Το αδικημένο μυστικό της ΑΕΚ

Από την Πέμπτη το βράδυ η ΑΕΚ έδειξε τα δόντια της στη Super League και συγκέντρωσε -δικαιολογημένα- τα βλέμματα γύρω της μετά τη νίκη επί του Ατρομήτου. Δεν είναι μόνο η νίκη και η πανεύκολη πρόκριση (η οποία θεωρούνταν αναμενόμενη) αλλά ο τρόπος με τον οποίο ήρθαν αυτές. Με σοβαρό ποδόσφαιρο, πίεση ψηλά, συνεχή δημιουργία ευκαιριών και έναν τρόπο παιχνιδιού βγαλμένο μέσα από τα όνειρα του Δέλλα.

Τα πάντα είναι... προπονητής

Υπάρχει ένας προπονητής ο οποίος στην ουσία είναι ασκούμενος. Βέβαια, από εκείνη την Τρίτη μετά την ήττα στα Γιάννενα που είπε ΟΚ στον Δημητρέλο για να σκάσει στα χέρια του η βόμβα και τα μηνύματα που έφταναν στα αυτιά του να είναι κάτι απελπισμένα "Ο Θεός μαζί σας παιδιά", έχει περάσει αρκετός καιρός. Μετριέται πλέον σε χρόνια. Ο Δέλλας έχει "ψηθεί" σε σημαντικό βαθμό σε όλο αυτό το διάστημα το οποίο αποτελεί το σύνολο της εμπειρίας του στους πάγκους. Εξελίσσεται, δουλεύει καθημερινά, δεν εφησυχάζει, κρατάει -από τη Γ’ Εθνική ακόμα- σε υψηλό επίπεδο τους ρυθμούς των προπονήσεων και την ποσότητα της δουλειάς του. Ίσως ορισμένες φορές και με ένα βαθμό υπερβολής, κυρίως στην ερασιτεχνική κατηγορία και όχι τόσο φέτος. Πάντα όμως, πάνω από τον μέσο όρο.

Οποιοσδήποτε ζει την καθημερινότητα των Σπάτων μπορεί να επιβεβαιώσει την εργασιομανία ενός ανθρώπου ο οποίος έχει αντιληφθεί την ευκαιρία που του έχει προσφερθεί και κάνει τα πάντα προκειμένου να δικαιώσει τους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν -και- το περασμένο καλοκαίρι, απορρίπτοντας άλλες, πιο "ψημένες" λύσεις που είχαν συζητηθεί. Η μία από αυτές τις "ψημένες" λύσεις, μάλιστα, έχασε την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ με 3-0: Ο Σα Πίντο.

Προπόνηση

Ο τρόπος των προπονήσεων είναι ένα πάντρεμα του στυλ Φερέρ - Σάντος με πολλή μπάλα, γεγονός που ευχαριστεί τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές ενώ το κλίμα στο ποδοσφαιρικό τμήμα είναι πρωτόγνωρα καλό. Αν δεν υπήρχε και το πρόβλημα που παρουσιάζεται καμιά φορά και έχει να κάνει με την αποθεραπεία των τραυματιών θα μιλούσαμε για την απόλυτα σωστή λειτουργία ποδοσφαιρικού τμήματος, κάτι πρωτόγνωρο για την ΑΕΚ όπως την είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.

Αποτελεσματικότητα στα στημένα

Ένα από τα μεγάλα όπλα της ΑΕΚ τη φετινή χρονιά είναι η αποτελεσματικότητα στα στημένα. Υπήρξαν βέβαια οι φωνές που διαμαρτυρήθηκαν ότι δεν γίνεται δουλειά, ωστόσο τα ποσοστά της "Ένωσης" στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι πέρα για πέρα αποτελεσματική. Η ΑΕΚ έχει βάλει καμιά 10αριά γκολ ήδη από στημένα και προφανώς όσοι φωνάζουν ότι δεν γίνεται δουλειά θα περίμεναν να βάλει γύρω στα 20 στο μισό της σεζόν.

Κερδισμένοι παίκτες

Το περσινό ρόστερ της ΑΕΚ είχε πολλές αδυναμίες. Κανείς δε γίνεται να φτιάξει μακαρονάδα χωρίς μακαρόνια. Και ο Δέλλας δεν μπορούσε να μετατρέψει μία φουρνιά παικτών με ταβάνι σε μία ομάδα που χαζεύει τον αντίπαλο με αυτοματισμούς και γρήγορη σκέψη. Ένα από τα ντεζαβαντάζ της περσινής εκδοχής της "Ένωσης" ήταν η λογική της ομάδας μίας χρήσης. Από όλο το ρόστερ ο Δέλλας έχει καταφέρει παρόλα αυτά να εμφανίσει δύο λύσεις που έχουν όλα τα φόντα να βοηθήσουν την ΑΕΚ και στην επόμενη μέρα της: Τον Πεταυράκη και τον Τζανετόπουλο.

Διαχείριση ψυχολογίας

Ο Δέλλας είναι της σχολής που… δεν δίνει παίκτες. Τους προστατεύει πάντα μετά τα ατυχή αποτελέσματα, χώνοντάς τα στους ποδοσφαιριστές όταν κλείσουν οι πόρτες των αποδυτηρίων. Το ίδιο έκανε και στη μοναδική απώλεια βαθμών της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα. Στη συνέντευξη Τύπου στο Κρανίδι προστάτευσε τους παίκτες (ακόμα και εκείνους που εμφανίστηκαν πιο χαλαροί) και την επομένη στα Σπάτα ανέβηκαν τα ντεσιμπέλ.

Παίκτες σε άλλη θέση

Από το καλοκαίρι στην προετοιμασία της ΑΕΚ στο Πήλιο, ο Δέλλας εξηγούσε στους ρεπόρτερ της "Ένωσης" ότι θα προχωρούσε σε αλλαγές θέσεις παικτών γιατί πίστευε ότι μπορούν να το υποστηρίξουν. Η αρχή έγινε με τον Ανάκογλου ως αμυντικό χαφ. Η συνέχεια δόθηκε με τον Δημήτρη Γροντή σε ρόλο αριστερού μπακ η οποία έδειξε λιγότερο λογική. Ακολούθησε ο -υπό κανονικές συνθήκες στόπερ- Άνταμ Τζανετόπουλος σε ρόλο αμυντικού χαφ.

Δικαιοσύνη απέναντι στους ποδοσφαιριστές

Δύσκολα θα βρει κανείς ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ που να μην είναι ικανοποιημένος με τον χρόνο συμμετοχής του, εκτός αν πρόκειται για κάποιο παιδί που κινείται εκτός πραγματικότητας. Δεν ξέρω αν το αντιλήφθηκε ο Δέλλας αλλά στο ματς με τον Ατρόμητο έπαιξε το κεφάλι του γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ έναν άνθρωπο στην Ελλάδα που να μην τον περνούσε πριονοκορδέλα γιατί προτίμησε να βάλει τον Τζανετόπουλο αντί του -ανέτοιμου- Γιόχανσον. Είδε ότι ο "Τζάνε" βρίσκεται σε ανοδική πορεία εμφανιζόμενος ξεψάρωτος όποτε του ζητήθηκε η βοήθεια, είδε τον Σουηδό ανέτοιμο και έβαλε τον μικρό αδιαφορώντας για το political correct και ακολουθώντας τη λογική. Το ίδιο συνέβη και με τον Αραβίδη όταν ο τελευταίος δεν σκόραρε, με τον κόουτς να αναγνωρίζει την υπόλοιπη προσφορά του στη λειτουργία της ομάδας και να τον χρησιμοποιεί πιστά στο αρχικό σχήμα.

Κλειδωμένα αποδυτήρια

Ο Δέλλας έχει μειώσει σε σημαντικό βαθμό τις διαρροές. Τουλάχιστον τις κακόβουλες. Είναι αλήθεια ότι τα αποδυτήρια της ΑΕΚ είχαν μετατραπεί σε ριάλιτι σόου στην πρό - Δέλλα εποχή, ωστόσο πλέον η κατάσταση είναι διαφορετική. Αυτό βεβαίως πιστώνεται στην παρουσία αφεντικού στο κεφάλι της ΠΑΕ, ωστόσο μερίδιο έχει και ο προπονητής.

Αντιδημοσιογραφικός

Το γεγονός ότι είναι αντιδημοσιογραφικός ο Δέλλας ενδεχομένως να έχει αντίκτυπο στην εικόνα του από τον Τύπο, ωστόσο αυτό του είναι παντελώς αδιάφορο. Δεν το επιδιώκει αποφεύγοντας να δώσει έστω και συνέντευξη σε κάποιον προτιμώντας να μιλάει μόνο μέσω συνεντεύξεων Τύπου ενώπιον όλων. Η ακεραιότητα του χαρακτήρα του δεν αμφισβητείται από κανέναν, στοιχείο που θα δώσει αρκετά πράγματα στην ΑΕΚ όταν σφίξουν τα ζωνάρια και η πίεση γίνει μεγαλύτερη. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που πήρε μια ευκαιρία, αποφάσισε να την εκμεταλλευτεί και συνειδητοποίησε ότι ο μόνος τρόπος για να το κάνει αυτό είναι η δουλειά. Δεν έχει λαϊκίσει ποτέ, δεν έχει ξεφύγει ποτέ για να κερδίσει την εξέδρα και όταν το έκανε μία φορά γιατί του βγήκε λόγω της έντασης του ματς στο Αίγιο -θεωρώντας ότι επηρέασε την ομάδα μεταδίδοντάς της άγχος- το εντόπισε και το διόρθωσε. Αν μη τι άλλο τίμιος.

Με το ίδιο σχέδιο

Ο "Τράι" δεν άλλαξε τακτική ούτε στα καλά ζόρια. Σε δύο κατηγορίες στις οποίες όταν νικάει δεν του λέει κανείς μπράβο γιατί κάνει το δεδομένο ενώ όταν δεν κερδίζει έρχεται η συντέλεια του κόσμου που καταλήγει στο απρόσωπο "όποιος δεν μπορεί...". Τα πάντα μπορούν να γίνουν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Ειδικά από τη στιγμή που συζητάμε για την -εντελώς ροκ- ΑΕΚ. Κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο για πάντα και κανείς δεν μπαίνει πάνω από την ομάδα. Σε κάθε περίπτωση όμως, πρόκειται για έναν άνθρωπο που συγκαταλέγεται στις μειονότητες όσων πέρασαν από την ομάδα αυτή, λόγω της επιλογής του να θέλει να βελτιώσει την εικόνα του αποκλειστικά μέσα από τη δουλειά.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο Δέλλας θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να είναι ο προπονητής της ΑΕΚ στην επόμενη μέρα της. Γιατί πολύ απλά είναι ο ίδιος σοβαρός. Και επιτρέπει στην ομάδα να ονειρεύεται ότι θα γίνει η πρώτη ελληνική που έβγαλε προπονητή μέσα από τα σπλάχνα της. Και επιτρέπει στο αφεντικό της να ονειρεύεται ότι θα δικαιωθεί η ιδέα να "γεννήσει" την ελληνική version του μοντέλου που ακολούθησε η Μπαρτσελόνα με τη λογική Γκουαρντιόλα. Και παραπέμπει σε ένα βαθμό στη λογική της επιλογής Μπάγεβιτς στα τέλη των 80s.

Η πορεία θα δείξει. Ειδικά στη χώρα στην οποία έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε το ένα λάθος και όχι τα δύο σωστά (όπως στην παρακάτω φωτογραφία) ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ. Αλλά η αναγνώριση είναι κεκτημένο δικαίωμα όποιου δουλεύει.