Κωνσταντίνου: Πρωταγωνιστής, διπλωμάτης
Ο Δημήτρης Κριτής γράφει για τον Μιχάλη Κωνστανίνου και το παρασκήνιο της θητείας του στο "στρατόπεδο" του Παναθηναϊκού.
Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου ήταν ο κατ' εξοχήν πρωταγωνιστής των πρωτοσέλιδων. Το πρόσωπο που αναζητούν οι αθλητικές εφημερίδες κάθε καλοκαίρι για να εκτοξεύσουν τις κυκλοφορίες τους και να καταφέρουν να... ξεχειμωνιάσουν.
Σίριαλ
Γύρω του χτίστηκαν αμέτρητα σενάρια, πιστευτά κι απίστευτα, χωρίς ποτέ να διαψευστούν διότι ο ευφυής μάνατζέρ του, ήξερε πολύ καλά το παιχνίδι της δημοσιότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι μεγαλοπελάτες του γίνονταν εκτενέστατα σίριαλ κι έκαναν πάρτι στα πρωτοσέλιδα (θυμηθείτε και Ντέμη Νικολαΐδη). Κι όταν βέβαια γίνονταν σίριαλ, δεν πήγαιναν στον Ολυμπιακό!
Λίγα 24ωρα πριν ολοκληρωθεί η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, εφημερίδα που πρόσκειται ανοικτά στον Ολυμπιακό, είχε κυκλοφορήσει μ' έναν τίτλο “Πάνω από το φαξ” ή κάτι τέτοιο στην πρώτη της σελίδα και στο ρεπορτάζ υποστήριζε ότι η πρόταση που θα καταθέσει ο Σωκράτης Κόκκαλης (από τις Ηνωμένες Πολιτείες που βρισκόταν) μέσω φαξ στον ποδοσφαιριστή, θα είναι τέτοια που δεν θα μπορέσει να την αρνηθεί.
Τη συνέχεια τη γνωρίζετε. Ο Κωνσταντίνου και η επιστροφή του μετέπειτα πεθερού του, Γιάννη Κυράστα, έφερε 18.000 κόσμο στο “Απόστολος Νικολαΐδης” στην “πρώτη” του Παναθηναϊκού και η ίδια εφημερίδα δικαιολόγησε την “ερυθρόλευκη” αστοχία, ως συμπαιγνία Κόκκαλη - Μυτιληναίου για να εκτοξεύσουν το κόστος της μεταγραφής! Το γεγονός ότι ο Μυτιληναίος είναι ένας διαχρονικός επιχειρηματικός συμπαίκτης της οικογένειας Βαρδινογιάννη είναι προφανέστατα μία ασήμαντη λεπτομέρεια, για να χαλάσει μια τόσο όμορφη ιστορία...
Πρωταγωνιστής στο νταμπλ του 2003-2004, με σημαντικά γκολ στις δύο αλλεπάλληλες ευρωπαϊκές πορείες του Παναθηναϊκού εκείνη την εποχή, ωστόσο κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά για το ότι ο διεθνής Κύπριος έκανε απόσβεση των χρημάτων που δαπανήθηκαν για την απόκτησή του, τα οποία ακόμη και σήμερα τον διατηρούν στην κορυφή των ακριβότερων μεταγραφών στην Ελλάδα, πάνω και από τον Σισέ αν συνυπολογίσουμε και την αξία των Χαλκιά, Κουτσουρέ και Νασιόπουλου που παραχωρήθηκαν ως έμψυχα ανταλλάγματα στον Ηρακλή.
Διπλωμάτης
Από την διαδικτυακή συνέντευξη τύπου στα “εγκαίνια” της προσωπικής του ιστοσελίδας στις 11 Ιουνίου του 2001, την υπογραφή στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2005, μέχρι και το ποδοσφαιρικό “αντίο” στη Μεγαλόνησο, άλλαξε διάφορες αντιδιαμετρικά αντίθετες φανέλες, αλλά αυτό που δεν αποχωρίστηκε ποτέ είναι η διπλωματία, με την οποία πίστευε ότι κρατούσε εαυτόν εκτός πεδίων μάχης.
“Με κάλεσε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης το Δεκέμβριο και το μόνο που μου είπε, δεν ήθελε να πάω στον Ολυμπιακό. Τότε εγώ του είπα είμαι συγκεντρωμένος στις υποχρεώσεις της ομάδας και δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο. Δεν μου έκανε όμως καμιά πρόταση. Απλά ακουγόταν ότι είχα για πρώτο στόχο να πάω στο εξωτερικό. Κανένας όμως από τον ΠΑΟ δεν με προσέγγισε να κάτσουμε να μιλήσουμε για νέο συμβόλαιο. Δεν είχα την κατάλληλη πρόταση από το εξωτερικό και το καλοκαίρι υπέγραψα στον Ολυμπιακό” ήταν τα λόγια με τα οποία περιέγραψε την ένταξή του στην ομάδα του Πειραιά.
Έπαιξε με τη φωτιά
Και οι Παναθηναϊκοί ανακουφισμένοι που δεν αγνόησε πρότασή τους και οι Ολυμπιακοί χαρούμενοι που αγνόησε την “επιθυμία” Βαρδινογιάννη ή κάπως έτσι. Τελικά οι Παναθηναϊκοί τον “κρέμασαν” δίπλα στον Νικοπολίδη ως προδότη και οι Ολυμπιακοί περισσότερο τον αποδέχτηκαν και λιγότερο τον αγάπησαν. Όταν “παίζεις με τη φωτιά”, έρχεται και η στιγμή που θα καείς...
Η εκ των υστέρων παραδοχή ότι η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό ήταν για εκείνον “Τα πάντα. Ήταν ίσως η πιο σημαδιακή στιγμή στην καριέρα μου. Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σε πολύ υψηλό επίπεδο, ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ και βέβαια να πανηγυρίσω το νταμπλ” δεν ενίσχυσε την υστεροφημία του στην “πράσινη” οικογένεια.
Ίσως όμως και να μην έχει σημασία, αφού ήταν προσωπική του επιλογή να ζήσει ως επαγγελματίας και όχι ως σύμβολο. Δικαίωμά του αναφαίρετο.
