Ο Σέρχιο Γιουλ είναι ο τελευταίος μεγάλος που απαρνήθηκε το ΝΒΑ, όχι ο μόνος

Ο Λούκα Ντόντσιτς διαπρέπει ήδη στο Ντάλας και οι Αμερικανοί θυμήθηκαν ξανά τον Σέρχιο Γιουλ που έχει απορρίψει πολλάκις την προοπτική της μετακόμισης στο ΝΒΑ, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων.

Real Madrid's Felipe Reyes, front center, and Sergio Llull celebrate as they win the Final Four Euroleague final basketball match between Real Madrid and Fenerbahce Istanbul in Belgrade, Serbia, Sunday, May 20, 2018. (AP Photo/Darko Vojinovic)
Real Madrid's Felipe Reyes, front center, and Sergio Llull celebrate as they win the Final Four Euroleague final basketball match between Real Madrid and Fenerbahce Istanbul in Belgrade, Serbia, Sunday, May 20, 2018. (AP Photo/Darko Vojinovic) AP PHOTO/DARKO VOJINOVIC

Η ' Wall Street Journal' ασχολήθηκε με το φαινόμενο Σέρχιο Γιουλ. Τον τελευταίο σπουδαίο των ευρωπαϊκών παρκέ που δεν ζήλεψε ποτέ του, ως σήμερα τουλάχιστον, το ΝΒΑ και δεν θαμπώθηκε από την εκθαμβωτική λάμψη του.

Οι Rockets τον περιμένουν ακόμη από το 2009. Τη βραδιά που ο Ρίκι Ρούμπιο επιλεγόταν στο Νο5 από τους Timberwolves, ο τότε 22χρονος Ισπανός γκαρντ ήταν στο Νο34 έχοντας καταλήξει διαμέσου Nuggets και Thunder στην ομάδα του Χιούστον. Προκειμένου μάλιστα οι Τεξανοί να εξασφαλίσουν τα δικαιώματά του είχαν ξοδέψει 2.25 εκατομμύρια δολάρια. Είναι ακόμη και σήμερα το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί για παίκτη του β' γύρου.

Έβλεπαν μπροστά, αλλά δεν μάντεψαν το μέλλον.

Το φινάλε εκείνης της σεζόν (2008-09) είχε βρει τον Γιουλ να έχει μόλις 6.9 πόντους και 2.2 ασίστ σε 19 λεπτά ανά αγώνα στην Euroleague. Ήταν η χρονιά που η Ρεάλ Μαδρίτης αποκλειόταν στα πλέι οφ από τον Ολυμπιακό, πριν από το Final-4 στο Βερολίνο, και στο ισπανικό πρωτάθλημα δεν έφτανε καν στους τελικούς χάνοντας 2-1 την ημιτελική σειρά από την Μπασκόνια! Εντούτοις οι άνθρωποι των Rockets είχαν κατασταλάξει. Τον ήθελαν. Ο ίδιος, βέβαια, τούς έκλεισε βροντερά την πόρτα.

Στο αφιέρωμά της η 'WSJ' μετέφερε πως ποτέ δεν έπαψαν να προσπαθούν. "Τον επισκέπτονται και του γράφουν κάθε χρόνο, ελπίζοντας", διότι "είναι ένα τέλειο είδος του σύγχρονου ΝΒΑ. Σουτάρει, πασάρει και χειρίζεται την μπάλα στην επίθεση, ενώ αλλάζει θέσεις στην άμυνα". Ανταπόκριση εντούτοις δεν συνάντησαν ως και σήμερα.

Η πιο πρόσφατη και 'γιγαντιαία' απόπειρα στήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι, όταν τζένεραλ μάνατζερ Ντάριλ Μόρι τού πρότεινε συμβόλαιο 21 εκατομμυρίων δολαρίων. Mission failed. "Η Μαδρίτη πρέπει να είναι πανέμορφη, γιατί δεν βρίσκω άλλο λόγο για τον οποίο ο Γιουλ απορρίπτει συνεχώς τις προτάσεις μας! Εάν έρθει τώρα στην ομάδα, θα είναι κάτι παραπάνω από μία ποιοτική λύση στο ρόστερ", έλεγε ο Αμερικάνος παράγοντας.

Τοπικιστής

Η εξήγηση, σύμφωνα με τους Αμερικανούς, εντοπίζεται στην ιδιοσυγκρασία του Σέρχιο Γιουλ που πήγαινε πάντα κόντρα στο ρεύμα της εποχής.

Τόπος καταγωγής του είναι η Μενόρκα (νησί των 91.000 κατοίκων στις Βαλεαρίδες), με την οποία είναι πολύ δεμένος, στα 17 του πήγε στη Μανρέσα και από τα 19 ζει μόνιμα στη Μαδρίτη. Δεν έφυγε ποτέ, εκεί έχει φτιάξει πλέον την οικογένειά του - πατέρας πλέον. Στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ταξιδέψει μονάχα μία φορά, για φιλικό αγώνα της Ρεάλ με τους Γκρίζλις στο Μέμφις, ούτε μία δεν βρέθηκε στο Χιούστον, 9 χρόνια μετά την επιλογή του στο draft. Δεν βλέπει πολλούς αγώνες του ΝΒΑ, σχεδόν σνομπάρει την αγγλική γλώσσα, παρόλο που γνωρίζει, προτιμώντας να μιλάει ισπανικά, ενώ είδε δυο καλούς φίλους του (Ναβάρο, Φερνάντεθ) να μην εγκλιματίζονται σ' ένα διαφορετικό περιβάλλον, να μην αντέχουν και να γυρίζουν πίσω.

Η μόνη σχέση του Γιουλ με το αμερικάνικο μπάσκετ είναι το "23" που φοράει λόγω του Μάικλ Τζόρνταν - όλοι οι σημερινοί 30άρηδες τον είχαν αφίσα.

Για μένα η Ρεάλ είναι το σπίτι μου. Μεγάλωσα εδώ ως παίκτης και ως χαρακτήρας. Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ, είναι το μέρος που θέλω να είμαι.

Λιτός, μεστός, περιεκτικός, ξεκάθαρος ο Ισπανός.

Στα βήματα των...

Δεν ήταν ο μόνος που είχε/έχει 'υιοθετήσει' έναν τέτοιο τρόπο ζωής. Δεν είναι η αποκλειστική εξαίρεση ενός κανόνα που ορίζει το ΝΒΑ ως την υπέρτατη πρόκληση.

Στη 'Wall Street Journal' σημείωσαν πως δεν έγιναν όλοι Γκασόλ ή Νοβίτσκι. Οι περισσότεροι εξ όσων κυνήγησαν το όνειρό τους κατέληξαν... τουρίστες. Πόσες κι άλλες τόσες περιπτώσεις. Δοκίμασαν όμως τεστάροντας τις δυνάμεις τους.

Ο Γιουλ επέλεξε να μην. Όπως και άλλοι.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ένα ολόδικό μας παράδειγμα. Τον πλησίασαν κάποτε οι Μέμφις Γκρίζλις. "Ευχαριστώ, δεν θα πάρω" αποκρίθηκε και το φλερτ με το ΝΒΑ ολοκληρώθηκε πιο γρήγορα κι από προσέγγιση σε μπαρ που καταλήγει σε απόρριψη. Έχει δώσει την εξήγησή του. "Δεν ήθελα να πάω στο ΝΒΑ γιατί δεν ταιριάζει το στιλ μου Προτίμησα να παραμείνω στην Ευρώπη και στον Παναθηναϊκό, αφού δεν θα ήθελα να αγωνιστώ πουθενά αλλού", έλεγε πριν από μια 5ετία κάνοντας μια μίνι αναδρομή της καριέρας του.

Στις αντίστοιχες λίστες, των παικτών που δεν απαρνήθηκαν το ΝΒΑ, υπάρχει το όνομα του Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Οι Sacramento Kings ήθελαν να στηριχθούν πάνω του από το 1995. Προτού, λίγα χρόνια μετά, βρουν στο πρόσωπο του Πέτζα Στογιάκοβιτς τον παίκτη που θα τους έδινε μέχρι και 24.2 πόντους με 43% στο τρίποντο στην καλύτερη σεζόν του. Ο 'Ντέκι' ήταν το Νο51 του draft και 'αποδεσμεύτηκε' το 2017, 10 χρόνια αφού ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Ευρώπη. Μέχρι πέρυσι ανήκει στους 'βασιλιάδες', ποτέ του όμως δεν έπαιξε στο ΝΒΑ. Στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Contra.gr προ 3ετίας είχε διευκρινίσει γιατί απέτρεψε τον εαυτό του. Τα χρήματα δεν του έλειψαν ποτέ, αυτό που τον ενδιέφερε ήταν "να νικάω και να παίρνω τρόπαια. Γι' αυτό δεν πήγα. Πολλοί Αμερικανοί ήρθαν στην Ευρώπη για να πάρουν τρόπαια. Το ΝΒΑ ξέρετε είναι και λίγο μάρκετινγκ".

Για να μην παρεξηγηθούμε βέβαια, χαρακτηριστικές περιπτώσεις τεράστιων Ευρωπαίων που δεν αγωνίστηκαν στο ΝΒΑ ήταν επίσης ο Νίκος Γκάλης, ο Ντίνο Μενεγκίν, Μπέλοφ και ο Θοδωρής Παπαλούκας. Για τον καθέναν βέβαια ίσχυε κάτι διαφορετικό.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Darko Vojinovic

News 24/7

24MEDIA NETWORK