Τα κακά και ...καλά μιας θυελλώδους σφαλιάρας

Όταν μετά από χρόνια οι φίλοι της ΑΕΚ θα μνημονεύουν και θα απαριθμούν τις λεγόμενες "ντροπιαστικές ήττες" της ομάδας τους, το μυαλό τους θα πηγαίνει σε Λαμίες (δις), Μηχανιώνες, Χαϊδάρια και Θρασύβουλους. Σε "τεσσάρα" από τον Βόλο του Μπέου, στις εφιαλτικές μέρες της σεζόν 2012-13 που οδήγησαν στον υποβιβασμό σοκ, τον οποίο και δεν απέτρεψε καμία δύναμη, από μέσα ή απ' έξω. Κανείς δεν θα θυμάται Αγροτικούς και Θύελλες, γιατί η χρονιά τούτη, όταν με το καλό τελειώσει θα γίνει delete απ' το μυαλό όλων. Η ΑΕΚ της Γ' Εθνικής είναι μια περαστική ιστορία, μια δυσάρεστη υποχρέωση και μια δοκιμασία, που με το πέρασμα των χρόνων θα έχει λησμονηθεί...

Τα κακά και ...καλά μιας θυελλώδους σφαλιάρας
INTIME SPORTS

Καταρχάς σηκώνει συζήτηση για το αν πραγματικά μπορείς να χαρακτηρίσεις “ντροπιαστικό” ένα αποτέλεσμα. Μια ήττα σαν τη σαββατιάτικη, στενοχωρεί, δίνει πίκρα, ενδεχομένως εξοργίζει, αλλά μέχρις εκεί. Προσωπικά δεν θεωρώ την ήττα “ντροπή”, με την έννοια ότι σ' ένα παιχνίδι με κανόνες, παίζει και ο αντίπαλος, έχει ψυχή και η ομάδα που βρίσκεται απέναντι, όσο χαοτικές κι αν είναι οι διαφορές σ' όλα τα επίπεδα. Ντροπή δεν είναι να χάσει ο Γολιάθ από τον Δαβίδ, ντροπή είναι να μεταχειρίζεται άλλα μέσα (μονίμως ή όταν τα έχει ανάγκη) ο Γολιάθ για να κάμπτει την αντίσταση του Δαβίδ. Από την άλλη πλευρά ωστόσο, μια ηχηρή σφαλιάρα πρέπει απαραιτήτως να ταρακουνά καταστάσεις, να ξυπνά από λήθαργο και να δίνει το έναυσμα για διορθωτικές κινήσεις. Οι “ντροπιαστικές ή ταπεινωτικές” ήττες, όπως θέλουν πολλοί να τις βαφτίσουν, δεν θα πρέπει να επαναλαμβάνονται, διότι σε μια τέτοια περίπτωση θα γίνουν συνήθεια και ο ιός της μετάλλαξης δεν θεραπεύεται εύκολα.

Η αλήθεια είναι πως η προσγείωση από τις δυο απανωτές 8άρες και το 16-1 με Μάνδρα και Περιστέρι, στο απρόσμενο 0-1 από την Θύελλα ήταν αρκετά απότομη. Εκεί που όλοι είχαν καλομάθει σε σκορ και θέαμα, βλέποντας και αρκετά καλή μπαλίτσα, ήρθε μια σβουριχτή φάπα που επί της ουσίας “κακό” κάνει μόνο στο κύρος και το πρεστίζ του συλλόγου. Η ήττα από την συμπαθέστατη ομάδα της Ραφήνας δεν θέτει σε κίνδυνο την υπόθεση της ανόδου. Το αήττητο στερεί, αν κι εδώ που τα λέμε, δεν έχει και καμιά σημασία αν η ΑΕΚ ανέβει με 15 και όχι με 20 πόντους διαφορά από τον δεύτερο. Τέτοια επιτεύγματα έχουν αξία να τα πετύχεις στο κανονικό πρωτάθλημα, στη μεγάλη κατηγορία. Να έχεις να λες ότι πήρες αήττητος ένα πρωτάθλημα.

Η ήττα στο Μενίδι αφαιρεί πόντους από τον προπονητή, ξεγυμνώνει τις αδυναμίες της ομάδας και στέλνει μήνυμα ηχηρό στην διοικητική ηγεσία ότι ενόψει Β' Εθνικής. Ότι πρέπει να γίνουν στοχευμένες και ουσιαστικές κινήσεις όχι μονάχα για το “παρών” αλλά και προοπτικής για το κοντινό μέλλον. Η ΑΕΚ θα κλείσει τη φετινή σεζόν με έσοδα μαμούθ που θα αγγίξουν τα 8 εκατομμύρια ευρώ και είναι τουλάχιστον αφελές να υποστηρίξει κανείς ότι έπρεπε (πέρσι το καλοκαίρι) να ξοδευτεί ένα εκατομμύριο παραπάνω για να κάνει η ομάδα 28 νίκες ή για να μην χάσει από την Θύελλα. Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των εσόδων προορίζεται (και δικαίως) για το χτίσιμο του γηπέδου. Το μπάτζετ για τη Γ' Εθνική μια χαρά ήταν, 15-20 φορές πάνω από τις ερασιτεχνικές ομάδες του ομίλου. Αν θα έπρεπε με τα ίδια χρήματα, να γίνουν άλλου τύπου κινήσεις αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Το ...καλό με την ήττα είναι ότι όλοι κρίνονται στις πραγματικές τους δυνατότητες. Οι 8άρες μπορεί να είναι και ολίγον παραπλανητικές, οι πραγματικές μετρήσεις γίνονται στα ζόρικα, όταν καίει η μπάλα, όταν θα πρέπει μια εγκλωβισμένη ομάδα να βγει απ' το αδιέξοδο και κανείς δεν έχει τα κότσια να πάρει πρωτοβουλίες προς τη σωστή κατεύθυνση. Όλοι ήταν μάρτυρες και έφυγαν σκασμένοι απ' το γήπεδο του Αχαρναϊκού, όπως λέει το ρεπορτάζ. Ο Μελισσανίδης που είδε το τέλος απ' τα κάγκελα, ο Μπάγεβιτς που κατέβασε το κεφάλι και βυθίστηκε στις σκέψεις του μετά το ματς. Είδαν παίκτες, είδαν νοοτροπία, είδαν κινήσεις απ' τον πάγκο (αν ο Πεταυράκης δεν είχε πρόβλημα τραυματισμού ήταν ο ορισμός της ακατανόητης επιλογής η αντικατάσταση του). Και αναλόγως θα πρέπει να πράξουν, γιατί ο σχεδιασμός βρίσκεται σε εξέλιξη και με τους παίκτες που έχουν αποκτηθεί (7-8 μέχρι στιγμής) φτάνει σχεδόν στο 50%. Τούτο σημαίνει ότι θα έρθουν άλλοι τόσοι και θα διασωθούν 7-8 από το φετινό ρόστερ.

Λίγο πολύ είναι γνωστοί: Καραγκιολίδης (όχι για βασικός), Γεωργέας, Πεταυράκης, Ρόβας, Ανάκογλου, Κορδέρο, Πλατέλλας, Μπρέσεβιτς. Όσοι άλλοι θέλουν να χωρέσουν στην ΑΕΚ, που θα παίζει του χρόνου με στόχο να επιστρέψει στη φυσική της θέση, ας φροντίσουν να μην παρουσιάσουν ξανά την ίδια άθλια εικόνα. Μέχρι τον Μάιο που θα κριθούν όλοι μια και καλή...

ΥΓ: Αν η ΑΕΚ, αντί για Αδαμίδη, Δημητρέλο και Βιντιάδη, είχε παράγοντες σαν τον Βελλή, δεν θα υποβιβαζόταν ποτέ...

ΥΓ 2: Περιμένουμε με αγωνία την προεκλογική θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το γήπεδο της ΑΕΚ...

ΥΓ3: Αυτός ο Σάντος γιατί δεν υπογράφει στην Εθνική και μας παιδεύει όλους;

ΥΓ 4: Χίλια μπράβο στους οπαδούς της ΑΕΚ που χειροκρότησαν θερμά τους παίκτες της Θύελλας. Και περαστικά σε μερικούς ανεγκέφαλους που πέταξαν μπουκαλάκια κατά ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών που πάλεψαν έντιμα και θαρραλέα...

News 24/7

24MEDIA NETWORK