Πόσο αστείους μας "είπαν"οι Τουρέ;

Ο Γιάννης Ντάλλας γράφει για το επεισόδιο Μανιάτη-Τζαβέλλα, την επιθυμία του Μανιάτη να αποχωρήσει και φέρνει ως παράδειγμα προς μίμηση την περίπτωση των αδερφών Τουρέ.

Πόσο αστείους μας "είπαν"οι Τουρέ;

Δεν είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστείς μια κατάσταση σαν αυτή που διαμορφώθηκε παραμονές του αγώνα με την Ιαπωνία. Η ένταση ήταν το τελευταίο για τα αποδυτήρια της Εθνικής. Άλλωστε -αυτή- νομοτελειακά θα συνέβαινε, από τη στιγμή που στο μυαλό κάποιων ποδοσφαιριστών υπήρχαν νεύρα και "εκκρεμότητες" πριν καν φύγει η αποστολή από το "Ελευθέριος Βενιζέλος". Πάει αυτό, έσπασε το σπυρί.

Η ομάδα δεν την "πλήρωσε", οι πρωταγωνιστές -έστω και την ύστατη ώρα- βρήκαν το καθαρό μυαλό, το κοινό καλό μπήκε πάνω από όλα και οι γραμμές του γηπέδου ένωσαν παιδιά που είχαν τσακωθεί λίγες ώρες πριν. Ο Μανιάτης διαμαρτυρήθηκε έντονα για την αποβολή του Κατσουράνη, ενώ ο Τζαβέλλας σίγουρα θα σηκώθηκε να πανηγυρίσει την ώρα που ο Μανιάτης έκανε την ντρίμπλα στο πρώτο ημίχρονο και έφτασε κοντά στο γκολ. Αντιδράσεις αυτονόητες, απλές, 100% φυσιολογικές, άκρως ποδοσφαιρικές. Οι παρεξηγήσεις είναι προσωπικά δεδομένα τα οποία για την ώρα μένουν εκτός ομάδας.

Επηρεάζει το περιβάλλον

Ένα επίσης πολύ δύσκολο κομμάτι σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο "περίγυρος". Τα πρόσωπα που μιλούν με τους ποδοσφαιριστές, οι άνθρωποι που επηρεάζουν τις αποφάσεις τους και τα οποία σε τέτοιες καταστάσεις μπορεί -άθελα τους- να προκαλέσουν ζημιά. Πολλοί από αυτούς μπορεί και να το βλέπουν σαν αγώνα μποξ που ο κόκκινος πρέπει να βγάλει νοκ άουτ τον μπλε ή ο μπλε τον κόκκινο, ανάλογα με την πλευρά του ριγνκ στην οποία στέκονται...

Στα απόνερα της έντασης, ο Μανιάτης έφθασε σε σημείο να μην νιώθει άνετα σε αυτή την Εθνική (κάτι για το οποίο ευθύνονται τόσο οι άλλοι όσο και ο ίδιος) και να θέλει να αποχωρήσει από την Βραζιλία! Ένα παιδί (γιατί παιδιά είναι οι ποδοσφαιριστές) που είχε άπιαστο όνειρο να βρεθεί σε μουντιάλ, θέλησε να τα παρατήσει. Ίσως μάλλον να μην το είχε καν όνειρο, καθώς η συμμετοχή με την Εθνική σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο είναι τόσο σπουδαία και όχι καθημερινό φαινόμενο, που ξεπερνά ακόμη και τα παιδικά όνειρα.

Αυτό, λοιπόν, το "άπιαστο" όνειρο, ο Μανιάτης πήγε να το σβήσει. Για ένα τερτίπι, για μια αντιπαράθεση, για έναν καυγά (μικρής ή μεγάλης έντασης). Προφανώς και δεν είναι ωραίο συναίσθημα το να τσακώνεσαι, αλλά καλό είναι σε αυτές τις περιπτώσεις να γνωρίζεις και τα όρια της αντίδρασης σου. Τόσο της δικής σου, όσο των "συμβούλων" σου...

Το μέγιστο παράδειγμα

Δύο μέρες μετά τον ελληνικό τσακωμό, συνέβη το θλιβερό γεγονός της απώλειας του Ιμπραΐμ Τουρέ. Οι Γιάγια και Κόλο, έχασαν τον αδερφό τους. Το αίμα τους. Κι όμως, δεν έφυγαν. Έμειναν να παίξουν με την Εθνική τους ομάδα και να παλέψουν για την ιστορία της Ακτής Ελεφαντοστού.

Βάζοντας αυτά τα δύο περιστατικά δίπλα-δίπλα μπορείς να καταλάβεις (είτε λέγεσαι Μανιάτης, είτε Τζαβέλλας, είτε όπως αλλιώς) πόσο ασήμαντη είναι τελικά μια διαφορά, μια βρισιά και μια ένταση μεταξύ δύο παικτών. Τόσο ασήμαντη που μοιάζει αστεία, όπως και οι ακραίες αντιδράσεις που κυκλοφόρησαν ως ενδεχόμενα μετά το επεισόδιο. Ευτυχώς επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι, οι οποίοι συνεχίζουν να υπάρχουν στο περιβάλλον όλων των ποδοσφαιριστών, και ο Μανιάτης με τον Τζαβέλλα και τα υπόλοιπα παιδιά είναι έτοιμα να πανηγυρίσουν αγκαλιά μια ιστορική στιγμή... Μπορεί να τα καταφέρουν, μπορεί όχι. Πάντως έχουν την ευκαιρία και είναι εδώ στη Βραζιλία!

Διαβάστε ακόμη:

Κονέ: "Αγωνιζόμαστε και σκεφτόμαστε τον ελληνικό λαό"

"Η τύχη είναι στα χέρια μας"

Χαλάρωμα οι διεθνείς (VIDEOS)

News 24/7

24MEDIA NETWORK