Μα δεν τελειώσαμε (σε όλα τα επίπεδα)

Ο Γιάννης Ζωιτός γράφει για τους τελικούς των απρόσμενων ανατροπών εντός κι εκτός παρκέ, τον καλύτερο Παναθηναϊκό της σειράς και τους αδερφούς Αγγελόπουλους που στόχευσαν... αμάχους.

02 ΙΟΥΝ 2014

Τα έχουμε δει όλα στους εφετινούς τελικούς ή ακόμα όχι; Διαφορετικά να προετοιμαστούμε ανάλογα πριν από το πέμπτο ματς, στο οποίο θα κριθεί οριστικά πια ο τίτλος. Αγωνιστικά και μη, οι εξελίξεις μάς προλαβαίνουν/εκπλήσσουν: break στο break, on camera ύβρεις/απειλές, άστοχες δηλώσεις για αποκλεισμούς διεθνών από τις εθνικές ομάδες. Μένει κάτι άλλο;

Ανατροπή

Μέσα από τις τέσσερις γραμμές και ενώ οι περισσότεροι (ακόμη και οπαδοί του Παναθηναϊκού) πίστευαν ότι μετά την εικόνα των πρώτων τριών αγώνων εύκολα, λιγότερο εύκολα ή δύσκολα ο Ολυμπιακός θα στεφθεί πρωταθλητής μπροστά στο κοινό του, επήλθε η μεγάλη ανατροπή. Πνευματικά οι "πράσινοι" παρουσιάστηκαν πιο δυνατοί από τους "ερυθρόλευκους", οι οποίοι πίστεψαν προφανώς ότι νικώντας στο ΟΑΚΑ ολοκλήρωσαν την αποστολή τους. Και όσο περνούσε η ώρα, όσο η διαφορά δεν έπεφτε, τόσο η πίεση μετέτρεπε την μπάλα σε αμόνι.

Την ίδια στιγμή το αουτσάιντερ του ΣΕΦ, παίζοντας με το ένστικτο της επιβίωσης και πληγωμένο γόητρο, κέρδιζε σε αυτοπεποίθηση από φάση σε φάση καταφέρνοντας με τρικ τύπου Γιάνκοβιτς και απόλυτη προσήλωση στην άμυνα να φτάσει στην επιτυχία. Μια επιτυχία που έκανε την ομάδα του Αλβέρτη ξανά φαβορί για τον τίτλο.

Προσωπική υπόθεση η εθνική

Εκτός παρκέ όμως και αφού έκλεισαν τα φώτα στη σάλα, ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Μπαρτζώκας και ο Αλβέρτης βρέθηκαν ξαφνικά στο περιθώριο. Όπως την προηγούμενη Πέμπτη, μέσα σε λίγα μόνο λεπτά. Κάθε άλλο παρά απρόσμενο ήταν το ξέσπασμα των αδερφών Αγγελόπουλων κατά των διαιτητών, της ΕΟΚ και του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε σίγουρα η τελευταία, που επιτίθενται στα στελέχη της Ομοσπονδίας. Ήταν ακόμη ένα επεισόδιο του πολέμου που μαίνεται καιρό τώρα.

Απλώς τούτη τη φορά επέλεξαν διαφορετική φρασεολογία, δεν έμειναν στα τετριμμένα, προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα, ψάχνοντας το δίκιο που πιστεύουν ότι έχουν.

Τα βέλη που εξαπέλυσαν δε μπορεί να είχαν συγκεκριμένο στόχο, αλλά βρήκαν... αμάχους. Όπως δυστυχώς συμβαίνει σχεδόν πάντα, άσχετα με το αν ξεκαθάρισαν ότι η απόφαση αυτή δεν αφορά τους τελικούς. Όπου άμαχοι, οι Έλληνες διεθνείς, οι οποίοι εν μία νυκτί "αποκλείστηκαν" ετσιθελικά, από τις εθνικές. Μόνο που η συμμετοχή στην εθνική δεν είναι γραφειοκρατική υπόθεση για να κριθεί από το νομοθέτη. Ούτε υποχρέωση. Η συμμετοχή στην εθνική είναι ζήτημα καρδιάς και θέλησης, τόσο απλά. Και δεν καθορίζεται από τρίτους. Είναι απόφαση του καθενός.

Γι' αυτό και ακόμα να είστε σίγουροι πως δεν τελειώσαμε... Ο πέμπτος τελικός είναι πολύ κοντά.