Ο Γιώργος Σιγάλας θυμάται τον θρίαμβο του 1997
O Ολυμπιακός και συγκεκριμένα η ομάδα του 1997 που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης στο μπάσκετ, είναι η τιμώμενη της εβδομάδας στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Ευρωλίγκα για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη θέσπιση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Την Πέμπτη (20/03), στο περιθώριο της αναμέτρησης των "ερυθρόλευκων" με τη Ρεάλ Μαδρίτης η διοργανώτρια αρχή θα τιμήσει την ομάδα του 1997 και ο Γιώργος Σιγάλας παραχώρησε συνέντευξη στην ιστοσελίδα της:
– Για την βράβευση της ομάδας στο ΣΕΦ την προσεχή Πέμπτη:
“Ανυπομονώ να έρθει αυτή η στιγμή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αισθάνοαμι μία νοσταλγία για εκείνη την περίοδο διότι ήταν η πιο επιτυχημένη της καριέρας μου. Θα μπω στον αγωνιστικό χώρο του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας με έντονα συναισθήματα, όμορφες αναμνήσεις και υπερηφάνεια”.
– Για τον τελικό της 24ης Απριλίου 1997 με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα:
“Θυμάμαι όλα όσα συνέβησαν, όχι μόνο στον τελικό με την Μπαρτσελόνα αλλά σε ολόκληρη τη σεζόν, από το πρώτο ματς μέχρι και την απονομή. Μπορώ να γράψω βιβλίο με εκείνες τις ιστορίες. Δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα κόντρα στην Μπαρτσελόνα αλλά παλέψαμε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ολοι είχαμε μεγάλο πάθος και κανείς δεν είχε στο μυαλό του τη διαφορά και τον χρόνο που απέμενε. Θέλαμε τόσο πολύ να φτάσουμε μέχρι το τέλος και να απολαύσουμε κάθε στιγμή εκείνης της βραδιάς»
– Για την πίεση από τους δύο χαμένους τελικούς:
“Προσπαθήσαμε να τα κατακτήσουμε όλα στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα αλλά ηττηθήκαμε στους τελικούς από τη Μπανταλόνα και τη Ρεάλ Μ. αντίστοιχα. Καθένας από εμάς είχε στεναχωρηθεί πολύ αλλά δεν μπορείς να ζεις με την απογοήτευση. Το 1996 ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστεί από τη Ρεάλ Μαδρίτης και δεν ταξίδεψε στο Παρίσι. Επιστρέψαμε την περίοδο 1996-87 και το κίνητρο ήταν πολύ ισχυρό για όλη την ομάδα. Θέλαμε να πάρουμε την εκδίκηση για τους εαυτούς μας. Ο τελικός ήταν μια διαφορετική ιστορία. Καμία πίεση. Το πρωί ο Ντούσαν Ιβκοβιτς μας πήγε για περίπατο στην Οστρια. Θυμάμαι ότι κάποιος πήρε μια μικρή πέτρα και την πέταξε στη θάλασσα. Αυτό ήταν! Ξαφνικά όλοι οι παίκτες κάναμε το ίδιο και περάσαμε πολύ ευχάριστα αποφεύγοντας την πίεση.”
– Για το ρόλο του Ντούσαν Ιβκοβιτς:
“Η συνεισφορά του κόουτς Ιβκοβιτς ήταν τεράστια σε αυτή την επιτυχία. Εδωσε στην ομάδα τα στοιχεία που της έλειπαν, ωριμότητα και άλλα. Μην ξεχνάτε ότι ο Ολυμπιακός σημείωσε πρώτος ένα μοναδικό κατόρθωμα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ κατακτώντας το “triple crown”. Στο ξεκίνημα της σεζόν υποφέραμε αλλά αλλάξαμε κάποια σημαντικά πράγματα στην άμυνα και η ομάδα βελτιώθηκε.”
– Για το τέλος της καριέρας του:
“Εκείνη η περίοδος ήταν εκπληκτική. Ημουν ο μόνος που στοιχημάτιζε για την επιτυχία μας από την αρχή της περιόδου, μετά από συνεχόμενες ήττες. Τον Απρίλιο κατακτήσαμε το Κύπελλο Ελλάδας και στην τελετή της απονομής φώναξα «αυτό είναι το πρώτο, το πρώτο». Αποδείχθηκα σωστός. Το να κατακτάς έναν ευρωπαϊκό τίτλο και τους δύο εγχώριους είναι κάτι αξέχαστο. Θεωρώ αυτή τη σεζόν ως τη σημαντικότερη στιγμή της καριέρας μου».
– Για την αντιπαλότητα μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού και κατά πόσο επηρέασε την ευρωπαϊκή τους πορεία:
“Αυτό είναι αλήθεια. Ταξιδέψαμε μαζί με τον Παναθηναϊκό σε δύο συνεχόμενα Final-4 και στη συνέχεια οι δρόμοι μας χώρισαν στην κατάκτηση των πρώτων τροπαίων. Γυρίζοντας σε εκείνα τα χρόνια, το μπάσκετ στην Ελλάδα αποτελούσε μεγάλη υπόθεση για τη χώρα. Και οι δύο ομάδες προσπάθησαν σκληρά και ξόδεψαν πολλά χρήματα ώστε να χτίσουν δυνατές και ανταγωνιστικές ομάδες. Αποκαλούνται «αιώνιοι αντίπαλοι». Στην Ελλάδα και η αντιπαλότητά τους αγγίζει κάθε επίπεδο. Παίξαμε με τον Παναθηναϊκό στα playoffs την περίοδο 1996-97 και τον αποκλείσαμε αν και είχε το πλεονέκτημα έδρας. Εκείνη η επιτυχία μας έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση”.
– Για τους δυσκολότερους επιθετικούς που έχει αντιμετωπίσει:
“Είχα την τύχη να τεθώ αντιμέτωπος με μερικούς από τους κορυφαίους παίκτες που έχουν περάσει ποτέ από το άθλημα. Αντιμετώπισα τους πάντες, από τον Μπέρκοβιτς και τον Σαν Επιφάνιο μέχρι τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Πρέλεβιτς, τον Μάικλ Γιανγκ, τον Βιγιακάμπα, τον ΜΑρτσουλιόνις, τον Κούκοτς, τον Ντόμινικ Γουίλκινς, συν τους αστέρες του ΝΒΑ με την Εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες και τα παγκόσμια πρωταθλήματα. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον ως τον πιο δύσκολο…”
– Για τον εορτασμό των 50 χρόνων από την Ευρωλίγκα:
“Αναμφίβολα πρόκειται για μια μεγάλη τιμή και η Ευρωλίγκα είναι άξια συγχαρητηρίων για την πρωτοβουλία. Με αυτόν τον τρόπο οι παλιοί θυμούνται και οι νέοι μαθαίνουν».
