επέλεγε να τρέξει ήταν αποτελεσματικός. Οι εννέα πόντοι του Φίσερ στα πρώτα πέντε λεπτά του β’ μέρους, ήταν ο έτερος, πλην Ελιάχου, καταλύτης που έδωσαν στη Μακάμπι προβάδισμα 61-50 στο 24′ και στο 28′ όλα τελείωσαν με το ταμπλό να γράφει 72-56, αφού κανένα σχήμα του Ολυμπιακού δεν πέτυχε είτε να παίξει άμυνα, είτε να ελέγξει τα ριμπάουντ, είτε να σκοράρει.
Η Μακάμπι, ανέλπιστα, άρχισε να κυνηγάει ακόμα και τη διαφορά, ήθελε το +20 για να διεκδικήσει την πρώτη θέση στη τελευταία αγωνιστική με αντίπαλο τη Μάλαγα.
Το αστέρι
Ο Πίνι Γκέρσον χωρίς καμία αμφιβολία. Οι κινήσεις του, η παντομίμα, τα σπριντ, οι πανηγυρισμοί, κυρίως όμως αυτή η χαλαρότητα που ακόμα και στα κρίσιμα σημεία τον κάνουν μοναδικό. Σε κάποιο σημείο όπου… καιγόταν ο κόσμος, έπιασε τον Χαλπερίν και του έλεγε χωρατά. Θα μπορούσαμε να μάθουμε πολλά από το πώς προσεγγίζει το μπάσκετ (η προπονητική είναι άλλο θέμα) και τον τρόπο που πραγματικά διασκεδάζει τον αγώνα.
Απογοήτευση
Όλο το… μη σκεπτικό του Ολυμπιακού. Δεν έπαιξε άμυνα, δεν έπαιξε επίθεση, απλά προσπαθεί με το ταλέντο των παικτών του να επιβληθεί. Παράλληλα δεν εμφανίζεται ο ίδιος καταλυτικός Ολυμπιακός εκτός έδρας διότι στο ΣΕΦ εμφανίζεται άλλη ομάδα.
Σχόλιo
Τα επτά τρίποντα του Λάνγκντον και τα μηδέν του Γκριρ δείχνουν γιατί ο Παπαλουκάς δεν είναι τόσο μέτριος όσο δείχνει σε κάποιους αγώνες με τον Ολυμπιακό. Ο έμπειρος πλέι μέικερ έμαθε να παίζει σε μία ομάδα με αρχή και τέλος με λειτουργία μηχανής. Δεν είναι ο παίκτης που θα μετατρέψει μία κακή ομάδα σε καλή, αλλά αυτός που την πολύ καλή ομάδα θα την κάνει πρωταθλήτρια. Επίσης δεν υπάρχει ένα δεύτερο πλέι μέικερ να βοηθήσει σε αυτό το επίπεδο. Ο Γκριρ δεν ήταν ποτέ σούτιγκ γκαρντ, ο Τσίλντρες συνεχίζει να αγωνίζεται λιγότερο από ότι στο ΝΒΑ. Το μοναδικό κομμάτι που λειτουργεί είναι οι ψηλοί αλλά κι αυτοί αμυντικά ήταν μέτριοι.. Αυτός ο Ολυμπιακός δεν έχει δικαίωμα να ορέγεται φάιναλ φορ με αυτή την εικόνα. Συνεχίζει να θέλει δουλειά. Προλαβαίνει;
Τα δεκάλεπτα: 25-19, 47-45, 74-61, 96-83
Μακάμπι: Μπράουν 15(2/7τρ), Σαρπ 3(1), Αρόγιο 20(2τρ, 5ρ, 5ασ), Ελιγιάχου 18(8ρ), Γκριν 2, Μπούρσταϊν 4, Σίμονς 3(1), Κάσπι 14, Φάιζερ 2, Φίσερ 15(10ρ)
Ολυμπιακός: Παπαλουκάς 11(1τρ, 5ασ), Τσίλντρες 15(1τρ, 5ρ), Βούισιτς 5, Μπουρούσης 11(12ρ), Χαλπερίν 14(3), Γκριρ 4, Πρίντεζης 6, Έρτσεγκ 2, Τεόντοσιτς 10(2), Σχορτσανίτης 5
