Ο Μανόλο και η διαφορά προσέγγισης ΑΕΚ - Ολυμπιακός

Ο Άκης Γεωργίου γράφει για τον τρόπο που η ΑΕΚ κατάφερε να ισιώσει σε ένα βαθμό μια καταστροφική χρονιά και για τη διαφορά προσέγγισης με τον Ολυμπιακό ως προς τις κρίσεις που πέρασαν οι δύο ομάδες στη σεζόν.

ΚΥΠΕΛΛΟ / ΟΣΦΠ - ΑΕΚ (ICONPRESS/ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΟΥΝΤΟΥΜΗΣ) ΧΙΜΕΝΕΘ
jimenez ICON

Περνάνε τα χρόνια. Πριν από τέσσερα ακριβώς, η ΑΕΚ έχανε στην ουσία τη μάχη για την παραμονή στη Σούπερ Λιγκ τη σεζόν 2012-13. Δεν υπάρχει ΑΕΚτζής που να έχει σβήσει από τη μνήμη του εκείνα τα δευτερόλεπτα της σέντρας του Δημήτρη Παπαδόπουλου, το άπλωμα του ποδιού του Μπουγαϊδη και τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα του Αραμπατζή. Ακολούθησε για μερικές μέρες το απόλυτο τίποτα, μέχρι να δημιουργηθεί μια προοπτική, να έρθουν χρόνια δύσκολα στα Κρανίδια και στα Ζωνιανά, ωστόσο όλα αυτά έγιναν γιατί η ΑΕΚ ήταν χτισμένη στην άμμο τα χρόνια που προηγήθηκαν.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ρεαλιστικό από την ωμή πραγματικότητα που έζησε η ΑΕΚ τα χρόνια που το μέγεθός της δοκιμάστηκε στις μικρές κατηγορίες και αυτό ενδεχομένως να είναι ένα από τα προτερήματά της ως προς τη διαχείριση των κρίσεων που ακολούθησαν στη μεγάλη κατηγορία.

Οποιοσδήποτε μπορεί να αντιληφθεί ότι η ΑΕΚ πέρασε δύσκολα μέσα στη σεζόν με αποκορύφωμα το ξεκίνημά της, την κρίση με τον Κετσπάγια, την κρίση με τον Μοράις και την ασταθέστατη εικόνα της. Λίγο επειδή είναι… προπονημένη στους κραδασμούς, λίγο επειδή εντόπισε -έστω και αργά- τα προβλήματά της, λίγο επειδή της βγήκαν κάποια πράγματα κατάφερε να τα φέρει βόλτα.

Στις γιορτές των Χριστουγέννων το κλίμα στο ποδοσφαιρικό τμήμα της ΑΕΚ ήταν εντελώς διαφορετικό σε σχέση με αυτό που υπάρχει στις γιορτές του Πάσχα. Κάτι μεσολάβησε για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, κάτι έκανε καλά η ΑΕΚ που δεν έκανε στο προηγούμενο διάστημα και αυτό πρέπει να της πιστωθεί.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ;

Κατ’ αρχήν πήρε έναν προπονητή. Όχι τον καλύτερο που είχε ποτέ στην ιστορία της, όχι τον Σάντος, όχι τον Φερέρ, αλλά ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ. Σε αντίθεση με αυτούς που είχε πριν. Ο Χιμένεθ αρχικά μάζεψε την κατάσταση, έδωσε μερικά πράγματα στην ομάδα σε αγωνιστικό επίπεδο που δεν υπήρχαν πριν, όμως πάνω από όλα το σημαντικότερο για την ΑΕΚ είναι ότι βρήκε «κουμανταδόρο» για τα αποδυτήρια της που μπορεί να εμπνεύσει και να κερδίσει τους περισσότερους παίκτες. Μπορεί να φαίνεται λεπτομέρεια αλλά οι εικόνες του πρώτου γύρου με τις μανούρες στα αποδυτήρια στα ημίχρονα (βλέπε ματς με Ηρακλή) και τα πηγαδάκια κραξίματος των παικτών στον τότε κόουτς (βλέπε φιλικό με Καλλιθέα) γύρισαν ανεπιστρεπτί.

Ο Μανόλο πήρε μια δουλεμένη ομάδα από τον γκαντέμη Μοράις που δεν του έβγαινε αποτέλεσμα ούτε με… βαλέ (σε αντίθεση με αυτό που παρέλαβε ο Πορτογάλος από τον Τιμούρ) και τη σουλούπωσε, της έδωσε ψυχολογία και τα υπόλοιπα ήρθαν μέσω αποτελεσμάτων.

Βέβαια είχε να στηριχτεί σε έναν ποδοσφαιριστή επιπέδου κανονικής ΑΕΚ όπως ο Σέρχιο Αραούχο, που λόγω της ποιότητάς του ανέβασε αρκετούς ποδοσφαιριστές στο συγκεκριμένο κομμάτι οι οποίοι μέχρι πριν δεν είχαν μεγάλη προσφορά στη σεζόν. Ή μάλλον είχαν, αλλά δεν κατάφεραν να βρουν ποτέ τη διάρκεια. Κλασσικό παράδειγμα ο Πέτρος Μάνταλος.

Από την άλλη αποκτήθηκε ο Βράνιες για το κέντρο της άμυνας, ένας παίκτης ταμάμ για παρτενέρ του Τσιγκρίνσκι αν και λόγω γκίνιας δεν κατάφεραν να παίξουν μαζί λόγω της απουσίας του Ουκρανού για μεγάλο διάστημα. Ήρθε και ο Αϊντάρεβιτς καλύπτοντας το λάθος του περασμένου καλοκαιριού της μη απόκτησης 8αριού με παρόμοιου τύπου χαρακτηριστικά. Ο πολιτογραφημένος Σουηδός δεν είναι κάτι σούπερ, είναι όμως ένας παίκτης που βοηθάει την ομάδα με τις κάθετες μπαλιές του, στοιχείο που δεν υπάρχει σε μεγάλη γκάμα στο ρόστερ.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΑΕΚ-ΟΣΦΠ

Τα όσα έγιναν στο τρίτο ημίχρονο του Καραϊσκάκη θα τα βρουν οι αρμόδιοι. Προσωπικά δεν έχω εικόνα του τι συνέβη γιατί δεν ήμουν μπροστά, όμως από την περίπου 20ετή εμπειρία που έχω στα γήπεδα μου φαίνεται λίγο απίθανο να μπήκαν ξαφνικά τα ΜΑΤ στα αποδυτήρια μιας -οποιασδήποτε- ομάδας και να χτυπούν τους ποδοσφαιριστές και τους φροντιστές της. Κακώς έπεσαν οι ψιλές από τη στιγμή που έπεσαν, όμως το καλύτερο για την οικονομία της συζήτησης το ιδανικότερο θα ήταν να ξεκαθαρίσει αν πέραν από τα παράπλευρα θύματα της υπόθεσης (ποδοσφαιριστές, φροντιστές) ήταν άλλα άτομα στον χώρο και προκάλεσαν την ένταση η οποία έφερε την είσοδο των ΜΑΤ.

Όπως και να έχει σε επίπεδο έκτασης δημοσιότητας που πήρε η συγκεκριμένη ιστορία υπάρχει λίγη συζήτηση σχετικά με το πώς προσεγγίζει ο οργανισμός Ολυμπιακός τη δική του κρίση. Είναι δικό του θέμα βέβαια, οι άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους τις τύχες της ομάδας θα ξέρουν καλύτερα, όμως ως τρίτος θεωρώ ότι υπάρχει διαφορά προσέγγισης στον τρόπο προσέγγιση της κρίσης σε σχέση με εκείνη της ΑΕΚ στη δική της κρίση.

Αν μπει να διαβάσει κανείς τα κείμενα των ρεπόρτερ της ΑΕΚ και τα σχόλια του κόσμου στο δύσκολο διάστημα της σεζόν μόνο… αίμα δεν θα βρει μέσα με τα βέλη να στρέφονται στην ίδια την ΑΕΚ, τα όσα δεν έκανε ο Μελισσανίδης, στην κακή αντίληψη της κατάστασης από τον Μπάγεβιτς και ένα σωρό πράγματα που άγγιξαν κόκαλο.

ΚΑΒΑΛΑ ΣΤ’ ΑΛΟΓΟ

Αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ είναι καβάλα στ’ άλογο. Νίκησε τους δαίμονες της στο Καραϊσκάκη, πάει για την πρόκριση σε ένα κοχλασμένο (όσο μπορεί να γίνει) ΟΑΚΑ και θα προσπαθήσει να βελτιώσει τη θέση της στη σεζόν στη διαδικασία των πλέι-οφ. Η πορεία θα δείξει τι θα καταφέρει συνολικά και από την τελική σούμα θα κριθούν πολλά, όχι όμως και το θέμα του προπονητή το οποίο λογικά ξεκαθαρίζει με τη μπίλια να πέφτει στον Μανόλο Χιμένεθ. Είναι χάντικαπ για την ΑΕΚ αυτό, δεδομένου του γεγονότος ότι αυτή τη φορά θα είναι έτοιμη πριν το καλοκαίρι που την τελευταία σεζόν αποτέλεσε αχίλλειο πτέρνα της.

News 24/7

24MEDIA NETWORK