Μπορεί ο Giannis να γίνει ο επόμενος ηγέτης της Εθνικής;

Στον Γιάννη Αντετοκούνμπο φορτώσαμε πολλές από τις αμαρτίες μας και την μεγάλη ελπίδα για εξιλέωση. Μπασκετική, κοινωνική. Αυτός και ο αδερφός του σήκωσαν ψηλά την ελληνική σημαία στην πιο σημαντική στιγμή της ζωής τους επιλέγοντας να στείλουν μήνυμα στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη και στα δισεκατομμύρια φίλων του μπάσκετ πως πρώτα από όλα είναι Έλληνες.

Όχι μόνο αυτό. Παρών στην εθνική νέων ανδρών, παρών με την εθνική, παρών, παρών. Πιθανώς δε να είναι παρών και το ερχόμενο καλοκαίρι όπου για πρώτη φορά στην ιστορία μας θα έχουμε στην σύνθεσή μας έναν από τους καλύτερους του πλανήτη (ως τώρα είχαμε παιδιά που διεκδικούσαν την αναγνώριση μόνο για την γηραιά ήπειρο).

Αυτό σημαίνει πολλά για το πόσο μακριά πήγε αυτό το παιδί που έμαθε το euro step προσπαθώντας να τρέξει για να πουλήσει τσάντες. Ένα κομμάτι από τον θρίαμβο τον δικό του και των ανθρώπων του, διεκδικήσαμε και διεκδικούμε όλοι οι Έλληνες. Αφού μας το...επέτρεψε καλά να πάθει.

Η ΩΡΑ ΤΩΝ... ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ

Εκείνο όμως το οποίο δεν γίνεται να του φορτώσουμε από εδώ και πέρα αφορά στον τίτλο του ηγέτη, του στυλοβάτη, της ραχοκοκκαλιάς της εθνικής. Το παλικαράκι αυτό έχει ήδη μπει στο τρένο για την κορυφή του ΝΒΑ όπερ μεθερμηνευόμενον υποχρεώσεις, δεσμεύσεις, αλληλοσυγκρουόμενες προτεραιότητες.

Πιο σημαντικό; Το νέο σύστημα υποχρεώνει τις εθνικές να ξεχάσουν τους παίκτες από το ΝΒΑ, οι οποίοι πιθανώς να παίζουν περιστασιακά σε κάποιους αγώνες τον Ιούνιο ή τέλη Σεπτέμβρη (πράγμα που με την λογική προοπτική του Γιάννη μοιάζει δύσκολο).

Υπέγραψε ένα συμβόλαιο 100 εκατομμυρίων για τέσσερα χρόνια και βρίσκεται ένα... μακρινό σουτ «μακριά» από το να μπει στην σύγκριση με τους σπουδαίους της εποχής μας. Οι Μπακς αποδέχθηκαν τα πρώτα του αιτήματα να παίξει εθνική, όμως με δεδομένο πως όσο ανεβαίνει τόσο φαίνεται η μεγάλη του αδυναμία, θα πιέσουν-απαιτήσουν κάποια καλοκαίρια να τα αφιερώσει ώστε να φτιάξει το σουτ από τα 7,25.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ;

Το να εναποθέσουμε όλες τις ελπίδες της εθνικής για τα επόμενα χρόνια σε ένα παιδί που αφενός ήδη έχει κάνει πολλά, αφετέρου θα προσφέρει την πολυτιμότερη υπηρεσία να διαφημίζει το μπάσκετ την χώρα σε όλο τον πλανήτη μέσω του ΝΒΑ, είναι το λιγότερο άδικο.

Ο Αντετοκούνμπο θα είναι σε θέση να αγωνίζεται μόνο στις τελικές φάσεις κι εκεί φυσικά και θα είναι ο πρωταγωνιστής(ανάλογα βεβαίως και με τους παίκτες γύρω του) αλλά η εθνική πλέον θα παίζει περισσότερα παιχνίδια χωρίς αυτόν παρά με τον σταρ του ΝΒΑ.

Η ομάδα για να φτάνει στις τελικές φάσεις παγκοσμίου κυπέλλου, Ολυμπιακών Αγώνων ή Ευρωμπάσκετ θα το επιτυγχάνει χωρίς τον καλύτερο παίκτη της χώρας. Όταν δε φτάνει στην διοργάνωση θα χρειάζεται καταρχάς ο ίδιος να βρίσκει τρόπο να το...σκάει από το ΝΒΑ αφετέρου το παιχνίδι να κτίζεται γύρω του σωστά χωρίς να καταστρέφεται ό,τι έχει κτιστεί τα προηγούμενα δύο χρόνια. Με εξαίρεση τους Ολυμπιακούς Αγώνες που δεν θα υπάρξει ποτέ κώλυμα, όλες οι άλλες διοργανώσεις θα τίθενται εν αμφιβόλω.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θ' αποτελεί πάντα την υπερηφάνεια μας, τη χαρά μας, τη σημαία μας - αν θέλετε και την εξιλέωσή μας. Η εθνική Ελλάδας θα πρέπει να μάθει να ζει χωρίς αυτόν.

Η ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Παράλληλα οφείλουμε να δούμε και μία πολύ σημαντική εξωαγωνιστική παράμετρο. Από την αρχή της σεζόν στο ΝΒΑ και με κορύφωση το παιχνίδι απέναντι στον Λεμπρόν ο νεαρός έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων. Μέχρι και μπλουζάκια "Giannis Greek freak" κυκλοφορούν. Οι πηχυαίοι τίτλοι σε όλες τις αμερικανικές ιστοσελίδες, η παρουσία του στα τοπ-10 του ΝΒΑ η λογική εμφάνισή του στο επερχόμενο ολ σταρ γκέιμ και για πολλά χρόνια στην πρώτη γραμμή του κορυφαίου πρωταθλήματος του πλανήτη, όλα αποτελούν την καλύτερη διαφήμιση του ελληνικού μπάσκετ.

Κάθε φάση που εκατομμύρια θα δουν στο διαδίκτυο και θα ακουστεί το "Yannis from Greece" προσφέρει δημοφιλία μεγαλύτερη ακόμα και από ένα μετάλλιο σε επίσημη διοργάνωση. Για να μην παρεξηγούμαστε μιλάμε μόνο ως διαφήμιση. Ρωτήστε οποιονδήποτε ασχολείται με το ΝΒΑ για την εθνική Ελλάδας και θα σας πει «εκεί παίζει ο Γιάννης των Μπακς» και όχι η τελευταία ομάδα που νίκησε τις ΗΠΑ. Και όσοι το γνωρίζουν δεν θα γνωρίζει κανέναν παίκτη. Άδικο, αλλά πραγματικό.

Το ελληνικό μπάσκετ ήταν το μοναδικό χωρίς πραγματική εκπροσώπηση στο ΝΒΑ. Είχε μεν καλό όνομα όμως μέχρι να πατήσει ο μικρός το παρκέ, υπήρχαν ενστάσεις για το κατά πόσο περιλαμβάνεται στις μεγάλες σχολές.

Όσα κάνει ήδη και με την ελπίδα/ευχή πως θα πετύχει ακόμα περισσότερα, δεν μας συγκινούν μόνο ή μας χαροποιούν αλλά προσφέρουν συγκλονιστικής έκτασης διαφήμιση. Είναι το πρώτο παγκόσμιας εμβέλειας αθλητικό «προϊόν». Πέρασαν και διαθέτουμε ακόμα κορυφαίους αθλητές, μοναδικούς Ολυμπιονίκες, ακόμα και στο ποδόσφαιρο αναδεικνύονται παίκτες αλλά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα αποτελέσει την ατμομηχανή του μπάσκετ και του ελληνικού αθλητισμού για πολλά χρόνια.

ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΝΕΟΣ... ΓΚΑΛΗΣ

Προσφέρει μία απίστευτη υπηρεσία διαφορετική αλλά εξίσου σημαντική με την παρουσία στην εθνική. Ένα παιδί που θα προσφέρει αυτή την παγκόσμια έξωθεν καλή μαρτυρία πρέπει να μείνει εκτός τριβών και πιέσεων. Στο φινάλε να είναι ο μόνος που θα έχει το δικαίωμα να παίζει όποτε κι αν θέλει με την εθνική.

Ο Γιάννης ίσως είναι ο μοναδικός που θα μπει δίπλα στον Νίκο Γκάλη. Αυτός που θα γίνει ο δεύτερος μετά τον μεγαλύτερο των μεγάλων στον οποίο θα υποκλίνονται άπαντες ασχέτως ομάδας. Ίσως καταφέρει να ανοίξει την πόρτα του ΝΒΑ για πιο πολλούς Έλληνες και και τα παιδιά σε όλο τον πλανήτη να μάθουν το μπάσκετ μας, τη χώρα μας.

Το χαμόγελο, την υπερηφάνεια, την χαρά που δίνει σε μία χώρα σε τέτοια πολυετή πίεση πανταχόθεν, αποτελούν απείρως πιο σημαντικές συνεισφορές από ένα μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ. Το θέλουμε το μετάλλιο αλλά ας έρθει με τα υπόλοιπα παιδιά μας. Ο Γιάννης θα βρίσκεται στις ΗΠΑ για...δουλειές.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αρκετές φορές στο παρελθόν έχουμε μιλήσει για την ανάγκη η εθνική να μην δεσμεύει κάθε καλοκαίρι τους πιο νέους βοηθώντας τους να δουλέψουν περισσότερο ατομικά(Παπανικολάου, Χαραλαμπόπουλος κάποια παραδείγματα). Για τον Αντετοκούνμπο ισχύει σε υπερθετικό βαθμό.

Ας βρούμε πρώτα μία άκρη με τα παιδιά που αγωνίζονται στην Ευρώπη και για κάποιο λόγο όταν ακούν εθνική πηδάνε από τα παράθυρα(από το 2009), και μετά να πιέσουμε τον παίκτη του Μιλγουόκι.