Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ: Ο τέλειος σέντερ

Υπάρχει μόνο ένα αναπάντητο ερώτημα που αφορά τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ και δεν έχει απαντηθεί ή τέλος πάντων δεν δίνουν όλοι την ίδια απάντηση: είναι ο μεγαλύτερος σέντερ όλων των εποχών;

Υπάρχουν αρκετοί που ποντάρουν τα λεφτά τους στην υπεροχή του Ουίλτ Τσάμπερλεϊν και στα διαστημικά νούμερα μιας καριέρας χωρίς πολλούς τίτλους, στα 11 πρωταθλήματα του Μπιλ Ράσελ ή στη θηριώδη δύναμη του Σακίλ Ο' Νιλ.

Μικρή σημασία έχει αν ο Καρίμ είναι καλύτερος από όλους αυτούς ή απλά ανήκει στην επίλεκτη ελίτ, σε ένα ολιγομελές κλαμπ παικτών που έδωσαν άλλη διάσταση στη θέση του σέντερ.

Η ουσία παραμένει εξαιρετικά απλή για να μπαίνει μέσα από φίλτρα και ψευτοδιλήμματα. Ο Καρίμ ήταν το πλήρες πακέτο. Ένας παίκτης με φοβερή διάρκεια απόδοσης στα ψηλότερα στάνταρ, που κέρδισε κάθε πιθανή διάκριση πλην μιας και το στιλ παιχνιδιού του δημιούργησε σχολή.

Ξεφτίλισε την άσκηση του Ράιλι

Μπορεί η αμυντική προσήλωση του Ράσελ να είναι αξεπέραστη, μπορεί ο Σακίλ να βγήκε από ένα "καλούπι" που έσπασε μετά από τη δική του δημιουργία και δεν παρήγαγε άλλο μοντέλο, αλλά ο Καρίμ είχε σχεδόν τα πάντα.

Ο μύθος λέει ότι τα πρώτα χρόνια του στους Λέικερς, ο Πατ Ράιλι είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά, θεωρώντας ότι δεν υπήρχαν άλλα πράγματα για να διδάξει στον Καρίμ και σκέφτηκε μια δύσκολη άσκηση, για να δώσει ένα νόημα στην προπόνηση. Τοποθετούσε κέρματα των 25 σέντς στην κορυφή του ταμπλό και του ζητούσε να τα κατεβάσει. Ο Καρίμ το έκανε με την πρώτη κατεβάζοντας 5 κέρματα στη σειρά και η άσκηση του Ράιλι πήγε... περίπατο.

Μύθος ή πραγματικότητα, δείχνει κάτι πολύ απλό. Ο Καρίμ ήταν η απόλυτη μηχανή. Το skyhook, η κίνηση που επινόησε και δούλεψε από πολύ μικρός μέχρι που την τελειοποίησε, τον έκανε ανίκητο. Με μπόι 2,18μ., τεράστιο άνοιγμα χεριών και την ικανότητα να σουτάρει με τεντωμένο το χέρι από το ψηλότερο σημείο της τροχιάς της μπάλας, πρακτικά δεν μπορούσε να αστοχήσει. Από τη στιγμή που η μπάλα έφευγε από τα χέρια του, μόνο... κατέβαινε και ο αντίπαλος αμυντικός έκανε goaltending, όταν μπορούσε να την κόψει.

Δεν χρειαζόταν τον Μάτζικ

Χωρίς να καρφώνει τη μπάλα με ρυθμούς μανιακού, ο Καρίμ ήταν ένα δυσεύρετο μείγμα τεχνικής και αθλητικής ικανότητας, που σπάνια μπορεί να συναντήσει κάποιος σε παίκτη με το μπόι του.

Δεν είναι τυχαίο ότι πέτυχε σε όλες τις βαθμίδες. Στο γυμνάσιο, η ομάδα του κέρδισε 71 σερί παιχνίδια και στο πανεπιστήμιο του UCLA αποτέλεσε την αφετηρία για τη δημιουργία ενός αξεπέραστου μύθου στο NCAA. Στους Λέικερς ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του show time της δεκαετίας του ’80.

Ακόμη και αν κάποιος πει ότι ο Καρίμ είχε την ευτυχία να είναι ο αποδέκτης εκατοντάδων πασών από ένα παίκτη που τον έλεγαν Μάτζικ, η απάντηση είναι σχεδόν αυτόματη. Είχε κερδίσει πρωτάθλημα με το Μιλγουόκι πολύ πριν πατήσει στην Πόλη των Αγγέλων και πολύ πριν οι δρόμοι του συναντηθούν με τον μεγαλύτερο πασέρ όλων των εποχών.

Το ολυμπιακό μετάλλιο και οι αποκαλύψεις

Η αλήθεια είναι ότι ο Καρίμ δεν υπήρξε ποτέ τόσο δημοφιλής, όσο τα κατορθώματα του μέσα στα παρκέ. Σε αυτό φταίει περισσότερο η λογική του να μην κάνει ένα βήμα πίσω από τα "πιστεύω" του. Το καλοκαίρι του 1968, η απόφασή του να μποϋκοτάρει την ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ τού στέρησε τον μοναδικό τίτλο που δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να διεκδικήσει στην καριέρα του: ένα ολυμπιακό μετάλλιο.

Αλλά ήδη, ο νεαρός που είχε γεννηθεί ως Λιου Άλτσινοτρ, είχε ασπασθεί τον ισλαμισμό, είχε αλλάξει το όνομα του σε Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ και είχε γίνει ένας φανατικός υποστηρικτής του αγώνα των Αφροαμερικάνων για ίσα δικαιώματα.

Κράτησε την προσωπική ζωή του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Το διαζύγιο του το 1978 με τον παιδικό έρωτα και τη γυναίκα με την οποία έχει 3 παιδιά έγινε γνωστό στα μίντια με μεγάλη καθυστέρηση. Τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν με τις περιβόητες ημικρανίες σε όλη σχεδόν την καριέρα του δεν ήταν ποτέ πρώτο θέμα. Ακόμη και όταν πριν από μερικά χρόνια ανακοίνωσε ότι παλεύει με τη λευχαιμία, το έκανε με τους χαμηλότερους δυνατούς τόνους και συνεχίζει μέχρι σήμερα, έξι χρόνια αργότερα, τη μάχη μόνος του.

Ο... μιμητής Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ

Η μοναδική φορά ίσως που έγινε πρώτο θέμα για λόγους μη μπασκετικούς ήταν όταν αποφάσισε να καταθέσει αγωγή κατά του παίκτη του φούτμπολ που χρησιμοποιούσε το ίδιο ονοματεπώνυμο (ελαφρά παραφρασμένο) και φορούσε το 33 (το νούμερο που ο ίδιος χρησιμοποίησε σε όλη την καριέρα του).

Στο τέλος, κέρδισε τη δίκη και ο νεαρός παίκτης, που επίσης είχε τελειώσει το ίδιο πανεπιστήμιο, υποχρεώθηκε να αλλάξει το ονοματεπώνυμο του και να γράφει στο πίσω μέρος της εμφάνισης του σκέτο ένα Αμπντούλ.

Ακόμη κι αν αυτό θεωρηθεί μια ακραία αντίδραση, ο Τζαμπάρ είχε μάθει έτσι σε όλη του τη ζωή. Η ρακέτα ήταν το δικό του φέουδο, το δικό του πεδίο μάχης όπου έμεινε ανίκητος για 20 χρόνια στο ΝΒΑ και άλλα 6-7 σε μικρότερα επίπεδα.

Διαβάστε ακόμη

Γιώργος Συρίγος: Οι κορυφαίοι σέντερ της σύγχρονης ιστορίας