Το παιχνίδι της συγγνώμης και ένας σκύλος

Ο Άκης Γεωργίου γράφει για την επιστροφή της ΑΕΚ στην πραγματικότητα της Football League στο γήπεδο του Ταύρου και για τη συγνώμη του Λαμπρόπουλου.

16 ΜΑΡ 2015

Tο χθεσινό ματς με τον Φωστήρα στον Ταύρο είναι από αυτά που σου δίνουν την εντύπωση πως μία ανώτερη δύναμη έχει βάλει σκοπό να τρολλάρει την ΑΕΚ και να παίξει με τον πόνο της. Μετά το απότομο μπλακ-άουτ της περασμένης Τετάρτης, η «Ένωση» βρίσκεται σε μία διαδικασία ανασυγκρότησης και μαζέματος των κομματιών της. Κυρίως ψυχολογικά. Ανοίγοντας τα… μάτια της και έχοντας ως τελευταία εικόνα το γεμάτο από 70.000 κόσμο κυριλέ Ολυμπιακό Στάδιο, η ΑΕΚ υπέστη ένα πολιτισμικό σοκ διαπιστώνοντας ότι βρίσκεται στο cult γήπεδο του Ταύρου, σε έναν πολύ κακό αγωνιστικό χώρο, βρισκόμενη μάλιστα πίσω στο σκορ με το καλημέρα.

Το γκολ του Μπελερη στο 4ο λεπτό -αδικαιολόγητη η αδράνεια της άμυνας- ξύπνησε την ΑΕΚ η οποία κατάφερε να φέρει το ματς στα ίσια 13 λεπτά αργότερα με τον Γιάκομπ Γιόχανσον ενώ πήρε και το προβάδισμα πριν εκπνεύσει το ημίχρονο με τον Βαγγέλη Πλατέλλα. Το πανέμορφο γκολ του Ντάρκο Ζόριτς απλά «κλείδωσε» το ματς το οποίο θύμιζε περισσότερο… ψυχοβγαλτική τυπική διαδικασία και για τις δύο ομάδες, για διαφορετικούς λόγους. Η «Ένωση» με μία συμπαθητική εμφάνιση και με ψιλοσβηστές τις μηχανές πήρε τη νίκη σε ένα ματς που πρέπει να βαρέθηκε ακόμα και η μπάλα.

Το νωθρό ντεμπούτο του Κρισάντους

Σημείο αναφοράς -πέραν της συγκλονιστικής συμμετοχής του Αραβίδη που έπαιξε με σπασμένο καρπό- ήταν και η παρουσία του Μακόλεϊ Κρισάντους. Ο «Χρύσανθος» έκανε ντεμπούτο ως βασικός, αφού μέχρι χθες έμπαινε στα ματς όταν τα πάντα είχαν κριθεί. Η εικόνα του δεν ήταν πολύ διαφορετική σε σχέση με εκείνη των περισσότερων αγώνων. Toν προλάβαιναν σχετικά άνετα οι αμυντικοί του Φωστήρα ενώ στα -λίγα- θετικά του ήταν το τακουνάκι-πάσα στον Πλατέλλα, βγάζοντας τον τελευταίο σε πλεονεκτική θέση.

Γενικότερα οι ελπίδες της ΑΕΚ στο θέμα Κρισάντους στη μετά-Μπρέσεβιτς εποχή που ο Δέλλας χρειάζεται επιθετικούς περιορίζονται στην τάση « δεν μπορεί να είναι τόσο κακός, στην πορεία μπορεί να λυθεί».

Καντάρια μπάλα αλλά…

Καλό ματς από τον Ζόριτς ο οποίος έδωσε δείγματα γραφής από τις πρώτες του εμφανίσεις με τη φανέλα της ΑΕΚ. Ξέρει καντάρια μπάλα και το μόνο που απομένει είναι να προσαρμοστεί στον τρόπο που παίζεται το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, αφήνοντας για πάντα πίσω την προσέγγιση του πρωταθλήματος του Μαυροβουνίου (που είναι μια χώρα σαν το Γαλάτσι). Εκπληκτικό γκολ στο τέλος.

Αραβίδης

Τα έχουμε ξαναπεί. Στην ΑΕΚ η εύνοια της εξέδρας είναι αρκετά δύσκολη, για αυτό ορισμένες φορές όταν εξασφαλιστεί από κάποιον, μπορεί να γίνει μέχρι και υπερβολική. Τον Αραβίδη δεν τον πιάνει το δεύτερο σκέλος. Μόνο το πρώτο. Μόνο και μόνο που η εκτίμηση του ιατρικού τιμ της ομάδας την περασμένη Πέμπτη για τον σπασμένο καρπό ήταν ξερά «Δεν προλαβαίνει το ματς της Κυριακής στον Ταύρο», ενώ ξεκίνησε κανονικά βασικός, δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια συζήτησης. Στο ματς με τον Φωστήρα έδειξε και καλά στημένα.

Συμπέρασμα

Η ΑΕΚ έδειξε για μία ακόμα φορά πως για τον λόγο για τον οποίο χτίστηκε, η ποιότητά της είναι υπεραρκετή. Στο ματς απέναντι στον μετριότατο έως κακό Φωστήρα, με καταρρακωμένη ψυχολογία από την Τετάρτη κατάφερε να ξεπεράσει το μίνι σοκ στο ξεκίνημα και να γυρίσει εύκολα το ματς. Βέβαια η αλήθεια είναι πως την Τετάρτη συνειδητοποίησε πως απέχει ακόμα από το επιθυμητό ταβάνι της, αλλά αυτό είναι κάτι που θα την απασχολήσει στην πορεία. Ήταν δύσκολη πάντως η μετάβαση από το γεμάτο ΟΑΚΑ της Τετάρτης στον Ταύρο με το ειρηνικό ντου του σκύλου της Κυριακής. Μεγαλύτερη και από την απόσταση δυναμικότητας του Ολυμπιακού με τον Φωστήρα.

Η συγνώμη του Λαμπρόπουλου

Όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, ο Λαμπρόπουλος προσπάθησε να μαζέψει τη δήλωση της Τετάρτης η οποία άναψε αρκετές φωτιές στην ΑΕΚ και γύρισε μερίδα του κόσμου εναντίον του.

Η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών δεν φημίζεται για την τετράγωνη λογική της και -κυρίως- για την άνεσή της στην έκφραση. Δεδομένης και της άγνοιας κινδύνου που προκαλεί η ηλικία, η όχι και τόσο υψηλού επιπέδου μόρφωση και η έλλειψη εμπειριών που διαθέτει ο μέσος άνθρωπος, οι ποδοσφαιριστές γίνονται αρκετές φορές αυτοκαταστροφικοί σε ένα μόνο δευτερόλεπτο. Άπειρα τα παραδείγματα. Από τον Κάτσε στον Κατίδη.

Ο Λαμπρόπουλος δεν ξεφεύγει από τον μέσο όρο. Παρά το γεγονός ότι είναι πιο ήρεμος άνθρωπος που δεν έχει κάποια πολιτική κάψα για να την περάσει στο ποδόσφαιρο και να «καεί» από αυτή, ο νεαρός αμυντικός βρήκε τρόπο να βάλει μπουρλότο.

Από εκεί και πέρα, όπως και να ακούγεται, ότι κι αν πούμε εμείς, η μπάλα είναι στα χέρια της εξέδρας. Αν η εξέδρα τον γιουχάρει φεύγει, αν δείξει συγκαταβατική μένει. Η κοινή λογική ελπίζει -ακόμα και αυτή- ότι δεν θα βρει ως νέα αιτία διχασμού τον Λαμπρόπουλο η ΑΕΚ. Αυτό της έλειπε. Όχι τίποτα άλλο, θα ρίξει τον εαυτό της. Τουλάχιστον, στα χρόνια του Μπάγεβιτς υπήρχε ένα πρεστίζ -λόγω προσωπικότητας- ακόμα και στον διχασμό.

Η δημόσια απολογία του Λαμπρόπουλου παρουσιάζεται ως αντρική, λεβέντικη, παντελονάτη και άλλα πολλά. Για μένα δεν είναι, μη γινόμαστε υπερβολικοί. Πρόκειται απλά περί ενός παιδιού που κατάλαβε πως έκανε κάτι που δεν άρεσε και προσπαθεί να το μαζέψει για να μην έχει μπελάδες στο εργασιακό του περιβάλλον. Παρόλα αυτά όλοι έχουν δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία.