Το Champions League δεν είναι έρωτας μιας ημέρας αλλά... διαρκείας!

Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ένα ερωτευμένο ζευγάρι έδειξε πως πέρα από τη μεταξύ τους αγάπη λατρεύουν με τρέλα και πάθος και την ασπρόμαυρη στρογγυλή Θεά καθώς με τη βοήθεια φιλάθλων από την Γαλλία και την Ισπανία (και την απαραίτητη ώθηση που έδωσε η Παρί μέσω social media) μπόρεσαν να διανύσουν απόσταση 1.200 χιλιομέτρων για να βρεθούν στην Μαδρίτη και να παρακολουθήσουν το Ρεάλ-Παρί Σεν Ζερμέν.

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό; Ότι με βάση τα όσα είδαμε τις τελευταίες 48 ώρες στον μαγικό κόσμο της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διασυλλογικής διοργάνωσης στην Ευρώπη, όχι μόνο ένα αλλά αρκετά πρέπει να ήταν τα ερωτευμένα ζευγάρια που θα πρέπει να έβαλαν στο... πρόγραμμά τους και το ποδόσφαιρο.

ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ, ΜΑΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΗΣ

Και αυτό γιατί το φετινό Champions League, που έρχεται ως δυνατόν lead in για το επερχόμενο Μουντιάλ στα γήπεδα της Ρωσίας το ερχόμενο καλοκαίρι, δεν θυμίζει σε τίποτα τη διοργάνωση που είχαμε συνηθίσει (και που αρκετούς τους είχε "κουράσει") τα προηγούμενα χρόνια, με την τετράδα των ημιτελικών να φαντάζει ως εύκολη υπόθεση με την παρουσία των Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Μπάγερν και μία ακόμα να έρχεται ως γαρνιτούρα να την συμπληρώσει.

Αντίθετα, τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια της φάσης των "16" μας (απ)έδειξαν πως φέτος τα δεδομένα έχουν αλλάξει και ότι οι "μεγάλοι παίκτες" που θα διεκδικήσουν να ανέβουν στην κορυφή θα είναι πολλοί και οι πιθανότητες επιτυχίας για τον καθένα θα είναι μοιρασμένες.

Θέλετε παραδείγματα; Μετά χαράς!

Υπάρχει κανείς που να μην πιστεύει πως η φοβερή και τρομερή Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα μπορεί φέτος όχι μόνο να σηκώσει όλα τα τρόπαια στο Νησί (έχει ήδη "κλειδώσει" τον τίτλο, είναι στον τελικό του League Cup, συνεχίζει στο Κύπελλο) αλλά να γίνει η πρώτη αγγλική ομάδα μετά την Τσέλσι το 2012 που θα πάρει την κούπα; Ούτε ένας! Οι "πολίτες" μοιάζουν ομάδα που δεν έχουν φρένα και η τετράδα Αγκουέρο-Ντε Μπράινε-Στέρλινγκ-Σανέ θα μπορούσε να παίζει κάλλιστα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Αφήστε δε που Πεπ είναι μόνο ένας...

ΠΟΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΔΡΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ;

Μπορεί κάποιος να βάλει το χέρι του στη φωτιά και να ξεγράψει την Τότεναμ παρά το γεγονός ότι έχει μόνο 2 συμμετοχές μέχρι τώρα στους "16" της διοργάνωσης; Τρελοί είστε; Ξέρετε πολλές ομάδες που να παίζουν τέτοιο ποδόσφαιρο (έργο Ποτσετίνο αποκλειστικά), που να μην λιγοψυχούν στα μεγάλα ματς και που να ορθώνουν ανάστημα μέσα στο Τορίνο όταν έχουν δεχτεί δύο γκολ στα πρώτα εννιά λεπτά;

Παρομοίως όμως, άλλο τόσο δύσκολο είναι να βγάλεις από το κάδρο την Γιουβέντους στη μάχη της κούπας. Και γιατί ήταν φιναλίστ σε δύο από τους τρεις προηγούμενους τελικούς, και γιατί έχει κάνει την άμυνα επιστημονική υπόθεση, και γιατί έχει παίκτες "βεντέτες" αλλά και εργαλεία πολυτελείας, και γιατί στον πάγκο έχει έναν από τους πιο εύστροφους προπονητές των γηπέδων, τον Μάσιμο Αλέγκρι.

Αυτά όμως ισχύουν για τα ματς της Τρίτης όπου τρεις στις τέσσερις έδειξαν η κάθε μία με τον τρόπο τους ότι μπορούν το παραπάνω (η Βασιλεία έπιασε ταβάνι με την πρόκριση στους "16" παίρνοντας τη δεύτερη θέση πίσω από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), γιατί την Τετάρτη είχαμε νέες "δηλώσεις".

Η Λίβερπουλ φερειπείν που την Premier League την έχει ξεχάσει λόγω... Σίτι αλλά και επειδή το ρόστερ της δεν είναι τόσο βαθύ, πλούσιο και ποιοτικό να αντέξει το μαραθώνιο των 38 αγωνιστικών. Στο Champions League μοιάζει να είναι υπερβολικά άνετη και πώς να μην ελπίζει ότι θα συνεχίσει πέρα από τους "8" όταν η τριάδα Φιρμίνο-Μανέ-Σαλάχ βρίσκεται με κλειστά μάτια και όταν πατούν γκάζι... εξαφανίζονται; Εννέα χρόνια έλειψε από τη μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου στη νοκ-άουτ φάση του, αλλά είναι τόσο βαριά η φανέλα που "εκθέτει" την Άρσεναλ για το γεγονός ότι δεν μπορούσε εδώ και αρκετά χρόνια να διεκδικήσει κάτι ανώτερο πέρα της πρόκρισης στα νοκ-άουτ...

ΡΕΑΛ-ΠΑΡΙ, ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ... ΔΥΟ ΡΟΛΟΥΣ

Και φυσικά κρατήσαμε για το τέλος την Ρεάλ Μαδρίτης και την Παρί Σεν Ζερμέν που δικαιολογημένα η μεταξύ τους κόντρα χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως "πρόωρος" τελικός. Ο αγώνας στο "Μπερναμπέου" ήταν πανδαισία, με δύο ενδεκάδες που θα μπορούσαν να είναι και επίλεκτοι σε ευρωπαϊκό All Star Game, και το φινάλε έδειξε πως θα είναι τελικά κρίμα και άδικο που κάποια θα μείνει εκτός νωρίς. Από τη μία πλευρά η Παρί που χτίστηκε για να τα πάρει ΟΛΑ και κυρίως να κάτσει στον ευρωπαϊκό θρόνο που τον κρυφοκοιτάζει λάγνα από το 2011 και μετά, και από την άλλη η Ρεάλ που έβγαλε εγωισμό και αντίδραση και που διαθέτει mentality ομάδας που όριό της είναι μόνο ο ουρανός...

Τι μας βγάζει μία πρόχειρη σούμα; Ρεάλ, Παρί, Σίτι, Λίβερπουλ, Τότεναμ και Γιουβέντους διεκδικούν όλοι κομμάτι στην πίτα της επιτυχίας και όποια θα παίρνει το δρόμο για το σπίτι της από εδώ και πέρα θα θυμίζει αποχώρηση παίκτη Survivor με τον οποίο έχουμε "δεθεί" τηλεοπτικά και δεν φανταζόμαστε τη συνέχεια του παιχνιδιού χωρίς αυτόν ενώ υπάρχουν και άλλες που περιμένουν να "δείξουν πραγματάκια".

Όπως η Μπαρτσελόνα του Ερνέστο Βαλβέρδε που διαθέτει κατά πολλούς τον κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών, τον Λιονέλ Μέσι, και είναι η μοναδική στα πέντε τοπ ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που δεν έχει ήττα (18 νίκες-5 ισοπαλίες στην La Liga), η Μπάγερν Μονάχου που με τον Χάινκες θυμίζει την ομάδα τρένο που έκανε το τρεμπλ το 2013 αλλά και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που ναι μεν δεν ενθουσιάζει τους οπαδούς της όμως έχει στον πάγκο τον μετρ των υψηλών πτήσεων σε αυτή τη διοργάνωση, Ζοζέ Μουρίνιο.

Όλοι αυτοί με κάνουν να πιστεύω πως το φετινό Champions League είναι μία εντελώς διαφορετική υπόθεση σε σχέση με ό,τι έχουμε δει ως τώρα την τελευταία δεκαετία, της παντοκρατορίας των Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, και το μόνο που θέλω από εδώ και πέρα είναι να... αράξω στον καναπέ μου και να απολαύσω ματσάρες που διαφημίζουν το άθλημα.

Θα συμβούλευα να κάνετε το ίδιο για να γεμίσετε με πλούσιες ποδοσφαιρικές παραστάσεις (που η διαιτησία δεν θα έχει τον πρώτο λόγο), εκτός αν το ζευγάρι που έκανε το Παρίσι-Μαδρίτη με ωτοστόπ σας "έψησε" πως αξίζει να καταπιείτε χιλιόμετρα για αυτή την τρέλα που λέγεται Champions League.