Αυτό είναι σωστό: Γιουβέντους και Ρεάλ στον τελικό!

Cardiff, we are coming! Ο Βαγγέλης Σταματόπουλος ζητά ταπεινά συγγνώμη από Μπαρτσελόνα, Μπάγερν και λοιπούς φετινούς μνηστήρες του Champions League και εξηγεί γιατί απονεμήθηκε 100% ποδοσφαιρική δικαιοσύνη με την παρουσία των Ρεάλ και Γιουβέντους στον πολυθρύλητο τελικό της 3ης Ιουνίου.

Αυτό είναι σωστό: Γιουβέντους και Ρεάλ στον τελικό!

Λένε πως η ιστορία είναι κυκλική και επαναλαμβάνεται και στην περίπτωση των Γιουβέντους και Ρεάλ Μαδρίτης αυτός ο κοινός τους κύκλος που άνοιξε το 1998 έμελε να κλείσει το 2017. Πέρασαν 19 ολόκληρα χρόνια από τότε που τα δύο μεγάλα αυτά ευρωπαϊκά κλαμπ είχαν διασταυρώσει τα... φωτόσπαθά τους στον τελικό της διοργάνωσης, το οποίο κρίθηκε από ένα γκολ του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς που επανέφερε τους Μαδριλένους στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 32 χρόνια αναμονής, και ο μοναδικός συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο αυτών εποχών είναι ο Ζινεντίν Ζιντάν.

Τότε, στα 26 του χρόνια ήταν μέλος της Γιουβέντους που γνώριζε δεύτερη συνεχόμενη ήττα σε τελικό CL μιας που είχε προηγηθεί και ο χαμένος του '97 με την Ντόρτμουντ (το καλοκαίρι του '98 βέβαια πήρε το αίμα του πίσω οδηγώντας την εθνική Γαλλίας στην κατάκτηση του Μουντιάλ με τα δυο γκολ κόντρα στην Βραζιλία), τώρα που πλησιάζει τα 45 βρίσκεται στην άκρη του πάγκου της Ρεάλ Μαδρίτης και φιλοδοξεί να γράψει ιστορία κατακτώντας δύο συνεχόμενα Champions League έχοντας μόλις 1,5 χρόνο παρουσίας όχι απλά στον πάγκο των "μερένγκες" αλλά σε οποιοδήποτε πάγκο ομάδας με την ιδιότητα του πρώτου προπονητή!

Επειδή όμως οι ιστορίες από το παρελθόν είναι όμορφες και νοσταλγικές αλλά το παρόν είναι αυτό που μετράει, εκείνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά λίγο πριν μπούμε στην τελική ευθεία για το φινάλε και του φετινού υπέροχου μαραθωνίου στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης είναι πως οι δύο... μονομάχοι που έμειναν όρθιοι για τα τελευταία 100 μέτρα (τελικός Κάρντιφ στις 3 Ιουνίου) το πέτυχαν με την αξία τους και το σπαθί τους. Ναι μεν είχαν πολλούς ανταγωνιστές σε αυτή τη διαδρομή με αρκετούς από αυτούς να ερίζουν πεισματικά για το "ιερό δισκοπότηρο" από την αρχή της σεζόν (Μπάγερν και Μπαρτσελόνα χαρακτηριστκά παραδείγματα) όμως στο φινάλε (απ)έμειναν οι πιο ικανοί, οι πιο ανθεκτικοί, οι πιο "σκληροί", εκείνοι με την μεγαλύτερη προσωπικότητα, τις περισσότερες λύσεις στον πάγκο, το καλύτερο πλάνο του προπονητή και τη σωστότερη διαχείριση του ρόστερ.

Αυτό είναι σωστό: Γιουβέντους και Ρεάλ στον τελικό!

Η Μπαρτσελόνα ήταν σαν να κατέκτησε το Champions League με την ανατροπή του αιώνα απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν (στα δικά μου μάτια η Παρί έχασε μεγάλη ευκαιρία φέτος να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη) και παρουσιάστηκε άδεια και ξεζουμισμένη στα προημιτελικά απέναντι στην Γιουβέντους, η Μπάγερν μπορεί να είχε παράπονα για τη διαιτησία στη ρεβάνς του Μπερναμπέου αλλά και εκείνη ευνοήθηκε από σφυρίγματα στη σειρά και εν τέλει πλήρωσε το γεγονός πως παρουσιάστηκε μία σκάλα κάτω από τα ευρωπαϊκά στάνταρντς που είχε θέσει για τον εαυτό της τα προηγούμενα χρόνια, η Μονακό έκανε ήδη την υπέρβαση της... υπέρβασης αποκλείοντας Σίτι και Ντόρμουντ και φτάνοντας στους "4" έχοντας ξεκινήσει την φετινή πορεία της από τα τέλη του περασμένου Ιουλίου ενώ η Ατλέτικο ήταν σαν μην κατέβηκε στον πρώτο ημιτελικό του Μπερναμπέου και κάπως έτσι δεν θα μπορούσε να περιμένει πρόκριση στον τελικό και μάλιστα κόντρα στην πολυνίκη του θεσμού.

Τι απέμεινε λοιπόν; Ρεάλ Μαδρίτης και Γιουβέντους, δύο ομάδες που παρουσίασαν αξιοζήλευτη σταθερότητα στα ευρωπαϊκά τους βήματα από το ξεκίνημα της σεζόν μέχρι το τέλος, δύο ομάδες που έχουν τον πρώτο λόγο για να αναδειχτούν και πρωταθλήτριες στις χώρες τους (η Γιούβε μάλιστα έχει και την προοπτική του τρεμπλ αφού στις 17 Μαΐου θα διεκδικήσει και το Κύπελλο Ιταλίας σε τελικό στην Ρώμη κόντρα στην Λάτσιο), και οι οποίες όταν έφτασαν στα ημιτελικά όλοι έλεγαν πως μαζί συνθέτουν το πιο φημισμένο και λαμπερό ζευγάρι που θα μπορούσαμε να δούμε στον τελικό. Αν θέλουμε μάλιστα να μπούμε σε λεπτομέρειες, θα επιχειρήσω να σας δώσω μερικούς "πειστικούς" λόγους για τους οποίους οι "μπλάνκος" και οι "μπιανκονέρι" αξίζαν περισσότερο από τον καθένα να διεκδικήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο.

Ξεκίνημα με Γιουβέντους (πήρε πρώτη χρονικά το εισιτήριο) που άξιζε να την δούμε στον Κάρντιφ για...

✔ Τον Τζανλουίτζι Μπουφόν. Στις 13 Απριλίου και μετά το μεγαλειώδες 3-0 επί της Μπαρτσελόνα στον πρώτο προημιτελικό αφιέρωσα ένα κείμενο στον ανυπέρβλητο Τζίτζι με τίτλο "Δώστε το Champions League στον Μπουφόν... Χθες!" απο το οποίο, ένα μήνα μετά, δεν αφαιρώ ούτε... κόμμα! Η "Γιούβε" έκανε το καθήκον της δίνοντας το δικαίωμα στον κορυφαίο γκολκίπερ της σύγχρονης ιστορίας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου να βρεθεί στον τρίτο τελικό της καριέρας του στη διοργάνωση μετά τους χαμένους του 2003 και του 2015 και μένει να δούμε αν ο παίκτης-φαινόμενο των εστιών θα καταφέρει στα 39 του χρόνια να κατακτήσει ένα από τα ελάχιστα μεγάλα τρόπαια που λείπουν από το παλμαρέ του. Τους "ουδέτερους" ποδοσφαιρόφιλους του τελικού η "σινιόρα" τους έχει πάντως μαζί της ελέω Μπουφόν και αυτό είναι μία πρώτη κατάκτηση!

✔ Τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι. Το τι άκουσε ο Αλέγκρι όταν πήγε στην Γιουβέντους για να διαδεχτεί τον Αντόνιο Κόντε δεν περιγράφεται. Η παρουσία του στον πάγκο της Μίλαν τα προηγούμενα χρόνια (σε μία εποχή μάλιστα που οι δύο ομάδες είχαν έντονη κόντρα και κατηγορούσε η μία την άλλη για διαιτητική εύνοια) δεν ήταν κάτι που μπορούσαν να... χωνέψουν εύκολα οι σκληροπυρηνικοί τιφόζι της "Γιούβε" και στους πρώτους μήνες έπαιζε με το πιστόλι στον κρόταφο. Εκείνος όμως δεν επηρεάστηκε, στην πρώτη του σεζόν (2014-15) έκανε νταμπλ και οδήγησε την ομάδα του στον τελικό του Champions League αποκλείοντας μάλιστα την Ρεάλ στα ημιτελικά με τη ρεβάνς στο "Μπερναμπέου" (ήρωας ο νυν Μαδριλένος Μοράτα), ενώ φέτος διεκδικεί ξανά τρεμπλ έχοντας χάσει την τελευταία διετία παίκτες κλάσης όπως οι Πίρλο, Βιδάλ, Τέβες και Πογκμπά. Το εκπληκτικό με τον Αλέγκρι πέρα από τους 4 τίτλους που έχει ήδη κατακτήσει με τους Τορινέζους και που μπορεί να γίνουν μέχρι και 7; Από τους 6 τελικούς που έχει διεκδικήσει την τελευταία τριετία (3 στο Champions League και 3 στο Coppa Italia) έχει πάρει το εισιτήριο για τους 5!

Αυτό είναι σωστό: Γιουβέντους και Ρεάλ στον τελικό!

✔ Τον Γκονσάλο Ιγκουαΐν. Είναι πολλές φορές ο (πολύ) εύκολος στόχος λόγω των παραπανίσιων κιλων του αλλά και αποτυχιών που "λούζεται" και αυτός ως μέλος της εθνικής Αργεντινής τα τελευταία χρόνια (τρεις σερί χαμένοι τελικοί από το 2014 ως το 2016) όμως σε συλλογικό επίπεδο αποδεικνύει συνεχώς πως είναι παίκτης φτιαγμένος για μεγάλες ομάδες. Στην Ρεάλ Μαδρίτης που αποτέλεσε τον πρώτο ευρωπαϊκό του σταθμό μετά την Ρίβερ Πλέιτ είχε το ρόλο που έχει πλέον ο Καρίμ Μπενζεμά και το φανερώνουν τα 107 γκολ του σε 190 ματς με τους Μαδριλένους στα έξι χρόνια παρουσίας του στο "Μπερναμπέου". Η Νάπολι "έσκασε" 60.000.000 ευρώ για να τον πάρει το καλοκαίρι του 2013 και στην τριετία του στο "San Paolo" έγινε είδωλο από τους οπαδούς της κάνοντάς τους να ξεχάσουν τον προηγούμενο μεγάλο σταρ των "παρτενοπέι" στην επίθεση, τον Έντινσον Καβάνι. Φέτος όλοι τον παρακολουθούν μετά τα 90.000.000 ευρώ που έδωσε η Γιουβέντους για να καλύψει τη ρήτρα που έβαλε η Νάπολι και μέχρι τώρα δείχνει πως οι πλάτες του αντέχουν τη βαριά ασπρόμαυρη φανέλα αφού μετράει ήδη 31 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις και δείχνει πως μπορεί να συνυπάρχει αρμονικά με τους έτερους επιθετικούς των πρωταθλητών Ιταλίας. Τι του λείπει; Το Champions League φυσικά...

✔ Τον Πάουλο Ντιμπάλα. Το 2015 η Γιουβέντους συμφώνησε με την Παλέρμο για την απόκτησή έναντι του συνολικού ποσού των 40.000.000 ευρώ και ο ίδιος βρέθηκε στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου του Βερολίνου για να δει τον τελικό της νέας του ομάδας κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Τότε η "Μπάρσα" επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί επικρατώντας 3-1 της παρέας του Μπουφόν όμως ο αποκαλούμενος "νέος Μέσι" είχε δώσει υπόσχεση στους διοικούντες τον σύλλογο πως πολύ σύντομα η ομάδα θα επιστρέψει σε τελικό για να διεκδικήσει το βαρύτιμο τρόπαιο. Το πέτυχε μέσα σε χρόνο-ρεκόρ, με αυτή τη διετία να έχει βρει μάλιστα τον 23χρονο πλέον Ντιμπάλα να αποτελεί το υπερόπλο της "Γιούβε" στην επίθεση και αυτό να αποτυπώνεται ανάγλυφα στον πρώτο προημιτελικό όπου "σκότωσε" τους Καταλανούς με το γλυκό αλλά συνάμα φαρμακερό αριστερό του πόδι μέσα στο πρώτο ημίωρο...

✔ Τον Ντάνι Άλβες. Για οκτώ ολόκληρα χρόνια (2008-2016) η Μπαρτσελόνα απολάμβανε τις υπηρεσίες ενός εκ των ικανότερων ποδοσφαιριστών στον κόσμο για να ανεβοκατεβαίνουν την πτέρυγα χωρίς να... ιδρώνουν προσφέροντας τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά όμως φαίνεται πως μπούχτισαν και το περασμένο καλοκαίρι άφησαν να τους φύγει από το ρόστερ. Η Γιουβέντους άδραξε την ευκαιρία, πήρε το δώρο με το φιόγκο που της προσέφερε η ομάδα της Βαρκελώνης και την τιμώρησαν παραδειγματικά, καθώς έφτασαν εκείνοι στον τελικό αποκλείοντας τους Καταλανούς στη φάση των "8". Όσο για τον Άλβες που "πετάει" από το δεύτερο μισό της σεζόν έχοντας βρει ρόλο και θέση στην ομάδα του Αλέγκρι; Έχει βάλει το... ποδαράκι του σε 7 γκολ στο φετινό Champions League (3 γκολ και 4 ασίστ, ουδείς άλλος αμυντικός έχει αντίστοιχο νούμερο) ενώ στα ημιτελικά ήταν ο MVP καθώς είχε συμμετοχή και στα 4 γκολ της Γιουβέντους! Έβαλε ένα γκολ-ποίημα που θα ζήλευαν και οι πιο ντελικάτοι επιθετικοί ενώ "έκανε μάγκες" τους Ιγκουαΐν και Μάντζουκιτς με τις σέντρες ακριβείας του.

Αυτό είναι σωστό: Γιουβέντους και Ρεάλ στον τελικό!

Αν δεν σας έφτασαν όλοι αυτοί οι λόγοι με... ονοματεπώνυμο που δικαιολογούν την πρόκριση της Γιουβέντους στον τελικό, μην ξεχνάτε επίσης:

➔ Το BBC. Όχι δεν αναφέρομαι στην μαδριλένικη επιθετική τριπλέτα που αποτελείται από τους Μπενζεμά, Μπέιλ και Κριστιάνο αλλά από την τορινέζικη αμυντική τριπλέτα που την συνθέτουν οι Μπονούτσι, Μπαρτσάλι και Κιελίνι. Αυτοί είναι οι... υπασπιστές του Μπουφόν, αυτοί κατευθύνουν όλη την ομάδα ώστε να έχει μία εκπληκτική αμυντική λειτουργία, εκείνοι "ευθύνονται" σε πολύ μεγάλο βαθμό για το γεγονός πως η Γιουβέντους έχει δεχτεί μέχρι στιγμής μόλις 3 γκολ σε 12 αγώνες Champions League και δεν έχει γνωρίσει ούτε μία ήττα...

➔ Την ανάγκη για... δικαιοσύνη. Από όλες τις ομάδες που συμμετείχαν στα προημιτελικά η Γιουβέντους ήταν η μοναδική που μπορούσε να υπερηφανεύεται πως στη χώρα της είναι το απόλυτο αφεντικό έχοντας κατακτήσει πέντε σερί πρωταθλήματα και μετρώντας αντίστροφα για το ιστορικό έκτο συνεχόμενο ενώ φέτος είναι η μεγάλη ευκαιρία της να αλλάξει την ιστορία. Να βγάλει από πάνω της τη στάμπα της loser των τελικών του Champions League έχοντας 8 συμμετοχές σε τελικούς αλλά μόνο 2 κατακτήσεις. Παράλληλα έχει και ευκαιρία για ρεβάνς για τον τελικό του 1998 ώστε να ξορκιστεί και το φάντασμα του Μιγιάτοβιτς...

Από την άλλη όμως υπάρχει και η Ρεάλ Μαδρίτης που άξιζε και εκείνη 100% να βρίσκεται στο μεγάλο ραντεβού για:

✔ Τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Κατέκτησε το 2016 το Champions League με την Ρεάλ και το Euro με την Πορτογαλία μέσα σε διάστημα δύο μηνών, αργότερα παρέλαβε για 4η φορά στην καριέρα του τη Χρυσή Μπάλα και παρόλα αυτά οι "καλοθελητές" βρήκαν να πουν για την αφλογιστία του στη φάση των ομίλων του φετινού CL και το γεγονός πως στα 32 του πλέον δεν είναι ο "πυραυλοκίνητος" και "υπερηχητικός" υπεράσος των προηγούμενων χρόνων. Ας είναι... Ο Πορτογάλος έδειξε πως μπορεί να γίνει σαν το κρασί που όσο παλιώνει βελτιώνεται καθώς προσθέτει νέα στοιχεία στο παιχνίδι του (περισσότερο ομαδικός, παίζει και στην κορυφή της επίθεσης και μπαίνει περισσότερο στη μεγάλη περιοχή) ενώ με τα 8 γκολ που έβαλε στα προημιτελικά και στα ημιτελικά (5 στην Μπάγερν και 3 στην Ατλέτικο) έδωσε για ν-ιοστή φορά απαντήσεις στους μόνιμους και αμετανόητους αμφισβητίες του.

✔ Τον Ζινεντίν Ζιντάν. Η συντριπτική πλειονότητα των φιλάθλων ανεξαρτήτως χώρας ή οπαδικής προτίμησης λάτρεψαν τον "Ζιζού" για τα όσα "μαγικά" προσέφερε πάνω στο χορτάρι ως ποδοσφαιριστής, όμως το εντυπωσιακό είναι πως ο 44χρονος Γάλλος αποδεικνύει πως έχει την προσωπικότητα όχι μόνο να αντέξει σε πάγκο μεγάλης ομάδας, αλλά και στον ηλεκτρικό πάγκο της Ρεάλ. Πήρε μία ομάδα που θύμιζε ναρκοπέδιο εντός αποδυτηρίων ελέω Ράφα Μπενίτεθ και κατάφερε μέσα σε μερικούς μήνες να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα κατακτώντας το Champions League, ενώ φέτος, στην πρώτη του σεζόν που είναι από την αρχή σε πάγκο, είναι μία ανάσα από την κατάληψη της κορυφής σε Ισπανία και Ευρώπη. Σε ένα κλαμπ που συνήθως ο παίκτες-πριμαντόνες είναι αμέτρητοι και "τρώνε" τον προπονητή όταν εκείνος δεν είναι σε θέση να αντέξει την πίεση, ο Ζιντάν όχι μόνο αντέχει, όχι μόνο καταφέρνει να κρατάει τις ισορροπίες και να έχει τους περισσότερους ευχαριστημένους (δεν γίνεται να είναι όλοι, δεν τετραγωνίζεται ο κύκλος...) αλλά να τους κάνει να αποδίδουν σε υψηλές στροφές και να βγάζουν μάλιστα και έναν αγωνιστικό τσαμπουκά που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια. Στο "ξύλο" της Ατλέτικο για παράδειγμα δεν έμειναν απαθείς αλλά αντιπαρέταξαν και εκεινοι δύναμη στα όρια της τιμωρίας μέσω καρτών, δικαιώνοντας τις δηλώσεις του Ράμος στη συνέντευξη Τύπου πως "και εμείς σε γειτονιά μεγαλώσαμε, όχι στο Beverly Hills..."

Αυτό είναι σωστό: Γιουβέντους και Ρεάλ στον τελικό!

✔ Τον Καρίμ Μπενζεμά. Ο Γάλλος επιθετικός αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2009 από την Ρεάλ Μαδρίτης, την ίδια εποχή που ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε φέρει στο "Μπερναμπέου" τους Κριστιάνο Ρονάλντο από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Κακά από την Μίλαν και αποδεικνύει αδιάλλειπτα εδώ και οκτώ χρόνια γιατί είναι ο παίκτης που ... αγαπούν όλοι οι προπονητές που έχουν περάσει απο την Ρεάλ (Πελεγκρίνι, Μουρίνιο, Αντσελότι, Μπενίτεθ, Ζιντάν) και δύσκολα τον αφήνουν για καιρό εκτός ενδεκάδας. "Μα γιατί παίζει με βασικό τον Μπενζεμά και όχι τον παικταρά Μοράτα που έχει σίγουρα δύο γκολ;", έγραψε αναγνώστης του Contra.gr στο Live Chat της Τετάρτης όταν γράψαμε τις ενδεκάδες των Ατλέτικο και Ρεάλ και ο Γάλλος απάντησε όχι μόνο σε εκείνον αλλά και σε πολύ κόσμο με τη φάση του 42'. Όταν βρέθηκε στη γραμμή του κόρνερ και έκανε το αδιανόητο περνώντας μέσα από.. τηλεφωνικό θάλαμο τους Γκοντίν, Χιμένες και Σάβιτς και ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο για το χρυσό γκολ του Ίσκο λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, με τον Ζιντάν να αναρωτιέται στη συνέντευξη Τύπου "πώς το έκανε αυτό;"

✔ Το δίδυμο-κομπιούτερ στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Ντουέτο που κάνει τα πάντα για την Ρεάλ και "σκοτώνει" τον αντίπαλο και το οποίο δεν υπάρχει σε άλλη ομάδα. Μόντριτς και Κρόος είναι τα δύο σημαντικότερα γρανάζια στη μηχανή που έχει φτιάξει ο Ζιντάν γιατί συνδέουν αρμονικά την άμυνα με την επίθεση και στον αγώνα με την Ατλέτικο άγγιξαν την τελειότητα! Ο Γερμανός είχε 95,6% ακρίβεια στις πάσες του (66 στις 69 επιτυχημένες) στον αγώνα-φωτιά του Καλδερόν και ο Κροάτης είχε ποσοστό ακριβείας 93% (73 συνολικά οι πάσες του), ενώ αμφότεροι έχουν τις περισσότερες ολοκληρωμένες πάσες στα νοκ-άουτ ματς του φετινού Champions League! 406 ο Κρόος και 382 ο Μόντριτς...

✔ Ο Ίσκο. Βρίσκεται από το 2013 στην Ρεάλ, με τους "μερένγκες" να τον αποκτούν στα 21 του χρόνια βλέποντας στο πρόσωπό του όχι μόνο ένα ατόφιο ποδοσφαιρικό ταλέντο της Μάλαγα αλλά και ένας από τους Ισπανούς παίκτες που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν πολλά πράγματα και στην εθνική ομάδα της χώρας του με το πέρασμα των χρόνων και ο 25χρονος πλέον άσος δείχνει σε σημαντικά ματς πως δεν λάθεψαν με την επιλογή τους. Ο δε τραυματισμός του Γκάρεθ Μπέιλ του άνοιξε την πόρτα της ενδεκάδας στον δεύτερο ημιτελικό και σε αυτόν ήταν χάρμα ειδέσθαι. Μαζί με τους Μόντριτς και Κρόος ήταν οι τρεις ποδοσφαιριστές που δεν "ζαλίστηκαν" όταν η Ατλέτικο έπιασε την Ρεάλ από τον λαιμό στο πρώτο ημίωρο ενώ στα δύο συνολικά παιχνίδια κόντρα στους συμπολίττες είχε 92% ακρίβεια στις πάσες του. Επιπλέον είναι από τους πλέον δυναμικούς παίκτες των "μερένγκες" που μπορεί να ανταποκριθεί ακόμα και στο δυναμικό παιχνίδι του αντιπάλου...

Αυτό είναι σωστό: Γιουβέντους και Ρεάλ στον τελικό!

Αν θέλετε και έξτρα λόγους που δείχνουν πως δίκαια η Ρεάλ πήρε το εισιτήριο για τον τελικό, μην ξεχνάτε επίσης πως:

➜ Όπως η Γιουβέντους έχει έναν παίκτη κλάσης για να οργώνει τη δεξιά πλευρά η Ρεάλ έχει τον δικό της Ντάνι Άλβες στα αριστερά εδώ και 10 χρόνια και είναι ο Μαρσέλο, ένας σούπερ παίκτης που κατά τη γνώμη μου είναι αρκετά υποτιμημένος ως προς την προσφορά του στην Ρεάλ και την προβολη που έχει από τα ΜΜΕ.

➜ Φυσικά έχει στο κέντρο της άμυνας τον αρχηγό των... αρχηγών, τον Σέρχιο Ράμος, ο οποίος ονειρεύεται φυσικά να πετύχει ένα ακόμα γκολ σε τελικό Champions League όπως έκανε το 2014 και το 2016 κόντρα στην Ατλέτικο.

➜ Επίσης, ποιός μπορεί να κλείσει τα μάτια στο απίστευτο στατιστικό που θέλει την Ρεάλ να σκοράρει στα 61 τελευταία παιχνίδια της σε όλες τις διοργανώσεις αλλά και το ραντεβού με την ιστορία που έχει; Αν κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο θα γίνει η πρώτη ομάδα με back-to-back τίτλους μετά την τρομερή Μίλαν του Σάκι και των Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ που το πήραν το 1989 και το 1990.

Με όλα αυτά τα δεδομένα, πιστεύετε ακόμα πως στον τελικό της 3ης Ιουνίου δεν βρίσκονται οι "σωστές" ομάδες; Ετοιμαστείτε για ισπανοιταλική μάχη μέχρι τελικής πτώσης σε ουαλικό έδαφος!

Photo Credits: AP Photo/Francisco Seco

News 24/7

24MEDIA NETWORK