Νέα Ζηλανδία: Και χάκα και χαρά για το μπάσκετ

Με τη Νέα Ζηλανδία, λοιπόν. Τους επιγόνους του Πέρο Κάμερον, δηλαδή, που κάθεται πλέον στον πάγκο των Tall Blacks. Οι Ωκεάνιοι, μια ζωή στη σκιά της Αυστραλίας, έχουν ξεχωρίσει για τη... χάκα και οπωσδήποτε για την 4η θέση που κατέκτησαν σε εκείνο το ανεπανάληπτο Μουντομπάσκετ της Ιντιανάπολις το 2002. Τότε, που οι Νεοζηλανδοί έφτασαν μέχρι τους '4', αποκλείοντας στα προημιτελικά το Πουέρτο Ρίκο. Έχασαν μεν από τη Γιουγκοσλαβία στον ημιτελικό και στον μικρό τελικό από τη Γερμανία, είχαν προφτάσει, ωστόσο, να γράψουν ιστορία. Ο κόουτς Ταμπ Μπάλντγουιν είχε φτιάξει μια εξαιρετική ομάδα, με πολύ καλούς παίκτες όπως ο Φιλ Τζόουνς, ο Κερκ Πένι ο Μαρκ Ντίκελ και φυσικά ο γίγας Κάμερον, με τα παραπανίσια κιλά, αλλά την εξαιρετική σχέση και επαφή με το καλάθι.

Η 4η θέση της Νέας Ζηλανδίας ήταν ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη από την αποτυχία των ΗΠΑ, το χρυσό των Σέρβων και το χάλκινο της Γερμανίας του καταπληκτικού Ντιρκ Νοβίτσκι. Ο Κάμερον μπήκε στην κορυφαία πεντάδα της διοργάνωσης κι έκανε μια χώρα να παραληρεί από υπερηφάνεια. Δείτε, αν δεν τον θυμάστε, τι παίκτης ήταν ο Κάμερον και πως μπορούσε να... κατατροπώσει σέντερ σαν τον Λούις Σκόλα και τον Φαμπρίσιο Ομπέρτο.

Αυτή είναι και η πιο μεγάλη διάκριση του μπάσκετ της Νέας Ζηλανδίας, εκτός αν θεωρήσουμε επιτυχίες τα συνεχόμενα αργυρά μετάλλια στο πρωτάθλημα Ωκεανίας, όπου έχανε από την Αυστραλία στον τελικό του τουρνουά των 2 ομάδων (καμιά φορά έπαιζε και η Νέα Καληδονία). Στην εξαετία του Μπάλντγουιν, πάντως, η Νέα Ζηλανδία έδωσε το 'παρών' και σε άλλα μεγάλα τουρνουά. Το 2004 ήταν στην Αθήνα, όπου νίκησε τη Σερβία (90-87) και έχασε στο τσακ από Ιταλία (69-71) και Ισπανία (84-88), για να καταταγεί στη 10η θέση. Δυο χρόνια αργότερα, έπαιξε και στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, χωρίς να περάσει από τον όμιλο. Χειρότερα πήγε στα επόμενα δυο Παγκόσμια: 12η το 2010, 15η το 2015. Το 2008 ήταν και η μοναδική φορά, που την αντιμετώπισε σε επίσημο ματς η Εθνική Ελλάδος. Μέσα στο ΟΑΚΑ, για το προολυμπιακό τουρνουά, είχαμε νικήσει πολύ εύκολα (75-48) με 14 πόντους του Βασίλη Σπανούλη και 11 του Δημήτρη Διαμαντίδη. Έχουμε δώσει και άλλα δυο φιλικά, το 2012 και το 2014, με ανάλογες ευρείες νίκες .

Σούταρε κι εσύ ένα τρίποντο

Λογικά δεν θα μας απειλήσουν ούτε και στην Κίνα, εύκολα ή δύσκολα η Εθνική ομάδα θα νικήσει. Παρόλα αυτά, επειδή πρόκειται για μια ομάδα που διασκεδάζει κάθε στιγμή της παρουσίας της στο Παγκόσμιο, θέλει την προσοχή της, θέλει την... άμυνά της, γιατί αν βρει ρυθμό από τα τρίποντά, δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Η Νέα Ζηλανδία, που έχει μέσο όρο 93,5 πόντους στα δυο πρώτα της παιχνίδια (η Ελλάδα έχει 81,5), σουτάρει 30 τρίποντα στην καθισιά της. Δεν είναι τόσο ορθόδοξο το παιχνίδι της, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να της επιτρέψουμε να το κάνει, για να μην εμπλακούμε σε άλλες περιπέτειες. Οι άνθρωποι σουτάρουν από παντού, όπως φάνηκε και στην προπόνηση τους.

Ο Κόρεϊ Γουέμπστερ, που έπαιξε δυο ματς με τον Κόροιβο πριν από δυο χρόνια, είναι σεληνιασμένος (22π-6.5ασίστ), ο δυναμικός φόργουορντ Άιζακ Φοτού (με θητεία στο γερμανικό πρωτάθλημα, από του χρόνου στην Ιταλία) έχει 18,5 πόντους και 6 ριμπάουντ, ενώ το σκορ μοιράζεται και στους Ρόμπερτ Λόε (10.5π), Τάι Γουέμπστερ (11.5) και Σι Ίλι (13π). Η Νέα Ζηλανδία νίκησε το Μαυροβούνιο, δυσκόλεψε μέχρι έναν βαθμό τη Βραζιλία και παίζει έναν τελικό απέναντι στην Εθνική, διεκδικώντας την πρόκρισή της στους 16. Μπορεί να χάσει, αλλά είναι σίγουρο ότι θα παλέψει όσο μπορεί και με όλες τις δυνάμεις της, όπως δηλώνει ο παραδοσιακός χορός της. Η περίφημη χάκα...

Γιάννης Φιλέρης και Ηλίας Αναστασιάδης αναλύουν την ήττα από τη Βραζιλία και εξηγούν γιατί η Εθνική Ελλάδας πρέπει να παίξει λίγο ξύλο από εδώ και πέρα για να προκριθεί.