Οι 10 μεγαλύτεροι "ήρωες της μιας βραδιάς"

Τα φάιναλ φορ προσφέρονται για… κομήτες και… φωτοβολίδες. Προσφέρονται για παίκτες ή προπονητές που λάμπουν για ένα ή δύο βράδια και μετά εξαφανίζονται από το στερέωμα ή δεν έχουν ανάλογη συνέχεια.

Ιδού, η προσωπική λίστα με τους 10 μεγαλύτερους ήρωες της μιας διοργάνωσης (η σειρά είναι χρονολογική και όχι αξιολογική):

Φράνκο Καζαλίνι:

Από βοηθός του Νταν Πίτερσον βρέθηκε πρώτος προπονητής του Μιλάνο στη Γάνδη το 1988. Κέρδισε το φάιναλ φορ με μια ομαδάρα επικεφαλής της οποίας ήταν ο θρυλικός Μπόμπ Μακαντού και μετά χάθηκε από το προσκήνιο. Η επόμενη φορά που ακούσαμε για τον Καζαλίνι ήταν όταν σχολίαζε αγώνες του Ιταλικού πρωταθλήματος στην τηλεόραση. Οι Ιταλοί δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι πίσω από τον θρίαμβο της Τρέισερ κρυβόταν το μυαλό και οι οδηγίες του μέντορα του. Για αυτό έμεινε στην ιστορία με το παρατσούκλι "το ρομπότ του Πίτερσον".

Αϊβι Λέστερ:

Το 1991 στο Παρίσι η ΠΟΠ’84 (πρώην Γιουγκοπλάστικα) πήγε χωρίς βασικά κομμάτια της ομάδας που είχε πάρει δύο τίτλους τα προηγούμενα χρόνια. Ο Τόνι Κούκοτς ήταν ο MVP του φάιναλ φορ, ο Ζόραν Σάβιτς πρώτος σκόρερ και αληθινός ΜVP αλλά στον τρίτο σερί Κροατικό θρίαμβο καθοριστικό ρόλο έπαιξε ένας ασήμαντος Αμερικάνος σέντερ: Ο Αϊβι Λέστερ, διωγμένος από το πανεπιστήμιο Νορθ Καρολάινα Στέιτ ‘’γέμισε τα παπούτσια’’ του φευγάτου Ντίνο Ράτζα και ήταν το μυστικό όπλο της Γιουσκοπλάστικα στο Παλέ ντε Μπερσί. Από τότε δεν ξανάπαιξε μπάσκετ υψηλού επιπέδου στην Ευρώπη και σήμερα είναι προπονητής γυμνασιακής ομάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σλάβισα Κοπρίβιτσα:

Δεν υπάρχει κανείς που να μην θυμάται στον πρώτο θρίαμβο του Ομπράντοβιτς στην Πόλη το θανατηφόρο δίδυμο Τζόρτζεβιτς- Ντανίλοβιτς ή το τρελό τρίποντο του πρώτου στον τελικό. Για να φτάσει εκεί όμως η Παρτίζαν χρειάστηκε την σκυλίσια άμυνα του Κοπρίβιτσα πάνω στον ‘’γορίλα’’ βασιλιά των καρφωμάτων Ντάριλ Ντόουκινς στον ημιτελικό με το Μιλάνο και στην καλύτερη γραμμή σέντερ στην Ευρώπη που είχε η αντίπαλος των Σέρβων στον τελικό Μπανταλόνα. Μερικά χρόνια αργότερα, κατάφερε να παίξει για πρώτη φορά εκτός Σερβίας φορώντας τη φανέλα του Παγκρατίου στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Τέρι Τιγκλ:

Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ σε παιχνίδι γνώσεων. Ποιος ήταν ο πρώτος σκόρερ στο φάιναλ φορ της Αθήνας το 1993; Η λογική απάντηση θα ήταν ο Μάικλ Γιανγκ της Λιμόζ ή ο Τόνι Κούκοτς. Κι’ όμως με μέσο όρο 19 πόντους πρώτος σκόρερ ήταν ο Αμερικάνος γκαρντ της Μπενετόν Τρεβίζο Τέρι Τιγκλ. Ήρθε μετά από μια σταθερή καριέρα 10 χρόνων στο ΝΒΑ, έπαιξε μια σεζόν στην Ευρώπη και στην ουσία με εξαίρεση άλλη μια σεζόν στην Ιταλία δεν ξανάπαιξε ποτέ έξω από τις ΗΠΑ. Μοναδικός στη συγκεκριμένη λίστα που δεν κέρδισε το τρόπαιο!

Κορνέλιους Τόμπσον:

Δεν ήταν άγνωστος, ούτε γυρολόγος αφού έκτισε μια πολύ καλή καριέρα στα Ισπανικά και τα Ιταλικά γήπεδα. ‘’Φωτοβολίδα’’δεν ήταν ο ‘’Κόρνι’’ αλλά το πρώτο και τελευταίο τρίποντο της καριέρας του που έριξε στο καναβάτσο του Γιαντ Ελιάου το 1994 τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη και του Πάσπαλι.

Σαπτάι φον Καλμάνοβιτς:

Το συγκεκριμένο όνομα είναι προφανές ότι δεν λέει πολλά σε μη μυημένους. Ο μοναδικός μη παίκτης ή προπονητής στη λίστα. Ήταν ο άνθρωπος που κρυβόταν πίσω από την απόλυτη φωτοβολίδα των φάιναλ φορ την Ζαλγκίρις Κάουνας του 1999. Ανέλαβε τη χορηγία της ομάδας για ένα χρόνο και ο Ρωσο-εβραίος μεγιστάνας υποσχέθηκε ότι θα έφερνε το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο Κάουνας. Το έκανε πραγματικότητα και δεν ξανασχολήθηκε ποτέ με αντρική ομάδα. Δημιούργησε μια δυναστεία στο γυναικείο μπάσκετ πριν δολοφονηθεί στο κέντρο της Μόσχας το 2011 με 27 σφαίρες από άγνωστους εκτελεστές.

Νέιτ Χάφμαν:

Ένα λελέκι με μπόι 2μ.20 που έπαιξε όλα κι όλα έξι χρόνια επαγγελματικό μπάσκετ, τα μισά από αυτά στη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Πρόλαβε όμως να αφήσει το στίγμα στο φάιναλ φορ του Παρισιού το 2001 όταν οι Ισραηλινοί λύγισαν τον Παναθηναϊκό. Ο αστικός μύθος λέει ότι εγκατέλειψε το μπάσκετ λόγω ψυχολογικών προβλημάτων επειδή η σύζυγός του έκανε στενή παρέα με τους μισούς συμπαίκτες του. Σήμερα έχει ένα καμπ για νέους μπασκετμπολίστες στις ΗΠΑ, παρέα με ένα τύπο που έχει το ίδιο μπόι: τον Ρουμάνο Κονσταντίν Πόπα.

Λάζαρος Παπαδόπουλος:

Ο ήρωας του φάιναλ φορ της Μπολόνια για τον Παναθηναϊκό και ο παίκτης που έβαλε στη σφραγίδα του στον τελικό με την Κίντερ. Μπορεί να έκτισε μια πολύ μεγάλη καριέρα αλλά με τα φάιναλ φορ δεν είχε ποτέ στενή σχέση. Το όνομα του μπήκε στη λίστα νικητών και το 2012 με τον Ολυμπιακό αλλά η αλήθεια είναι ότι η αληθινή προσφορά του σε εκείνη την ομάδα ήταν ότι έκανε…χώρο με τον τραυματισμό του για να εμφανιστεί στον Πειραιά ο Ντόρσεϊ.

Νικ Καλάθης:

Μέχρι να επιστρέψει, αν επιστρέψει στην Ευρώπη, η ιστορία έχει γράψει ένα μεγάλο παιχνίδι του το 2011 στον ημιτελικό με τη Σιένα στη Βαρκελώνη που άνοιξε τον δρόμο στον Παναθηναϊκό για τον τελικό και τον 6ο τίτλο. Έφυγε από την Ευρώπη έχοντας στο παλμαρέ του τον τίτλο του MVP του Eurocup το 2013. Αλλά όπως και να το κάνουμε άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας.

Ταϊρίς Ράις:

Μέχρι να τον ξαναδούμε σε φάιναλ φορ θα είναι μια αντίστοιχη περίπτωση Καλάθη. Μέχρι το καλοκαίρι του 2013 που πήγε στη Μακάμπι έπαιζε σε ομάδες δεύτερης ταχύτητας στην Ευρώπη με πρώτο σταθμό τον Πανιώνιο του 2009. Ο πιο απρόσμενος ΜVP των τελευταίων χρόνων σε φάιναλ φορ αποφάσισε μετά τον άθλο στο Φόρουμ του Μιλάνο να πάρει τα χρήματα της Χίμκι και να παίξει στο Eurocup. ΜVP και εκεί φέτος αλλά ενδέχεται να περάσουν αρκετά χρόνια πριν τον ξαναδούμε σε φάιναλ φορ.