Μετά από 1107 ημέρες ξανά τελικός: Ίδια θέληση, άλλη νοοτροπία

Το Σάββατο συμπληρώνονται 1107 ημέρες από τον τελευταίο τελικό κυπέλλου στον οποίο ο ΠΑΟΚ έδωσε το παρών. Οι ασπρόμαυροι έχουν αλλάξει από… λίγο πιο κάτω από την κορυφή, μέχρι τα νύχτα, καθώς στη κορυφή παραμένει ο Ιβάν Σαββίδης, που δεν άλλαξε ως πρόσωπο αλλά έχει αλλάξει τα πάντα γύρω του, αλλά ως ένα βαθμό, έχει αλλάξει και ο ίδιος.

ΠΛΑΝΟ ΤΕΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΛΑΝΟ ΚΥΠΕΛΛΟΥ

Ο τελικός αποτελεί μιας πρώτος τάξεως ευκαιρία προκειμένου να καταγραφούν όλες οι αλλαγές πουν έχουν γίνει στον ΠΑΟΚ από την τελευταία φορά που ο Δικέφαλος του βορρά διεκδίκησε μέχρι τέλους ένα τρόπαιο. Ο Ιβάν Σαββίδης διανύει την πέμπτη του σεζόν ως επικεφαλής του ΠΑΟΚ, και ταυτόχρονα την πέμπτη του σεζόν με… διαφορετικό αγωνιστικό πλάνο.

Τον Απρίλιο του 2014, ο Δικέφαλος του βορρά έφτασε στον τελικό έχοντας ως αγωνιστικό πλάνο το κύπελλο όχι ως στόχο αλλά ως αυτοσκοπό. Ανεξάρτητα με το αν κάποιος θυμάται τα όσα έγιναν εντός αγωνιστικού χώρου στον δεύτερο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό (από τον οποίο ο ΠΑΟΚ έφυγε αποδεκατισμένος, με τους τρεις καλύτερους παίκτες, έναν σε κάθε γραμμή, να τιμωρούνται και να χάνουν τον τελικό) εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου, ο ΠΑΟΚ είχε πορευτεί σε εκείνο τον αγώνα με λογική… Σπάρτης, και έδωσε λαβές ώστε να φύγει στο τέλος “επί τας“, με μεγάλο οικονομικό πρόστιμο, αφαίρεση βαθμών από την ειδική βαθμολογία των πλέι οφ και τιμωρία της έδρας.

Το μόνο κοινό στοιχείο που συνδέει τον τελικό του 2014 με αυτόν του 2017 είναι πως ο ΠΑΟΚ βρέθηκε και στους δυο με τον πρώην προπονητή της Κ20. Αλλά οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Το καλοκαίρι του 2013, ο Ιβάν Σαββίδης, με τον ΠΑΟΚ να έχει το εισιτήριο για τον τρίτο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ στα χέρια του, σκέφτηκε να βαδίσει στο δρόμο του “προπονητή εγνωσμένης αξίας“ ή “των έξι μηδενικών“ όπως είχε ειπωθεί από κάποιους εκείνο το καλοκαίρι, καθώς ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ είχε αποφασίσει να δώσει πάνω από 1.000.000 Ευρώ το χρόνο, έχοντας απορρίψει τον Ντομίνγκος Πασιέντζα.

Το συγκεκριμένο πλάνο δέχθηκε την πρώτη του “βολή” σε εκείνη την δύσκολη βραδιά στην άδεια Τούμπα, κόντρα στην Σάλκε, και την δεύτερη στην ήττα από τον Ολυμπιακό με 4-0 στο πρωτάθλημα, όταν και η διαφορά του ΠΑΟΚ με τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό άρχισε να μεγαλώνει. Με την κλήρωση του κυπέλλου δείχνει πως ο Δικέφαλος του βορρά θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό, ο Σαββίδης κλήθηκε να πάρει μια απόφαση, στην οποία τον… διευκόλυνε και η ομάδα με εκείνη την ισοπαλία με τον Εργοτέλη.

Ο Γιώργος Γεωργιάδης, έχοντας πιστωθεί την επιτυχία στα πλέι οφ του 2013, ανέλαβε για δεύτερη φορά και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Σε αυτόν τον τελικό, ο ΠΑΟΚ πηγαίνει όχι απλά με τον προπονητή που είχε από τη πρώτη μέρα της φετινής χρονιάς, αλλά με εκείνον που τελείωσε και την προηγούμενη, για πρώτη φορά στην εποχή Σαββίδη.

ΕΜΦΑΤΙΚΗ ΠΡΟΚΡΙΣΗ, ΠΙΟ “ΓΕΜΑΤΗ” ΑΠΟ ΤΟ 2014

Τόσον το 2014 όσο και το 2017, ο ΠΑΟΚ προκρίθηκε στον τελικό έχοντας χάσει το πρώτο παιχνίδι. Φέτος, οι ασπρόμαυροι έφυγαν με το 2-0 από την Λεωφόρο στις πλάτες τους και δυο εβδομάδες μετά έφτασαν σε μια νίκη με 4-0 που έραψε ιστορία. Τα έδωσαν όλα για όλα σε εκείνο το παιχνίδι, με την ατμόσφαιρα να μη θυμίζει σε τίποτα εκείνη του 2014.

Σίγουρα πιο “ποδοσφαιρική” πρόκριση, πιο “πιανούμενη” αλλά με τις προκρίσεις, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί, και στο κάτω - κάτω της γραφής δε θέλει και να χορτάσει. Φέτος, ο ΠΑΟΚ θα πορευτεί στον τελικό χωρίς απώλεια. Όχι πως ξεχνάει κανείς τον Γιάννη Μυστακίδη αλλά δεν υπάρχει ομάδα που να φτάνει στο φινάλε της χρονιάς, σε τέτοιο ματς, χωρίς ούτε “μισό” πρόβλημα.

Σε αναλογίες με το ρόστερ του 2014 και τις τότε απουσίες, είναι σα να πήγαινε ο ΠΑΟΚ στον τελικό χωρίς έναν από τους βασικούς του κεντρικούς αμυντικούς (τότε ο Κατσουράνης), έναν από τους βασικούς του κεντρικούς μέσους (τότε ο Νάτχο) και ένας από τους βασικούς του επιθετικούς (τότε ο Αθανασιάδης). Και το… αστείο είναι πως με ακριβώς τις ίδιες απώλειες είχε πάει ο ΠΑΟΚ φέτος στον πρώτο ημιτελικό, με τους Βαρέλα, Τσίμιροτ και Πρίγιοβιτς να μην είναι σε θέση να αγωνιστούν ως βασικοί….

ΜΟΝΟ ΤΑ “ΔΙΚΑ ΤΟΥ” ΠΑΙΔΙΑ

Όσον αφορά το ρόστερ, αυτό έχει αλλάξει κατά… 92%, καθώς έχουν μείνει μόνο οι τέσσερις από τους συνολικά 25 παίκτες. Οι “παραμένοντες” δεν είναι άλλοι από τρεις παίκτες που προέρχονται από τα τμήματα υποδομής του ΠΑΟΚ (Κίτσιου, Κάτσε, Αθανασιάδης) και ο Παναγιώτης Γλύκος, που φέτος συμπληρώνει δέκα χρόνια από τότε που υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο στον Δικέφαλο του βορρά. Κάτι ακόμα, που δείχνει την διαφορά φιλοσοφίας, έχει να κάνει με τις κινήσεις που είχαν γίνει από τον ΠΑΟΚ τον Ιανουάριο του 2014, σε σχέση με αυτές του 2017.

Τότε ο ΠΑΟΚ είχε προσθέσει στο ρόστερ του τους Γκσπούρνινγκ, Ινσαουράλδε, Μαντούρο, Μάρτενς, Νάτχο, Χούσεν. Ούτε έναν, ούτε δυο αλλά μισή ντουζίνα παίκτες μεσούσης της σεζόν, εκ των οποίων μόνο οι δυο είχαν συμβόλαιο που τους δέσμευε και μετά το καλοκαίρι του 2014. Αυτή τη φορά, ο ΠΑΟΚ έδωσε τρία εκ. Ευρώ για να ντύσει στα ασπρόμαυρα τους Πέντρο Ενρίκε και Πρίγιοβιτς, που υπέγραψαν συμβόλαιο μέχρι το 2020 και το 2021 αντίστοιχα.

Η… ΧΑΡΑ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗΣ

Με τον τελικό να γίνεται στον Βόλο, οι ΠΑΟΚτσήδες που θα μετακινηθούν θα είναι “μόνο” 8.000. Και το μόνο πηγαίνει με βάση τους 25.000 που είχαν γεμίσει την εθνική οδό Θεσσαλονίκης - Αθηνών για να φτάσουν μέχρι το ΟΑΚΑ και να κάνουν το κομμάτι τους. Και μόνο που στον ΠΑΟΚ έφτασαν να λένε πως “θα θέλαμε να πάμε σε ένα μεγάλο γήπεδο, αλλά στο Πανθεσσαλικό αποφεύγουμε το… πανηγύρι” κάτι λέει.

Ή μάλλον λέει πολλά, και αρκεί να θυμίσω την ανάρτηση του υπεύθυνου επικοινωνίας της ασπρόμαυρης ΠΑΕ: “Η λέξη "εισιτήριο" θα ακουστεί τελευταία φορά Τετάρτη βράδυ, από Πέμπτη θα ακούγεται η λέξη "κατάκτηση”. Δεν πάμε να το διασκεδάσουμε, πάμε να το πάρουμε!”. Αυτή η τελευταία ατάκα έχει μεγάλη δόση ασπρόμαυρης… αυτοκριτικής.