Η νίκη κλειδί και ο… νόμος του ΟΑΚΑ

Η βραδιά με τις δύο ελληνικές νίκες στην Ευρωλίγκα είναι σίγουρο ότι δεν μας έκανε σοφότερους σχετικά με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Άνοιξε όμως ένα παράθυρο στο μέλλον του ΤΟΠ-16 και αξίζει να ρίξουμε μια ματιά σε αυτό το…άνοιγμα. Το σίγουρο είναι ότι το πέρασμα του Ολυμπιακού από την Κωνσταντινούπολη είχε πολλαπλά οφέλη και οι ερυθρόλευκοι ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι της αγωνιστικής. Με απλούς υπολογισμούς ιδού πόσα κέρδισαν από μια νίκη….

1. Ήταν η δεύτερη τους μακριά από το ΣΕΦ στο ΤΟΠ-16 και η 6 συνολικά αυτή τη σεζόν. Αν δεν υπάρχει κάποιο λάθος στους υπολογισμούς τη χρονιά του Λονδίνου είχε κάνει συνολικά 9!

2. Επιτεύχθηκε απέναντι σε ένα αντίπαλο με ίδιους πάνω κάτω στόχους και με μια μικρή μεν διαφορά που ενδεχόμενα όμως να αποδειχθεί αρκούντως σημαντική σε βάθος χρόνου.

3. Ο Ολυμπιακός έβγαλε –αν όλα κυλήσουν λογικά και φυσιολογικά- από τη μέση τη Φενέρ για το κυνήγι μιας εκ των δύο πρώτων θέσεων. Οι Τούρκοι με δύο εντός έδρας ήττες θα πρέπει να περιμένουν ένα ολόκληρο γύρο μέχρι να πάνε στη Μόσχα και να έρθουν στο ΣΕΦ μήπως και….ρεφάρουν. Αλλά μέχρι τότε μεσολαβούν πολλά.

4. Στην ατζέντα του Ολυμπιακού πρέπει ήδη να είναι σημειωμένο με ένα μεγάλο ‘’πρέπει’’ το ματς με την ΤΣΣΚΑ στο Φάληρο. Εφόσον νικήσει και σε αυτό τον αγώνα ο Ολυμπιακός οι ‘’κανονικές συνθήκες’’ του ομίλου λένε το απλό και αυτονόητο: Δύσκολα θα μείνει έξω από την πρώτη δυάδα και πρέπει να αναδειχθεί σε ιδανικό αυτόχειρα. Αλλά και μέχρι εκείνο το βράδυ μεσολαβούν άλλα δύο παιχνίδια.

Ο Παναθηναϊκός σε θεωρητικό επίπεδο κέρδισε λιγότερα. Προστάτευσε την έδρα του και πήρε μια πολύ καλή διαφορά που λογικά δεν θα τον απασχολήσει στο τέλος του ΤΟΠ-16 αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις….

Ας ρίξουμε μια ματιά και σε μερικά επιμέρους ζητήματα:

Η άμυνα τον πάει μακριά

Ο Ολυμπιακός κέρδισε ένα χαμένο παιχνίδι και αυτό είναι ενδεχόμενα μεγαλύτερο και σημαντικότερο από την ίδια τη…νίκη. Ο τρόπος που ήρθε. Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός είχε 9/13 τρίποντα, κυκλοφορούσε τέλεια τη μπάλα και κτυπούσε αλύπητα την αδύνατη πλευρά της άμυνας του Ομπράντοβιτς ήταν μπροστά μόλις με 7 πόντους διαφορά! Η λογική του μπάσκετ λέει ότι επειδή είναι σπάνιο τέτοια ποσοστά να αντέξουν όλο το βράδυ το παιχνίδι θα….στράβωνε.

Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός είχε 10/16 τρίποντα ήταν μόνο με 4 πόντους μπροστά και όταν η επίθεση βραχυκυκλώθηκε ήρθε η ώρα της Φενέρ. Στο 60-56 το παιχνίδι έμοιαζε να γλιστράει από τα χέρια του Ολυμπιακού. Αλλά τότε επιστρατεύθηκε η σταθερά του Ολυμπιακού από τη μέρα που τον ανέλαβε ο Σφαιρόπουλος. Ξύλο στο ξύλο της Φενέρ, άμυνα στην άμυνα και η αποθέωση μιας νέας φιλοσοφίας. Είναι εύκολο να λέμε και να γράφουμε ότι ο Ολυμπιακός παίζει καλή άμυνα. Το δύσκολο είναι αυτό που έχει επιλέξει ο Σφαιρόπουλος.

Η νέα αμυντική φιλοσοφία του Ολυμπιακού υπαγορεύει σχεδόν αυστηρά το ένας εναντίον ενός. Ο καθένας τον παίκτη του, χωρίς πολλές βοήθειες, πλην κάποιων σχεδιασμένων και επιλεγμένων από το αρχικό πλάνο. Αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα…Και κυρίως απαιτούν το μάξιμουμ της ενέργειας που μπορεί να καταναλώσει ένας παίκτης στην άμυνα. Ο Σφαιρόπουλος για παράδειγμα, στα μεγάλα παιχνίδια, δεν κρύβει καν τον Σπανούλη. Δεν θα τον στείλει πάνω σε τύπους όπως ο Γκαουντλοκ αλλά για πολύ ώρα το βράδυ της Παρασκευής κυνηγούσε τον Μπογκντάνοβιτς που δεν είναι αμελητέα επιθετική ποσότητα.

Ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής

Οι μεγάλοι σκόρερ δεν είναι πάντοτε οι παίκτες της τελευταίας στιγμής. Για αυτά τα σουτ χρειάζεται μια ειδική κατάσταση, μια συγκεκριμένη ψυχολογία. Και η λογική του τύπου ‘’αυτό το σουτ θα το πάρω ο κόσμος να χαλάσει’’. Ο Γκάλης πήρε ελάχιστα τελευταία σουτ στην καριέρα του. Ο μακαρίτης ο Φορντ ήταν κλασική περίπτωση μεγάλου σκόρερ που ‘’κρυβόταν’’ όταν η μπάλα ζύγιζε βαριά. Ο Σπανούλης είναι το ακριβώς αντίθετο. Δεν είναι μεγαλύτερος σκόρερ από τους δύο προηγούμενους αλλά είναι ο παίκτης που θέλει τη μπάλα στα χέρια του όταν όλα κρίνονται στο όριο.

Για αυτό και έχει κερδίσει με σουτ της τελευταίας στιγμής δεκάδες παιχνίδια στην καριέρα του τόσο σε συλλογικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Το φοβερό της ιστορίας δεν είναι η επιθυμία του Σπανούλη. Είναι ότι όλοι ξέρουμε πως αυτός θα πάρει τα κρίσιμα σουτ. Το ξέρει ο ίδιος, το ξέρουν οι συμπαίκτες του, το ξέρουν οι αντίπαλοι. Και αυτό μεγαλώνει την αξία όσων τέτοιων σουτ παίρνει.

Κόντρα στη Φενέρ πήρε τέσσερις από τις πέντε τελευταίες επιθέσεις του Ολυμπιακού. Στις τρεις από αυτές όλοι απλά τον κοιτούσαν. Η επίθεση του Ολυμπιακού έμοιαζε ακίνητη, τέσσερις παίκτες ακροβολισμένοι, η άμυνα όλη είχε τα μάτια της πάνω του. ‘’Τράκαρε’’ μόνο στη μια πάνω στην άμυνα, αυτή που προσπάθησε να πάει στο λέι απ. Τελείωσε δύο μισο-σκοτωμένες επιθέσεις, έβαλε οκτώ πόντους σε 84 δευτερόλεπτα και δεν κοίταξε καν στα μάτια τον Ομπράντοβιτς αποφεύγοντας στενές και επικίνδυνες επαφές τρίτου τύπου. Αλλά αυτή η ιστορία αφορά το τελευταίο διάστημα από τις κοινές τους μέρες στον Παναθηναϊκό.

Ο… νόμος του ΟΑΚΑ

Τελικά, υπάρχει νόμος στο ΟΑΚΑ. Τουλάχιστον όσον αφορά στον φετινό Παναθηναϊκό. Η ενέργεια που βγάζει όταν παίζει εντός έδρας είναι ηφαιστειώδης. Ομάδες τύπου Ζαλγκίρις είναι καταδικασμένες ότι και αν κάνουν. Ο Παναθηναϊκός παίζει με ένα φοβερά ενεργητικό τέμπο σε άμυνα και επίθεση και αυτό τον ρυθμό υπάρχουν λίγες ομάδες που μπορούν να τον ακολουθήσουν. Δεν το υποστηρίζω εδώ για πρώτη φορά, το είπα πριν από αρκετές εβδομάδες στην εκπομπή της Nova για την Ευρωλίγκα.

Μέσα στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός παίζει σαν πρωταθλητής Ευρώπης και μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα της Ευρώπης’. Το ερώτημα που μένει ανοιχτό και θα στοιχειώνει –μέχρι νεωτέρας- την όλη προσπάθεια του στην Ευρωλίγκα (και ενδεχόμενα και στο ελληνικό πρωτάθλημα όπου ήδη έχασε σε ΣΕΦ και Πυλαία): Θα μπορέσει να βγάλει μερικές φορές την ίδια ενέργεια και μακριά από το ΟΑΚΑ; Να κάνει δηλαδή εκείνες τις νίκες που θα αποτελέσουν τη διαφορά στο τελικό ταμείο και θα διαχωρίσουν μια τυπικά καλή σεζόν από μια επιτυχημένη σεζόν;

Δύσκολο να το υποστηρίξει κάποιος στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Μετρώντας ήδη πέντε εκτός έδρας ήττες σε έξι αγώνες του στην Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός έχει ακόμη πολλές ευκαιρίες μπροστά του. Το ατύχημα είναι ότι με εξαίρεση το ταξίδι του στο Βερολίνο, στις αρχές του επόμενου μήνα, δεν υπάρχει καμία άλλη αληθινά εύκολη έδρα στον όμιλο.

Η Ζαλγκίρις αποδείχθηκε μισή μπουκιά για τον οικοδεσπότη. Έπαιξε με Λιθουανική αφέλεια, δεν αναπροσάρμοσε τη λογική και το πλάνο της και απλά πήρε σειρά στα θύματα που κατάπιε η μαύρη τρύπα του ΟΑΚΑ. Κινδυνεύοντας όμως να γίνω μονότονος θα το γράψω για πολλοστή φορά: Η πορεία του Παναθηναϊκού δεν θα κριθεί από τις βραδιές του στο Μαρούσι. Θα κριθεί από τον απολογισμό των ταξιδιών στις τέσσερις γωνίες της Ευρώπης. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εκτιμάμε ή να παραγνωρίζουμε τις βραδιές που κάνει τα αυτονόητα και το… καθήκον του.

Διαβάστε ακόμη:

Φενέρμπαχτσε - Ολυμπιακός 68-74 (VIDEO)

Παναθηναϊκός - Ζαλγκίρις 77-58 (VIDEO)