Τα παράπονα του Ουίλκινς από τον Παναθηναϊκό
Ίσως είναι η πρώτη φορά που ο Ντομινίκ Ουίλκινς μιλάει για τη μπασκετικήεμπειρία του στην Ελλάδα. Και όπως ο ίδιος αποκάλυψε σε συνέντευξή του, αυτή ήταν μάλλοντραυματική.
Αποσπάσματα της συνέντευξης του “Νικ” στον Πράσινο Τύπο
” Θυμάμαι την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου στην ιστορία της ομάδας. Είναι μια ανάμνηση που θα μου μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη μέσα στο μυαλό μου όσο χρόνια και αν περάσουν. Τα χαμόγελα και η ευτυχία που νιώσαμε όλοι εκείνο το βράδυ θα μου μείνουν αξέχαστα! Αλλά και οι φίλαθλοί μας. Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα.
Όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό ήξερα ακριβώς το λόγο για τον οποίο με είχαν επιλέξει. Ήθελαν να κατακτήσει η ομάδα την κορυφή και έτσι έγινε. Ο Παναθηναϊκός στη μετά Ντομινίκ εποχή είναι κυρίαρχος σε Ελλάδα και Ευρώπη και αυτό όσο εγωιστικό και αν ακουστεί, έχει τη σφραγίδα τη δική μου. Έδωσα τα πάντα για αυτή την ομάδα. Έβαλα στην άκρη τις οικογενειακές υποχρεώσεις, προσωπική ζωή, τα πάντα όσο διάστημα ήμουν στον Παναθηναϊκό. Θυμάσαι ότι εκείνη την περίοδο, όταν έχασα την πολυαγαπημένη μου γιαγιά, δεν πήγα ούτε στην κηδεία της… Από τότε, είπα στον εαυτό μου ότι ΠΟΤΕ ξανά και για κανέναν δεν θα βάλω τη δουλειά πάνω από όλα. Δεν αξίζει“.
” Έχω μια γλυκόπικρη ανάμνηση από τη χρονιά μου στην Ελλάδα. Τα πράγματα πιστεύω πως δεν έγιναν έτσι όπως θα έπρεπε να γίνουν, γι’ αυτό και είμαι πληγωμένος. Είναι κάτι, όμως, που με τον καιρό θα το αφήσω πίσω μου και δεν θα με απασχολεί καθόλου πια“.
” Θα ήμουν πολύ καλύτερα αν δεν μου χρωστούσε ο Παναθηναϊκός χρήματα και αν δεν αναγκαζόμουν να πάμε στα δικαστήρια για να λύσουμε τις διαφορές μας. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έπρεπε να καταλήξουμε έτσι; Ήρθα στην Ελλάδα για να οδηγήσω τον Παναθηναϊκό στην κορυφή. Το έκανα και με πέταξαν… Γιατί;”
” Είναι ένα ποσό που θεωρώ ότι δικαιούμαι (σ.σ.: οι πληροφορίες από τις ΗΠΑ αναφέρουν ότι φτάνει το 1 εκατ. ευρώ). Αποτελεί μέρος του συμβολαίου που είχα υπογράψει και έχω την απαίτηση να το εισπράξω. Δεν έχει να κάνει τόσο με το πόσο μεγάλες ή μικρές είναι οι απολαβές που πρέπει να μου δώσουν, όσο με τους λόγους που προφασίζονται για να το αποφύγουν… Αν είναι ποτέ δυνατόν… Έφυγα με άδεια από την ομάδα και αυτό δεν χωρά αμφισβήτηση από κανέναν γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι είναι αλήθεια“.
” Θεωρώ ότι δεν με σεβάστηκαν όσο θα έπρεπε. Όσο, αν θέλεις, θα ήθελαν στον Παναθηναϊκό. Ήρθα στην ομάδα στα 35 μου, έχοντας 13 χρόνια καριέρα γεμάτη διακρίσεις στο NBA. Ήθελα περισσότερο σεβασμό. Απαιτούσα περισσότερο σεβασμό. Τον άξιζα. Όποιος έχει αντίθετη γνώμη, ας έρθει να μου το πει μπροστά μου“.
” Θα ήθελα να τους πως αν τους είχα απέναντί μου, τόσο τον κ. Παύλο όσο και τον κ. Θανάση, πως δεν είναι όλα σε αυτή τη ζωή… μπίζνες. Υπάρχει και το ανθρώπινο κομμάτι στην όλη υπόθεση. Πιστεύω ότι στη δική μου περίπτωση, το άφησαν στην άκρη και δεν μου φέρθηκαν όπως θα έπρεπε να μου είχαν φερθεί. Δεν με σεβάστηκαν, αν θες, όσο θα έπρεπε. Δεν θα με ακούσεις στιγμή να πω πως δεν πέρασα καλά ή ότι οι συμπαίκτες μου δεν με εκτίμησαν ή ότι δεν δουλέψαμε καλά μαζί. Τους θυμάμαι πάντα με ευχάριστες αναμνήσεις και πάντοτε θα λέω τα καλύτερα για αυτούς“.
” Τους λάτρεψα και με λάτρεψαν. Ήταν ό,τι καλύτερο έχω ζήσει στη ζωή μου. Στο γήπεδο γνώριζα την αποθέωση. Στο δρόμο φώναζαν το όνομα μου. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού είναι οι καλύτεροι σε όλο τον κόσμο. Και δεν το λέω απλώς για να το πω. Είναι λόγια που βγαίνουν από την καρδιά μου. Ακόμη και αν με κατακρίνουν τώρα για όσα λέω για την ομάδα, ας σκεφτούν λίγο πως θα ένιωθαν εκείνοι αν ήταν στη θέση μου. Εκείνη την εποχή, είχα τέσσερα παιδιά να ζήσω. Δούλευα για να ζω. Δεν έκανα μόνο το χόμπι μου στο παρκέ“.
” Αν θυμάσαι καλά, έφυγα από την Ελλάδα πριν από τον 5ο τελικό του πρωταθλήματος. Αμέσως, όλοι άρχισαν να μου ρίχνουν λάσπη, ενώ έφυγα με τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης, πριν από εκείνο το παιχνίδι. Αδυνατούσα γιατί ήμουν τραυματίας. Όλη την εβδομάδα προσπαθούσα να προπονηθώ, αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να αποδώσω. Όταν τους ζήτησα να φύγω, έφυγα με την άδειά τους, τόσο του προπονητή όσο και της διοίκησης. Πήραμε το πρωτάθλημα και μετά ούτε καν με… ήξεραν!“.
” Τραβιόμαστε με τον Παναθηναϊκό στα δικαστήρια από τότε, από το 1997 και μετά, γιατί δεν με σεβάστηκαν. Δεν μου άρμοζε τέτοια συμπεριφορά, πόσω μάλιστα αν αναλογισθεί κάνεις ότι τότε είχα χάσει και τον πατέρα και ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος ψυχολογικά για μένα“.
” Αν γύριζα το χρόνο και έπρεπε να αποφασίσω αν θα έρθω στην Ελλάδα ή όχι, ενδεχομένως και να μην ερχόμουν. Δεν πέρασα καλά. Προς Θεού, δεν θα ακούσεις άσχημη κουβέντα για τους συμπαίκτες μου, αλλά θεωρώ ότι κάποιοι δεν με σεβάστηκαν όσο έπρεπε να με σεβαστούν. Δεν αναφέρομαι στους συμπαίκτες μου, αλλά στη διοίκηση και τον προπονητή μου. Ήρθα ως ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΓΟΥΙΛΚΙΝΣ και έπρεπε να με αντιμετωπίσουν καλύτερα“.
