Αχτίδα φωτός από την κλήρωση
Στο ερώτημα αν η κλήρωση του Παναθηναϊκού είναι καλή ή κακή δεν μπορεί να υπάρξει σαφής απάντηση, αφού το πόσο καλή ή το πόσο κακή είναι εξαρτάται περισσότερο από τoυς ίδιους τους "πράσινους" και λιγότερο από τις αντιπάλους. Από τη στιγμή που το τριφύλλι βρει τον διάδοχο του Χανς Μπάκε και αυτός καταφέρει να επαναφέρει το ευρωπαϊκό πρόσωπο της ομάδας, τότε ο Παναθηναϊκός έχει ελπίδα διάκρισης.

Στο ερώτημα αν η κλήρωση του Παναθηναϊκού είναι καλή ή κακή δεν μπορεί να υπάρξει σαφής απάντηση, αφού το πόσο καλή ή το πόσο κακή είναι εξαρτάται περισσότερο από την ίδια την ελληνική ομάδα και λιγότερο από τις αντιπάλους της.
Αν βασιστούμε στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία των Πρασίνων τότε θα έπρεπε τουλάχιστον να… γελάσουμε στο άκουσμα των Παρί Σεν Ζερμέν, Ραπίντ Βουκουρεστίου, Μλάντα Μπόλεσλαβ και Χαποέλ Τελ Αβίβ. Ωστόσο βλέποντας τα εφετινά ματς του Παναθηναϊκού, εκείνοι που γελούν με τον «ισχυρό» που τους έλαχε στον όμιλο, είναι Γάλλοι, Ρουμάνοι, Τσέχοι και Ισραηλινοί…
Πέρα από την τύχη της στιγμής (βγήκε η Ραπίντ, ενώ το άλλο μπαλάκι έκρυβε την Παλέρμο, του έκατσε η Μπόλεσλαβ ενώ το άλλο μπαλάκι έκρυβε την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, ήρθε η Χαποέλ του Σουμ ενώ μπορούσε να έρθει η Φενέρμπαχτσε), οι Πράσινοι στάθηκαν τυχεροί και στην κατάρτιση του προγράμματος, καθώς θα αντιμετωπίσουν εντός έδρας τις Χαποέλ και Ραπίντ Βουκουρεστίου και εκτός τις Μπόλεσλαβ και Παρί Σεν Ζερμέν. Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι να κάνει δύο νίκες που λογικά θα του χαρίσουν μια από τις τρεις πρώτες θέσεις και την πρόκριση στην επόμενη φάση.
Μέσα στο χάος που επικρατεί στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού η κλήρωση των ομίλων του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ μοιάζει με μια μικρή όαση ελπίδας… Από τη στιγμή που οι Πράσινοι βρουν τον διάδοχο του Χανς Μπάκε και αυτός καταφέρει να επαναφέρει το ευρωπαϊκό πρόσωπο του Τριφυλλιού, τότε ο Παναθηναϊκός έχει ελπίδα διάκρισης. Στη φάση των ομίλων του αρκούν δύο νίκες για να προκριθεί και από εκεί και πέρα το… μόνο που χρειάζεται είναι έναν προπονητή που μέχρι τον Φεβρουάριο θα έχει καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα της προκοπής… Και αν κοιτάξει κανείς την ιστορία του Παναθηναϊκού, αρκετές από τις εξαιρετικές ευρωπαϊκές πορείες του ξεκίνησαν «στραβά».
Το 1984 πριν την τετράδα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο Παναθηναϊκός απέκλεισε με την ψυχή στο στόμα τη Λίνφιλντ. Το 1991 στο πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ ο Παναθηναϊκός πέρασε με δύο ισοπαλίες τους ψαράδες της Φραμ από την Ισλανδία, ενώ το 1996 έπαιξε το ματς της χρονιάς για την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κεκλεισμένων των θυρών απέναντι στη Χάιντουκ με την οποία έμεινε στο 0-0 και τελικά πήρε την αγχωτική πρόκριση στο «Κατρίντα» της Ριέκα με το εκτός έδρας γκολ του Μπορέλι (1-1).
Το 2002 η χρονιά ξεκίνησε με νέο προπονητή (Σάντος) και πολλές ομοιότητες με την εφετινή. Ηττα σοκ στο πρωτάθλημα (τότε Προοδευτική, τώρα Ιωνικός) και αγχωτική πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ (τότε Λίτεξ Λόβετς, τώρα Ζαπαρίζιε) και αλλαγή προπονητή.
Βέβαια για κάθε τέτοιο παράδειγμα, υπάρχουν και άλλα ακριβώς αντίθετα. Καρπαζιών δηλαδή που δέχτηκαν οι Πράσινοι χωρίς να μπορέσουν να σηκώσουν ποτέ κεφάλι…
Για αυτό χρειάζεται απόλυτη προσοχή στο επόμενο βήμα. Γιατί αυτό πρέπει να είναι προς τα μπροστά. Ειδάλλως το Τριφύλλι κινδυνεύει να μείνει μαδημένο για πολλά χρόνια ακόμη…