Ερυθρόλευκη Λερναία Ύδρα

Δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα ματς κανονικής περιόδου. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την πρωτοπόρο ΤΣΣΚΑ Μόσχας αρχίζοντας με τους "αμούστακους" -συγκριτικά τις εμπειρίες που έχουν στην Ευρωλίγκα- Μπόγρη και Γουίλτζερ στην πεντάδα από 'κεί που αμφότεροι θα ήταν (υπό κανονικές συνθήκες) τελευταίες αλλαγές.

Και όμως ένα τέτοιο ματς στο οποίο το ζητούμενο ήταν περισσότερο απ' όλα το γόητρο, οι "ερυθρόλευκοι" κατατρόπωσαν τον αντίπαλό τους. Και κυρίως; Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ακόμη και αν έχαναν δηλαδή, έκαναν τους 11.000 φίλους τους, που δημιούργησαν ακόμη ένα soldoutστο ΣΕΦ, να φύγουν γεμάτοι και χαρούμενοι από το γήπεδο.

Γιατί; Διότι είδαν μία ομάδα να τα δίνει όλα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, να παλεύει για κάθε μπάλα, να κοντράρει στα ίσα τον μεγάλο της αντίπαλο και στο τέλος να τον ρίχνει -μέσα σε αποθέωση- στο καναβάτσο.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε κάτι παραπάνω από ένα απλό ματς. Κέρδισε την απόλυτη εμπιστοσύνη του κόσμου του.

Σαν τη Λερναία Ύδρα είναι. Για κάθε Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ και Αγραβάνη που έμενε εκτός δράσης, υπήρχε ένας ΜακΛιν, ένας Παπανικολάου, ένας Τόμπσον και φυσικά ο… τελειωμένος Σπανούλης που -δεν ανακαλύπτω και την Αμερική- είναι γεννημένος για τέτοια ματς. Και δη κόντρα σε μία ομάδα του επιπέδου της ΤΣΣΚΑ.

Ό,τι κι αν πει κανείς για την εμφάνιση του Τζαμέλ ΜακΛιν (ο οποίος άγγιξε το προσωπικό ρεκόρ πόντων του στη διοργάνωση) που πήρε και το... σκαλπ του Κάιλ Χάινς είναι λίγο. Ο Παπανικολάου; Κάποιες στιγμές νόμιζες ότι έπαιζαν δύο στο παρκέ αφού την ίδια στιγμή βρισκόταν σε περισσότερα από ένα σημεία σε άμυνα και επίθεση.

Μυστικό όπλο στο φινάλε όταν ο Σφαιρόπουλος έδεσε κόμπο την ΤΣΣΚΑ με τοsmallball(τρία φόργουορντ με… 5άρι τον Παπαπέτρου) πετυχαίνοντας την απόλυτη ανατροπή (13-0 και 79-72 από 66-72) ο Χόλις Τόμπσον ο οποίος έκανε αθόρυβη και ουσιαστική δουλειά τόσο με τα επιθετικά ριμπάουντ που πήρε (η στατιστική του… έφαγε τουλάχιστον δύο) όσο και με τις άμυνες που έβγαλε (ομοίως αναζητούνται 2 τάπες του).

Όλα αυτά σ' ένα ματς όπου εκτός των δύο απόντων ο Ρόμπερτς ήταν σαν να μην έπαιζε (άρχισε δίχως συγκέντρωση στην άμυνα απέναντι στον "Τσάτσο" Ροντρίγκεθ), ο Στρέλνιεκς έπρεπε να φτάσει στο 26λεπτό για να βάλει καλάθι ενώ στη 12αδα υπήρχε μέχρι και ο 17χρονος Αρσενόπουλος.

Τι θέλω να πω με όλα τα παραπάνω;

Ότι θεωρώ εξωφρενικό ο Ολυμπιακός να είναι 1στην Ευρωλίγκα μετά από 13 αγωνιστικές και οι περισσότεροι να ασχολούνται με το αν πρέπει ή αν θα πάρει 4αρι, με το αν είναι "πρώην παίκτης" ο Σπανούλης (φωτιά θα πέσει να μας κάψει όλους) ή αν ο Σφαιρόπουλος είναι καλός προπονητής έχοντας καταφέρει ήδη με τόσα και τόσα προβλήματα να κρατάει την ομάδα του στον αφρό.