GPWC όπως... ULEB
Το πρώτο grand prix της περιόδου, αυτό της
Αυστραλίας, ανήκει στο παρελθόν. Στη πίστα της Μελβούρνης, οι περισσότεροι ανέμεναν μάχη ανάμεσα σε
Renault και
McLaren. Η ανωτερότητα του Γάλλου κατασκευαστή όμως, σε συνδυασμό με τη δόση τύχης που προήλθε από τη βροχή στο πρώτο μισό των χρονομετρημένων, έδωσαν τη δυνατότητα στον
Τζιανκάρλο Φιζικέλα να πάρει τη δεύτερη νίκη της καριέρας του και στον
Φερνάντο Αλόνζο να έρθει από πολύ πίσω, για να επιβεβαιώσει το τι κρατούσε στα χέρια του ο Ιταλός.
Η πίστα του Άλμπερτ Παρκ αποτέλεσε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, ώστε να εξαχθούν ορισμένα πολύτιμα συμπεράσματα. Στα αγωνιστικά, η Ferrari αναμενόταν και ήταν ένα βήμα πίσω, ωστόσο σαφώς πιο ενδιαφέροντα είναι αυτά που προκύπτουν από το παρασκήνιο .
Η πατέντα της BAR στον τελευταίο γύρο, ξεγυμνώνει τη FIA και τους ερασιτέχνες (με γνώμονα το κοινό συμφέρον, καθώς για την πάρτη τους είναι εξόχως ευρηματικοί) που την απαρτίζουν, προεξαρχόντων των ισχυρών ανδρών του αθλήματος, Μαξ Μόσλι (πρόεδρος FIA) και Μπέρνι Εκλστόουν (πρόεδρος FOM, Formula One Management). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή .
Η ανωτερότητα της Ferrari, προκάλεσε φθίνουσα πορεία όσον αφορά το θέαμα κατά τις πρόσφατες σεζόν και κατά συνέπεια τα έσοδα, χωρίς όμως αυτό να καθαγιάζει τους αστείους κανονισμούς που θεσπίστηκαν.
Ο πανικός στα γραφεία των κορυφαίων στελεχών μεταφράστηκε σε μέτρα όπως αυτά που θέλουν τον κινητήρα να αντέχει δύο αγώνες, με μοναδική περίπτωση αλλαγής του χωρίς ποινή, να είναι το να μην ολοκληρώσει μία ομάδα ένα grand prix. Τι έκαναν οι της BAR;
Είδαν πως Μπάτον και Σάτο δεν θα έπαιρναν πόντο, τους κάλεσαν στα pits στον τελευταίο γύρο και έτσι αμφότεροι έχουν το δικαίωμα να τρέξουν στη Μαλαισία με νέα μηχανή, εις βάρος του ανταγωνισμού.
Για να μην αναφερθούμε στα δοκιμαστικά, τα οποία πολλοί σνόμπαραν επιδεικτικά, γνωρίζοντας πως ακόμη και να... πετάξουν, δεν πρόκειται να κερδίσουν κάτι.
Σύμφωνοι, να τοποθετηθούν και οι δέκα ομάδες σε μία κοινή αφετηρία (όσο αυτό είναι δυνατόν), αλλά οι λυκοφιλίες είναι στο φόρτε τους και οδηγούν το σπορ στη τακτική του " διαίρει και βασίλευε".
Η Ferrari, είναι η μόνη που έχει συμφωνήσει με τη FIA, ώστε να επεκταθεί το συμβόλαιο της Ομόνοιας (Convention de la Concorde), από το 2008, στο 2012.
Την ίδια ώρα, άλλες επτά ομάδες που, σημειωτέον, φαίνεται να ωφελούνται από τις αλλαγές των κανονισμών, έχουν σχηματίσει το δικό τους "Συνδικάτο", το GPWC (Grand Prix World Championship), με τις Jordan (στο μέλλον Midland) και Red Bull Racing να απέχουν ένα βήμα από το να ενδώσουν επίσημα.
Απόδειξη, το γεγονός πως ακόμη και το αδελφάκι της Ferrari, η Sauber, συμφώνησε να ενταχθεί στο GPWC, αφού από το 2008, το πρωτάθλημα θα μπορεί να διεξαχθεί με σαφώς πιο ευνοϊκούς όρους για τις φίρμες, ενώ το ρόλο του προστάτη προς τον Ελβετό μεγιστάνα, Πέτερ Ζάουμπερ, έρχεται να παίξει η BMW, με τους κινητήρες που προτίθεται να τον προμηθεύσει, έναντι μικρού (βάσει δεδομένων) κόστους.
Γίνεται χωρίς Ferrari;
Πολλοί θα αναρωτηθούν αν είναι δυνατόν να σταθεί πρωτάθλημα χωρίς την παλαιότερη ομάδα και αυτή με τις περισσότερες επιτυχίες. Ο Μαξ Μόσλι, προσπαθεί να συμβιβάσει τις αντιμαχόμενες πλευρές, περισσότερο για να μη χάσει την πρόσβαση στον πακτωλό των χρημάτων που στηρίζουν την Παγκόσμια Ομοσπονδία.
Εξάλλου, ένας ιδιοκτήτης ομάδας που είναι εκ των κυρίων παρακινητών του GPWC, ο Φρανκ Γουίλιαμς, τόνισε πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν δύο διαφορετικά πρωταθλήματα από το 2008 και έπειτα. " Η λογική θα επικρατήσει ", τόνισε χαρακτηριστικά.
Γιατί όχι;
Ο αντίλογος όμως έρχεται από τη Renault. Ο ισχυρός άνδρας του αγωνιστικού τμήματος της γαλλικής εταιρίας, Πατρίκ Φορέ, ήταν αφοπλιστικός κατά την παρουσίαση του εφετινού μονοθεσίου, στο Μονακό: " Αν χρειαστεί, βεβαίως και θα πάμε σε δικό μας πρωτάθλημα. Η Ferrari είναι μία ομάδα, απέναντι σε εννέα. Οι δεσμοί ανάμεσα σε όλους εμάς που εναντιωνόμαστε στην πολιτική του ιταλικού κλαμπ και της FIA, όχι μόνο είναι αρκετά δυνατοί ώστε να φτιάξουμε κάτι από την αρχή, αλλά μπορούμε όλοι μαζί να στηρίξουμε μία ομάδα, προκειμένου τα μονοθέσια να είναι 20 και χωρίς τη Ferrari ".
Γίνεται αντιληπτό πως ο "ψυχρός πόλεμος" υποφώσκει και είναι αδυσώπητος. Η FIA κάνει τα... γλυκά μάτια, δίνοντας αβάντα στους ενάντιούς της με τις αλλαγές κανονισμών, η Ferrari τραβάει το σχοινί γνωρίζοντας πως είναι το σπουδαιότερο γρανάζι και εύλογα, οι σκέψεις πηγαίνουν στο Καλοκαίρι του 2000, όταν κάτι παρόμοιο (με τα χρήματα που διακυβεύονται όμως να είναι σαφώς λιγότερα), είχε γίνει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και την εμφάνιση της ULEB, που για τέσσερα χρόνια ήταν το αντίπαλο δέος της FIBA.
Η πίστα του Άλμπερτ Παρκ αποτέλεσε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, ώστε να εξαχθούν ορισμένα πολύτιμα συμπεράσματα. Στα αγωνιστικά, η Ferrari αναμενόταν και ήταν ένα βήμα πίσω, ωστόσο σαφώς πιο ενδιαφέροντα είναι αυτά που προκύπτουν από το παρασκήνιο .
Η πατέντα της BAR στον τελευταίο γύρο, ξεγυμνώνει τη FIA και τους ερασιτέχνες (με γνώμονα το κοινό συμφέρον, καθώς για την πάρτη τους είναι εξόχως ευρηματικοί) που την απαρτίζουν, προεξαρχόντων των ισχυρών ανδρών του αθλήματος, Μαξ Μόσλι (πρόεδρος FIA) και Μπέρνι Εκλστόουν (πρόεδρος FOM, Formula One Management). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή .
Η ανωτερότητα της Ferrari, προκάλεσε φθίνουσα πορεία όσον αφορά το θέαμα κατά τις πρόσφατες σεζόν και κατά συνέπεια τα έσοδα, χωρίς όμως αυτό να καθαγιάζει τους αστείους κανονισμούς που θεσπίστηκαν.
Ο πανικός στα γραφεία των κορυφαίων στελεχών μεταφράστηκε σε μέτρα όπως αυτά που θέλουν τον κινητήρα να αντέχει δύο αγώνες, με μοναδική περίπτωση αλλαγής του χωρίς ποινή, να είναι το να μην ολοκληρώσει μία ομάδα ένα grand prix. Τι έκαναν οι της BAR;
Είδαν πως Μπάτον και Σάτο δεν θα έπαιρναν πόντο, τους κάλεσαν στα pits στον τελευταίο γύρο και έτσι αμφότεροι έχουν το δικαίωμα να τρέξουν στη Μαλαισία με νέα μηχανή, εις βάρος του ανταγωνισμού.
Για να μην αναφερθούμε στα δοκιμαστικά, τα οποία πολλοί σνόμπαραν επιδεικτικά, γνωρίζοντας πως ακόμη και να... πετάξουν, δεν πρόκειται να κερδίσουν κάτι.
Σύμφωνοι, να τοποθετηθούν και οι δέκα ομάδες σε μία κοινή αφετηρία (όσο αυτό είναι δυνατόν), αλλά οι λυκοφιλίες είναι στο φόρτε τους και οδηγούν το σπορ στη τακτική του " διαίρει και βασίλευε".
Η Ferrari, είναι η μόνη που έχει συμφωνήσει με τη FIA, ώστε να επεκταθεί το συμβόλαιο της Ομόνοιας (Convention de la Concorde), από το 2008, στο 2012.
Την ίδια ώρα, άλλες επτά ομάδες που, σημειωτέον, φαίνεται να ωφελούνται από τις αλλαγές των κανονισμών, έχουν σχηματίσει το δικό τους "Συνδικάτο", το GPWC (Grand Prix World Championship), με τις Jordan (στο μέλλον Midland) και Red Bull Racing να απέχουν ένα βήμα από το να ενδώσουν επίσημα.
Απόδειξη, το γεγονός πως ακόμη και το αδελφάκι της Ferrari, η Sauber, συμφώνησε να ενταχθεί στο GPWC, αφού από το 2008, το πρωτάθλημα θα μπορεί να διεξαχθεί με σαφώς πιο ευνοϊκούς όρους για τις φίρμες, ενώ το ρόλο του προστάτη προς τον Ελβετό μεγιστάνα, Πέτερ Ζάουμπερ, έρχεται να παίξει η BMW, με τους κινητήρες που προτίθεται να τον προμηθεύσει, έναντι μικρού (βάσει δεδομένων) κόστους.
Γίνεται χωρίς Ferrari;
Πολλοί θα αναρωτηθούν αν είναι δυνατόν να σταθεί πρωτάθλημα χωρίς την παλαιότερη ομάδα και αυτή με τις περισσότερες επιτυχίες. Ο Μαξ Μόσλι, προσπαθεί να συμβιβάσει τις αντιμαχόμενες πλευρές, περισσότερο για να μη χάσει την πρόσβαση στον πακτωλό των χρημάτων που στηρίζουν την Παγκόσμια Ομοσπονδία.
Εξάλλου, ένας ιδιοκτήτης ομάδας που είναι εκ των κυρίων παρακινητών του GPWC, ο Φρανκ Γουίλιαμς, τόνισε πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν δύο διαφορετικά πρωταθλήματα από το 2008 και έπειτα. " Η λογική θα επικρατήσει ", τόνισε χαρακτηριστικά.
Γιατί όχι;
Ο αντίλογος όμως έρχεται από τη Renault. Ο ισχυρός άνδρας του αγωνιστικού τμήματος της γαλλικής εταιρίας, Πατρίκ Φορέ, ήταν αφοπλιστικός κατά την παρουσίαση του εφετινού μονοθεσίου, στο Μονακό: " Αν χρειαστεί, βεβαίως και θα πάμε σε δικό μας πρωτάθλημα. Η Ferrari είναι μία ομάδα, απέναντι σε εννέα. Οι δεσμοί ανάμεσα σε όλους εμάς που εναντιωνόμαστε στην πολιτική του ιταλικού κλαμπ και της FIA, όχι μόνο είναι αρκετά δυνατοί ώστε να φτιάξουμε κάτι από την αρχή, αλλά μπορούμε όλοι μαζί να στηρίξουμε μία ομάδα, προκειμένου τα μονοθέσια να είναι 20 και χωρίς τη Ferrari ".
Γίνεται αντιληπτό πως ο "ψυχρός πόλεμος" υποφώσκει και είναι αδυσώπητος. Η FIA κάνει τα... γλυκά μάτια, δίνοντας αβάντα στους ενάντιούς της με τις αλλαγές κανονισμών, η Ferrari τραβάει το σχοινί γνωρίζοντας πως είναι το σπουδαιότερο γρανάζι και εύλογα, οι σκέψεις πηγαίνουν στο Καλοκαίρι του 2000, όταν κάτι παρόμοιο (με τα χρήματα που διακυβεύονται όμως να είναι σαφώς λιγότερα), είχε γίνει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και την εμφάνιση της ULEB, που για τέσσερα χρόνια ήταν το αντίπαλο δέος της FIBA.
