Φαύλος Κύκλος
Η ήττα της Ρεάλ Μαδρίτης από την Εσπανιόλ το προηγούμενο Σάββατο δεν προκάλεσε μόνο την παραίτηση-απόλυση του Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο. Το νέο στραπάτσο της βασίλισσας της Ευρώπης, των πολλών διεθνών σταρ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έφερε ξανά το προσκήνιο το θέμα του καλενταριού του πιο δημοφιλούς αθλήματος στον κόσμο.
Βρισκόμαστε στα μέσα του Σεπτέμβρη, οι παίκτες έχουν κάνει την καθιερωμένη προετοιμασία με τις ομάδες τους και όμως η εικόνα που παρουσιάζουν στο γήπεδο μόνο ενθαρρυντική δεν είναι. Οι διεθνείς, αποκαμωμένοι από τις υποχρεώσεις με τις εθνικές ομάδες τους, μοιάζουν σαν να έχουν ξεχάσει την μπάλα μέσα σε ένα καλοκαίρι κατά το οποίο δεν ξεκουράστηκαν πάρα μονάχα δύο μέρες. Χωρίς καθαρό μυαλό και χωρίς πολλές φυσικές δυνάμεις, χωρίς να έχουν προλάβει να νοσταλγήσουν την δουλειά τους και να νιώσουν πάλι την επιθυμία να παίξουν ποδόσφαιρο, οι ποδοσφαιριστές μπήκαν πάλι στο γνώριμο ρυθμό τους. Ταξίδια, προπονήσεις, αγώνες, αγώνες, προπονήσεις ταξίδια. Δύο φορές την εβδομάδα, στο πιο υψηλό επίπεδο. Πώς να αποδόσεις και πως μπορείς να παρουσιαστείς φρέσκος όταν δεν προλαβαίνεις να προπονηθείς κανονικά ούτε δύο φορές την εβδομάδα;
Oι ειδικοί του ποδοσφαίρου έχουν επισημάνει το πρόβλημα των αυξημένων υποχρεώσεων των παικτών και έχουν προειδοποιήσει ότι αν δεν παρθούν μέτρα το επίπεδο ποδοσφαίρου σταδιακά θα πέφτει ενώ οι παίκτες θα στρέφονται ολοένα και περισσότερο σε «αθώα» ή λιγότερο «αθώα» φάρμακα προκειμένου να διατηρούνται ανταγωνιστικοί
Την ίδια ώρα οι λίγκες των προηγμένων χωρών αποφεύγουν να μειώσουν τις ομάδες που συμμετέχουν σε αυτές ενώ οι Ιταλοί φέτος αύξησαν τις ομάδες στο Καμπιονάτο και από 18 τις έκαναν 20, προφανώς για να μιμηθούν τους Ισπανούς και τους Αγγλους. Η παγκόσμια ομοσπονδία από την πλευρά της, όχι μόνο δεν δίνει δεκάρα για την ξεκούραση των ποδοσφαιριστών που θα έχει ως φυσική συνέπεια την άνοδο του θεάματος αλλά, μέσω του προέδρου της, προτείνει το εξής παρανοϊκό: Την διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου κάθε δύο χρόνια!
Οσον αφορά τους ίδιους τους παίκτες, προτιμούν να οδηγούνται ως πρόβατα επί σφαγή στο βωμό της αύξηση των κερδών τους παρά να αντιδράσουν έτσι ώστε να διαφυλάξουν την υγεία και την αξιοπρέπειά τους. Τα συμβόλαια που έχουν υπογράψει οι μεγάλοι σταρ δεν αφήνουν περιθώρια για ηρωισμούς και αγωνιστικές διεκδικήσεις ενώ η φωνή των υπολοίπων (αν και εφόσον υπάρχει) δεν μπορεί να ακουστεί την ίδια ώρα που οι διάσημοι συνάδελφοί σφυρίζουν αδιάφορα. Και αν απορείτε γιατί τα τελευταία χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ παρακολουθούμε μέτριο θέαμα η απάντηση δεν είναι δα και τόσο δύσκολη. Παίκτες χωρίς φαντασία και δυνάμεις συνθέτουν ομάδες χωρίς έμπνευση στο παιχνίδι τους.
