F1: Η ώρα της αλλαγής

Η χρονιά που μας πέρασε έδειξε ότι στη F1 η ψαλίδα κλείνει γρήγορα και σταθερά. Το γεγονός ότι το ο Μίκαελ Σουμάχερ κατάφερε να πάρει με αρκετά μεγάλη δυσκολία και μάλιστα στο τελευταίο αγώνα αυτό που τις προηγούμενες χρονιές απλά ήταν ρεζερβέ στο όνομά του δείχνει ότι οι συνθήκες είναι πλέον ανταγωνιστικές.

Ο Γερμανός πολύ-πρωταθλητής είναι αναμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους οδηγούς στην ιστορία της Formula 1 και μακράν ο καλύτερος εν ενεργεία οδηγός και παρόλο που πολλοί επιμένουν να τον αμφισβητούν, η οδηγική του κλάση του είναι πλέον μέτρο σύγκρισης για πολλούς. Οι αριθμοί δείχνουν να τον συμπαθούν καθώς τα περισσότερα ρεκόρ είναι πλέον δικά του και μερικά από αυτά δύσκολα θα καταρριφθούν στο μέλλον. Η ιστορία τον έχει ήδη κατατάξει στο club της ελίτ του μηχανοκίνητου αθλητισμού, δίπλα σε ονόματα όπως αυτά του Φάντζιο, του Σέννα και του Ζιλ Βιλνέβ.

Ο Σουμάχερ τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να συνδέσει στο μυαλό του κόσμου - γνώστη του αθλήματος ή μη - το όνομα του με την έννοια του υπεραθλητή. Η θητεία του στη Ferrari μπορεί να συμπτυχθεί σε δύο μόνο λέξεις: «επαγγελματισμός και επιτυχία». Έτσι ο «Σούμι» έχει καταφέρει να περάσει το προφίλ του συνετού και καλού οικογενειάρχη οποίος είναι ταυτόχρονα και άριστος επαγγελματίας.

Πιστεύω ότι η ώρα που ο Σουμάχερ πρέπει να πει το «α ουφβίντερσεν» στην ενεργό δράση έχει έρθει. Και αυτό γιατί ο Σουμάχερ δεν έχει πολλά πλέον να προσφέρει ούτε στο άθλημα ως οδηγός αλλά ούτε και στον εαυτό του.

Το άθλημα ήδη έχει πληγεί από τη παρουσία του Σουμάχερ τα τελευταία χρόνια αφού η υπεροχή του έχει καταντήσει ανιαρό ένα άθλημα που παρακολουθεί όλος ο πλανήτης. Η αλλαγές στους κανονισμούς που είδαμε τη χρονιά που μας πέρασε ήταν κατά κύριο λόγο κινήσεις ανατροπής της μονοτονίας που είχε επέλθει από τις συνεχόμενες νίκες του οδηγού της Ferrari και την εκμηδένιση του ανταγωνισμού. Επιπλέον, η ταύτιση του Σουμάχερ με τη Formula 1 είναι τέτοια που ένας άνθρωπος έχει καταφέρει να επισκιάσει έναν ολόκληρο μηχανισμό παραγωγής χρήματος, πρεστίζ αλλά και τεχνολογικής εξέλιξης.

Η F1 μετά το θάνατο του Σένα και τη συνταξιοδότηση του Μάνσελ βρήκε στο πρόσωπο του Σουμάχερ αυτόν που θα μπορούσε να κρατήσει την θεαματικότητα στα ύψη ανεξάρτητα αν αυτό ήταν αντιαθλητικές κινήσεις ματαιοδοξίας προς τους Βιλνέβ και Χιλ, η contra του με τον Χάκινεν ή υπεροχή του στην οδήγηση σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Αυτά όμως που έπρεπε να δώσει ο Σουμάχερ στο χώρο τα έδωσε, η F1 τα αξιοποίησε στο έπακρο και η ώρα να βρεθεί/ουν καινούργιος/οι οδηγός/οι που θα πάρει/ουν τα σκήπτρα έφτασε.

Η νέα φουρνιά οδηγών είναι εδώ με την αυτοπεποίθηση στα ύψη έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο. Τα young guns της F1 δίνουν το δικό τους στίγμα στο χώρο και σύντομα θα θέσουν εκτός μάχης τη παλαιά φρουρά. Οι Ραίκονεν, Μοντόγια και Αλόνζο ξέρουν και μπορούν να κάνουν το δικό τους Italian Job…! Κάποιος πρέπει να πάρει το τίτλο του πρωταθλητή από τη Μόντζα και οι υποψήφιοι είναι πολλοί και έτοιμοι.

Ο Σουμάχερ είναι ο τελευταίος των Μοϊκανών σε ένα χώρο που η « σειρά» του έχει ήδη αποστρατευτεί ή παραγκωνισθεί. Μπορεί να έχει ακόμα τα αποθέματα ενέργειας και την υπεροχή της Ferrari έναντι των άλλων μονοθεσιών για να πρωταγωνιστήσει και τα επόμενα δύο τρία χρόνια, αλλά η ουσία είναι ότι ο Σουμάχερ δεν έχει όπως προανέφερα να δώσει κάτι παραπάνω στο χώρο αλλά ούτε να πάρει και από αυτόν. Η φήμη του και αξία του είναι στο αποκορύφωμα της και ο μόνος δρόμος πλέον είναι προς τα κάτω. Η απόσυρση Cantona είναι προτιμότερη για όλους από την απόσυρση Βαζέχα. Ο Cantona άφησε τη ενεργό δράση στο απόγειο της καριέρας του αφήνοντας σε όλους τη εικόνα του «βασιλιά» και μένοντας στην ιστορία με τις καλύτερες των αναμνήσεων. Ο Βαζέχα από την άλλη ταλαιπωρείται ακόμα στο πάγκο του Παναθηναϊκού καταστρέφοντας το όνομα και τη φήμη που είχε χτίσει στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Έτσι ο Σουμάχερ μπορεί να φύγει τώρα και να μπει στο βιβλίο των θρύλων της F1 ή να φύγει όταν η νέα φουρνιά δεν θα τον κοιτάζει πλέον με δέος αλλά με συγκαταβατικότητα. Επιπλέον η ματαιοδοξία του πρέπει πλέον να έχει ικανοποιηθεί. Τα τρόπαια και τα χρήματα που έχει αποκομίσει από τον χώρο ικανοποιούν με το παραπάνω και τον πιο άπληστο ενώ τα ρεκόρ κάνουν και τον πιο ματαιόδοξο να νιώθει πλήρης. Στη περίπτωση που ο Σουμάχερ μείνει στο χώρο δεν πρόκειται να το κάνει ούτε για τα χρήματα αλλά ούτε για τη κατάρριψη ενός ακόμα ρεκόρ. Άλλωστε δεν είναι του χαρακτήρα του. Θα μείνει γιατί αγαπάει την οδήγηση και τη Formula 1.

Λόγω αυτής της αγάπης όμως, ο Σούμι θα πρέπει να αποχωρήσει αφήνοντας το χώρο ελεύθερο στους νέους οδηγούς να αναδείχνουν και στο άθλημα να ανακτήσει τη χαμένη του μαγεία. Ο Σουμάχερ δεν έχει τίποτα άλλο να αποδείξει ή να κερδίσει από τη Formula 1. Η Formula 1 όμως, έχει πολλά να κερδίσει από την αποχώρηση του Σουμάχερ.