Ο τελικός πίσω από τις κάμερες

Μία τέτοια μάχη, αιώνια μάχη, δεν αρχίζει ποτέ με το τζάμπολ. Νόμος. Οι πόρτες άνοιξαν στις 14:30, εμείς το laptop δύο ώρες αργότερα. Ιδανική στιγμή, πάνω που είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται οι ορδές των βαρβάρων με τα όπλα -κυριολεκτικά- ανά χείρας και οι… προσκεκλημένοι των φιναλίστ και της ΕΟΚ. Πλην του προέδρου που οργάνωσε τη «γιορτή» (αρκούσαν τα μπαλόνια στην οροφή;), αλλά δεν τίμησε την ιδέα του.

Θανάσης Γιαννακόπουλος και Παναγιώτης Αγγελόπουλος ζητούν δια μικροφώνου σύνεση και ψυχραιμία, την ίδια ώρα όμως οι φωτοβολίδες διασταυρώνονται πάνω από τα κεφάλια του “άμαχου πληθυσμού”, των παικτών και των δημοσιογράφων. Σαν το χιώτικο έθιμο την ημέρα της Ανάστασης…

Σε αυτόν το χαμό ο Τζόι Ντόρσεϊ προσπαθεί να αυτοσυγκεντρωθεί και με δύο τεράστια ακουστικά στ’ αυτιά, ως άλλος dj Tiesto, επιδίδεται σε ασκήσεις με λάστιχα.

Πέντε λεπτά πριν από το τζάμπολ, τα φώτα σβήνουν, στα μάτριξ προβάλλεται βίντεο με τους προηγούμενους τελικούς και ακολούθως γίνεται η παρουσία των δύο ομάδων. Στο άκουσμα των ονομάτων των τριών διαιτητών (Χριστοδούλου, Αναστόπουλος, Φούφης), που ολοκληρώνει το τελετουργικό, το “ουουουου” ακούγεται εκατέρωθεν. Για πρώτη και τελευταία φορά!

Ο τελικός αρχίζει. Ο Πρίντεζης ανοίγει λογαριασμό, αλλά οι οργανωτές του Παναθηναϊκού (Καλάθης, Διαμαντίδης) διαβάζουν καλά το παιχνίδι και μοιράζουν σε Σάτο και Μάριτς που τελειώνουν επιθέσεις. Ο Ομπράντοβιτς χειροκροτεί.

Προτού ο Σπανούλης, μετά από γκολ – φάουλ, προλάβει να απευθυνθεί στον κόσμο του Ολυμπιακού θέλοντας και να τον πωρώσει, ο Παναθηναϊκός ξεφεύγει και ο Ίβκοβιτς καλεί τάιμ άουτ. Είναι η πρώτη φορά που κάθεται στην καρέκλα του. Η επιλογή με τον Μάντζαρη δεν έπιασε και εμφανώς προβληματισμένος, με το χέρι στο πηγούνι, ψάχνεται. Ο νεαρός στον πρώτο τελικό του είναι “ψαρωμένος” και εκτός κλίματος. Πατάει εντός παρκέ πριν από την επαναφορά και προσφέρει απλόχερα την μπάλα στον αντίπαλο. Ο Ίβκοβιτς τον επιπλήττει σαν να του λέει “τέτοιο λάθος ούτε στο ερασιτεχνικό”. Δίκιο έχει, αλλά ταυτόχρονα δουλεύει για μετά.

Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει διαφορά που φτάνει τους 12. Ο κουστουμαρισμένος Φραγκίσκος Αλβέρτης γνωρίζει ότι είναι πολύ νωρίς για πανηγύρια και από το αδιάκοπο “πέρα – δώθε” πίσω από τον “πράσινο” πάγκο έχει κάνει… τρύπα στο πάτωμα. Αγωνιά. Πολύ περισσότερο όταν οι επιθέσεις χάνονται η μία πίσω από την άλλη και ο Ολυμπιακός πλησιάζει. Στον πόντο.

Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος ξεσπά σε τρίποντο του Άντιτς από το φτερό, ενώ ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, στην άλλη πλευρά των επισήμων, μια κρυώνει μια ζεσταίνεται, αφού βάζει – βγάζει το καμηλό παλτό του. Πολλές φορές δε σηκώνεται από τη θέση του, ζώντας ξεχωριστά έναν από τους τελευταίους τελικούς της διαδρομής του στον Παναθηναϊκό.

Βλέποντας το +12 να έχει γίνει +3 ο Ομπράντοβιτς αποχωρεί μουρμουρώντας. Τα δεδομένα άλλαξαν και στο τέταρτο φάουλ του Τσαρτσαρή βγαίνει από τα ρούχα του. Αγανακτεί. Η άμυνα του “τριφυλλιού” θυμίζει παιδική χαρά, οι διάδρομοι ορθάνοιχτοι και ο Πρίντεζης το διασκεδάζει. Ποικιλία στο σκοράρισμα και ο Ολυμπιακός όχι μόνο προσπερνά, ξεφεύγει κιόλας.

Με τον Διαμαντίδη “ματιασμένο”, είναι η ώρα του Σάρας. Ο Λιθουανός αναλαμβάνει να οδηγήσει, αλλά η μπάλα γλιστράει μέσα από τα χέρια του και ο Ομπράντοβιτς σταυροκοπιέται κοιτώντας τον Ιτούδη. Μέχρι και τον Περπέρογλου βάζει στο “4”, αφού ο Σμιθ άντεξε δεν άντεξε δυο άμυνες, αλλά η εικόνα δεν βελτιώνεται. Ο Μάντζαρης έχει πάρει το μάθημά του και είναι άλλος άνθρωπος. Τρομερή ενέργεια στην άμυνα, δεν χάνει φάση.

Τις πταίει για την κατάρρευση των Πειραιωτών; Ίσως το τέταρτο φάουλ του Ντόρσεϊ, που περιορισμένος στον πάγκο θαυμάζει τις τσιρλίντερς, σίγουρα τα χαμένα σουτ του Σπανούλη. Ο Ίβκοβιτς είναι εξ ορισμού αναγκασμένος να τον ρίξει στη μάχη, αλλά εκ του αποτελέσματος κάνει λάθος. Η άμυνα του Παναθηναϊκού τον κλειδώνει και ο Ομπράντοβιτς σε διαδοχικές άμυνες απονέμει τα εύσημα στους παίκτες του και δείχνει με το δάχτυλο το μυαλό του. “Σας τα ‘λεγα”, εννοεί.

Ο Ολυμπιακός έχει ακόμα τα ηνία, αλλά το τρίποντο του Τσαρτσαρή από τη γωνία και ο… αλαλαγμός που ακολουθεί φέρνουν τα πάνω κάτω. Η ομάδα του Ίβκοβιτς είναι εγκλωβισμένη και αφήνει τον Παναθηναϊκό να περάσει. Τόσο αγχωμένος όμως είναι ο Διαμαντίδης που έχει 1/2 στις βολές της… νίκης και χαρίζει στον Ολυμπιακό το δικαίωμα να πάει σε δίποντο. Αυτό δεν βγαίνει και το παιχνίδι λήγει.

Ο Μπατίστ σωριάζεται στο παρκέ, ο Γιασικεβίτσιους αγκαλιάζεται με τον Διαμαντίδη και χοροπηδάνε μες στην τρελή χαρά, ο Ομπράντοβιτς έχει ένα μόνιμο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού αποχωρούν, όχι όμως και οι παίκτες. Τιμούν τον νικητή και παραλαμβάνουν τα μετάλλιά τους.

Στα αποδυτήρια τα πανηγύρια είναι συγκρατημένα. Η ατάκα του Θ.Γιαννακόπουλου “είναι η τελευταία μας χρονιά” προκαλεί σχετική αμηχανία, ενώ τρέχουν και οι υπόλοιπες υποχρεώσεις. Τώρα το ραντεβού των δύο φιναλίστ ανανεώνεται για τους τελικούς του πρωταθλήματος. Και έχουμε να γράφουμε…