Ο Παναθηναϊκός του Κάτας απέναντι σε αυτόν του Βόβορα

Κακό δεν είναι να πέφτεις και (ενδεχομένως) να χτυπάς. Θα συμβεί αναπόφευκτα κάποιες φορές. Ενίοτε μάλιστα είναι ωφέλιμο, διότι ενεργοποιεί τις αντιστάσεις και λειτουργεί σαν αφετηρία για ενδοσκοπήσεις και αυτοκριτική, αναπροσαρμογές στόχων και επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων. Το νόημα της εκάστοτε πτώσης ακριβώς αυτό είναι. Να εκκινήσει κάτι νέο. Και ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ, έχοντας ζήσει την αγωνιστικά πιο ζόρικη σεζόν της τελευταίας 30ετίας του στην Ευρώπη μένοντας εκτός προημιτελικών για πρώτη φορά μέσα μετά το 2010, θα επιδιώξει να μάθει μέσα απ' όσα πήγαν στραβά στην υλοποίηση του σχεδιασμού έτσι ώστε πιο προετοιμασμένος να βελτιώσει παράλληλα τόσο το συνολικό ρεκόρ όσο και τη μεγάλη εικόνα. Αν στο μεταξύ δεν έχει μεσολαβήσει οτιδήποτε που θα επέμβει δραστικά στη ροή των πραγμάτων και θα διευκολύνει το έργο των Αλβέρτη - Διαμαντίδη. Που όσο θα υπάρχουν, θα είναι εγγυήτριες δυνάμεις.

Οι 'πράσινοι' τελείωσαν τη σεζόν τους στην Euroleague με τα δύο χρωστούμενα ματς επί ρωσικού εδάφους, σε Αγία Πετρούπολη και Μόσχα. Το ένα εκκρεμούσε από τον Οκτώβριο και το άλλο από τον Φλεβάρη. Ηττήθηκαν σε αμφότερα χωρίς να είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί και το 11-23 τους έφερε οριστικά στη 16η θέση της κατάταξης, πάνω μόνο από τον Ερυθρό Αστέρα και τη Χίμκι.

Ουδείς διαφωνεί πως ήταν μια κακή χρονιά για την ελληνική ομάδα και η αλλαγή προπονητή μεσούσης της περιόδου καθρεπτίζει το μέγεθος του προβλήματος. Τον Γιώργο Βόβορα τα δύο 'τοτέμ' του κλαμπ θέλησαν να τον στηρίξουν μέχρι τέλους, αλλά όταν κλήθηκαν να λάβουν τη δύσκολη απόφαση λειτούργησαν με λογική και άνευ συναισθηματισμών. Το κατά πόσο, βέβαια, η αντικατάσταση του Έλληνα κόουτς ωφέλησε τον Παναθηναϊκό είναι ένα ερωτηματικό. Θα κριθεί κυρίως στο φινάλε της χρονιάς. Αλλά μια καλή ιδέα για το τι ίσχυσε από την ημέρα που ο Όντεντ Κάτας παρέλαβε τη σκυτάλη δεν αμφισβητείται ότι έχει γεννηθεί ύστερα από τρεις μήνες στα ηνία.

Ο Παναθηναϊκός μέχρι τον Γενάρη ζοριζόταν να βρει τι ακριβώς είναι

Είναι αλήθεια ότι τον Γιώργο Βόβορα τον ρούφηξαν σαν δίνη δύο στοιχεία: α) η έλλειψη κατάλληλης εναλλακτικής λύσης όταν διευκρινίστηκε ότι ο Λαπροβίτολα δεν θα αποδεσμευτεί από τη Ρεάλ Μαδρίτης και ως εκ τούτου δεν θα υπογράψει στον Παναθηναϊκό. Με συνέπεια να έρθει άρον-άρον ο Τζάκσον, που τραυματίστηκε και έμεινε λιγότερο από τον 'μπάτλερ του Μπάιρον Σκοτ', να τον αντικαταστήσει ο Σάικς που δεν ανανέωσε με τα χρήματα που του προτάθηκαν και να καλύψει εν τέλει το κενό του ο Μακ, που ναι μεν ήταν αυτός που έψαχνε, αλλά στην πορεία έχασε από την όρεξη του πρώτου διμήνου. β) η αδυναμία επιβολής ενός σταθερά αποτελεσματικού σχεδίου δράσης την ώρα των αγώνων. Οι 'πράσινοι' ήταν σωστά προπονημένοι και καλά διαβασμένοι για ν' αντιμετωπίσουν τον εκάστοτε αντίπαλό τους στη διοργάνωση, αλλά στη διάρκεια των παιχνιδιών έχαναν σταδιακά την επαφή με αυτό που ήθελαν να απλώσουν στο παρκέ.

Ίσως να έφταιγε που για μεγάλο διάστημα τους έλειπε ο κλασικός κουμανταδόρος. Σίγουρα πάντως θα θυμηθεί κανείς ότι στο πρώτο τρίτο της σεζόν έχασαν πολλά ματς στο όριο, ξοδεύοντας εξόφθαλμες ευκαιρίες για περισσότερες νίκες. Οι κοντινές επιτυχίες στο Μιλάνο κι επί των δύο γερμανικών ομάδων (Μπάγερν, ΑΛΜΠΑ) θα μπορούσαν εύκολα να τον σώσουν, αν δεν είχαν ακολουθήσει τα χοντρά στραβοπατήματα στο Βελιγράδι και φυσικά στο Λαύριο. Όλο αυτό το διάστημα ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να εμφανίσει κάτι που θα συνδύαζε το κοντρόλ με την αθλητικότητα, αλλά σχεδόν πάντα ήταν ημιτελές. Γιατί έλειπαν οι λύσεις. Το πιο ολοκληρωμένο παιχνίδι του 'τριφυλλιού' με τον Έλληνα κόουτς ήταν σίγουρα απέναντι στην Αρμάνι, αφού η Φενέρμπαχτσε ήταν ακόμη πολύ μπερδεμένη όταν ήρθε στην Αθήνα.

Ο Παναθηναϊκός μετά τον Γενάρη έχασε ρυθμό και μαζί τα κίνητρά του

Ο ερχομός του Όντεντ Κάτας θα ήταν παράδοξο να έχει άμεση επίδραση, μιας και το ματς με τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη ήταν προγραμματισμένο μια-δυο ημέρες ύστερα από την πρώτη γνωριμία του με τους νέους παίκτες. Εκ των υστέρων φάνηκε η επιθυμία του Ισραηλινού κόουτς να αλλάξει κατεύθυνση στο καράβι εν μέσω τρικυμίας. Μονιμοποιώντας τον Μήτογλου στο '4', δίνοντας περισσότερο χρόνο-επιθέσεις στον Παπαγιάννη και επιβάλλοντας ψηλές πεντάδες με τους Παπαπέτρου-Ουάιτ στα δύο φτερά, για να κόβουν με τα μακριά άκρα τους την οπτική των αντίπαλων περιφερειακών, άρχισε να δημιουργεί τις συνθήκες μιας μικρής αντεπίθεσης που συνδυαστικά με τις τρεις νίκες και τη σχετικά αξιοπρεπή εμφάνιση στη Μαδρίτη βοήθησαν στην αναπτέρωση του ηθικού. Κι αν η Χίμκι ήταν εύκολη λεία στο ΟΑΚΑ, το +19 απέναντι στη Βαλένθια και το 88-77 επί του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ ήρθαν ως το πιστοποιητικό της φροντισμένης προσπάθειας όλων ν' ανταποκριθούν στις ανάγκες του ημι-καινούργιου τεχνικού επιτελείου.

Το σοβαρό πρόβλημα σ' αυτήν την περίπτωση ήταν πως η διασπορά του κορονοϊού στα αποδυτήρια (που παρεμπιπτόντως ξαναγύρισε με το αεροπλάνο της επιστροφής από τη Ρωσία) φρέναρε αδυσώπητα την ορμή των 'πρασίνων', που έμειναν εκτός δράσης για ένα γεμάτο 20ήμερο, και οι διαδοχικές ήττες που ακολούθησαν διέκοψαν κάθε προσπάθεια για ανατροπή του σκηνικού κι ένα πλασάρισμα αντάξιο της παράδοσης του 'τριφυλλιού' στη διοργάνωση. Η ένταξη του Μάριο Χεζόνια πέραν του άκρατου ενθουσιασμού που έφερε αρχικά μαζί της ήθελε αρκετή δουλειά για ν' αποδώσει σε διάρκεια και όταν οι αντίπαλοι διάβασαν μέχρι τελευταίας λέξης τα ψηλά σχήματα του Παναθηναϊκού, έπεσαν οι τίτλοι τέλους: πνευματικά και αγωνιστικά. Αδικαιολογήτως, μα ήταν η σκληρή πραγματικότητα. Γι' αυτό και θα ήταν μάλλον προτιμότερο στο τελευταίο σκέλος της χρονιάς να παίζουν και να δοκιμάζονται παιδιά που έστω θα πάλευαν λίγο παραπάνω.

Ο Παναθηναϊκός της σεζόν επιχείρησε να μακιγιάρει τις ατέλειες χωρίς ν' αλλάξει

Εκ των αριθμών προκύπτει το συμπεράσματα ότι οι δύο Παναθηναϊκοί της ευρωπαϊκής χρονιάς που τέλειωσε πρόωρα έμοιαζαν πάρα πολύ μεταξύ τους. Σαν ο ένας να έβλεπε το είδωλο του άλλου στον καθρέπτη και να κινούνταν ταυτόχρονα. Πέραν της απόκλισης στα λάθη, υποτυπώδεις οι υπόλοιπες διαφοροποιήσεις στις βασικές κατηγορίες άμυνας και επίθεσης: λίγα παραπάνω τρίποντα επί Βόβορα και περισσότερο παιχνίδι ρακέτας (Μήτογλου, Παπαγιάννης, Μπέντιλ) επί Κάτας, μια και για μεγάλο διάστημα έλειπε ο Νέντοβιτς. Συμπωματικά το πιο θετικό διάστημα ήταν αυτό της υπηρεσιακής θητείας του Κώστα Χαραλαμπίδη στο πόστο του πρώτου προπονητή. Φυσικά και δεν ήταν αυτή η λύση. Αλλά η αποδοτικότερη στελέχωση του ρόστερ με παίκτες, φθηνούς ή ακριβότερους, που πάνω απ' όλα θα είναι σε θέση να υπηρετήσουν όντως το πλάνο του προπονητή. Όχι αλχημείες. Γιατί μετρά ο μάγειρας, αρκεί να έχει την πρώτη ύλη που έχει ανάγκη.

*κάθε αστερισκος αφορά τον αριθμό των αγώνων που κρίθηκαν πέραν της κανονικής διάρκειας.