Η ευχή και η κατάρα του ΟΑΚΑ

Ο Γιάννης Ζωιτός γράφει για τον Παναθηναϊκό που προτίμησε να μην εμφανιστεί στο ΣΕΦ, έχοντας επαναπαυθεί στο πλεονέκτημα έδρας, και τον Ολυμπιακό που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Η ευχή και η κατάρα του ΟΑΚΑ

Συγγνώμη προκαταβολικά από τον θριαμβευτή του δεύτερου τελικού Ολυμπιακό, αλλά το κείμενο αυτό θα είναι περισσότερο... παναθηναϊκό. Γιατί μετά από έναν αγώνα μπάσκετ υπάρχει πάντα ηττημένος, δεν είναι όλοι... νικητές όπως στις Ευρωεκλογές.

Δεν σνομπάρουμε την αγωνιστική "πρόοδο" των "ερυθρολεύκων", η οποία οδήγησε στο 1-1 και χάρισε πίστη ανατροπής του ντεσαβαντάζ έδρας. Σαφώς και υπήρξε καλύτερο διάβασμα του παιχνιδιού στις δύο πλευρές του παρκέ, αρτιότερη κυκλοφορία ως αποτέλεσμα των μεγαλύτερων αποστάσεων (21 ασίστ), άπλετη αυτοπεποίθηση από τους παίκτες του Μπαρτζώκα στα μακρινά σουτ (52% στα τρίποντα), ακόμη και σε αυτά που εκτελέστηκαν υπό πίεση. Αλλά μ' έναν τόσο αποκρουστικό αντίπαλο απέναντί τους, όλα έγιναν πολύ-πολύ εύκολα για τους Πειραιώτες.

Πήγε να... χάσει

Ο Παναθηναϊκός ήταν η δυσάρεστη έκπληξη της βραδιάς και όχι ο Ολυμπιακός η ευχάριστη.

Οι "ερυθρόλευκοι" πήραν ό,τι τους δόθηκε απλόχερα, έκαναν όσα συνήθως στα ματς του ΣΕΦ όλη την εφετινή χρονιά, είχαν ορισμένα εκρηκτικά διαστήματα, τιμώρησαν κάθε αντίπαλη αδυναμία.

Οι "πράσινοι" αντίθετα δεν έκαναν το παραμικρό, έκαναν μια τρύπα στο νερό, για ν' αποτρέψουν το μοιραίο, όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά το 23-7. Συμπεριφέρθηκαν ως η ομάδα που πήγε στον Πειραιά για να... χάσει, θεωρώντας ότι η τύχη του πρωταθλήματος θα κριθεί στο ΟΑΚΑ.

Ίσως να μην έχουν άδικο οι "πράσινοι", η συνολική εικόνα τους όμως έβαλε πολλά ερωτηματικά πριν από τον τρίτο τελικό. Μπορούν φερ' ειπείν να παίξουν καλύτερο μπάσκετ από αυτό των 60 πόντων; Σημαντική αναμφίβολα η απουσία του Τζέιμς Γκιστ ιδίως για τον τρόπο που παίζει ο Παναθηναϊκός στην άμυνα μετά τις αλλαγές στα σκριν κυνηγώντας τον κοντό, αφού ο πιο αργός Φώτσης δεν μπορεί ν' ακολουθήσει τους περιφερειακούς στο "ένας μ' έναν".

Διάδρομοι... αεροδρομίου

Δεν ήταν όμως αυτό το μεγάλο, άλυτο, πρόβλημα. Ήταν η γενικότερη αμυντική συμπεριφορά των "πρασίνων" στην επιθετική (aggressive που λένε οι Αμερικανοί)... επίθεση του Ολυμπιακού. Μόνιμο το κενό στη ρακέτα μετά από διείσδυση ή πάσα, καμία βοήθεια. Θυμηθείτε μόνο πόσα και πόσα άκοπα λέι απ είχαν/πέτυχαν οι "ερυθρόλευκοι" στο διάστημα που κρίθηκε ο τελικός, πόσα επιθετικά ριμπάουντ κέρδισαν στο πρώτο ημίχρονο ανανεώνοντας τις χαμένες επιθέσεις τους.

Ένας Παναθηναϊκός άχρωμος, άνευρος, μη... Παναθηναϊκός. Παράδοση άνευ όρων σ' έναν τελικό που ο ίδιος ο προπονητής του προτίμησε να σηκώσει τα χέρια ψηλά παρά να αναζητήσει τρόπο απάντησης στα χτυπήματα που δεχόταν η ομάδα του. Δεν κούρασε τον Λάσμε (18 λεπτά), ούτε "ξεθέωσε" Διαμαντίδη (30 λεπτά), έπαιξε πολύ περισσότερο με τον Μπράμο, χρησιμοποίησε αρκετά (ίσως αναγκαστικά) και τον Γιάνκοβιτς - ο Παππάς αντίθετα ούτε σε αυτό το ντέρμπι βρήκε χρόνο. Σκεφτόταν ήδη το ΟΑΚΑ.

Όλα τα παραπάνω ήταν η ευκαιρία... ξεσπάσματος του Ολυμπιακού, ο οποίος με 6 εύστοχα τρίποντα στα πρώτα 9 και 40 πόντους στα πρώτα 15 λεπτά πέτυχε μια από τις πιο εμφατικές νίκες σε ντέρμπι.

Το τρίτο ματς δίνει τίτλο

Ό,τι έγραψε πλέον δεν ξεγράφει για αμφότερους. Η σειρά μεταφέρεται ξανά στο ΟΑΚΑ. Θα είναι διαφορετικό ματς της Πέμπτης, το ξέρουν όλοι, το δέχονται ως δεδομένο. Δύο τα ερωτήματα που προκύπτουν: ποια θα είναι η αντίδραση των "πρασίνων", είτε παίξει είτε δεν παίξει ο λαβωμένος Γκιστ, και πώς θα εμφανιστεί ο Ολυμπιακός σε ακόμη ένα ματς στο ΟΑΚΑ, αν δηλαδή θα πάρει πράγματα από παίκτες όπως ο Μάντζαρης, ο Λοτζέσκι, ο Πετγουέι.

Απαντήσεις προσεχώς. Ρισκάρουμε δε πρόβλεψη: όποια ομάδα νικήσει την Πέμπτη, θα κατακτήσει κατά πολύ μεγάλο ποσοστό και το πρωτάθλημα.

Διαβάστε ακόμη:

Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 89-64

Μπαρτζώκας: "Η νίκη μετράει, όχι η διαφορά"

Αλβέρτης: "Όταν αποφασίσαμε να παίξουμε ήταν αργά"

Το φύλλο αγώνα του δεύτερου τελικού

Η πρώτη φορά μετά την 35άρα

News 24/7

24MEDIA NETWORK