Αιώνιοι, προσοχή στους Αρσενόπουλους

Το καλοκαίρι του 1990, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ο Άρης έδινε μία ακόμα μάχη με τον ΠΑΟΚ. Ένα παιδί θαύμα του ελληνικού μπάσκετ, ο 16χρονος σέντερ(2,08) Τάσος (ελπίζουμε να μην κάνουμε λάθος το όνομα του ανθρώπου) Κοτζαγκιαουρίδης εισερχόταν στην καθημερινότητα.

Πιο πάνω από τα τερτίπια του Γιαννάκη στον Άρη, τα Ροζενά του Φάνη, τις επενδύσεις που ετοίμαζαν ΑΕΚ και Ολυμπιακός, πιο ψηλά από τον ξένο που κυνηγούσε από το ΝΒΑ ο Παναθηναϊκός.

Οι αιώνιοι της Θεσσαλονίκης ήθελαν πλέον και αυτά τα ταλέντα. Για τον συγκεκριμένο αθλητή μάθαμε πως τον κέρδισε ο Άρης, είχε συμμετοχές σε μικρές εθνικές και τίποτε άλλο. Καλά να είναι ο άνθρωπος τώρα και να έχει την ζωή του όπως την θέλει, υπήρξε άθελά του το σύμβολο των κακών εκτιμήσεων μεγάλων ομάδων με νέα παιδιά.

Έξι χρόνια μετά, η ΑΕΚ γυρνούσε στο προσκήνιο με το πιο οργανωμένο παιδωμάζωμα. Αλλά και το πιο ασφαλές, καθώς έφερε τρεις από τους πρωταγωνιστές της καλύτερης φουρνιάς εφήβων που έβγαλε το ελληνικό μπάσκετ.

Από το 2006 ο Ολυμπιακός κυνήγησε οποιονδήποτε νέο, νεαρό και πιτσιρικά στην προσπάθειά του να δημιουργήσει τον δικό του ελληνικό κορμό αφού ο Παναθηναϊκός είχε ήδη τους καλύτερους έμπειρους Έλληνες.

Κάποια χρόνια μετά, ήταν η σειρά του Παναθηναϊκού σε μία κίνηση σχεδόν απρόσμενη, να συγκεντρώσει τον αφρό της σύγχρονης εθνικής εφήβων προσπαθώντας να ισορροπήσει με τον αιώνιο αντίπαλό του.

Ώρα τουvideo report

Αυτό το καλοκαίρι με έξυπνο επικοινωνιακά τρόπο μπήκε στα διαδικτυακά πρωτοσέλιδα ο Νίκος Αρσενόπουλος. Τα χρόνια έχουν περάσει και τον νεαρό ο μάνατζέρ του μπορεί να τον πλασάρει με βίντεο, επιστημονικές αναλύσεις. Κάθε παρουσίαση είναι εξαιρετική πραγματικά με σχόλια των προπονητών, ψύχραιμη προσέγγιση. Όπως πρέπει να γίνεται.

Στα 16 του χρόνια, αν το δεις επιδερμικά όμως, είναι ο επόμενος σούπερ σταρ του ελληνικού μπάσκετ. Αν δηλαδή δεν συνυπολογίσεις όλα τα προηγούμενα, τότε κρατάς το όνομα και περιμένεις πως τα προσεχή δύο, τρία χρόνια ο Ολυμπιακός (που παρουσιάζεται να ενδιαφέρεται) βρήκε πακέτο τον παίκτη που θα αντικταστήσει τον Σπανούλη και θα κάνει τον Σλούκα να ξεχαστεί.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ

Ποιος δεν εύχεται ο Αρσενόπουλος και ο κάθε Αρσενόπουλος να αποτελεί την μεθεπόμενη ημέρα, ό,τι καλύτερο έχει βγει από τα μέρη μας; Ποιος δεν θέλει ένας νέος, ταλαντούχος άνθρωπος να πετύχει; Ποιος δεν έχει ανάγκη να τα καταφέρει;Άπαντες στο μπάσκετ, δουλεύουμε επειδή υπάρχουν αυτά τα παιδιά. Άλλα εξελίσσονται, άλλα όχι κι εκεί πρέπει να σταθούμε.

Πώς θα παίξουν αυτά τα παιδιά; Πότε θα παίξουν αυτά τα παιδιά; Ποιο είναι το πλάνο των ομάδων που συγκεντρώνουν αυτά τα ταλέντα σε τόσο νεαρή ηλικία; Μην ξεχνάμε την ΑΕΚ που μπήκε και αυτή δυναμικά από πέρυσι στον χορό με τον Μωραϊτη.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ;

Ο Παναθηναϊκός δύο χρόνια γράφει και …ξαναγράφει το πλάνο του όχι για τον Κόνιαρη ή τον 98αρη Λούντζη αλλά για δύο από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο στην ηλικία τους. Ο Χαραλαμπόπουλος και ο Παπαγιάννης ίσως του χρόνου να έχουν έναν πιο ενεργό ρόλο αλλά και πάλι, πόσο εύκολο είναι να ξαναπεί ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος: κτίζουμε.

Διότι για να βγουν αυτά τα παιδιά πρέπει να παίξουν. Πολύ. Είναι ήδη 19 και αν μιλάγαμε για τα 90ς θα είχαν ήδη δύο γεμάτα χρόνια στην Α1.Για να παίξουν, αυτό σημαίνει πως δεν θα υπάρχουν πολλές ασφαλιστικές δικλείδες για τα “κακά” παιχνίδια. Μπαίνει, παίζει, τα κάνει θάλασσα, συνεχίζει να παίζει.

Είδε κάποιος τον Τολιόπουλο ή τον Μουράτο στον Ολυμπιακό; Θα τους δει σύντομα; Η ΑΕΚ που οικοδομεί εκ βάθρων, έχει χρόνο για τον Μωραϊτη την περίοδο 2016-2017; Αναφερόμαστε στους πλέον ταλαντούχους.

Δεν παίζουν πια οι νέοι παίκτες

Το ελληνικό μπάσκετ έχει μπλέξει άσχημα στο θέμα της παραγωγής και οι ευθύνες αφορούν περισσότερο στους συλλόγους. Ένα παράδειγμα: Στην καλύτερα και πιο ανταγωνιστική Α2 της 15ετίας, πόσους “νέους” παίκτες είδαμε; Πόσα καινούργια παιδιά αναδείχθηκαν ή είχαν ρόλο πρωταγωνιστή;

Να ανέβουμε στην Α1. Όλοι προτιμούν να έχουν έξι φτηνούς ξένους, ίσως κάποιον πιο έμπειρο Έλληνα από το να δώσουν ευκαιρία σε ένα παιδί.

Μία και μοναδική εξαίρεση ο Κολοσσός με τον Λαρετζάκη. Ουδείς άλλος, τόλμησε, ρίσκαρε, σχεδίασε, αποφάσισε.

Ας πούμε πως το παιδί της ιστορίας μας, ο Νίκος Αρσενόπουλος πάρει συμβόλαιο στον Ολυμπιακό, πότε προγραμματίζουν οι πρωταθλητές πως θα τον βάλουν στο ροτέισον; Διότι όταν αποκτάς έναν παίκτη το πράττεις με συγκεκριμένο πλάνο. Είτε είσαι Ολυμπιακός, είτε Παναθηναϊκός, είτε Παπάγος.

Ατζέντηδες, οικογένειες, κρίση

Όλη αυτή η ιστορία πάντως έχει και μία άλλη όψη:Η οικονομική κρίση κτύπησε όλους και φυσικά το μπάσκετ. Οι ατζέντηδες πια, κλείνουν παιδιά από τα 15 ή ακόμα περισσότερο επειδή οι μικροί σύλλογοι σε Αθήνα και περιφέρεια βρίσκονται σε τεράστια ένδεια, δημιουργούν καταστάσεις… προώθησης.

Ο παίκτης πωλείται ως ταλέντο απευθείας πλέον στη μεγάλη ομάδα η οποία μπορεί να πληρώσει. Δεν υπάρχει σκαλοπάτι. Και φυσικά η ευθύνη δεν ανήκει στους μάνατζερ που απλά προσπαθούν να επιβιώσουν. Οι ίδιες οι οικογένειες έχοντας να αντιμετωπίσουν απίστευτα οικονομικά προβλήματα τα οποία δεν θα λυθούν στο εγγύς μέλλον προσπαθούν να διασφαλίσουν τα παιδιά τους. Με όποιο τρόπο αισθάνονται καλύτερα.

Όπως συμβαίνει, σε μία τόσο επώδυνη και μακροχρόνια κρίση, ουδείς προλαβαίνει να σκεφτεί μακροπρόθεσμα. Ακούει Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό, βλέπει συμβόλαιο και υπογράφει. Ποιος θα τον αδικήσει;

Ίσως μόνο τομέλλον, το οποίο ήδη μας τρομάζει.