Σκληράδα, αναζητείται…

Με μόλις μία ήττα σε όλα τα φιλικά προετοιμασίας θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση από τον Παναθηναϊκό μία εβδομάδα πριν το πρώτο μεταξύ τους ντέρμπι στη σεζόν. Είναι όμως έτσι; Δεν νομίζω και τόσο…

Οι ερυθρόλευκοι το καλοκαίρι προχώρησαν σε ριζική ανανέωση του ρόστερ των ξένων παικτών τους και ως εκ τούτου χρειάζονται μπόλικο χρόνο για να βρουν χημεία. Δεν ήταν δα και κάτι σύνηθες ειδικά επί των ημερών Σφαιρόπουλου ένα τέτοιο extreme makeover και μάλιστα με πέντε παίκτες δίχως ελληνική εμπειρία και έναν δίχως καν ευρωπαϊκή.

Αυτό πάντως που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση πάντα σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια ήταν η διαφορετική φιλοσοφία πάνω στην οποία έγιναν οι προσθήκες. Μετά από πολλά χρόνια, έξι τον αριθμό και την παρουσία ενός κατ’ εξοχήν rim protector ο Ολυμπιακός φέτος δεν διαθέτει τέτοιον.

Μετά τους Χάινς, Ντάνστον και Μπιρτς η ρακέτα όσον αφορά την άμυνα ψηλά δεν θα είναι ίδια. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι το πιο κοντινό σε μπλοκ που θα έχει φέτος ο Ολυμπιακός είναι το… μπλοκ σημειώσεων των συστημάτων. Και αυτό φάνηκε περίτρανα στα φιλικά προετοιμασίας όπου με εξαίρεση κάποιες τάπες, αραιά και που, από τον Μιλουτίνοβ δεν υπήρχε άλλος παίκτης να «εξουσιάσει» τη ρακέτα αμυντικά. Στον τομέα «τάπες» προσθέστε και αυτόν των ριμπάουντ όπου ναι μεν είναι ομαδική δουλειά, όμως δεν υπάρχει ο παίκτης με την αθλητικότητα και τα αλτικά προσόντα που θα κάνει το κάτι παραπάνω.

SOFT O ΣΤΡΕΛΝΙΕΚΣ

Εκτός της έλλειψης του διαδόχου του Μπιρτς (ο ΜακΛιν ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τέτοιος αμυντικά) ο Ολυμπιακός με την «αλλαγή» του Χάκετ με τον Στρέλνιεκς έγινε ακόμη πιο soft αμυντικά και στο backcourt του. Ο Λετονός είναι λίρα εκατό στα επιθετικά του καθήκοντα όντας ο μοναδικός τα τελευταία χρόνια παίκτης της Ευρωλίγκα με ποσοστό πάνω από 40% στα τρίποντα, 55% στα δίποντα και 89% στις βολές επιβεβαιώνοντας το… επώνυμό του που στα λετονικά σημαίνει τοξότης. Όμως αμυντικά δεν μπορεί να συγκριθεί με τον καλό στρατιώτη Ντάνιελ με τον οποίο άλλαξαν… στρατόπεδα.

Ναι μεν λοιπόν ο Ολυμπιακός έδειξε στα φιλικά ότι θα προσπαθήσει και φέτος να στηριχθεί στην άμυνά του κρατώντας στα περισσότερα ματς χαμηλά τους αντιπάλους, όμως άλλο τα φιλικά και άλλο οι επίσημοι αγώνες σε βάθος χρόνου με τα συνεχόμενα ταξίδια και τις διπλές και τρίδιπλες υποχρεώσεις.

Πρόθεση του Σφαιρόπουλου είναι να υπάρχει μεγάλη πίεση στην μπάλα και η ομάδα του να παίζει στην ίδια ένταση αμυντικά και στα 40 λεπτά αλλά νομίζω ότι δεν διαθέτει όλα τα κατάλληλα εργαλεία για κάτι τέτοιο.

Επιθετικά αυτός που κέρδισε αμέσως θέση βασικού είναι ο Ρόμπερτς ο οποίος αλλοίμονο και αν ξεκινάει από τον πάγκο αφού είναι παίκτης που διαθέτει εμπειρία και έχει υψηλό μπασκετικό iq. Αυτός που θα χρειαστεί μπόλικο χρόνο και περιμένω πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του είναι ο Χόλις Τόμπσον, παίκτης που διαθέτει τη μαγιά (σουτ, γρήγορο πρώτο βήμα, άλμα) αλλά όχι την απαραίτητη ευρωπαϊκή εμπειρία. Και η Ευρωλίγκα όσον αφορά στη… σκληράδα δεν έχει καμία σχέση με την κανονική περίοδο του ΝΒΑ.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν ο Ολυμπιακός έχει θεωρητικά μία καλύτερη επιθετικά ομάδα σε σύγκριση με πέρυσι και αυτό λόγω της αυτοπεποίθησης και του εντυπωσιακά αλλαγμένου παιχνιδιού του Μιλουτίνοβ που φέτος θα είναι σημείο αναφοράς, όμως τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν πείθει ότι μπορεί να επαναλάβει μία χρονιά σαν την περσινή όπου έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκα. Σε βάθος χρόνου θα χρειαστεί σκληράδα και αμυντική συνέπεια αλλά το ρόστερ του δείχνει πιο… estet σε σχέση με το περσινό.