Πόσα θες να μας τρελ-Άρης;
Τη στιγμή που η αντεπίθεση της ΑΕΚ κεντρίζει το ενδιαφέρον σ' ένα πρωτάθλημα που -εξαιτίας του μόνιμου διπόλου- στερείται ανταγωνισμού, ο Άρης έρχεται να υπενθυμίσει ότι ο μπάσκετ του βορρά δυναμώνει μέρα με τη μέρα.
Μετά τον νοικοκυρεμένο (οικονομικά και αγωνιστικά) ΠΑΟΚ, που έχει παγιωθεί την τελευταία διετία ως η τρίτη δύναμη, ο κοιμισμένος "αυτοκράτορας" αρχίζει δειλά - δειλά, αγωνιστική με αγωνιστική να ξυπνάει, να στέκεται ορθός και ν' αντιστέκεται αξιώνοντας τη θέση που του ανήκε στην ελίτ.
Η άνετη νίκη επί του Κοροίβου το Σάββατο στο Παλέ τον έφερε στην τρίτη θέση της κατάταξης με συνολικό ρεκόρ 13-6 σε 19 αγωνιστικές και 7-2 μέσα στο 2015. Επίδοση μου μόνο τυχαία δεν είναι, ανεξάρτητα αν το πρόγραμμα ήταν βατό.
Οι άξονες επιτυχίας των "κίτρινων" είναι συγκεκριμένοι:
Πάγκος: Ο Δημήτρης Πρίφτης δεν είναι χθεσινός, αλλά ούτε και παρωχημένος. Μάζεψε ένσημα ως βοηθός και η ανέλιξή του έγινε με αργά βήματα και στο σωστό χρόνο. Στον Παναθηναϊκό, ως ο άνθρωπος πίσω από τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, έκανε πρωταθλητισμό και το διάστημα που έμεινε στο "τριφύλλι" τον βοήθησε να διαχειρίζεται διαφορετικά την πίεση μιας ασήκωτης φανέλας. Έχει δουλέψει ώστε να φτιάχνει από το μηδέν, αλλά ταυτόχρονα να μην μηδενίζει κρατώντας ό,τι καλό έχει βρει από προκατόχους του. Δικαιολογημένα διεκδικεί τον τίτλο του κορυφαίου κόουτς της σεζόν. Δίπλα του μάλιστα έχει έναν άνθρωπο, το Θωμά Νίκου, με τον οποίο συνεννοούνται με κλειστά μάτια, υπάρχει εξαιρετικό κλίμα και αυτό βγαίνει στο... γυαλί.
Ηγέτης: Για μια ομάδα που θέλει να "χτίσει" χαρακτήρα και να πρωταγωνιστήσει (ξανά) οι παίκτες με προσωπικότητα είναι υπεραπαραίτητοι. Με τέτοιους πορεύτηκε στην πορεία των ετών ο Άρης και είναι τυχερός που σε αυτή τη χρονική συγκυρία παίρνει το καλύτερο από τον Σάσα Βεζένκοφ. Προσοχή: δεν τον ξεζουμίζει. Τον μεγάλωσε, τον ωρίμασε μπασκετικά και πλέον εκμεταλλεύεται τους καρπούς του. Ο ίδιος ο παίκτης διάλεξε να μείνει για ακόμη μια χρονιά εκεί που ο πατέρας του έπαιζε αντίπαλος του Νίκου Γκάλη και αποδεικνύεται πως δεν έκανε λάθος, αφού αν φύγει το καλοκαίρι, θα φύγει (πιθανόν) ως πρώτος σκόρερ και (ίσως) ως πρώτος ριμπάουντερ του πρωταθλήματος!
Ρολίστες πολυτελείας: Είναι ίσως η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που οι επιλογές ξένων έγιναν με συγκεκριμένη φιλοσοφία. Σαφώς και η απαγόρευση των προηγούμενων ετών - βαρίδι για κάθε προπονητή που ήταν στον Άρη, αποτελούσε τροχοπέδη, ωστόσο και εφέτος τα χρήματα λίγα ήταν, άρα και η δεξαμενή συγκεκριμένη. Όσοι ήρθαν όμως ταυτίστηκαν/ανταποκρίθηκαν άμεσα στο ρόλο τους. Ο εγκεφαλικός Τόμας, παρά τους τραυματισμούς, κάνει δύο και τρεις δουλειές ταυτόχρονες όντας μεταξύ άλλων δεύτερος "κλέφτης" του πρωταθλήματος, ο πανέξυπνος Ριντ, εκτός από ριμπάουντ, δεν διστάζει να πάρει ρίσκα όταν χρειάζεται και ο τίμιος Νέιμικ παλεύει με κάθε ψηλό που θα βρεθεί στο διάβα του. Καθένας προσφέρει κάτι διαφορετικό, έχοντας βολευτεί με τα καθήκοντα των υπασπιστών.
Οργάνωση: Λένε ότι το μπάσκετ είναι το παιχνίδι των ψηλών. Χωρίς κοντούς όμως, κυριαρχεί η αναρχία. Ο Πρίφτης κατάφερε να συνδυάσει την τρέλα του Πάσαλιτς με την ηρεμία του Αντεγκμπόγιε (που μπήκε από το παράθυρο) και δίπλα σε αυτούς να υπάρχει ο πασπαρτού Τόμας και από πίσω ο Μούρτος με τον Πουλιανίτη. Άπαντες παίρνουν το χρόνο τους, μένουν στο πλάνο, εκτελούν το σχέδιο, σπάνια θα δεις να εκτροχιάζονται. Ξέρουν πότε και πού θα πασάρουν, πότε θα πάρουν τα σουτ που τους αναλογούν. Ο Βεζένκοφ μπορεί να ξεφεύγει σε κάποιες περιπτώσεις, δικαιολογείται, αλλά οι κοντοί είναι εκεί για να του βάζουν χαλινάρια.
Έδρα: Απέναντι στον Κόροιβο ευνόησε το γεγονός ότι πριν υπήρχε το ποδοσφαιρικό ματς και ο πυρήνας των οπαδών μεταφέρθηκε αυτούσιος στο Παλέ. Ανεξάρτητα πάντως από αυτό, το "Nick Galis Hall" μαζεύει περισσότερο κόσμο από προηγούμενες χρονιές. Η αλλαγή προσανατολισμού της διοίκησης, η ανάγκη να στηριχθεί το εγχείρημα προκειμένου να έχει στέρεες βάσεις και το καλό μπάσκετ ελκύουν τους μπασκετόφιλους του Άρη που τ' απογεύματα του Σαββάτου, αφού τότε γίνονται τα περισσότερα εντός έδρας ματς, δίνουν ραντεβού στο Αλεξάνδρειο. Για το 9-1 είναι και αυτός ένας βασικός λόγος. Και ας έκλεισαν τις πόρτες για κάποιες αγωνιστικές λόγω μιας παράδοσης ετών. Ίσως η ποινή ήταν ακόμη μια αφορμή έτσι ώστε η προσέλευση να γίνει μαζικότερη.
Ανεξάρτητα με το τι θα καταφέρει ο Άρης εφέτος, μπει ή δεν μπει στην τετράδα, η ουσία είναι πως δεν μένει πλέον στάσιμος αλλά κάνει βήματα μπροστά. Κοιτάει το μέλλον και πορεύεται με σταθερό προσανατολισμό. Ακόμη κι αν ο Βεζένκοφ επιλέξει να δοκιμαστεί αλλού, η συνταγή υπάρχει και μαγειρεύεται.
