This is AEK: γύρισε ο τροχός

Κατ’ αρχάς δεν πρέπει να πανηγυρίζει κανείς για την -ομολογουμένως σημαντική- νίκη της ΑΕΚ απέναντι στον Ατρόμητο και την εντυπωσιακή πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου. Για τον απλούστατο λόγο ότι η ΑΕΚ δεν σκότωσε κάποιο… θηρίο. Νίκησε τον Ατρόμητο, εύκολα, απλά και με ωραίο ποδόσφαιρο με το άνετο 3-0. Με δεδομένο το γεγονός ότι η "Ένωση" γίνεται ξανά... κανονική, καμία νίκη απέναντι σε κανέναν Ατρόμητο δεν γίνεται να θεωρηθεί ταβάνι. Όπως δεν θεωρούνταν ταβάνι αυτές οι νίκες και την τελευταία εποχή που η ΑΕΚ ήταν κανονική.

Τα περί εκδίκησης για τον υποβιβασμό τα θεωρώ αστεία καθώς αν η ΑΕΚ πρέπει να κρατάει μανιάτικα από όσους έτυχε να πέσουν πάνω της και να τη νικήσουν κατά τη συγκυρία της κακής της παρουσίας της στη Super League, όταν ήταν σκιά του εαυτού της, δεν θα ξεμπέρδευε ποτέ. Θα ξεπλήρωνε μία ζωή παλιά γραμμάτια. Η ΑΕΚ είναι... ΑΕΚ και σε οποιοδήποτε ματς απέναντι σε αγώνα με ομάδα με μικρότερη φανέλα, είναι πάντα φαβορί. Κάτι τέτοιο έγινε στην Καλογρέζα την Πέμπτη το βράδυ.

Τι οδήγησε σε αυτό το βράδυ

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το βράδυ της Πέμπτης δεν ήταν ένα βράδυ ξεχωριστό. Ήταν μία συνέχεια των όσων γίνονται κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Η μοναδική διαφορά ήταν ότι στη θέση του φιλοξενούμενου δεν βρίσκονταν τα Ψαχνά, ο Απόλλωνας, το Αίγιο και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που αντιμετωπίζει η "Ένωση" στη Football League. Ήταν μία ομάδα από το πάνω ράφι. Με έναν καλό προπονητή και με αρκετά καλό υλικό. Απλά, την Πέμπτη το βράδυ, λόγω της συγκεκριμένης παρουσίας της ομάδας από το πάνω ράφι, έπεσαν τα φώτα πάνω σε μία διαρκή δουλειά που γίνεται με συνέπεια από το καλοκαίρι του ’13. Η οποία δουλειά έχει ονοματεπώνυμο: Τραϊανός Δέλλας. Τόσο απλά. Και στο -υποτιμητικό- ερώτημα "Μα καλά θα πάει με τον Δέλλα στη Super League;" η απάντηση είναι, ναι θα πάει με τον Δέλλα στη Super League.

Τόλμησε με "Τζάνε" και δικαιώθηκε σε απόλυτο βαθμό

Όλοι περίμεναν ότι στο αρχικό σχήμα στον αγώνα με τον Ατρόμητο, ότι ο Δέλλα θα χρησιμοποιούσε στο αρχικό σχήμα τον -ανέτοιμο σύμφωνα με τα όσα ανέφεραν οι πληροφορίες από τα Σπάτα- Γιάκομπ Γιόχανσον. Άφησε τον Σουηδό στον πάγκο και έβαλε στη θέση του δίπλα στον εξαιρετικό -και σήμερα- Άνταμ Τζανετόπουλο. Φοβερός ο μικρός, πολύ καλή ικανότητα με τη μπάλα στα πόδια ενώ άφησε τον Αμπλαγιέ Φαγιέ στα... πιτς καθώς είναι σε όλα καλύτερος του Σενεγαλέζου και το απέδειξε -όχι μόνο σήμερα αλλά- όποτε έχει αγωνιστή. Το βάφτισμα του -υπό κανονικές συνθήκες στόπερ- Άνταμ ως αμυντικό χαφ, το πιστώνεται και αυτό ο προπονητής ο οποίος κατάφερε να το περάσει στον μικρό. Το έλεγε από την προετοιμασία ο "Τράι" ότι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα είναι η καθιέρωση κάποιων παικτών σε θέσεις που έχει ανάγκη η ομάδα. Στο θέμα του Τζανετόπουλου δικαιώθηκε πανηγυρικά.

Ο Σαβέβσκι των φτωχών

Ας γίνουμε και λίγο υπερβολικοί δεν πειράζει. Αν και είναι η μόνη φορά που συγκρίνοντας ποδοσφαιριστή της σημερινής εποχής με την ΑΕΚ των 90s δεν αισθάνομαι ιερόσυλος. Τόνι μπορεί να μην έγινε ακόμα ο Μάνταλος αλλά είναι το δεκαράκι που έψαχνε η ΑΕΚ για αρκετά χρόνια. Με τη συμμετοχή του και στα τρία γκολ της "Ένωσης" που παραλίγο να χριστεί και σκόρερ έκανε σχετικά... πλάκα αποδεικνύοντας ότι αποτελεί μία από τις μεγάλες ελπίδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και φυσικά της ΑΕΚ.

Με Αραβίδη στο φτερό

Ο Χρήστος Αραβίδης είναι ίσως ο πιο αδικημένος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ από άποψη ουσίας. Συνήθως αγωνίζεται ως φορ και παρά το γεγονός ότι δεν την έχει τη θέση, γυρνάει πίσω, δίνει βοήθειες στην ανάπτυξη της ομάδας ακόμα και αν αυτό έχει κόστος στην εικόνα του. Ως φορ. Με αποτέλεσμα να μένει μακριά από το γκολ. Κανείς δεν τον έχει κατηγορήσει, βέβαια, ότι δεν το παλεύει. Στο αριστερό φτερό κόντρα στον Ατρόμητο, το επιβεβαίωσε και ο ίδιος, κυνηγώντας τη φάση, μυρίζοντας το λάθος του τερματοφύλακα των Περιστεριωτών και σκοράροντας. Θυμίζοντας έντονα ένα παρόμοιο γκολ του Παυλή σε παλαιότερο αγώνα με τον ΟΦΗ όταν ο Αγριμάκης είχε κάνει παρεμφερές λάθος. Μεγάλη ζωντάνια και αρκετές επιθέσεις ξεκίνησαν απο τα αριστερά και από τα πόδια του Αραβίδη. Επίσης σημαντικό ότι σκόραρε σε ένα τέτοιο ματς, ξεμπουκώνοντας από την επιθετική δυστοκία με τον καλύτερο τρόπο.

Της αμύνης τα παιδιά

Ο Βασίλης Λαμπρόπουλος έκανε το δεύτερο καλύτερό του ματς με τη φανέλα της ΑΕΚ μετά τον αγώνα με τον Παναιγιάλειο. Σκόραρε, ήταν αλάνθαστος πίσω, είχε αυτοπεποίθηση και πάνω από όλα ήταν σοβαρός 90 λεπτά. Στη Β’ Εθνική δεν έχει δείξει παρόμοιο πρόσωπο καθώς εμφανίζεται πιο επιπόλαιος. Πιστώνεται όμως και αυτός ένα αρκετά καλό κομμάτι της νίκης.

Από εκεί και πέρα πρέπει να γίνει μία αναφορά και στον Δημήτρη Ανάκογλου. Πολύ καλή εμφάνιση, για ένα παιδί που κουβαλούσε μεγάλο σταυρό από την έναρξη της φετινής αγωνιστικής σεζόν λόγω ενός ανυπέρβλητου -όπως αποδείχτηκε- προβλήματος υγείας που πέρασε ο πατέρας του. Αφομοιώνει σιγά-σιγά τον νέο του ρόλο ο οποίος είναι λιγότερο δημιουργικός με αυτόν που έχει συνηθίσει και -έστω και σαν εναλλακτική λύση- έχει θέση στο ρόστερ της νέας περιόδου. Ούτως ή άλλως δεν νομίζω ότι έχουν πολλές ομάδες Super League, Ανάκογλου στον πάγκο.

Αύρα από τα παλιά

Το μεγαλύτερο συνολικό κέρδος της ΑΕΚ είναι η αύρα που κατάφερε να βγάλει σε όλους όσους βρέθηκαν στην Καλογρέζα την Πέμπτη. Αύρα που είχε κάνει χρόνια να εμφανιστεί στην "κιτρινόμαυρη" πραγματικότητα, βγαλμένη 110% από τα παλιά. Η ομάδα στο χορτάρι να πιέζει ψηλά παραπέμποντας στις εποχές που οι μικρομεσαίοι της Σούπερ Λιγκ έχαναν τα αυγά και τα καλάθια, να ψάχνει συνέχεια το γκολ και με τον κόσμο στην εξέδρα να σπρώχνει ενθουσιασμένος από αυτό που βλέπει.

Πανηγυρισμός χωρίς ενοχές

Ανατρέχοντας στο... αρχείο του μυαλού για να θυμηθώ το τελευταίο γκολ που ο κόσμος πανηγύρισε με την ψυχή του και κυρίως χωρίς... ενοχές γκολ της ΑΕΚ στην Καλογρέζα, συνειδητοποίησα ότι ήταν εκείνο του Κατίδη, τότε απέναντι στη Βέροια. Το τελευταίο στην Α’ Εθνική δηλαδή και ένα από τα πιο επεισοδιακά λόγω του χυδαίου πανηγυρισμού του άλλοτε διεθνούς άσου. Όλα τα υπόλοιπα γκολ που ακολούθησαν στις μικρότερες κατηγορίες εξαιτίας του γεγονότος ότι η ΑΕΚ έδινε την εντύπωση ότι έκλεβε εκκλησία, πανηγυρίστηκαν από το κοινό της από χλιαρά έως με... ενοχές.

Με μία ομάδα που σκορπίζει έναν αντίπαλο που αγωνίζεται στην από πάνω κατηγορία, με ένα προπονητή που έχει πλάνο με αρχή, μέση και τέλος, με μία διοίκηση που είναι συνεπέστατη πληρώνοντας πρώτη του μήνα και με μία εξέδρα που είναι κυριολεκτικά ένα -πια- χωρίς τις ανούσιες κόντρες του παρελθόντος, η ΑΕΚ βγάζει ξανά υγεία. Σχεδόν σκάει από υγεία. Πλέον δεν ξέρω αν το Κύπελλο γίνεται στόχος. Αυτό που έπρεπε να κοιτάξει η ΑΕΚ ως ομάδα Β’ Εθνικής ήταν η αξιοπρεπής πορεία στον θεσμό. Πλέον, ζυγίζοντας καλύτερα την κατάσταση, δεν πιστεύω ότι το μείγμα που έχει φτιάξει είναι σε θέση να τρομάξει βλέποντας και παραπάνω. Σε κάθε περίπτωση είναι περασμένο στο DNA της να μη θέτει ποτέ ταβάνι. Και όπου τη βγάλει...

ΥΓ: Στα -επίσης- θετικά της ΑΕΚ στο ματς με τον Ατρόμητο ήταν το γεγονός ότι η "Ένωση" πέρασε ανενόχλητη από την κατάρα των συγκυριών που πάει για δύο αποτελέσματα και φυσικά από την κατάρα που τη θέλει θύμα των πρώην και των παικτών που απέρριψε.

Υ.Γ.2: Αξίζει να σημειώσει κανείς ότι η ΑΕΚ έπαιζε σήμερα χωρίς τους βασικούς σε όλη τη χρονιά Μπακάκη, Κορδέρο και Μπαρμπόσα στο αρχικό σχήμα της. Έτσι είναι η μπάλα όμως. Αφού της έκατσε να προηγηθεί νωρίς κατάπιε τον αντίπαλο με τους διαθέσιμους.

Διαβάστε ακόμα:

ΑΕΚ-Ατρόμητος 3-0 (VIDEOS)

Το πανόραμα του Κυπέλλου