Γιάννη, χάσαμε...
Γιάννη, χάσαμε. Από όποια πλευρά κι αν το πιάσεις. Από όποια σκοπιά και με όση επιείκεια κι αν το δεις. Ο Δημήτρης Κριτής σχολιάζει την απώλεια βαθμών του Παναθηναϊκού στη Νέα Σμύρνη.
“Αν δεν πετυχαίνεις γκολ, δεν νικάς. Αφού δεν νικήσαμε, πάλι καλά που δεν χάσαμε...”. Το είπε στην κάμερα του συνδρομητικού καναλιού, το επανέλαβε στη συνέντευξη τύπου και δεν είναι η πρώτη φορά. Το ίδιο είπε ο Γιάννης Αναστασίου και στα Ιωάννινα, το ίδιο και στην Τρίπολη.
Την πρώτη φορά και δη στην Τρίπολη, συγχωρείται. Και δικαιολογείται εν μέρει. Το “δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού” λέει ο λαός μας. Το τρις δε, άστα να πάνε...
“Πάλι καλά που δεν χάσαμε...”. Μα, Γιάννη χάσαμε... Χάσαμε δύο βαθμούς. Έχουν διαφορά, θαρρείς, οι δύο από τους τρεις; Η απώλεια είναι απώλεια και μάλιστα σε μία αγωνιστική που δεν υπόσχεται παρόμοιες απώλειες των ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού, μπορεί να αποδειχθεί και πισωγύρισμα.
Αν δεν αντιμετωπίζεται ως ήττα η ισοπαλία στη Νέα Σμύρνη, τότε ποια και πού; Και μην μου πεις ότι πέρσι χάσαμε 3-0 σε αυτό το γήπεδο, γιατί πέρσι τερματίσαμε 20 βαθμούς από την κορυφή. Φέτος δηλαδή στόχος είναι οι 19;
Γιάννη, χάσαμε. Από όποια πλευρά κι αν το πιάσεις. Από όποια σκοπιά και με όση επιείκεια κι αν το δεις. Και οι παίκτες το ξέρουν. Και η διοίκηση το ξέρει, πολύ περισσότερο ο κόσμος. Κανένας δεν παρηγορείται στα λόγια. Τι να πεις στον άρρωστο όταν ψήνεται στον πυρετό; “Γλίτωσες τα χειρότερα και περαστικά”;
Το παιχνίδι αυτό είναι στα παιχνίδια που η ομάδα που πρωταγωνιστεί πρέπει να βάζει στον σάκο με τα τρίποντα και χωρίς καρδιοχτύπια. Αλλιώς δεν μπορεί να πρωταγωνιστεί. Πετώντας κάθε τρεις και λίγο βαθμούς δεν γίνεται να διατηρείται σε επαφή με την κορυφή και να την διεκδικεί. Πόσο μάλλον όταν κυνηγά κιόλας και αντί να μαζεύει την διαφορά, την αφήνει να ξεχειλώνει.
Η ανάλυση του παιχνιδιού
Ο Παναθηναϊκός δίνει το τρίτο του παιχνίδι μέσα στην εβδομάδα, ο Πανιώνιος είναι ξεκούραστος μετά την αναβολή του παιχνιδιού του στο Παγκρήτιο και οι “πράσινοι” ξεκινούν με οκτώ (αν όχι εννιά) παίκτες που μετρούν πάνω από 150 λεπτά συμμετοχής στους τελευταίους δύο αγώνες. Τι λέει η λογική; Ότι θα μπει δυνατά, να χτυπήσει -και ει δυνατόν να τελειώσει- το ματς στο πρώτο ημίχρονο, όσο θα υπάρχει ακόμη φρεσκάδα και καθαρό μυαλό.
Αμ δε. Το πρώτο 45λεπτο έφυγε με συνοπτικές διαδικασίες και φθηνές πολιορκίες. 35-65 η κατοχή της μπάλας. Ε, και; Είδε κανείς να ζητήσει κάτι περισσότερο ο Πανιώνιος;. Αυτό ήταν το παιχνίδι του και αυτό είναι το παιχνίδι των περισσότερων ομάδων που αντιμετωπίζουν τον Παναθηναϊκό. Πέρσι έπαθαν και έμαθαν οι περισσότεροι. Φέτος δεν ξαναπιάνονται κορόιδα. Και ο Πανιώνιος, που πέρσι νίκησε 3-0, φέτος παρατάχθηκε για να το γλιτώσει. Και αντ' αυτού, έμεινε και με την πίκρα του χαμένου πέναλτι στο 80φεύγα...
Σύμφωνοι, ο προπονητής αποφασίζει πριν το παιχνίδι. Ναι, αλλά κρίνεται εκ των υστέρων. Εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα λέει, ότι η επιλογή του Μπαϊράμι για το αρχικό σχήμα ήταν τουλάχιστον ατυχής. Έτσι αποδείχθηκε δηλαδή. Αν γινόταν στο προηγούμενο παιχνίδι, ίσως το τίμημα δεν ήταν τόσο ακριβό. Αλλά μία καταπονημένη ενδεκάδα, δεν αντέχει αριθμητικό μειονέκτημα και παίκτες εκτός κλίματος ή έστω υστερήσαντες.
Και μην πει κανείς ότι “ποια καταπονημένη ενδεκάδα μας τσαμπουνάς, τους πατήσαμε στο δεύτερο αλλά δεν έμπαινε η μπάλα μέσα”. Είναι άλλο πράγμα οι αντοχές και άλλο η φρεσκάδα και το καθαρό μυαλό. Εκτός κι αν έχετε δει πολλές φορές τόσους παίκτες του Παναθηναϊκού και μάλιστα τους επιθετικούς του να πηγαίνουν διαρκώς δεύτεροι στη μπάλα. Γιατί η φάση του Πράνιτς στα χασομέρια, είναι θέμα κόπωσης και έλλειψης καθαρού μυαλού και όχι δυστοκίας ή ανικανότητας.
Οι πιο φρέσκοι, δηλαδή ο Κλωναρίδης που έπαιξε μόλις 120 λεπτά στα δύο προηγούμενα και ο Καρέλης με πολύ λιγότερα ξεκίνησαν στον πάγκο, ο δε Ντίνας με μηδενική συμμετοχή μέσα στην εβδομάδα έμεινε κιόλας εκεί. Δεν είμαστε καθημερινά στο Κορωπί, για να ξέρουμε τι είδε στον Μπαϊράμι και τον εμπιστεύτηκε ή τι δεν είδε στον Ντίνα και τον άφησε στον πάγκο. Απλά δεν δικαιώθηκε. Εκ του αποτελέσματος πάντα.
Αυτό που δεν αλλάζει και δεν συνιστά εκ του ασφαλούς κριτική είναι η ανάγκη, κάποιος να σηκώσει τον πήχη. Πρωταθλητισμός με στοργή και προδέρμ δεν γίνεται.
