Ένα λιοντάρι που... νιαουρίζει
Ο Αντώνης Τσακαλέας γράφει για το... ψέμα της στατιστικής που δείχνει μεν πολλές τελικές στον ΠΑΟΚ, αλλά ο αντίπαλος τερματοφύλακας ελάχιστα... ανησυχεί, μιας λείπει ο άνθρωπος που θα στείλει τα μπάλα στα δίχτυα μέσα από το κουτί.
Αν μη τι άλλο, ο ΠΑΟΚ είναι μια από τις πιο σταθερές ομάδες του φετινού πρωταθλήματος. Πάρτε για παράδειγμα τα τελευταία επτά παιχνίδια που έδωσε για το πρωτάθλημα κόντρα σε Ατρόμητο, Πανιώνιο, Παναθηναϊκό, Πλατανιά, Κέρκυρα, Λεβαδειακό και Γιάννενα. Η αναμέτρηση με τους “πράσινους” μοιάζει να είναι μια κακή παρένθεση, καθώς σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια οι ασπρόμαυροι είχαν κατοχή, είχαν δημιουργία φάσεων, είχαν συνδυασμούς, αυτοματισμούς και τελικές προσπάθειες. Μπόλικες τελικές προσπάθειες. Σε αυτά τα παιχνίδια ο ΠΑΟΚ μέτρησε τρεις νίκες και τέσσερις ήττες. Ούτε μια ισοπαλία. Ή άσπρο ή μαύρο.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ... Ο ΜΑΤΟΣ
Το δείγμα γραφής είναι τέτοιο που πλέον δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Ο ΠΑΟΚ είναι όπλο χωρίς σφαίρες. Είναι λιοντάρι που νιαουρίζει. Του λείπει ένας παίκτης. Αυτός που όχι μόνο θα είναι η μεγάλη του ελπίδα για γκολ, αλλά θα είναι και εκείνος με τον οποίο θα ασχολούνται και οι αντίπαλοι. Αυτή τη στιγμή, οι αντίπαλοι προπονητές του ΠΑΟΚ δεν ασχολούνται με το ποιος θα παίξει στην κορυφή της επίθεσης του Δικεφάλου του βορρά. Δεν το κοιτάζουν αυτό, δεν τους αλλάζει τα πλάνα με το αν παίζει ο Αθανασιάδης ή ο Κουλούρης.
Ένα πράγμα κοιτάζουν. Αν παίζει ο Μάτος. Εκεί στοχεύουν, εκείνον μπλοκάρουν. Αυτό έκανε ο Παράσχος με τον Πλατανιά, αλλά ο Βραζιλιάνος του βρήκε στην περιοχή σε στημένη φάση, αυτό ήθελε να κάνει και ο Γρηγορίου αλλά δεν του έβγαινε τίποτα στο ματς, αυτό έκανε ο Ντόστανιτς και ο Μάτος ήταν ωσεί παρών στην Λιβαδειά, αυτό προσπάθησε να κάνει και ο Πετράκης, αλλά στην Τούμπα, έχω την εντύπωση οτι εμφανίστηκε ο χειρότερος ΠΑΣ από την έναρξη του πρωταθλήματος, μια ομάδα που δεν θύμιζε σε τίποτα μια από τις ελάχιστες “ομάδες του προπονητή” στην φετινή Σούπερ Λιγκ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΘΕΜΑ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ
Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος που θα πρέπει να καταγραφεί. Ο αριθμός των τελικών προσπαθειών είναι μερικές φορές παραπλανητικός. Το θέμα δεν είναι πόσες τελικές κάνει μια ομάδα αλλά πόσες από αυτές αγχώνουν έναν γκολκίπερ με βάση και το οπτικό πεδίο που έχει ο παίκτης που κάνει την τελική προς την εστία. Ο ΠΑΟΚ είχε φτάσει να έχει 14 τελικές από το 46' μέχρι και το 78', με τις επτά να είναι στην εστία, αλλά από αυτές τις επτά, μόλις οι δυο - τρεις ήταν “άξιες αναφοράς”. Αυτές οι τελικές αξίζει να καταγράφονται κυρίως ως αδυναμία της ομάδας που αμύνεται να τις αποφύγει. Ακόμα και έτσι, ο ΠΑΟΚ καταφέρει να έχει "ποιοτικές" τελικές προσπάθειες, τις οποίες τις σπαταλά.
ΔΕΝ ΨΑΧΝΕΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ, ΑΛΛΑ... ΜΕΣΣΙΑ
Το κακό αυτής της ήττας για τον ΠΑΟΚ είναι ότι πλέον ο Δικέφαλος του βορρά, όποιον επιθετικό και να πάρει, θα τον περιμένει σαν... Μεσσία.Όχι πως αυτό δεν θα γινόταν αν ο ΠΑΟΚ δεν έχανε από τον ΠΑΣ. Αν όμως είχε βρει το δρόμο για τα δίκτυα, θα είχε κάποια σημεία αναφοράς, μια...ελπίδα στο δρόμο για την αντίπαλη εστία. Ο Κουλούρης δείχνει πιο ψυχωμένος από τον Αθανασιάδη, αλλά φαίνεται να προσπαθεί να τελειώσει τις φάσεις με δύναμη και όχι με τεχνική, ο Αθανασιάδης βγαίνει εκτός συζήτησης καθώς πλέον - πλην όλων των άλλων - δεν τον θέλει και η τύχη, ο Περέιρα μάλλον δεν υπολογίζεται και ίσως αποτελέσει παρελθόν. Με όλα αυτά, ο ΠΑΟΚ αδικεί τον εαυτό του, από το καλοκαίρι που έψαχνε επιθετικό μέχρι και τώρα, που συνεχίζει να ψάχνει, και σκέφτεται να το βρει στο πρόσωπο του Ανσαριφάρντ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
